Eπικίνδυνη η Αμμοχωστοποίηση

Του Μιχάλη Ιγνατίου

Η φιλότιμη προσπάθεια του εκπροσώπου και του αναπληρωτή εκπροσώπου, να πείσουν για τις καλές προθέσεις της κυβέρνησης αναφορικά με την Αμμόχωστο, έχει πέσει στο κενό αν και θα έλεγα πως οι ίδιοι έχουν καλές προθέσεις και πιστεύουν όσα υπογράφουν και τα οποία δεν δύνανται και να αποσύρουν. Τα γραπτά, ως γνωστόν, μένουν... Ο ισχυρισμός τους, λοιπόν, ότι η πρόταση για την επιστροφή της Αμμοχώστου στους νόμιμους κατοίκους της είναι καθαρή και ξεκάθαρη, καταρρίπτεται από τα γεγονότα. Και είναι γεγονός ότι ακόμα και αυτός ο Αλέξανδρος Ντάουνερ, που σε άλλες περιπτώσεις θα πετούσε τα (τουρκικά) φέσια του από χαρά, είναι διστακτικός, διότι η «Αμμοχωστοποίηση» του Κυπριακού, είναι επικίνδυνη για την ελληνική πλευρά. Ως διπλωμάτης εθισμένος σε εκβιασμούς, προφανώς επιθυμεί να «προστατεύσει» τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας για να μην τον «κάψει» και να τον απαξιώσει περαιτέρω ώστε να παραμείνει χρήσιμος τη μέρα της υπογραφής της ερμαφρόδιτης λύσης που προετοιμάζει..

 

Εάν υλοποιηθεί η πρόταση για την Αμμόχωστο, η Κύπρος θα χάσει. Διότι και ο πιο νεαρός και χωρίς εμπειρία διπλωμάτης γνωρίζει ότι οι προτάσεις φέρνουν αντιπροτάσεις και απαιτούνται ανταλλάγματα για να υλοποιηθούν. Με δεδομένη τη στάση του κ. Νίκου Αναστασιάδη έναντι του φιλοτουρκικού σχεδίου Ανάν και τον τρόπο ΜΗ αντίδρασής του όταν παρουσιάστηκε από την κ. Μέρκελ η απαίτηση για «κούρεμα» των κυπριακών καταθέσεων, απέδειξε για μία ακόμη φορά ότι ούτε αντιστάσεις έχει, ούτε αναστολές. Έτσι, για να επιτύχει την επιστροφή της Αμμοχώστου δεν θα διστάσει να αποδεχθεί τη νομιμοποίηση του παράνομου αεροδρομίου της Τύμπου και να δώσει τη συναίνεσή του στο ελεύθερο εμπόριο από το καθεστώς των κατεχομένων. Είναι μία καθαρή πράξη αυτοκτονίας. Η μετατροπή της Τύμπου σε Διεθνές Αεροδρόμιο και η ελεύθερη διεξαγωγή εμπορίου προσφέρουν στο κατοχικό καθεστώς τη νομιμοποίηση που δικαιολογημένα τους αρνηθήκαμε τα 39 προηγούμενα χρόνια.

Πού 'σαι Τάσσο να τους δεις...

Του Μιχάλη Ιγνατίου

Η απόφαση του ΔΗΚΟ, με συντριπτική μάλιστα πλειοψηφία, να υποστηρίξει τον αρχιερέα του φιλοτουρκικού σχεδίου Ανάν, Νίκο Αναστασιάδη, προκάλεσε σοκ. Πρόκειται για μία απαράδεκτη πράξη, που βασίστηκε σε εντελώς συμφεροντολογικά κριτήρια, και με βάση την πρακτική του συγκεκριμένου κόμματος, να νέμεται την εξουσία και να γεύεται τα οφέλη της, επιλέγοντας πάντα να παραμένει στην κυβέρνηση, είτε ο σύμμαχος ήταν το κομμουνιστικό ΑΚΕΛ είτε ο δεξιός ΔΗΣΥ. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να ανακαλύψει κανείς παρόμοια απαράδεκτη συμπεριφορά σε παγκόσμιο επίπεδο.

Wikileaks: «Ο Χριστόφιας μπορεί να βασίζεται στον ΔΗΣΥ»

Τι φέρεται να αποκάλυψε ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ στον Αμερικανό πρέσβη δύο μήνες μετά τις προεδρικές του 2008

Ο Τάσσος Παπαδόπουλος «ήταν απίστευτα ανόητος που δεν διαπραγματεύτηκε το Σχέδιο [Ανάν] με καλή πίστη», φέρεται να είπε ο Νίκος Αναστασιάδης στον τότε Αμερικανό πρέσβη

Της Χριστιάνας Βωνιάτη

19/9/2011 

Εγκωμιαστικά ήταν τα σχόλια του Αμερικανού πρέσβη για τον ηγέτη του ΔΗΣΥ, έπειτα από συνάντηση που είχε μαζί του δύο και πλέον μήνες από την ανάδειξη του Δημήτρη Χριστόφια στην προεδρία της Δημοκρατίας. Τα ευμενή σχόλια καταγράφονται σε εμπιστευτικό τηλεγράφημα –υπό τον κωδικό 08ΝΙCOSIA273– του τότε Αμερικανού πρέσβη, Ρόναλντ Σλίκερ, από Λευκωσία προς την Ουάσινγκτον στις 30 Απριλίου 2008, και κάνουν λόγο για την «πολιτική οξύνοια», το «θάρρος» και την «προοδευτική σκέψη» του Νίκου Αναστασιάδη, ενώ στο έγγραφο υπογραμμίζεται η μεγαλοθυμία του ηγέτη της αντιπολίτευσης έναντι του νέου Προέδρου. Συγκεκριμένα, φέρεται να ανέφερε στους Αμερικανούς πως αν και «ο Χριστόφιας έκανε τεράστια λάθη στο παρελθόν», τώρα πια «ο ηγέτης του ΑΚΕΛ φαίνεται να έχει μάθει από τα λάθη του». Ακόμα, στο έγγραφο αναφέρεται πως «ο Αναστασιάδης δεν έδειξε σημάδια απογοήτευσης για την ήττα του Ιωάννη Κασουλίδη στις 24 Φεβρουαρίου, ούτε για το γεγονός ότι ο ΔΗΣΥ παρέμενε στο ρόλο της αντιπολίτευσης».

Ως περίληψη του τηλεγραφήματος ο πρέσβης Σλίκερ γράφει τα εξής: «Ο νέος Κύπριος πρόεδρος, Δημήτρης Χριστόφιας, μπορεί να βασίζεται στον ΔΗΣΥ πως θα στηρίξουμε τη στρατηγική του για την επανένωση της Κύπρου, φτάνει να παίξει τίμια και να μην μας κάνει κόλπα» είπε στον Πρέσβη ο ηγέτης του ΔΗΣΥ στις 22 Απριλίου. Το ότι είμαστε αντιπολίτευση δεν πάει να πει πως θα εναντιωνόμαστε σε κάθε πρωτοβουλία της κυβέρνησης απλώς για κερδίζουμε πόντους, εξήγησε ο Αναστασιάδης, πόσο μάλλον αναφορικά με το εθνικό πρόβλημα. Εξάλλου, ο Χριστόφιας έδειξε την αποφασιστικότητά του να εξεύρει λύση, διορίζοντας σοβαρούς και μετριοπαθείς ηγέτες στις διάφορες ομάδες εργασίας και τεχνικές επιτροπές, οι οποίες έχουν ήδη πιάσει δουλειά. Όμως, για να μπορέσει να δοθεί πολιτική κάλυψη στον Πρόεδρο ώστε με τη σειρά του αυτός να μπορέσει να αντικρούσει τους εθνικιστές, πρέπει οι συνομιλίες να αποφέρουν σύντομα αποτελέσματα. Ο ΔΗΣΥ στοχεύει στη βελτίωση του πολιτικού κλίματος μεταξύ των δύο κοινοτήτων, ενδυναμώνοντας τους δεσμούς με το Ρεπουμπλικανικό Toυρκικό Κόμμα (CTP) και άλλα τουρκοκυπριακά κόμματα. Επίσης, ελπίζει πως θα φιλοξενήσει τον Τ/κ ηγέτη Μεχμέτ Αλί Ταλάτ στο σπίτι του στη Λεμεσό, κάποια στιγμή τον Μάιο. Ο Αναστασιάδης, σε αντίθεση με τους περισσότερους Ελληνοκύπριους πολιτικούς, εκτιμά πως η παρούσα πολιτική ηγεσία της Τουρκίας δεν είναι αντίθετη σε μια λύση στο Κυπριακό. Παρά τις προσπάθειες των Ελληνοκυπρίων, ωστόσο, ο ηγέτης του ΔΗΣΥ είναι βέβαιος πως όποια συμφωνία κι αν προκύψει θα είναι δυσμενέστερη ως προς τα ε/κ συμφέροντα απ’ ό,τι ήταν το Σχέδιο Ανάν το 2004, για την απόρριψη του οποίου φταίει ο –αρχιεχθρός του ηγέτη του ΔΗΣΥ– Τάσσος Παπαδόπουλος».

To φυλλορρόημα του φθινοπώρου

Του Κωστάκη Αντωνίου

Ρίχνοντας σαφείς βολές κατά της πολιτικής του Τάσσου Παπαδόπουλου, ο βουλευτής του ΑΚΕΛ Γιάννος Λαμάρης δήλωσε σε τηλεοπτική εκπομπή: «Τα τελευταία τρία χρόνια, πριν αναλάβει ο Πρόεδρος Χριστόφιας, δεν κουνιόταν φύλλο στο Κυπριακό». Για να πάρει εύστοχη απάντηση από τον Αναπληρωτή Πρόεδρο του ΔΗΚΟ Γιώργο Κολοκασίδη: «Ενώ τώρα κουνιούνται τα δικά μας φύλλα...»

Στη συλλογιστική Λαμάρη κινήθηκε και ο Πάμπος Κυρίτσης: «Τα τελευταία χρόνια, πριν αναλάβει ο Πρόεδρος Χριστόφιας, το μόνο που ακούγαμε ήταν η «απομόνωση» των Τουρκοκυπρίων και το απευθείας εμπόριο», είπε. Αγνοεί, φαίνεται, ότι ο «κανονισμός» του απευθείας εμπορίου δεν κρεμόταν ως δαμόκλεια σπάθη μόνο επί της «αδιάλλακτης» θητείας του Τάσσου Παπαδόπουλου, αλλά και επί της σημερινής υπάκουης γραμμής του Προέδρου Χριστόφια.

Όσον αφορά αν κουνιούνται, και πόσο, και ποιων τα φύλλα, προηγουμένως και σήμερα, η αλήθεια είναι ότι τα φύλλα κουνήθηκαν μια φορά επί Τάσσου Παπαδόπουλου, αλλά κουνήθηκαν πολύ ισχυρά, ώστε να απετρέπετο οποιαδήποτε τουρκική υπονομευτική κίνηση. Κουνήθηκαν στις 8 Ιουλίου, με τη συμφωνία η οποία απέτρεπε επαναφορά του σχεδίου Ανάν και έναρξη συνομιλιών εφόσον εδημιουργούντο οι κατάλληλες προϋποθέσεις επιτυχίας τους. Δυστυχώς, εκείνη η συμφωνία υπονομεύθηκε τόσο από τουρκικής πλευράς, όσο και από πλευράς ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ.

Η αλήθεια και η δόξα

Του Γιώργου Λιλλήκα

Ενα σχόλιο του Φιλελεύθερου (για την ακρίβεια του Τάκη Κουνναφή) οδήγησε τον κ. Ρολάνδη σε ένα άρθρο όπου περίπου ισχυρίζεται πως ό,τι έχει γίνει στον τομέα αξιοποίησης των υδρογονανθράκων της Κυπριακής Δημοκρατίας και ό,τι θα γίνει στο μέλλον το έκανε, το ξεκίνησε, το σκέφτηκε ή σκόπευε να το σκεφτεί εκείνος.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο κ. Ρολάνδης αντιδρά με αυτόν τον τρόπο μόλις κάποιος αναφερθεί σ’ αυτό το θέμα.

Εκείνο που ουσιαστικά ο κ. Κουνναφής επισήμανε είναι ότι στη στρατηγική που σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε από τον Πρόεδρο Παπαδόπουλο και την Κυβέρνησή του, προνοείτο και η προώθηση της ενσωμάτωσης και της Ελλάδας στην προσπάθειά μας για διασφάλιση των θαλάσσιων κυριαρχικών μας δικαιωμάτων μέσα από την υπογραφή διακρατικών συμφωνιών αλλά και της διενέργειας θαλάσσιων ερευνών. Έγιναν παροτρύνσεις προς την Αθήνα γιατί πιστεύαμε ότι με παράλληλες και ταυτόχρονες κινήσεις, βάσει κοινού σχεδιασμού, θα μπορούσαν να διασφαλιστούν και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας. Η τελική, όμως, απόφαση ανήκε στην Ελληνική Κυβέρνηση. Η υπερεκτίμηση των τουρκικών αντιδράσεων οδήγησε την Αθήνα τότε σε αδράνεια.

Εστίαζαν στις προεδρικές του 2008

Αποχαρακτηρισθέντα έγγραφα για Κύπρο-Ελλάδα για την περίοδο 1973-2008

ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ- ΟΥΑΣΙΝΓΚΤΟΝ

Χιλιάδες έγγραφα που αφορούν την Ελλάδα και την Κύπρο κατάφερε να κερδίσει και να αποχαρακτηρίσει ομάδα ερευνητών με έδρα την Ουάσινγκτον. Η απόκτηση των εγγράφων έγινε με απόλυτα νόμιμο τρόπο και η διαδικασία δεν είχε καμία σχέση με τη διαρροή των εγγράφων για το Αφγανιστάν.

Οι ερευνητές απέκτησαν τηλεγραφήματα αμερικανικών πρεσβειών ανά τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων των διπλωματικών αποστολών των ΗΠΑ στην Αθήνα και την Άγκυρα. Σύμφωνα με πληροφορίες τα έγγραφα καλύπτουν την περίοδο 1973-2000, ενώ τα τηλεγραφήματα της πρεσβείας στην Κύπρο αναφέρονται στις προεδρικές εκλογές του 2008 αναδεικνύοντας το έντονο ενδιαφέρον των Αμερικανών για την υποψηφιότητα του σημερινού Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια.

.....

Στο δεύτερο πακέτο των εγγράφων συμπεριλαμβάνονται πρόσφατα τηλεγραφήματα της αμερικανικής πρεσβείας της Λευκωσίας, που αφορούν τις κυπριακές προεδρικές εκλογές του 2008. Σ’ αυτά οι Αμερικανοί δείχνουν ένα πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για την απόφαση του ΑΚΕΛ να συγκρουστεί με τον Τάσσο Παπαδόπουλο και να υποστηρίξει τον τότε γενικό γραμματέα του κόμματος και νυν πρόεδρο Δημήτρη Χριστόφια. Η διαφαινόμενη σύγκρουση φαίνεται να προκαλεί ικανοποίηση στους Αμερικανούς.

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Φιλελεύθερος", 29/7/2010

«Φταίει» ο Τάσσος...

Του Χρύση Παντελίδη*

Δεν είναι λίγες οι φορές που οι σημερινοί κυβερνώντες επιρρίπτουν ευθύνες στον Τάσσο Παπαδόπουλο για λόγια που δήθεν είπε, αποφάσεις που δήθεν έλαβε και παραχωρήσεις που δήθεν έκανε... Η φράση «φταίει ο Τάσσος» είναι, δυστυχώς, η πιο προσφιλής φράση των σημερινών κυβερνώντων, η οποία πλέον ακούγεται σαν σύντομο ανέκδοτο στ’ αφτιά της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών που αναπόφευκτα κάνουν τη σύγκριση ανάμεσα στο πού ήμασταν πριν από τρία χρόνια και στο πού είμαστε σήμερα.

Παραθέτω αυτούσιο απόσπασμα από τα τελευταία Συμπεράσματα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για την κυπριακή οικονομία και πιο συγκεκριμένα την παράγραφο (4) υπό τον τίτλο «Δημοσιονομική Πολιτική»: «Η πρώτιστη πρόκληση πολιτικής για την Κύπρο είναι η αντιστροφή του μεγάλου διαρθρωτικού δημοσιονομικού ελλείμματος το οποίο δημιουργήθηκε τα τελευταία χρόνια. Στο έλλειμμα συνέβαλαν σημαντικά η απότομη αύξηση στην απασχόληση και στο κρατικό μισθολόγιο καθώς και η διεύρυνση των κοινωνικών παροχών, πλείστες εκ των οποίων δεν ήταν επαρκώς στοχευμένες ώστε να ενισχύουν τα φτωχότερα στρώματα του πληθυσμού. Στο μεταξύ, το τέλος της αλματώδους ανάπτυξης του τομέα των ακινήτων προκάλεσε μια διαρκή απώλεια στα σχετιζόμενα εισοδήματα, τα οποία δεν θα επιστρέψουν στα προηγούμενα επίπεδα ακόμη και όταν η οικονομία ανακάμψει. Ενώ το επίπεδο του δημόσιου χρέους της Κύπρου είναι περιορισμένο σε σχέση με άλλες χώρες της ζώνης του ευρώ, ως αποτέλεσμα προηγούμενων πολιτικών (as a result ofpast policies), εντούτοις η χώρα πρέπει να δράσει με αποφασιστικότητα ώστε να προστατέψει την ευνοϊκή αυτή «κληρονομιά» (this favourable legacy) και να προστατεύσει τη βιωσιμότητα του χρέους της. Η ανάγκη για δράση έχει καταστεί πιο επείγουσα ενόψει της αυξανόμενης πίεσης που ασκείται στις αγορές κυβερνητικού χρέους στις χώρες της ζώνης του ευρώ και της αυξανόμενης εστίασης των αγορών στις δημοσιονομικές ανισορροπίες».

Το δούλεμα είναι εκ περιτροπής

Του Άριστου Μιχαηλίδη

ΠΑΕΙ κι έρχεται η εκ περιτροπής προεδρία και όποτε το φέρει η ανάγκη (π.χ. για να απαντηθεί η αποχώρηση της ΕΔΕΚ) επανέρχεται και το χιλιοειπωμένο επιχείρημα ότι αυτή η πρόνοια δεν είναι πρόταση του Προέδρου Χριστόφια, αλλά την είχε αποδεχτεί προηγουμένως η ηγεσία, ακόμα και ο Τάσσος Παπαδόπουλος. Το ενοχλητικό δεν είναι ότι κάποιοι πιστεύουν σ΄ αυτή την πρόνοια και επιχειρηματολογούν για να την υποστηρίξουν, είναι η προσπάθεια να πεισθεί ο λαός ότι οφείλει να την αποδεχτεί, όχι επειδή είναι μια καλή ρύθμιση, δημοκρατική, λειτουργική, αλλά επειδή την είχαν αποδεχτεί οι προηγούμενοι. Είναι άδικο, λένε, να κατηγορείται ο Πρόεδρος Χριστόφιας γι΄ αυτή την πρόταση, αφού υπάρχει και στην κωδικοποίηση του Εθνικού Συμβουλίου του 2005 και την αποδέχτηκε κι ο τότε Πρόεδρος Παπαδόπουλος, διότι όταν έστειλε αντιπροσώπους στον Ανάν δεν έθεσε θέμα διαφωνίας του με την εκ περιτροπής, άρα συμφωνούσε. Επειδή πες - πες, η πλύση εγκεφάλου φαίνεται να λειτουργεί και μερικοί αναγνώστες μας ρωτούσαν προχτές ποια είναι τελικά η πραγματικότητα (όταν άκουγαν ξανά το επιχείρημα) πρέπει να πούμε το εξής:

Το 2005 το Εθνικό Συμβούλιο προσπαθούσε να βρει τρόπο να σπάσει το αδιέξοδο, που ακολούθησε το δημοψήφισμα και τα κόμματα κατέθεσαν προτάσεις αλλαγών στο σχέδιο Ανάν με την ελπίδα να ξεκινήσει μια νέα διαδικασία. Ο Τάσσος Παπαδόπουλος έκανε τη σύνοψη των προτάσεων και με βάση αυτήν έστειλε στον ΟΗΕ τους αντιπροσώπους του για να διαβουλευθούν. Μιλώντας στο συνέδριοτου ΑΚΕΛ το Νοέμβριο του 2005 (ήταν μια ομιλία η οποία επίσης χρησιμοποιείται σήμερα παραπλανητικά) ο τότε Πρόεδρος εξήγησε:

«Με βάση αυτή τη «σύνοψη», οι αντιπρόσωποι μου που απέστειλα στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, σε συνεχείς και εντατικές συναντήσεις που διάρκεσαν για μια, σχεδόν, βδομάδα, παρουσίασαν, εξήγησαν με λεπτομέρεια και καθαρότητα τις απαιτήσεις μας για αλλαγές που είτε ήσαν ομόφωνες είτε συγκέντρωναν τη στήριξη της μεγάλης πλειοψηφίας των κομμάτων. Όλες οι προτάσεις που υπέβαλαν οι αντιπρόσωποι μου, περιορίζονται αυστηρά στη «σύνοψη» που θεωρώ ότι εγκρίθηκε από το Εθνικό Συμβούλιο.

»Διατήρησα και διατηρώ για τον εαυτό μου, το δικαίωμα είτε να προσθέσω είτε να αφαιρέσω θέματα, αναλόγως της προόδου των διαπραγματεύσεων, αλλά δεν πρόκειται να απαριθμήσω επίσημα ή να ιεραρχήσω τις αλλαγές, που επιδιώκουμε προτού καν αρχίσουν οι συνομιλίες».

Και νεκρό τον φοβούνται;

Του Γιώργου Χριστοδουλίδη

Η σύληση του τάφου του αείμνηστου προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Τάσσου Παπαδόπουλου δεν είναι μια αστυνομική ή ιδιωτική υπόθεση. Είναι πρωτίστως ένα μείζον πολιτικό θέμα, όπως άκρως πολιτικό ον ήταν ο αείμνηστος Τάσσος μέχρι και την τελευταία του στιγμή.

Αν δεν ήταν τέτοια η υφή του ζητήματος, τότε οι άγνωστοι εγκληματίες δεν θα επέλεγαν το συγκεκριμένο τάφο για να εκτελέσουν το ανίερο σχέδιο τους, αλλά κάποιον άλλον, στο ίδιο ή σε διαφορετικό κοιμητήριο.

Για πρώτη ίσως φορά στα παγκόσμια χρονικά, η σορός ενός πρώην προέδρου γίνεται αντικείμενο κλοπής και αγνοείται. Το γεγονός από μόνο του συνιστά μείζονα πολιτική ανωμαλία που θα διαρκεί μέχρις ότου λάμψει η αλήθεια, έως ότου, οι ένοχοι συλληφθούν και η σορός επιστραφεί.

Όμως, η τραγική αυτή εξέλιξη, αποτέλεσε την αφορμή και για μια σειρά πικρών διαπιστώσεων: Φαντάζομαι τι θα συνέβαινε αν παρόμοιο περιστατικό ελάμβανε χώρα στο εξωτερικό. Για παράδειγμα αν αντί της σορού του Τάσσου Παπαδόπουλου, άνανδροι εγκληματίες έκλεβαν τη σορό του Κένεντι, του Μιτεράν, του Καραμανλή ή ακόμα του Ετζεβίτ. Βλέπω από τώρα τον Ομπάμα, τον Σαρκοζί, τον Ερντογάν, τον Παπανδρέου να επισκέπτονται τις τεθλιμμένες οικογένειες και να τους προσφέρουν λόγια στήριξης αλλά κυρίως να στέλλουν το πολιτικό μήνυμα ότι τέτοιες ανυπόφορες πράξεις δεν μπορεί, δεν είναι δυνατόν να μην προκαλούν τον αποτροπιασμό και τη σύσσωμη καταδίκη ολόκληρου του πολιτικού φάσματος. Δεν είναι δυνατόν να μην εκλαμβάνονται ως απειλή που στρέφεται θεμελιακά εναντίον του πολιτικού συστήματος, των αξιών, αρχών και παραδόσεων μας, σύμφωνα με τις οποίες τους νεκρούς-και δη τους επιφανείς, «τα άξια τέκνα της πατρίδας»- τους σεβόμαστε ή τουλάχιστον αφήνουμε εκείνους που τους αγάπησαν να τους σέβονται και να τους τιμούν.

Μπορεί να το χειριστεί το κράτος και η ηγεσία;

Του Άριστου Μιχαηλίδη

Αναρωτιόμαστε τι μήνυμα θα έστελνε η πολιτική ηγεσία του τόπου προς τους ιερόσυλους και προς τον ανήσυχο λαό, όποιο κι αν είναι το κίνητρων αυτών που βεβήλωσαν τον τάφο και το νεκρό σώμα του Τάσσου Παπαδόπουλου, αν εμφανίζονταν όλοι μαζί στο ετήσιο μνημόσυνο δίπλα από τη σύζυγο και τα παιδιά του. Πιστεύουμε ότι θα έδιναν την πιο ηχηρή απάντηση και εμπράκτως θα διέλυαν το φανατισμό και τη μισαλλοδοξία, που ίσως να θέλουν να αναμοχλεύσουν με την πράξη τους οι ιερόσυλοι. Δεν χρειαζόταν να πουν τίποτε. Θα απαντούσαν σιωπηρά και συμβολικά. Όμως στο μνημόσυνο του τέως Προέδρου της Δημοκρατίας, το ετήσιο και το αμέσως μετά από την ανίερη επίθεση και την (απίστευτη!) απαγωγή του νεκρού, δεν πήγε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ούτε ο αρχηγός της αντιπολίτευσης. Ούτε ο αρχηγός του κυβερνώντος κόμματος. Και αντιθέτως, φρόντισαν επιδεικτικά να υποβαθμίσουν και την εκπροσώπησή τους. Ο ΔΗΣΥ δεν έστειλε κανέναν εκπρόσωπο. Κανέναν! Το ΑΚΕΛ εκπροσωπήθηκε από τον εσχάτως βουλευτή και γενικό γραμματέα της Ενωσης Κυπρίων Αγροτών Πανίκο Χάμπα. Η κυβέρνηση εκπροσωπήθηκε από τον υπουργό Εμπορίου Αντώνη Πασχαλίδη, που ανήκει στο ΔΗΚΟ. Δεν μπόρεσαν άραγε να ξεπεράσουν σε αυτή την τραγικά δύσκολη στιγμή, την εχθρότητά τους προς τις πολιτικές θέσεις ενός ανθρώπου που πέθανε πριν από ένα χρόνο και σήμερα είναι το θύμα της χειρότερης ίσως πολιτικής επίθεσης που έγινε ποτέ στην Κύπρο; Φοβήθηκαν ότι η παρουσία τους θα αναβάθμιζε τον συμβολισμό του;

Και νεκρός ο Τάσσος ποιους, ακόμα, ενοχλεί;

Του Σάββα Ιακωβίδη

ΑΥΤΟΣ ο τόπος δεν πρόκειται να ησυχάσει. Δεν τον αφήνουν να λειτουργήσει ως συντεταγμένο κράτος και ως ευνομούμενη πολιτεία. Δεν θέλουν, προφανώς, να υπάρχουμε ως κράτος, ως Έλληνες, ως τόπος που δικαιούται να απολαμβάνει όλα εκείνα τα αγαθά, που προσφέρει η δημοκρατία, η ελευθερία, η αξιοπρέπεια και η ευνομία. Ίσως μας θέλουν ανδράποδα, αχυρανθρώπους, λοβοτομημένα όντα, άνοα και έρμαια σε άλλων εντολές και αξιώσεις. Κακοί δαίμονες, έξωθεν και ίσως έσωθεν, μάχονται για να μας διαλύσουν, να μας μειώσουν, να μας εξουθενώσουν και να μας παραδώσουν ως σφάγιο σε ξένους αυθέντες. Αυτός ο τόπος δεν σταματά να βάλλεται, να υπονομεύεται, να διασύρεται και να προσβάλλεται. Πώς να χαρακτηρισθεί, διαφορετικά, η χθεσινή πρωτοφανής βαρβαρότητα και ιεροσυλία κατά του τέως προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, μ. Τάσσου Παπαδόπουλου; Βάνδαλοι, ιερόσυλοι και διεστραμμένοι ολονυχτίς και υπό συνεχή βροχή ανέσκαψαν το μνήμα του, άνοιξαν το φέρετρό του και έκλεψαν τη σορό του!

Ένας χρόνος χωρίς τον Τάσσο...

Του Χρύση Παντελίδη

Πέρασε ένας χρόνος από την ημέρα που ο Τάσσος έφυγε από τη ζωή. Ένας χρόνος από την ημέρα που ο Τάσσος έχασε τη μάχη με τον καρκίνο. Μια μάχη που την έδωσε μέχρι την τελευταία του πνοή, με την αξιοπρέπεια και τη μαχητικότητα που διέκριναν τη ζωή και την πολιτική παρουσία του.

Στη διάρκεια αυτού του χρόνου, κάποιοι λίγοι εκμεταλλεύτηκαν το γεγονός ότι ο Τάσσος δεν ζει, δεν μπορεί πλέον να μιλήσει. Και επιχείρησαν να του φορτώσουν λόγια που δεν είπε, επιλογές που δεν έκανε, αποφάσεις που δεν πήρε και ευθύνες που δεν του αναλογούν. Αυτό επιβάλλει η ανασφάλεια που τους κυριεύει, η ανεπάρκεια που τους διακρίνει, τα σύνδρομα που τους χαρακτηρίζουν και τα λάθη που διαπράττουν.

Στη διάρκεια αυτού του χρόνου, κάποιοι λίγοι ενταφίασαν όσα πέτυχε στο Κυπριακό, απεμπόλησαν όσα εξασφάλισε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, απομόνωσαν διεθνώς το κράτος μας και γκρέμισαν την ισχυρή οικονομία που οικοδομήθηκε.

Φοβούνται το δημοψήφισμα

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Δεν πρόλαβε να τελειώσει το ευρωπαϊκό Συμβούλιο «Αξιολόγησης» (κατ’ άλλους μη αξιολόγησης) της τουρκικής (μη) συμμόρφωσης στις ανειλημμένες υποχρεώσεις και ο Πρόεδρος Χριστόφιας εξήγγειλε «εκστρατεία διαφώτισης» της ελληνοκυπριακής κοινής γνώμης για να καταλάβει τι είναι η «διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία» και πως θα εφαρμοστεί στην Κύπρο αυτό το «μοντέλο λύσης». Για την ιστορία, το «μοντέλο», που δεν έχει γίνει ακόμα «κατανοητό», χρονολογείται από 32 ετών…

Προτού όμως εκδοθούν και κυκλοφορήσουν τα «φυλλάδια» που υποσχέθηκε ο Κύπριος Πρόεδρος και αναληφθούν οι άλλες δράσεις, «στοχευμένες» σε κρίσιμες για τη διαμόρφωση της κοινής γνώμης ομάδες, η … τουρκική αεροπορία και το πολεμικό ναυτικό ανέλαβαν δική τους «εκστρατεία διαπαιδαγώγησης», παρενοχλώντας μεταξύ άλλων την πτήση του ‘Ελληνα Υπουργού ‘Αμυνας στην Κύπρο. Μπορεί η Τουρκία να έχει αρχίσει και συνεχίζει (έστω και μετ’ εμποδίων) τις ενταξιακές της διαπραγματεύσεις με την υποστήριξη Λευκωσίας και Αθήνας, αλλά τις αγαπημένες της συνήθειες δεν τις εγκαταλείπει. Δεν απέφυγε έτσι προ ημερών να κάνει μερικούς «εικονικούς βομβαρδισμούς» του Αγαθονησίου και να παρενοχλήσει ελληνογαλλική άσκηση στην ίδια περιοχή, ενώ το ναυτικό της επανέλαβε τον «πόλεμο της τσιπούρας» με τους ‘Ελληνες ψαράδες…Για να μην ξεχνιόμαστε δηλαδή και για να περνάνε τα «σωστά μηνύματα», όπως παρατήρησε σαρκαστικά ο κυπριακός τύπος.

Ο Κύπριος Πρόεδρος επέκρινε επίσης τα ΜΜΕ της χώρας του, γιατί αναφέρονται περισσότερο στα αρνητικά της όποιας λύσης, αντί να προβάλλουν τα θετικά και να καλλιεργούν μια «κουλτούρα λύσης». Απομένει να δούμε τα νέα έντυπα και ιδίως με ποιόν ακριβώς τρόπο θα εξηγήσουν στους Ελληνοκυπρίους ότι οι δικές τους ψήφοι θα «μετράνε» πέντε φορές λιγότερο από τις τουρκοκυπριακές. Ομολογουμένως δεν είναι η ευκολότερη δουλειά στον κόσμο, ακόμη και για τους έμπειρους και σκληραγωγημένους «αγκιτάτορες» του ΑΚΕΛ, που ορκίζονται στον «μαρξισμό-λενινισμό». Ακόμη κι αν έχουν την υπομονή να διαβάσουν τους 56 τόμους των απάντων του Λένιν π.χ., δύσκολα θα εντοπίσουν κάτι που να μοιάζει με συνηγορία στη «σταθμισμένη ψήφο», την «εκ περιτροπής προεδρία» ή τις καλές προθέσεις της Μεγάλης Βρετανίας!

Η τιμή και η υπόληψη του Μάριου και του Φώτη

Του Άριστου Μιχαηλίδη

«ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ να αποκατασταθεί ο αμοιβαίος αλληλοσεβασμός και η αξιοπιστία στις σχέσεις τους με το ΔΗΚΟ», ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο Τουμάζος Τσιελεπής οφείλουν «να αποκαταστήσουν την πραγματικότητα», για τη στάση του Μάριου Καρογιάν όταν ο Πρόεδρος τον ενημέρωσε για την εκ περιτροπής προεδρία και τη σταθμισμένη ψήφο. Τον όρο του ΔΗΚΟ για αποκατάσταση του αλληλοσεβασμού, τον ανακοίνωσε χτες ο κ. Φωτίου, θέτοντας έτσι νέες βάσεις στην κλονισμένη συνεργασία. Ο κ. Τσιελεπής είχε πει σε τηλεοπτικό πρόγραμμα ότι ο κ. Καρογιάν, δεν αντέδρασε όταν του ανακοίνωσε ο κ. Χριστόφιας τις προτάσεις του και ο κ. Φωτίου παρενέβη και στο τηλεοπτικό πρόγραμμα αλλά και με διάσκεψη Τύπου, απαιτώντας να αποκατασταθεί το όνομα του κ. Καρογιάν.

Γενναιόδωρες προσφορές χωρίς... προσφοροδότη

Του Γιώργου Χριστοδουλίδη

Είναι πιστεύω κάποια πράγματα που λέγονται δημοσίως από τα πιο επίσημα χείλη τα οποία σπέρνουν μια επιπλέον αμφισβήτηση και αμφιβολία για το πού πάμε στο Κυπριακό, αλλά κυρίως για το πώς πάμε εκεί… που πάμε. Βγαίνει για παράδειγμα ο πρόεδρος της Δημοκρατίας και οι υποστηρικτές του και δηλώνουν ότι η εκ περιτροπής προεδρία, η σταθμισμένη ψήφος, η παραμονή 50.000 εποίκων, το θέμα των συνθηκών εγγύησης κ.ά. είναι πράγματα που είχε αποδεχθεί ο αείμνηστος πρόεδρος Παπαδόπουλος. Και διερωτάται το… φτωχό μυαλό πολλών (του δικού μου συμπεριλαμβανομένου): αν ο τέως πρόεδρος τα έχει αποδεχθεί αυτά προς τι τότε η επίκριση σε βαθμό συκοφαντίας που ακόμα και τώρα διατυπώνεται σε βάρος του ότι δεν ήθελε λύση και ήταν αδιάλλακτος; Προς τι η ανάγκη για «πρόεδρο λύσης», αφού με όλες αυτές τις υποχωρήσεις που είχε κάνει ο μακαρίτης Τάσσος, μαζί με άλλες δυο-τρεις που είμαι βέβαιος ότι εν καιρώ θα «αποκαλυφθούν» όσο θα προχωρούν οι συνομιλίες και σε άλλα κεφάλαια, θα καταδειχθεί ότι είχαμε «πρόεδρο λύσης» αλλά τον καταψηφίσαμε!