Eπικίνδυνη η Αμμοχωστοποίηση

Του Μιχάλη Ιγνατίου

Η φιλότιμη προσπάθεια του εκπροσώπου και του αναπληρωτή εκπροσώπου, να πείσουν για τις καλές προθέσεις της κυβέρνησης αναφορικά με την Αμμόχωστο, έχει πέσει στο κενό αν και θα έλεγα πως οι ίδιοι έχουν καλές προθέσεις και πιστεύουν όσα υπογράφουν και τα οποία δεν δύνανται και να αποσύρουν. Τα γραπτά, ως γνωστόν, μένουν... Ο ισχυρισμός τους, λοιπόν, ότι η πρόταση για την επιστροφή της Αμμοχώστου στους νόμιμους κατοίκους της είναι καθαρή και ξεκάθαρη, καταρρίπτεται από τα γεγονότα. Και είναι γεγονός ότι ακόμα και αυτός ο Αλέξανδρος Ντάουνερ, που σε άλλες περιπτώσεις θα πετούσε τα (τουρκικά) φέσια του από χαρά, είναι διστακτικός, διότι η «Αμμοχωστοποίηση» του Κυπριακού, είναι επικίνδυνη για την ελληνική πλευρά. Ως διπλωμάτης εθισμένος σε εκβιασμούς, προφανώς επιθυμεί να «προστατεύσει» τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας για να μην τον «κάψει» και να τον απαξιώσει περαιτέρω ώστε να παραμείνει χρήσιμος τη μέρα της υπογραφής της ερμαφρόδιτης λύσης που προετοιμάζει..

 

Εάν υλοποιηθεί η πρόταση για την Αμμόχωστο, η Κύπρος θα χάσει. Διότι και ο πιο νεαρός και χωρίς εμπειρία διπλωμάτης γνωρίζει ότι οι προτάσεις φέρνουν αντιπροτάσεις και απαιτούνται ανταλλάγματα για να υλοποιηθούν. Με δεδομένη τη στάση του κ. Νίκου Αναστασιάδη έναντι του φιλοτουρκικού σχεδίου Ανάν και τον τρόπο ΜΗ αντίδρασής του όταν παρουσιάστηκε από την κ. Μέρκελ η απαίτηση για «κούρεμα» των κυπριακών καταθέσεων, απέδειξε για μία ακόμη φορά ότι ούτε αντιστάσεις έχει, ούτε αναστολές. Έτσι, για να επιτύχει την επιστροφή της Αμμοχώστου δεν θα διστάσει να αποδεχθεί τη νομιμοποίηση του παράνομου αεροδρομίου της Τύμπου και να δώσει τη συναίνεσή του στο ελεύθερο εμπόριο από το καθεστώς των κατεχομένων. Είναι μία καθαρή πράξη αυτοκτονίας. Η μετατροπή της Τύμπου σε Διεθνές Αεροδρόμιο και η ελεύθερη διεξαγωγή εμπορίου προσφέρουν στο κατοχικό καθεστώς τη νομιμοποίηση που δικαιολογημένα τους αρνηθήκαμε τα 39 προηγούμενα χρόνια.

Tα ναι και όχι των Αμερικανών

Του Μιχάλη Ιγνατίου

Η κυβέρνηση του κ. Αναστασιάδη τώρα γνωρίζει τις θέσεις της Ουάσιγκτον για όλα τα προβλήματα της Κύπρου. Και το πολιτικό και το οικονομικό. Και βεβαίως ξέρει και τις αμερικανικές σκέψεις για τα θέματα ενέργειας, καθώς η Ανατολική Μεσόγειος αναδεικνύεται σε παγκόσμια ενεργειακή δύναμη. Γνωρίζει τα «ναι», τα «όχι» και τα «πρέπει» των Αμερικανών, όπως τα εξέφρασαν στον υπουργό Εξωτερικών Ιωάννη Κασουλίδη, ο Αμερικανός ομόλογός του Τζον Κέρι και οι συνεργάτες του.

 

Το πλέον σημαντικό είναι ότι σύμφωνα με τις επίσημες δηλώσεις του κ. Κασουλίδη, οι Αμερικανοί δεν συνδέουν την οικονομική κρίση με την επίλυση του Κυπριακού, όπως επιθυμεί η Άγκυρα και μερικοί ασπόνδυλοι «ένοικοι» του Προεδρικού Μεγάρου. Δεν έχω καμία απόδειξη, ούτε καν ένδειξη για να αμφισβητήσω τον Κύπριο υπουργό, ο οποίος αν μη τι άλλο είναι γνωστός για την ακεραιότητά του. Βεβαίως, οι Αμερικανοί επιθυμούν διακαώς επίλυση του Κυπριακού, όχι μόνο επειδή είναι ένα μακροχρόνιο άλυτο πρόβλημα, που μολύνει και δυναμιτίζει τις σχέσεις των συμμάχων τους, της Ελλάδας και της Τουρκίας. Ο κ. Κέρι αναζητεί επιτυχίες σε διεθνή ζητήματα και του έχει σφηνωθεί στο μυαλό, πως το Κυπριακό -στο σημείο που βρίσκεται- είναι εύκολο να επιλυθεί. Όσοι γνωρίζουν τον τρόπο σκέψης του Αμερικανού υπουργού, διαβεβαιώνουν ότι ακούγοντας την εμπεριστατωμένη ανάλυση του κ. Κασουλίδη φανταζόταν τη στιγμή της υπογραφής συμφωνίας «κλεισίματος» του προβλήματος της Κύπρου. Και αυτό είναι επικίνδυνο...

 

Πολύ ορθά ο Κύπριος υπουργός -όπως εξήγησε και στη συνομιλία που είχαμε μαζί του- υπογράμμισε επανειλημμένα σε όλους τους συνομιλητές του, ότι αυτή τη στιγμή ο Πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης, «τραυματισμένος» -και απαξιωμένος προσθέτω εγώ- από την απόφαση του Γιούρογκρουπ, που διέλυσε την κυπριακή οικονομία, αδυνατεί να εισέλθει καν σε διαπραγματεύσεις, για δύο σοβαρούς λόγους:

Πρώτος λόγος: Ο κυπριακός λαός θα αντιδράσει ίσως και βίαια σε μία κίνηση για την επίλυση του εθνικού προβλήματος, φοβούμενος ότι θα «κλείσει» με τον ίδιο τρόπο που επιβλήθηκε το Μνημόνιο, το οποίο δένει χειροπόδαρα την Κύπρο για δύο τουλάχιστον δεκαετίες.

Δεύτερος λόγος: Η οποιαδήποτε πρωτοβουλία για το Κυπριακό θα ξυπνήσει στους πολίτες τις μαύρες μνήμες του 2004, όταν ο κ. Αναστασιάδης είχε εξελιχθεί σε πλασιέ του φιλοτουρκικού σχεδίου Ανάν από κοινού με τον τότε πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Γιώργο Παπανδρέου.

Κούρεμα και στο Κυπριακό

Του Κώστα Βενιζέλου

 

Το αντίβαρο στον θόρυβο που προκλήθηκε με την υποβολή του εγγράφου του ΟΗΕ για τις συγκλίσεις ήταν η επιστολή του Προέδρου προς τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ, με την οποία εκθέτει τον Ντάουνερ. Το έγγραφο δεν διαβιβάσθηκε ούτε χθες ούτε την τελευταία εβδομάδα και ο Ντάουνερ και η ομάδα του δεν είναι τώρα που προσπαθούν να καταστήσουν το δείπνο μείζον πολιτικό θέμα. Συνεπώς η δημοσιοποίηση της ύπαρξης του εγγράφου προκάλεσε και το ξέσπασμα που εκφράσθηκε μέσα από την επιστολή. Βεβαίως, κανείς δεν μπορεί να αντιληφθεί τους λόγους που το έγγραφο έμεινε στα προεδρικά συρτάρια από τη στιγμή που το περιεχόμενο αφορά τα κατορθώματα του τέως Προέδρου της Δημοκρατίας στο Κυπριακό. Και δεν μπορεί, επίσης, κανείς να αντιληφθεί γιατί αποδέχθηκε η Κυβέρνηση την υποβολή από τον ΟΗΕ του εγγράφου με τις συγκλίσεις, από τη στιγμή που διαμηνύει πως δεν δεσμεύεται από όλα τα συμφωνηθέντα. Είναι πρόδηλη η επιδίωξη του Ντάουνερ με το έγγραφο. Θέλει να δημιουργήσει κινητικότητα, βάση διαπραγματεύσεων και να «κλειδώσει» τις λεγόμενες συγκλίσεις.

 

Το Κυπριακό έχει μπει σε τροχιά για να κλείσει και αυτό δεν αποτρέπεται ξεχνώντας το έγγραφο στο ράφι αλλά με ουσιαστικές κινήσεις. Δεν είναι με τους προβλέψιμους τακτικισμούς που κλείνουν το μάτι στην κοινή γνώμη και υπολογίζουν τα κέρδη στο κομματικό χρηματιστήριο, που θα αντιμετωπισθούν οι εξελίξεις. Η απομάκρυνση του Ντάουνερ, για παράδειγμα, θα ήταν μια κίνηση ουσίας, με την οποία θα κερδίσει και χρόνο η Λευκωσία για ανασύνταξη δυνάμεων και διαμόρφωσης τακτικής. Άλλωστε η παρουσία του μόνο ζημιά προκαλεί και είναι προφανές πως μετά και την επιστολή θα πρέπει ο ίδιος να παραιτηθεί. Εάν έχει ευθιξία θα πρέπει η επιστολή παραίτησής του να βρίσκεται ήδη καθ' οδόν προς το γραφείο του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ.

 

Είναι σαφές πως τα δεδομένα στην ευρύτερη περιοχή μας έχουν διαφοροποιηθεί. Όπως διαφοροποιήθηκαν και τα δεδομένα στην Κύπρο. Το Κυπριακό «δεν λύθηκε χθες», ούτε επειδή ο Χριστόφιας ήταν φίλος με τον Ταλάτ. Δεν θα λυθεί, επίσης, επειδή ο Αναστασιάδης θεωρεί πως έχει πολλούς συμμάχους στο εξωτερικό. Για να μην πάθουμε όπως στα δύο Γιούρογκρουπ του Μαρτίου, θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν οι διαχειριστές, πως οι πολιτικές δεν ασκούνται με λογικές εσωτερικού κομματικού παιχνιδιού και οι πρακτικές που υιοθετούνται μόνο για τα μπαλκόνια.

Με τις προσεγγίσεις που αναπτύσσονται με βηματισμούς χωρίς πυξίδα και σχέδιο, το κούρεμα και στο Κυπριακό θα πρέπει να είναι δεδομένο.

 

Υ.Γ. Το έγγραφο με τις συγκλίσεις του ΟΗΕ δόθηκε στα κόμματα μετά που έγινε γνωστή η ύπαρξή του. Η επιστολή του Προέδρου Αναστασιάδη προς τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ, Μπαν Κι Μουν δόθηκε στα κόμματα πριν φθάσει στον αποδέκτη της! Ιστορίες του χωριού…

Δημοσιεύθηκε στην εφ. "Ο Φιλελεύθερος", 18/5/2013

Τα σενάρια άρχισαν να ζωντανεύουν

Του Άριστου Μιχαηλίδη

 

Το έγγραφο που κατέθεσε ο Ντάουνερ στις δυο πλευρές και παρουσιάζεται ως δήθεν μια αθώα καταγραφή συγκλίσεων και αποκλίσεων που προέκυψαν από τις συνομιλίες 2008 με 2012, αποτελεί πλέον τη βάση για το επόμενο στάδιο των διαπραγματεύσεων. Είναι επίσημο έγγραφο των Ηνωμένων Εθνών και κατατέθηκε στο τραπέζι των διαβουλεύσεων. Είχε αρχίσει να ετοιμάζεται πριν από πολλούς μήνες και μάλιστα ο τέως Πρόεδρος το θεωρούσε κάτι πολύ λογικό και μας συμβούλευε να μην το δαιμονοποιούμε. «Είπα στον κ. Ντάουνερ ότι φρονώ ότι πρέπει να είναι αντικειμενική η παρουσίαση αυτή», έλεγε στις 24/9/2012. Όμως ο κ. Χριστόφιας πιθανόν να θεωρούσε ότι ο κ. Ντάουνερ έχει τη δυνατότητα να είναι αντικειμενικός, παρόλες τις παγίδες που του έστηνε επί πέντε χρόνια. Πίστευε επίσης ότι όσα διαπραγματεύτηκε ο ίδιος και συμφώνησε είναι απολύτως ορθά και όλοι οι άλλοι που τα απορρίπτουν είναι απλώς πελλοί. Γι΄ αυτό και εκ μέρους του δεν υπήρχε κανένας κίνδυνος από αυτό το έγγραφο.

 

Όμως ο νέος Πρόεδρος; Με όσες διαφωνίες και δεσμεύσεις εξέφρασε όλους τους προηγούμενους (προεκλογικούς) μήνες, θα περίμενε κανείς ότι θα έλεγε στον Ντάουνερ να πάρει το έγγραφο του και να το βάλει κάπου αλλού, όχι πάντως στο τραπέζι των συνομιλιών. Αντί αυτό όμως, δέχθηκε να παίξει ένα πολύ ύποπτο παιχνίδι. Πρώτον, δεν είπε τίποτε στο Εθνικό Συμβούλιο, που συνεδρίασε την προηγούμενη μέρα, μέχρι που αποκάλυψε την ύπαρξη του εγγράφου - σχεδίου, ο Ιζέτ Ιστζιάν. Και δεύτερον, ανακοίνωσε μέσω του Κυβερνητικού Εκπροσώπου, ότι ήταν ο ίδιος που το ζήτησε από τον Ντάουνερ. «Το έγγραφο επιδόθηκε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ύστερα από αίτημα του ιδίου, κατά την τελευταία συνάντηση που είχε με τον κ. Ντάουνερ». (Χρ. Στυλιανίδης, 16/5/13). Ενώ ήταν γνωστό από τον περασμένο Σεμπτέμβρη ότι υπάρχει αυτό το έγγραφο και ότι ετοιμάστηκε από τον Ντάουνερ για να δεσμεύσει τον νέο Πρόεδρο πάνω σε όσα αποδέχθηκε ο τέως, ο νέος Πρόεδρος κάνει δήθεν τον ανήξερο και δηλώνει ότι είναι ο ίδιος που το ζήτησε δεν του το έδωσαν με το ζόρι. Απαλλάσσει δηλαδή τον Ντάουνερ από την υποψία ότι στήνει βρώμικα παιχνίδια, αλλά δεν απαλλάσσει τον εαυτό του από την υποχρέωση να εξηγήσει γιατί δέχθηκε να νομιμοποιήσει τις συγκλίσεις των Χριστόφια - Ταλάτ, με τις οποίες ο ίδιος έλεγε ότι διαφωνούσε. Όπως, για παράδειγμα, η γνωστή συμφωνία για τις τέσσερις βασικές ελευθερίες υπέρ Τούρκων υπηκόων, την οποία καταδίκαζε. Προεκλογικά, βεβαίως.

Είναι ολοφάνερο το σενάριο που στήνεται και δεν υπάρχει πλέον καμιά αμφιβολία ότι θα επιχειρηθεί μια συνολική διευθέτηση με άξονες την οικονομική κρίση και την κρίση γύρω από το φυσικό αέριο. Όπως είπε και ο Αμερικανός υπ. Εξωτερικών όταν συνάντησε τον κ. Κασουλίδη, η κρίση προσφέρει και ευκαιρίες. Το ερώτημα είναι αν οι δικοί μας ηγέτες έχουν επίγνωση του τι γίνεται για να χειριστούν τα πράγματα υπέρ των συμφερόντων του κυπριακού ελληνισμού ή αν έχουν παραδοθεί αμαχητί και οι ευκαιρίες που προσφέρονται είναι μόνο για την Άγκυρα, τον Ντάουνερ, τους Αμερικάνους, τους Βρετανούς, όχι όμως για τους Κύπριους.

 

 

Δημοσιεύθηκε από την εφ. "Ο Φιλελεύθερος", 18/5/2013

Αφού φτώχυναν την Κύπρο, ετοιμάζουν τον διαμελισμό της

Του Γιώργου Δελαστίκ

 

Ένα ρίγος διαπέρασε τη σπονδυλική στήλη σχεδόν κάθε Ελληνα που έτυχε να διαβάσει την Πέμπτη ένα από τα άρθρα των «Τάιμς της Νέας Υόρκης» που αναφερόταν στα υποθαλάσσια κοιτάσματα φυσικού αερίου που βρίσκονται στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το δυσάρεστο συναίσθημα άρχιζε με την ανάγνωση του τίτλου του άρθρου αυτού της μεγάλης αμερικανικής εφημερίδας: «Αποθέματα αερίου και κυπριακή απομόνωση».

 

Εκείνο όμως που αποτελούσε πραγματική μαχαιριά από πολιτική σκοπιά ήταν ο υπότιτλος: «Καθώς φθίνουν οι ελπίδες για ενεργειακό κέντρο, κλήση από την ΕΕ για τουρκική λύση». Το σοκ είναι τρομερό: «Κλήση από την ΕΕ για τουρκική λύση»! Δεν έχει σημασία πόσο ακριβές είναι αυτό, το ουσιώδες είναι ότι προδίδει την αμερικανική επιθυμία και θέση για την επόμενη φάση στην Κύπρο. «Το φόρτωμα της Κύπρου με τόσο πολύ χρέος μπορεί να είναι ένας έμμεσος τρόπος για την ΕΕ να σπρώξει τους Ελληνοκύπριους σε κάποιο είδος επίλυσης του κυπριακού προβλήματος», δηλώνει στους «Τάιμς της Νέας Υόρκης» η διευθύντρια κάποιας εταιρείας συμβούλων στη Λευκωσία. «Οι βουλευτές της ΕΕ θεωρούν και αυτοί την απεγνωσμένη ανάγκη της Κύπρου για μετρητά ως μοχλό διευθέτησης (του Κυπριακού) με την Τουρκία», τονίζει η αμερικανική εφημερίδα, η οποία από την αρχή κιόλας της ανάλυσής της συνδέει ευθέως την οικονομική καταβαράθρωση του νησιού με τον εκβιασμό της Λευκωσίας προκειμένου να αποδεχθεί λύση στο Κυπριακό που θα υπαγορεύσει η Τουρκία. «Με την οικονομία της κουρέλια, η Κύπρος χρειάζεται να αξιοποιήσει επειγόντως τα αποθέματα του φυσικού της αερίου. Το άνοιγμα όμως αυτής της κάνουλας θα υποχρεώσει το πιο ανατολικό μέλος της ΕΕ να κάνει τις σκληρές επιλογές που επί πολύ καιρό απεχθάνεται να κάνει» ισχυρίζονται με αλαζονική βεβαιότητα οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης» και εξηγούν γιατί: «Τη Δευτέρα (σ.σ. 25 Μαρτίου) η Κύπρος υποχρεώθηκε να συρρικνώσει έναν τραπεζικό τομέα που θα μπορούσε να έχει βοηθήσει να διοχετευθούν κεφάλαια για την κατασκευή ζωτικής ενεργειακής υποδομής... Το μειωμένο ανάστημα της Κύπρου ''καθιστά απίθανο έναν νέο ενεργειακό μεσογειακό διάδρομο Ισραήλ - Κύπρου - Ελλάδας ή την πολιτική συμπαράταξή τους'' δήλωσε ο Μάικλ Λι, εκ των κορυφαίων συμβούλων του Γερμανικού Ιδρύματος Μάρσαλ των ΗΠΑ», γράφει η αμερικανική εφημερίδα. Μετά από όλα αυτά, καταλήγει σε ένα άκρως απεχθές, αλλά ταυτόχρονα πολύ αποκαλυπτικό συμπέρασμα για τις πραγματικές προθέσεις του Λευκού Οίκου: «Με τη βομβαρδισμένη της οικονομία, ο στόχος της κατασκευής εργοστασίου υγροποίησης του φυσικού αερίου στην Κύπρο φαίνεται τώρα ως μια οικονομική πρόκληση που είναι αδύνατον να υπερνικηθεί, αφήνοντας στην Κύπρο ελάχιστες δυνατότητες επιλογής πέραν της κατασκευής αγωγού που να διοχετεύει αέριο στην Τουρκία»!

Το τελεσίγραφο του Ράιχ

Του Γιώργου Δελαστίκ

Γροθιά στο στομάχι όλων των κρατών της Ευρωζώνης ήταν η απόφαση της Γερμανίας να επιβάλει στην Κύπρο κατάσχεση του 35% έως 40% των καταθέσεων άνω των 100.000 ευρώ που υπήρχαν στην Τράπεζα Κύπρου και η αρπαγή όλων των χρημάτων άνω αυτού του ποσού που βρίσκονταν στην Λαϊκή Τράπεζα του νησιού. Η πανευρωπαϊκή αναστάτωση που προκλήθηκε είναι απολύτως δικαιολογημένη.

 

Μπορεί να κυριάρχησε το συναίσθημα προσωρινής ανακούφισης γιατί γλίτωσαν οι καταθέσεις του κοσμάκη για την ώρα, αφού αυτές συνήθως είναι κάτω των 100.000 ευρώ, το ζήτημα όμως είναι πολύ σοβαρότερο. Η πρωτοφανής στην Ευρωζώνη λεηλασία των καταθέσεων στην οποία προχώρησαν οι Γερμανοί ευρωληστές και ο δεξιός Πρόεδρος της Κύπρου Νίκος Αναστασιάδης συνιστά ιδιαιτέρως ειδεχθές πολιτικό και οικονομικό έγκλημα με δραματικές συνέπειες.

Εχθρός της Κύπρου είναι οι ΗΠΑ και σε αυτή την κρίση

Του Γιώργου Δελαστίκ

Εντελώς απομονωμένη έχει βρεθεί η Κύπρος σε διεθνές επίπεδο μετά την εσκεμμένη υπονόμευση από τον Πρόεδρο Νίκο Αναστασιάδη των σχέσεών της με τη Ρωσία μέσω της αρπαγής 10 (!) ή και περισσότερων δισεκατομμυρίων ευρώ από τις καταθέσεις Ρώσων στις κυπριακές τράπεζες. Στην ειδική περίπτωση μάλιστα της Κύπρου, οι ΗΠΑ υποστηρίζουν ένθερμα την καταστροφική για την οικονομία του νησιού πολιτική της κατάσχεσης τμήματος των καταθέσεων που επέβαλε το Βερολίνο με τη σύμφωνη γνώμη του Κύπριου Προέδρου στο νησί.

 

Αν και η αμερικανική πολιτική γενικά στοχεύει στη διακριτική υπονόμευση της γερμανικής ηγεμονίας και του ευρώ, στην Κύπρο η Ουάσιγκτον έχει ακόμη μεγαλύτερο συμφέρον από το Βερολίνο να τιναχτούν στον αέρα οι σχέσεις της Λευκωσίας με τη Μόσχα. Οι Αμερικανοί αδιαφορούν παντελώς για την κατάσταση της οικονομίας ή των τραπεζών της Κύπρου. Δεν θα ήθελαν όμως κατά κανέναν τρόπο να έβλεπαν την κυπριακή κυβέρνηση να στρέφεται προς τη Ρωσία για να λύσει τα τραπεζικά της προβλήματα και η Μόσχα να ανταποκρίνεται στην έκκληση για βοήθεια της Λευκωσίας. Κάτι τέτοιο θα ενοχλούσε πολύ την Ουάσιγκτον.

 

Οχι για οικονομικούς λόγους, αλλά για πολύ σοβαρότερους γεωπολιτικούς. Η εξήγηση είναι απλή. Αν το Κρεμλίνο διέσωζε το κυπριακό τραπεζικό σύστημα και την ίδια την οικονομία της Κυπριακής Δημοκρατίας από τη γερμανική «πανούκλα» του μνημονίου, λογικό είναι να ζητούσε ως αντάλλαγμα τη συμμετοχή ρωσικών ενεργειακών εταιρειών στην εκμετάλλευση των υποθαλάσσιων κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) του νησιού.

Πρόεδροι μοιραίοι και άβουλοι

Του Μιχάλη Ιγνατίου

Το κυπριακό πολιτικό κατεστημένο, που αποτελούν το ΑΚΕΛ, ο ΔΗΣΥ αλλά και το ΔΗΚΟ -το τελευταίο αλλάζει συνέταιρο ανά πενταετία και ανάλογα με τα υπουργεία που λαμβάνει- οδήγησε την Κύπρο στην καταστροφή. Βεβαίως, τη μεγαλύτερη ευθύνη για τούτη την τραγωδία, φέρει ο προηγούμενος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, ο οποίος «είδε το κακό να έρχεται» και δεν έκανε το παραμικρό για να το αποτρέψει. Αντίθετα, από τον περασμένο Απρίλιο, επέλεξε να αφήσει τον χρόνο να περάσει, λαμβάνοντας την απόφαση να μην είναι αυτός που θα καταγραφεί στην Ιστορία ότι έθεσε το νησί κάτω από τον μηχανισμό του ΔΝΤ και της ΕΕ.

 

Δεν πρόκειται μόνο για ανευθυνότητα. Ο κ. Δημήτρης Χριστόφιας και μαζί του η Κύπρος έχασαν δέκα πολύτιμους μήνες για να συγυρίσουν τα οικονομικά τους και να αποτρέψουν τη χρεοκοπία. Αντέγραψε με ακρίβεια τον κ. Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος το 2009 αποφάσισε πως δεν θα αναλάβει το πολιτικό κόστος επιβάλλοντας τα μέτρα που ήσαν αναγκαία. Εάν ο πρώην Πρόεδρος της Κύπρου έδειχνε πολιτικό θάρρος και εάν προτιμούσε τη σύγκρουση με τους τραπεζίτες και την επιβολή σοβαρών μέτρων, η Κύπρος δεν θα βρισκόταν στον γκρεμό. Θα απέφευγε τον σκληρότατο μηχανισμό του ΔΝΤ και της ΕΕ, και σήμερα δεν θα δεχόταν τον άνευ προηγουμένου εκβιασμό των Ευρωπαίων εταίρων, που για να την «ξελασπώσουν» πρέπει να παραδώσει την εθνική της κυριαρχία και την πολιτική της ανεξαρτησία.

 

Ο νέος πρόεδρος, που προεκλογικά παρουσιαζόταν ως ο σωτήρας της πατρίδας, αποδείχθηκε πολύ μικρός για το τεράστιο οικονομικό πρόβλημα της Κύπρου. Είχε υποσχεθεί πως δεν θα αποδεχθεί ΠΟΤΕ κούρεμα των καταθέσεων και είχε με στόμφο ανακοινώσει πως εάν εκλεγόταν θα υλοποιούσε συμφωνία στην οποία είχε καταλήξει με δύο χώρες για σύναψη δανείων. Το μόνο που κατάφερε μέχρι στιγμής είναι να απαξιώσει τη χώρα του και να την παραδώσει στα θηρία. Ενώ οι ευθύνες για την τραγωδία πέφτουν στις πλάτες του κ. Χριστόφια, ο κ. Αναστασιάδης είναι αυτός που με άτσαλο τρόπο αποδέχθηκε την καταδίκη της Κύπρου.

 

 

Δημοσιεύθηκε στο "Εθνος" των Αθηνών, 22/3/2013

Χριστόφιας - ΑΚΕΛ έδωσαν την προεδρία στον Ν. Αναστασιάδη

Του Δρος Ευστάθιος Αβρααμίδης

Η τραγική διακυβέρνηση Χριστόφια - ΑΚΕΛ δημιούργησε τέτοια αντίδραση μέσα στη κοινωνία, ώστε φάνηκε από νωρίς ότι προτεραιότητα των πολιτών ήταν να φύγει το ΑΚΕΛ από την εξουσία.  Τα άλλα πέρασαν σε δεύτερη μοίρα. Για να γίνει αυτό έκριναν πιο σίγουρη την επιλογή του άλλου άκρου, δηλαδή τον Ν. Αναστασιάδη. Χριστόφιας και ΑΚΕΛ κατάφεραν να καταστήσουν συμπαθή ή ανεκτό, έναν πολιτικό που ήταν διαχρονικά ο πιο αντιπαθής. Σπουδαίο κατόρθωμα. Το σημερινό ΑΚΕΛ, όπως φαίνεται, τρομάζει περισσότερο από τον Ν. Αναστασιάδη. Έστρωσαν λοιπόν το χαλί στον Ν. Αναστασιάδη, αλλά αρνούνται να κάνουν αυτοκριτική.  Αντίθετα όπως κάνουν οι αλαζονικοί και οι ευθυνόφοβοι άνθρωποι, έτσι και το ΑΚΕΛ ρίχνει τις ευθύνες σε άλλους με την γνωστή έπαρση. Ήταν τόσο προβλέψιμο αυτό που συνέβη, έτσι ώστε κάποιος θα μπορούσε να διερωτηθεί, μήπως αυτή ήταν τελικά η επιδίωξη του ΑΚΕΛ. Το ΑΚΕΛ έβλαψε τον τόπο τόσο με την διακυβέρνησή του, όσο και με την εκλογική του συμπεριφορά το 2008 και το 2013.

Κατεβάζουν και κυβερνήσεις...

 

Του Μιχάλη Ιγνατίου

 

Ειλικρινά, δεν αντέχει τον παραμικρό σχολιασμό ο δεύτερος γύρος των προεδρικών εκλογών, καθώς και οι δύο υποψήφιοι έχουν τις ίδιες μη παραδεκτές θέσεις για το εθνικό θέμα και την οικονομία. Τόσο ο Νίκος Αναστασιάδης, όσο και ο μεταμεληθείς Σταύρος Μαλάς, υποστήριξαν το φιλοτουρκικό σχέδιο Ανάν που «έδενε» την Κύπρο στο άρμα της Τουρκίας, ενώ και οι θέσεις τους στο μείζον ζήτημα της οικονομίας δεν διαφέρουν. Οι καβγάδες είναι στάχτη στα μάτια των πολιτών. Είναι εκπρόσωποι του κομματικού κατεστημένου και προστατεύουν τους τραπεζίτες, οι οποίοι από κοινού με τους πολιτικούς, κατέστρεψαν την οικονομία και οδήγησαν το νησί στο χείλος της χρεοκοπίας, η οποία είναι πλέον εξαιρετικά κοντά.

 

Δεν θα ασχοληθώ ούτε με τις πληροφορίες ότι οι ανεγκέφαλοι του ΔΗΣΥ έδωσαν εντολή σε πιστά μέλη τους να ψηφίσουν τον κ. Μαλά για να αποκλείσουν τον Γιώργο Λιλλήκα, από τον οποίο κινδύνευε να χάσει ο κ. Αναστασιάδης. Πρόκειται για μία πληροφορία που είχαμε από καιρό και δημοσιεύσαμε, διότι του κατεστημένου, που αποτελούν ο ΔΗΣΥ, το ΑΚΕΛ και το ΔΗΚΟ, ηγούνται ανεγκέφαλοι πολιτικάντηδες, οι οποίοι ενδιαφέρονται μόνο πώς να σώσουν τα τομάρια τους. Αυτή είναι η μοναδική τους έγνοια. Δεν με εκπλήσσει, λοιπόν, ότι τα τρία κόμματα που συνεργάζονται υπογείως και νέμονται την εξουσία, μπορεί να συνωμότησαν για να αποκλείσουν τον κ. Λιλλήκα, ο οποίος ήταν ο νικητής των εκλογών, καθώς έχοντας απέναντί του το σύστημα, αλλά και τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης που τον έπαιξαν βρόμικα, κατάφερε να συγκεντρώσει το 25% των ψήφων. Το ποσοστό αυτό είναι η βάση πάνω στην οποία θα στηριχθεί στη συνέχεια, ώστε σε συνεργασία με την  ΕΔΕΚ να επανέλθει, αφού οι δανειστές εκτός των φρικτών μέτρων που επιβάλλουν, κατεβάζουν και κυβερνήσεις...

Πού 'σαι Τάσσο να τους δεις...

Του Μιχάλη Ιγνατίου

Η απόφαση του ΔΗΚΟ, με συντριπτική μάλιστα πλειοψηφία, να υποστηρίξει τον αρχιερέα του φιλοτουρκικού σχεδίου Ανάν, Νίκο Αναστασιάδη, προκάλεσε σοκ. Πρόκειται για μία απαράδεκτη πράξη, που βασίστηκε σε εντελώς συμφεροντολογικά κριτήρια, και με βάση την πρακτική του συγκεκριμένου κόμματος, να νέμεται την εξουσία και να γεύεται τα οφέλη της, επιλέγοντας πάντα να παραμένει στην κυβέρνηση, είτε ο σύμμαχος ήταν το κομμουνιστικό ΑΚΕΛ είτε ο δεξιός ΔΗΣΥ. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να ανακαλύψει κανείς παρόμοια απαράδεκτη συμπεριφορά σε παγκόσμιο επίπεδο.

Wikileaks: «Ο Χριστόφιας μπορεί να βασίζεται στον ΔΗΣΥ»

Τι φέρεται να αποκάλυψε ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ στον Αμερικανό πρέσβη δύο μήνες μετά τις προεδρικές του 2008

Ο Τάσσος Παπαδόπουλος «ήταν απίστευτα ανόητος που δεν διαπραγματεύτηκε το Σχέδιο [Ανάν] με καλή πίστη», φέρεται να είπε ο Νίκος Αναστασιάδης στον τότε Αμερικανό πρέσβη

Της Χριστιάνας Βωνιάτη

19/9/2011 

Εγκωμιαστικά ήταν τα σχόλια του Αμερικανού πρέσβη για τον ηγέτη του ΔΗΣΥ, έπειτα από συνάντηση που είχε μαζί του δύο και πλέον μήνες από την ανάδειξη του Δημήτρη Χριστόφια στην προεδρία της Δημοκρατίας. Τα ευμενή σχόλια καταγράφονται σε εμπιστευτικό τηλεγράφημα –υπό τον κωδικό 08ΝΙCOSIA273– του τότε Αμερικανού πρέσβη, Ρόναλντ Σλίκερ, από Λευκωσία προς την Ουάσινγκτον στις 30 Απριλίου 2008, και κάνουν λόγο για την «πολιτική οξύνοια», το «θάρρος» και την «προοδευτική σκέψη» του Νίκου Αναστασιάδη, ενώ στο έγγραφο υπογραμμίζεται η μεγαλοθυμία του ηγέτη της αντιπολίτευσης έναντι του νέου Προέδρου. Συγκεκριμένα, φέρεται να ανέφερε στους Αμερικανούς πως αν και «ο Χριστόφιας έκανε τεράστια λάθη στο παρελθόν», τώρα πια «ο ηγέτης του ΑΚΕΛ φαίνεται να έχει μάθει από τα λάθη του». Ακόμα, στο έγγραφο αναφέρεται πως «ο Αναστασιάδης δεν έδειξε σημάδια απογοήτευσης για την ήττα του Ιωάννη Κασουλίδη στις 24 Φεβρουαρίου, ούτε για το γεγονός ότι ο ΔΗΣΥ παρέμενε στο ρόλο της αντιπολίτευσης».

Ως περίληψη του τηλεγραφήματος ο πρέσβης Σλίκερ γράφει τα εξής: «Ο νέος Κύπριος πρόεδρος, Δημήτρης Χριστόφιας, μπορεί να βασίζεται στον ΔΗΣΥ πως θα στηρίξουμε τη στρατηγική του για την επανένωση της Κύπρου, φτάνει να παίξει τίμια και να μην μας κάνει κόλπα» είπε στον Πρέσβη ο ηγέτης του ΔΗΣΥ στις 22 Απριλίου. Το ότι είμαστε αντιπολίτευση δεν πάει να πει πως θα εναντιωνόμαστε σε κάθε πρωτοβουλία της κυβέρνησης απλώς για κερδίζουμε πόντους, εξήγησε ο Αναστασιάδης, πόσο μάλλον αναφορικά με το εθνικό πρόβλημα. Εξάλλου, ο Χριστόφιας έδειξε την αποφασιστικότητά του να εξεύρει λύση, διορίζοντας σοβαρούς και μετριοπαθείς ηγέτες στις διάφορες ομάδες εργασίας και τεχνικές επιτροπές, οι οποίες έχουν ήδη πιάσει δουλειά. Όμως, για να μπορέσει να δοθεί πολιτική κάλυψη στον Πρόεδρο ώστε με τη σειρά του αυτός να μπορέσει να αντικρούσει τους εθνικιστές, πρέπει οι συνομιλίες να αποφέρουν σύντομα αποτελέσματα. Ο ΔΗΣΥ στοχεύει στη βελτίωση του πολιτικού κλίματος μεταξύ των δύο κοινοτήτων, ενδυναμώνοντας τους δεσμούς με το Ρεπουμπλικανικό Toυρκικό Κόμμα (CTP) και άλλα τουρκοκυπριακά κόμματα. Επίσης, ελπίζει πως θα φιλοξενήσει τον Τ/κ ηγέτη Μεχμέτ Αλί Ταλάτ στο σπίτι του στη Λεμεσό, κάποια στιγμή τον Μάιο. Ο Αναστασιάδης, σε αντίθεση με τους περισσότερους Ελληνοκύπριους πολιτικούς, εκτιμά πως η παρούσα πολιτική ηγεσία της Τουρκίας δεν είναι αντίθετη σε μια λύση στο Κυπριακό. Παρά τις προσπάθειες των Ελληνοκυπρίων, ωστόσο, ο ηγέτης του ΔΗΣΥ είναι βέβαιος πως όποια συμφωνία κι αν προκύψει θα είναι δυσμενέστερη ως προς τα ε/κ συμφέροντα απ’ ό,τι ήταν το Σχέδιο Ανάν το 2004, για την απόρριψη του οποίου φταίει ο –αρχιεχθρός του ηγέτη του ΔΗΣΥ– Τάσσος Παπαδόπουλος».

To φυλλορρόημα του φθινοπώρου

Του Κωστάκη Αντωνίου

Ρίχνοντας σαφείς βολές κατά της πολιτικής του Τάσσου Παπαδόπουλου, ο βουλευτής του ΑΚΕΛ Γιάννος Λαμάρης δήλωσε σε τηλεοπτική εκπομπή: «Τα τελευταία τρία χρόνια, πριν αναλάβει ο Πρόεδρος Χριστόφιας, δεν κουνιόταν φύλλο στο Κυπριακό». Για να πάρει εύστοχη απάντηση από τον Αναπληρωτή Πρόεδρο του ΔΗΚΟ Γιώργο Κολοκασίδη: «Ενώ τώρα κουνιούνται τα δικά μας φύλλα...»

Στη συλλογιστική Λαμάρη κινήθηκε και ο Πάμπος Κυρίτσης: «Τα τελευταία χρόνια, πριν αναλάβει ο Πρόεδρος Χριστόφιας, το μόνο που ακούγαμε ήταν η «απομόνωση» των Τουρκοκυπρίων και το απευθείας εμπόριο», είπε. Αγνοεί, φαίνεται, ότι ο «κανονισμός» του απευθείας εμπορίου δεν κρεμόταν ως δαμόκλεια σπάθη μόνο επί της «αδιάλλακτης» θητείας του Τάσσου Παπαδόπουλου, αλλά και επί της σημερινής υπάκουης γραμμής του Προέδρου Χριστόφια.

Όσον αφορά αν κουνιούνται, και πόσο, και ποιων τα φύλλα, προηγουμένως και σήμερα, η αλήθεια είναι ότι τα φύλλα κουνήθηκαν μια φορά επί Τάσσου Παπαδόπουλου, αλλά κουνήθηκαν πολύ ισχυρά, ώστε να απετρέπετο οποιαδήποτε τουρκική υπονομευτική κίνηση. Κουνήθηκαν στις 8 Ιουλίου, με τη συμφωνία η οποία απέτρεπε επαναφορά του σχεδίου Ανάν και έναρξη συνομιλιών εφόσον εδημιουργούντο οι κατάλληλες προϋποθέσεις επιτυχίας τους. Δυστυχώς, εκείνη η συμφωνία υπονομεύθηκε τόσο από τουρκικής πλευράς, όσο και από πλευράς ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ.

Οι Βρυξέλλες, η Κερύνεια και η κατήχηση στη διζωνική

Του δρα Ευστάθιου Αβρααμίδη

Στις Βρυξέλλες αποδείχτηκε ότι η πολιτική του καλού παιδιού δεν δημιουργεί φίλους - το αντίθετο. Το ορόσημο του Δεκεμβρίου που περιμέναμε για να ασκήσουμε πιέσεις στην Τουρκία, ακυρώθηκε. Σε αντίθεση με τον «κακό» Τάσσο που το 2006 πήρε ομόφωνη απόφαση για τις υποχρεώσεις της Τουρκίας, ο αρεστός στους ξένους Δ. Χριστόφιας, έκανε μονομερή δήλωση χωρίς τη στήριξη κανενός. Η κυβέρνηση ετοίμασε το έδαφος για την απομόνωσή της, εξυμνώντας για δύο χρόνια τον Ταλάτ, μιλώντας για συγκλίσεις και για «κυπριακή διαδικασία» αφήνοντας την Τουρκία στο απυρόβλητο. Τι να πιστέψουν οι ξένοι τη τελευταία στιγμή; Τι τους έλεγε άραγε τόσο καιρό ο Μάρκος Κυπριανού; Οι Άγγλοι φίλοι του Δ. Χριστόφια που επικροτούν τους χειρισμούς του -όπως καμαρώνει ο ίδιος- και που υπογράφουν μαζί του πρωτόκολλα συναντίληψης (πρωτόκολλα κοροϊδίας θα έπρεπε να λέγονται), έδρασαν και πάλι όπως όλοι - εκτός από τον Δ. Χριστόφια - ανέμεναν. Στόχος τους ήταν και είναι να περάσει η Τουρκία αλώβητη και να λυθεί το Κυπριακό με καταστροφική λύση στο επόμενο εξάμηνο. Γι’ αυτό άλλωστε ο Ν. Αναστασιάδης μιλούσε για εξάμηνη αναβολή - για να μη χαλάσει το κλίμα και να έλθει σχέδιο «λύσης» πριν φύγει ο Ταλάτ. Αυτή είναι η θέση και του Δ. Χριστόφια, γι’ αυτό και άφησε το ορόσημο να περάσει. Είναι ανεξήγητη πάντως η προσκόλληση του Δ. Χριστόφια στους Άγγλους. Είναι αδύνατο να κατανοήσει κανείς την πολιτική σκέψη του Προέδρου, κι αυτό αυξάνει τις ανησυχίες για όλους τους χειρισμούς του. Η πολιτική των Άγγλων είναι φανερά και φανατικά φιλοτουρκική - τι σημαίνει λοιπόν ένα μνημόνιο συναντίληψης μαζί τους;

Προσφορά Νικόλα Τ. Παπαδόπουλου

Του Λάζαρου Μαύρου

Σ Η Μ Α Ν Τ Ι Κ Η προσφορά στη διαλεύκανση κρισιμότατου ζητήματος δημοκρατίας παρήγαγε ο αντιπρόεδρος του ΔηΚο, βουλευτής Νικόλας Τ. Παπαδόπουλος, επικρίνοντας την πολιτική του Π.τ.Δ. στο Κυπριακό. Εκλελεγμένος μεν δημοκρατικά, από την πλειοψηφία του εκλογικού σώματος της 24ης Φεβρ. 2008 ο κ. Χριστόφιας, στερούμενες όμως δημοκρατικής νομιμοποίησης οι κυριότερες από τις «γενναίες προσφορές» του προς τους Τούρκους:

(α) Ο «Συνεταιρισμός Δύο Συνιστώντων Στέιτς» της 23ης Μαΐου 2008.

(β) Η τουρκική εκ περιτροπής προεδρία.

(γ) Η «σταθμισμένη» υποταγή του ελληνικού 82% στο τουρκικό 18%.

(δ) Η πρόθεση νομιμοποίησης 50 χιλιάδων Τούρκων εποίκων.

Ποιος «στρώνει το χαλί στην Τουρκία» σήμερα;

Του Κώστα Μαυρίδη*

Ενώ από τη μια ικανοποίησε ο Πρόεδρος με τις επισημάνσεις του ενώπιον της Γ.Σ. του ΟΗΕ, από την άλλη δηλώνει επανειλημμένα πως «εμείς στρώσαμε το χαλί στην Τουρκία». Σε μερικούς μήνες όμως, τα λόγια του Προέδρου και του συνόλου της κυπριακής ηγεσίας θα κριθούν στην πράξη, με βάση τις επιλογές τους όταν θα αξιολογείται η Τουρκία για τις ευρωπαϊκές της υποχρεώσεις.

Ενώπιόν μας υπάρχουν δύο επιλογές. Η πρώτη είναι η πρόκληση κόστους στην Τουρκία για να συνδεθεί η επιδίωξη λύσης στο κυπριακό με την προώθηση των ενταξιακών της. Η δεύτερη επιλογή είναι ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ άλλο που να βολεύει την Τουρκία, τις ΗΠΑ και άλλους και να της παρέχει χρόνο για να προχωρούν οι ενταξιακές της. Όποιο ωραιοποιημένο λεκτικό κι αν χρησιμοποιηθεί, ο σκοπός της δεύτερης επιλογής είναι να καταπιούμε το χάπι ξανά και να μην ασκήσουμε τη δυνατότητά μας να παρεμποδίσουμε τις ενταξιακές της Τουρκίας.

Έστω, ότι είναι μόνο ζήτημα αξιοπρέπειας

Του Άριστου Μιχαηλίδη

Πάλι φόρεσε το ύφος του αδικημένου ρεαλιστή ο Νίκος Αναστασιάδης και «αγανακτούσε» χτες το πρωί στην εκπομπή του Λάζαρου Μαύρου: Ναι, εσείς είστε πατριώτες κι εγώ δεν είμαι, έλεγε στον Γιώργο Κολοκασίδη. Εύκολη διέξοδος κι αυτή, να παριστάνεις τον παρεξηγημένο και να αντιστρέφεις τις κατηγορίες για να καταγγείλεις τους υπόλοιπους σαν υπερπατριώτες, φουστανελάδες, που τολμούν να αμφισβητήσουν τον πατριωτισμό σου. Όμως, δεν αμφισβήτησε κανένας τον πατριωτισμό του κ. Αναστασιάδη, αμφισβήτησαν πολλοί την ορθότητα της τακτικής του να καταρρίπτει κάθε λογική απαίτηση της ελληνοκυπριακής πλευράς, διοχετεύοντας στην κοινή γνώμη τον τρόμο και τον πανικό για τα μελλούμενα. Θα πέσει φωτιά να μας κάψει αν δεν το λύσουμε ΤΩΡΑ! Λες και συμφωνήθηκαν όλα και απομένει η υπογραφή μας για να γλυτώσουμε την κόλαση…

Όταν «απολογήθηκε» ο Ντάουνερ

Του Κώστα Μαυρίδη

Η πρόσφατη αποκάλυψη του περιεχομένου εγγράφων του ΟΗΕ αφορούσε -μεταξύ άλλων- τα διαμειφθέντα σε συνάντηση (16 Ιουλίου 2009) ανάμεσα στον ειδικό αντιπρόσωπο του ΟΗΕ στην Κύπρο Α. Ντάουνερ και τον Ν. Αναστασιάδη. Μετά τα δημοσιεύματα, υπήρξε βουβαμάρα επί της ουσίας. Η σχετική ανακοίνωση της ηγεσίας του ΔΗΣΥ αντί να δώσει εξηγήσεις, επικεντρώθηκε σε ερωτήματα ως προς το γιατί και ποιοί διέρρευσαν τα έγγραφα. Ουσιαστικά, επιβεβαιώνοντας την ουσία των αναφορών με βάση το περιεχόμενο. Μετά από βδομάδες, κατόπιν συνάντησης του Α. Ντάουνερ με το Ν. Αναστασιάδη, λέχθηκε από τον ίδιο το Ν. Αναστασιάδη ότι του απολογήθηκε για τις διαρροές των εγγράφων. Τα περί απολογίας για τη διαρροή των εγγράφων λέχθηκαν κι από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας μετά από δική τους συνάντηση.

Ανεπιθύμητος ο Ντάουνερ

Του δρ Ευστάθιου Αβρααμίδη

Πριν από λίγο καιρό είδαμε στις εφημερίδες ότι ο Ντάουνερ μιλώντας σε σύναξη της πλατφόρμας του «ναι», εξέφρασε αηδία για τα «απορριπτικά» ΜΜΕ κατονομάζοντας «Φιλελεύθερο» «Σημερινή», «Αντένα» και «Σίγμα» (τίτλος τιμής για αυτά τα ΜΜΕ η άποψή του). Φανταστείτε την αντίδραση που θα προκαλούσε σε μια οποιαδήποτε φυσιολογική χώρα ένας ξένος απεσταλμένος, υποτίθεται αντικειμενικός, να μιλά με τόση εχθρότητα και περιφρόνηση για κάποια ΜΜΕ της χώρας αυτής -τα μεγαλύτερα του τόπου- επειδή δεν συμφωνούν μαζί του, επειδή αντιστρατεύονται την πολιτική που ήλθε να επιβάλει στην Κύπρο, μια πολιτική εχθρική προς τον κυπριακό ελληνισμό. Κανείς όμως δεν αντέδρασε αφού ο αυτοσεβασμός θεωρείται στην Κύπρο εθνικισμός, σοβινισμός κ.λπ. Η κυβέρνηση δεν αντέδρασε αφού η εχθρότητα του Ντάουνερ αφορά εκείνους που αγωνίζονται για αποτροπή κακής λύσης, αλλά συνεργάζεται με εκείνους που λατρεύουν το σχέδιο Ανάν.

Εντολές για άσκηση επιδιαιτησία

Αποκαλύπτουμε τα πρακτικά συνάντησης Πάσκο με τον Αμερικανό πρέσβη

ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ // ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ

Παρά το γεγονός ότι η Άγκυρα και ο υποτακτικός της στην Κύπρο, Μεχμέτ Αλι Ταλάτ, δεν έχουν προχωρήσει σε καμία υποχώρηση μέχρι τώρα στις συνομιλίες, ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν αποφάσισε να ασκήσει πιέσεις στον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια, στη διάρκεια της συνάντησης που θα έχουν στο περιθώριο της γενικής συνέλευσης του διεθνούς οργανισμού.

Σύμφωνα με τα απόρρητα επίσημα πρακτικά της συνάντησης του βοηθού γενικού γραμματέα Πάσκο με τον πρέσβη των ΗΠΑ στην Λευκωσία Φρανκ Ούρμπαντσικ, στις 31 Ιουλίου 2009, ο πρώτος ανακοινώνει στον Αμερικανό αξιωματούχο ότι ο Μπαν Κι Μουν θα υπενθυμίσει στους Ελληνοκύπριους τις προσδοκίες της διεθνούς κοινότητας για το Κυπριακό. Συγκεκριμένα του τονίζει ότι ο γενικός γραμματέας θα μεταφέρει στους (ξένους) συνομιλητές του ότι είναι σημαντικό και οι ίδιοι να υπενθυμίσουν στον κ. Χριστόφια ότι αναμένουν άμεση διευθέτηση του Κυπριακού.