Κουτσουρεμένη η βάση συνομιλιών

Εξαφάνισαν από την έκθεση του Γ.Γ. του ΟΗΕ την «μία ιθαγένεια»

Του Κώστα Βενιζέλου

Ο οδικός χάρτης ισχύει ανεξάρτητα εάν υπάρχουν δυσκολίες και προβλήματα στη διαδικασία, διαμηνύουν τα Ηνωμένα Έθνη προς όλους τους εμπλεκόμενους

Κουτσούρεψε τη βάση των διαπραγματεύσεων ο γενικός γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών στην τελευταία του έκθεση για το Κυπριακό, την οποία υπέβαλε την περασμένη εβδομάδα στο Συμβούλιο Ασφαλείας. Σκοπίμως και θέλοντας προφανώς να προετοιμάσει το έδαφος, να καταγράψει αντιδράσεις, αλλά και να ικανοποιήσει την τουρκική πλευρά, έχει εξαφανίσει από το γνωστό και επαναλαμβανόμενο «ποίημα» της βάσης των συνομιλιών, «τη μία ιθαγένεια». Στα συμπεράσματα της έκθεσης, που είναι και το πιο σημαντικό κομμάτι του εγγράφου, ο γενικός γραμματέας σημειώνει πως «για να επανενωθεί η Κύπρος πρέπει να υπάρξει μια διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία με δύο ισότιμα συνιστώντα μέρη, με μία κυριαρχία και μία διεθνή προσωπικότητα όπως προβλέπεται στα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας». Περαιτέρω, και ούτε αυτό μπορεί να θεωρηθεί τυχαίο, γίνεται αναφορά και «σε δύο συνιστώντα μέρη».

Επικίνδυνη θολούρα

Του Γιώργου Κολοκασίδη*

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έφυγε από την Νέα Υόρκη χωρίς προφανή τραύματα. Και για αυτό εμφανίζεται ανακουφισμένος. Ακόμη και κατευχαριστημένος. Στηλίτευσε δε αυτούς που προέβλεπαν κακά. Σε αυτό όμως δεν έχει δίκαιο. Υπενθυμίζεται ότι ο ίδιος ο πρόεδρος δήλωνε επανειλημμένα τις επιφυλάξεις του απέναντι σε τέτοια συνάντηση. Τελικά όταν ορίστηκε η συνάντηση, ακώντος του προέδρου, θύμωνε με όποιους του υπενθύμιζαν τις δικές του επιφυλάξεις! Μετά δήλωνε τοις πάσι ότι δεν υπήρχε κίνδυνος αιφνιδιασμού στη Νέα Υόρκη και ότι ο ίδιος ασμένως προσερχόταν. Από την άλλη έκανε κινήσεις, σωστές βέβαια, για να αποφύγει τα χείριστα. Τελικά βγήκε από τη συνάντηση αφήνοντας να νοηθεί ότι αγωνίστηκε και άντεξε στις πιέσεις. Καλά έπραξε. Όχι όμως να μέμφεται όλους που του επεσήμαιναν τους κινδύνους. Αυτούς, δαιμονοποιούς του ΟΗΕ τους ανέβαζε κινδυνολόγους τους κατέβαζε. Αν ο Οργανισμός είναι τέτοιων αγαθών προθέσεων τότε γιατί ανακουφίζεται και ο ίδιος βγαίνοντας από τη συνάντηση; Αν έχουν έτσι τα πράγματα τότε γιατί είμαστε ευχαριστημένοι απλώς με την κατανομή ίσων ευθυνών από τον ΟΗΕ; Διότι όταν ο ΓΓ λέγει ότι τα δύο μέρη πρέπει να κάνουν περισσότερα εννοεί ότι και το θύμα και ο θύτης πρέπει να προβούν σε παραχωρήσεις. Τόσο ο κ. Χριστόφιας, ο οποίος έδωσε ήδη τόσα πολλά, όσο και οι Τούρκοι οι οποίοι δεν έδωσαν τίποτα. Η πραγματικότητα λοιπόν είναι ότι οι συναντήσεις με τον ΓΓ υποκρύπτουν κινδύνους.

Θέατρο πίσω από την πλάτη της κοινωνίας

Του Κώστα Μαυρίδη*

Το όλο ζήτημα με την εκ περιτροπής προεδρία και τη σταθμισμένη ψήφο προέκυψε τις τελευταίες βδομάδες (εντός Σεπτεμβρίου 2009) όταν δημοσιοποιήθηκε η πρόθεση του προέδρου να καταθέσει πρόταση (τονίζω το μελλοντικό «να»). Εκτός ΑΚΕΛ, όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί εξέφρασαν κάποιου είδους δυσφορία διότι δεν ενημερώθηκαν έγκαιρα αλλά λίγο πριν την κατάθεση της πρότασης.

Ακόμη και ο Ν. Αναστασιάδης που προσωπικά δεν πρόβαλε ενστάσεις επί της ουσίας των προτάσεων -σε αντίθεση με πολλά στελέχη του ΔΗΣΥ-, εξέφρασε και αυτός δημόσια τη δυσφορία του διότι ενημερώθηκε ένα - δυο μέρες πριν την υποτιθέμενη κατάθεση των προτάσεων. Το Προεδρικό επέμενε ότι ενήργησε στο πλαίσιο του εφικτού χρονικού πλαισίου ενημερώνοντας τους αρχηγούς, εκτός των Οικολόγων λόγω έλλειψης χρόνου, και τις προάλλες αναφέρθηκε σε καθυστερημένη αντίδραση των κομμάτων. Πού βρίσκεται η αλήθεια;

Οι ελληνικές θέσεις που έγιναν τουρκικές

Του Κωστάκη Αντωνίου

«Το κυπριακό πρόβλημα δεν είναι πια πρόβλημα μόνο των Κυπρίων, αλλά της διεθνούς κοινότητας στο σύνολό της».

Αν ακούαμε αυτή τη δήλωση πριν από λίγα χρόνια, θα απαντούσαμε με βεβαιότητα ότι ανήκει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ή σε κάποιο ηγέτη ελληνοκυπριακού κόμματος.

Μιλούμε για... πριν από μερικά χρόνια. Διότι σήμερα τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά, ενδεικτικά της μεταστροφής των θέσεων, που υπήρξε και της πλήρους αποτυχίας της πολιτικής μας.

Η δήλωση, λοιπόν, που προαναφέραμε, ότι το Κυπριακό δεν είναι πρόβλημα της Κύπρου, αλλά διεθνές, ανήκει στον Μεχμέτ Αλί Ταλάτ! Μια καθαρά ελληνοκυπριακή θέση, που ίσχυσε πολλά χρόνια, έγινε τώρα τουρκική.