Το τελεσίγραφο του Ράιχ

Του Γιώργου Δελαστίκ

Γροθιά στο στομάχι όλων των κρατών της Ευρωζώνης ήταν η απόφαση της Γερμανίας να επιβάλει στην Κύπρο κατάσχεση του 35% έως 40% των καταθέσεων άνω των 100.000 ευρώ που υπήρχαν στην Τράπεζα Κύπρου και η αρπαγή όλων των χρημάτων άνω αυτού του ποσού που βρίσκονταν στην Λαϊκή Τράπεζα του νησιού. Η πανευρωπαϊκή αναστάτωση που προκλήθηκε είναι απολύτως δικαιολογημένη.

 

Μπορεί να κυριάρχησε το συναίσθημα προσωρινής ανακούφισης γιατί γλίτωσαν οι καταθέσεις του κοσμάκη για την ώρα, αφού αυτές συνήθως είναι κάτω των 100.000 ευρώ, το ζήτημα όμως είναι πολύ σοβαρότερο. Η πρωτοφανής στην Ευρωζώνη λεηλασία των καταθέσεων στην οποία προχώρησαν οι Γερμανοί ευρωληστές και ο δεξιός Πρόεδρος της Κύπρου Νίκος Αναστασιάδης συνιστά ιδιαιτέρως ειδεχθές πολιτικό και οικονομικό έγκλημα με δραματικές συνέπειες.

Εχθρός της Κύπρου είναι οι ΗΠΑ και σε αυτή την κρίση

Του Γιώργου Δελαστίκ

Εντελώς απομονωμένη έχει βρεθεί η Κύπρος σε διεθνές επίπεδο μετά την εσκεμμένη υπονόμευση από τον Πρόεδρο Νίκο Αναστασιάδη των σχέσεών της με τη Ρωσία μέσω της αρπαγής 10 (!) ή και περισσότερων δισεκατομμυρίων ευρώ από τις καταθέσεις Ρώσων στις κυπριακές τράπεζες. Στην ειδική περίπτωση μάλιστα της Κύπρου, οι ΗΠΑ υποστηρίζουν ένθερμα την καταστροφική για την οικονομία του νησιού πολιτική της κατάσχεσης τμήματος των καταθέσεων που επέβαλε το Βερολίνο με τη σύμφωνη γνώμη του Κύπριου Προέδρου στο νησί.

 

Αν και η αμερικανική πολιτική γενικά στοχεύει στη διακριτική υπονόμευση της γερμανικής ηγεμονίας και του ευρώ, στην Κύπρο η Ουάσιγκτον έχει ακόμη μεγαλύτερο συμφέρον από το Βερολίνο να τιναχτούν στον αέρα οι σχέσεις της Λευκωσίας με τη Μόσχα. Οι Αμερικανοί αδιαφορούν παντελώς για την κατάσταση της οικονομίας ή των τραπεζών της Κύπρου. Δεν θα ήθελαν όμως κατά κανέναν τρόπο να έβλεπαν την κυπριακή κυβέρνηση να στρέφεται προς τη Ρωσία για να λύσει τα τραπεζικά της προβλήματα και η Μόσχα να ανταποκρίνεται στην έκκληση για βοήθεια της Λευκωσίας. Κάτι τέτοιο θα ενοχλούσε πολύ την Ουάσιγκτον.

 

Οχι για οικονομικούς λόγους, αλλά για πολύ σοβαρότερους γεωπολιτικούς. Η εξήγηση είναι απλή. Αν το Κρεμλίνο διέσωζε το κυπριακό τραπεζικό σύστημα και την ίδια την οικονομία της Κυπριακής Δημοκρατίας από τη γερμανική «πανούκλα» του μνημονίου, λογικό είναι να ζητούσε ως αντάλλαγμα τη συμμετοχή ρωσικών ενεργειακών εταιρειών στην εκμετάλλευση των υποθαλάσσιων κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) του νησιού.

Πρόεδροι μοιραίοι και άβουλοι

Του Μιχάλη Ιγνατίου

Το κυπριακό πολιτικό κατεστημένο, που αποτελούν το ΑΚΕΛ, ο ΔΗΣΥ αλλά και το ΔΗΚΟ -το τελευταίο αλλάζει συνέταιρο ανά πενταετία και ανάλογα με τα υπουργεία που λαμβάνει- οδήγησε την Κύπρο στην καταστροφή. Βεβαίως, τη μεγαλύτερη ευθύνη για τούτη την τραγωδία, φέρει ο προηγούμενος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, ο οποίος «είδε το κακό να έρχεται» και δεν έκανε το παραμικρό για να το αποτρέψει. Αντίθετα, από τον περασμένο Απρίλιο, επέλεξε να αφήσει τον χρόνο να περάσει, λαμβάνοντας την απόφαση να μην είναι αυτός που θα καταγραφεί στην Ιστορία ότι έθεσε το νησί κάτω από τον μηχανισμό του ΔΝΤ και της ΕΕ.

 

Δεν πρόκειται μόνο για ανευθυνότητα. Ο κ. Δημήτρης Χριστόφιας και μαζί του η Κύπρος έχασαν δέκα πολύτιμους μήνες για να συγυρίσουν τα οικονομικά τους και να αποτρέψουν τη χρεοκοπία. Αντέγραψε με ακρίβεια τον κ. Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος το 2009 αποφάσισε πως δεν θα αναλάβει το πολιτικό κόστος επιβάλλοντας τα μέτρα που ήσαν αναγκαία. Εάν ο πρώην Πρόεδρος της Κύπρου έδειχνε πολιτικό θάρρος και εάν προτιμούσε τη σύγκρουση με τους τραπεζίτες και την επιβολή σοβαρών μέτρων, η Κύπρος δεν θα βρισκόταν στον γκρεμό. Θα απέφευγε τον σκληρότατο μηχανισμό του ΔΝΤ και της ΕΕ, και σήμερα δεν θα δεχόταν τον άνευ προηγουμένου εκβιασμό των Ευρωπαίων εταίρων, που για να την «ξελασπώσουν» πρέπει να παραδώσει την εθνική της κυριαρχία και την πολιτική της ανεξαρτησία.

 

Ο νέος πρόεδρος, που προεκλογικά παρουσιαζόταν ως ο σωτήρας της πατρίδας, αποδείχθηκε πολύ μικρός για το τεράστιο οικονομικό πρόβλημα της Κύπρου. Είχε υποσχεθεί πως δεν θα αποδεχθεί ΠΟΤΕ κούρεμα των καταθέσεων και είχε με στόμφο ανακοινώσει πως εάν εκλεγόταν θα υλοποιούσε συμφωνία στην οποία είχε καταλήξει με δύο χώρες για σύναψη δανείων. Το μόνο που κατάφερε μέχρι στιγμής είναι να απαξιώσει τη χώρα του και να την παραδώσει στα θηρία. Ενώ οι ευθύνες για την τραγωδία πέφτουν στις πλάτες του κ. Χριστόφια, ο κ. Αναστασιάδης είναι αυτός που με άτσαλο τρόπο αποδέχθηκε την καταδίκη της Κύπρου.

 

 

Δημοσιεύθηκε στο "Εθνος" των Αθηνών, 22/3/2013