Κούρεμα και στο Κυπριακό

Του Κώστα Βενιζέλου

 

Το αντίβαρο στον θόρυβο που προκλήθηκε με την υποβολή του εγγράφου του ΟΗΕ για τις συγκλίσεις ήταν η επιστολή του Προέδρου προς τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ, με την οποία εκθέτει τον Ντάουνερ. Το έγγραφο δεν διαβιβάσθηκε ούτε χθες ούτε την τελευταία εβδομάδα και ο Ντάουνερ και η ομάδα του δεν είναι τώρα που προσπαθούν να καταστήσουν το δείπνο μείζον πολιτικό θέμα. Συνεπώς η δημοσιοποίηση της ύπαρξης του εγγράφου προκάλεσε και το ξέσπασμα που εκφράσθηκε μέσα από την επιστολή. Βεβαίως, κανείς δεν μπορεί να αντιληφθεί τους λόγους που το έγγραφο έμεινε στα προεδρικά συρτάρια από τη στιγμή που το περιεχόμενο αφορά τα κατορθώματα του τέως Προέδρου της Δημοκρατίας στο Κυπριακό. Και δεν μπορεί, επίσης, κανείς να αντιληφθεί γιατί αποδέχθηκε η Κυβέρνηση την υποβολή από τον ΟΗΕ του εγγράφου με τις συγκλίσεις, από τη στιγμή που διαμηνύει πως δεν δεσμεύεται από όλα τα συμφωνηθέντα. Είναι πρόδηλη η επιδίωξη του Ντάουνερ με το έγγραφο. Θέλει να δημιουργήσει κινητικότητα, βάση διαπραγματεύσεων και να «κλειδώσει» τις λεγόμενες συγκλίσεις.

 

Το Κυπριακό έχει μπει σε τροχιά για να κλείσει και αυτό δεν αποτρέπεται ξεχνώντας το έγγραφο στο ράφι αλλά με ουσιαστικές κινήσεις. Δεν είναι με τους προβλέψιμους τακτικισμούς που κλείνουν το μάτι στην κοινή γνώμη και υπολογίζουν τα κέρδη στο κομματικό χρηματιστήριο, που θα αντιμετωπισθούν οι εξελίξεις. Η απομάκρυνση του Ντάουνερ, για παράδειγμα, θα ήταν μια κίνηση ουσίας, με την οποία θα κερδίσει και χρόνο η Λευκωσία για ανασύνταξη δυνάμεων και διαμόρφωσης τακτικής. Άλλωστε η παρουσία του μόνο ζημιά προκαλεί και είναι προφανές πως μετά και την επιστολή θα πρέπει ο ίδιος να παραιτηθεί. Εάν έχει ευθιξία θα πρέπει η επιστολή παραίτησής του να βρίσκεται ήδη καθ' οδόν προς το γραφείο του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ.

 

Είναι σαφές πως τα δεδομένα στην ευρύτερη περιοχή μας έχουν διαφοροποιηθεί. Όπως διαφοροποιήθηκαν και τα δεδομένα στην Κύπρο. Το Κυπριακό «δεν λύθηκε χθες», ούτε επειδή ο Χριστόφιας ήταν φίλος με τον Ταλάτ. Δεν θα λυθεί, επίσης, επειδή ο Αναστασιάδης θεωρεί πως έχει πολλούς συμμάχους στο εξωτερικό. Για να μην πάθουμε όπως στα δύο Γιούρογκρουπ του Μαρτίου, θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν οι διαχειριστές, πως οι πολιτικές δεν ασκούνται με λογικές εσωτερικού κομματικού παιχνιδιού και οι πρακτικές που υιοθετούνται μόνο για τα μπαλκόνια.

Με τις προσεγγίσεις που αναπτύσσονται με βηματισμούς χωρίς πυξίδα και σχέδιο, το κούρεμα και στο Κυπριακό θα πρέπει να είναι δεδομένο.

 

Υ.Γ. Το έγγραφο με τις συγκλίσεις του ΟΗΕ δόθηκε στα κόμματα μετά που έγινε γνωστή η ύπαρξή του. Η επιστολή του Προέδρου Αναστασιάδη προς τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ, Μπαν Κι Μουν δόθηκε στα κόμματα πριν φθάσει στον αποδέκτη της! Ιστορίες του χωριού…

Δημοσιεύθηκε στην εφ. "Ο Φιλελεύθερος", 18/5/2013

Τα σενάρια άρχισαν να ζωντανεύουν

Του Άριστου Μιχαηλίδη

 

Το έγγραφο που κατέθεσε ο Ντάουνερ στις δυο πλευρές και παρουσιάζεται ως δήθεν μια αθώα καταγραφή συγκλίσεων και αποκλίσεων που προέκυψαν από τις συνομιλίες 2008 με 2012, αποτελεί πλέον τη βάση για το επόμενο στάδιο των διαπραγματεύσεων. Είναι επίσημο έγγραφο των Ηνωμένων Εθνών και κατατέθηκε στο τραπέζι των διαβουλεύσεων. Είχε αρχίσει να ετοιμάζεται πριν από πολλούς μήνες και μάλιστα ο τέως Πρόεδρος το θεωρούσε κάτι πολύ λογικό και μας συμβούλευε να μην το δαιμονοποιούμε. «Είπα στον κ. Ντάουνερ ότι φρονώ ότι πρέπει να είναι αντικειμενική η παρουσίαση αυτή», έλεγε στις 24/9/2012. Όμως ο κ. Χριστόφιας πιθανόν να θεωρούσε ότι ο κ. Ντάουνερ έχει τη δυνατότητα να είναι αντικειμενικός, παρόλες τις παγίδες που του έστηνε επί πέντε χρόνια. Πίστευε επίσης ότι όσα διαπραγματεύτηκε ο ίδιος και συμφώνησε είναι απολύτως ορθά και όλοι οι άλλοι που τα απορρίπτουν είναι απλώς πελλοί. Γι΄ αυτό και εκ μέρους του δεν υπήρχε κανένας κίνδυνος από αυτό το έγγραφο.

 

Όμως ο νέος Πρόεδρος; Με όσες διαφωνίες και δεσμεύσεις εξέφρασε όλους τους προηγούμενους (προεκλογικούς) μήνες, θα περίμενε κανείς ότι θα έλεγε στον Ντάουνερ να πάρει το έγγραφο του και να το βάλει κάπου αλλού, όχι πάντως στο τραπέζι των συνομιλιών. Αντί αυτό όμως, δέχθηκε να παίξει ένα πολύ ύποπτο παιχνίδι. Πρώτον, δεν είπε τίποτε στο Εθνικό Συμβούλιο, που συνεδρίασε την προηγούμενη μέρα, μέχρι που αποκάλυψε την ύπαρξη του εγγράφου - σχεδίου, ο Ιζέτ Ιστζιάν. Και δεύτερον, ανακοίνωσε μέσω του Κυβερνητικού Εκπροσώπου, ότι ήταν ο ίδιος που το ζήτησε από τον Ντάουνερ. «Το έγγραφο επιδόθηκε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ύστερα από αίτημα του ιδίου, κατά την τελευταία συνάντηση που είχε με τον κ. Ντάουνερ». (Χρ. Στυλιανίδης, 16/5/13). Ενώ ήταν γνωστό από τον περασμένο Σεμπτέμβρη ότι υπάρχει αυτό το έγγραφο και ότι ετοιμάστηκε από τον Ντάουνερ για να δεσμεύσει τον νέο Πρόεδρο πάνω σε όσα αποδέχθηκε ο τέως, ο νέος Πρόεδρος κάνει δήθεν τον ανήξερο και δηλώνει ότι είναι ο ίδιος που το ζήτησε δεν του το έδωσαν με το ζόρι. Απαλλάσσει δηλαδή τον Ντάουνερ από την υποψία ότι στήνει βρώμικα παιχνίδια, αλλά δεν απαλλάσσει τον εαυτό του από την υποχρέωση να εξηγήσει γιατί δέχθηκε να νομιμοποιήσει τις συγκλίσεις των Χριστόφια - Ταλάτ, με τις οποίες ο ίδιος έλεγε ότι διαφωνούσε. Όπως, για παράδειγμα, η γνωστή συμφωνία για τις τέσσερις βασικές ελευθερίες υπέρ Τούρκων υπηκόων, την οποία καταδίκαζε. Προεκλογικά, βεβαίως.

Είναι ολοφάνερο το σενάριο που στήνεται και δεν υπάρχει πλέον καμιά αμφιβολία ότι θα επιχειρηθεί μια συνολική διευθέτηση με άξονες την οικονομική κρίση και την κρίση γύρω από το φυσικό αέριο. Όπως είπε και ο Αμερικανός υπ. Εξωτερικών όταν συνάντησε τον κ. Κασουλίδη, η κρίση προσφέρει και ευκαιρίες. Το ερώτημα είναι αν οι δικοί μας ηγέτες έχουν επίγνωση του τι γίνεται για να χειριστούν τα πράγματα υπέρ των συμφερόντων του κυπριακού ελληνισμού ή αν έχουν παραδοθεί αμαχητί και οι ευκαιρίες που προσφέρονται είναι μόνο για την Άγκυρα, τον Ντάουνερ, τους Αμερικάνους, τους Βρετανούς, όχι όμως για τους Κύπριους.

 

 

Δημοσιεύθηκε από την εφ. "Ο Φιλελεύθερος", 18/5/2013

Πρόεδροι μοιραίοι και άβουλοι

Του Μιχάλη Ιγνατίου

Το κυπριακό πολιτικό κατεστημένο, που αποτελούν το ΑΚΕΛ, ο ΔΗΣΥ αλλά και το ΔΗΚΟ -το τελευταίο αλλάζει συνέταιρο ανά πενταετία και ανάλογα με τα υπουργεία που λαμβάνει- οδήγησε την Κύπρο στην καταστροφή. Βεβαίως, τη μεγαλύτερη ευθύνη για τούτη την τραγωδία, φέρει ο προηγούμενος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, ο οποίος «είδε το κακό να έρχεται» και δεν έκανε το παραμικρό για να το αποτρέψει. Αντίθετα, από τον περασμένο Απρίλιο, επέλεξε να αφήσει τον χρόνο να περάσει, λαμβάνοντας την απόφαση να μην είναι αυτός που θα καταγραφεί στην Ιστορία ότι έθεσε το νησί κάτω από τον μηχανισμό του ΔΝΤ και της ΕΕ.

 

Δεν πρόκειται μόνο για ανευθυνότητα. Ο κ. Δημήτρης Χριστόφιας και μαζί του η Κύπρος έχασαν δέκα πολύτιμους μήνες για να συγυρίσουν τα οικονομικά τους και να αποτρέψουν τη χρεοκοπία. Αντέγραψε με ακρίβεια τον κ. Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος το 2009 αποφάσισε πως δεν θα αναλάβει το πολιτικό κόστος επιβάλλοντας τα μέτρα που ήσαν αναγκαία. Εάν ο πρώην Πρόεδρος της Κύπρου έδειχνε πολιτικό θάρρος και εάν προτιμούσε τη σύγκρουση με τους τραπεζίτες και την επιβολή σοβαρών μέτρων, η Κύπρος δεν θα βρισκόταν στον γκρεμό. Θα απέφευγε τον σκληρότατο μηχανισμό του ΔΝΤ και της ΕΕ, και σήμερα δεν θα δεχόταν τον άνευ προηγουμένου εκβιασμό των Ευρωπαίων εταίρων, που για να την «ξελασπώσουν» πρέπει να παραδώσει την εθνική της κυριαρχία και την πολιτική της ανεξαρτησία.

 

Ο νέος πρόεδρος, που προεκλογικά παρουσιαζόταν ως ο σωτήρας της πατρίδας, αποδείχθηκε πολύ μικρός για το τεράστιο οικονομικό πρόβλημα της Κύπρου. Είχε υποσχεθεί πως δεν θα αποδεχθεί ΠΟΤΕ κούρεμα των καταθέσεων και είχε με στόμφο ανακοινώσει πως εάν εκλεγόταν θα υλοποιούσε συμφωνία στην οποία είχε καταλήξει με δύο χώρες για σύναψη δανείων. Το μόνο που κατάφερε μέχρι στιγμής είναι να απαξιώσει τη χώρα του και να την παραδώσει στα θηρία. Ενώ οι ευθύνες για την τραγωδία πέφτουν στις πλάτες του κ. Χριστόφια, ο κ. Αναστασιάδης είναι αυτός που με άτσαλο τρόπο αποδέχθηκε την καταδίκη της Κύπρου.

 

 

Δημοσιεύθηκε στο "Εθνος" των Αθηνών, 22/3/2013

Χριστόφιας - ΑΚΕΛ έδωσαν την προεδρία στον Ν. Αναστασιάδη

Του Δρος Ευστάθιος Αβρααμίδης

Η τραγική διακυβέρνηση Χριστόφια - ΑΚΕΛ δημιούργησε τέτοια αντίδραση μέσα στη κοινωνία, ώστε φάνηκε από νωρίς ότι προτεραιότητα των πολιτών ήταν να φύγει το ΑΚΕΛ από την εξουσία.  Τα άλλα πέρασαν σε δεύτερη μοίρα. Για να γίνει αυτό έκριναν πιο σίγουρη την επιλογή του άλλου άκρου, δηλαδή τον Ν. Αναστασιάδη. Χριστόφιας και ΑΚΕΛ κατάφεραν να καταστήσουν συμπαθή ή ανεκτό, έναν πολιτικό που ήταν διαχρονικά ο πιο αντιπαθής. Σπουδαίο κατόρθωμα. Το σημερινό ΑΚΕΛ, όπως φαίνεται, τρομάζει περισσότερο από τον Ν. Αναστασιάδη. Έστρωσαν λοιπόν το χαλί στον Ν. Αναστασιάδη, αλλά αρνούνται να κάνουν αυτοκριτική.  Αντίθετα όπως κάνουν οι αλαζονικοί και οι ευθυνόφοβοι άνθρωποι, έτσι και το ΑΚΕΛ ρίχνει τις ευθύνες σε άλλους με την γνωστή έπαρση. Ήταν τόσο προβλέψιμο αυτό που συνέβη, έτσι ώστε κάποιος θα μπορούσε να διερωτηθεί, μήπως αυτή ήταν τελικά η επιδίωξη του ΑΚΕΛ. Το ΑΚΕΛ έβλαψε τον τόπο τόσο με την διακυβέρνησή του, όσο και με την εκλογική του συμπεριφορά το 2008 και το 2013.

Ο … ιδιότροπος Χριστοφόρος και η … ενοχλητική Αθηνά Κρικέλη

Του Σάββα Ιακωβίδη

Δεν υπάρχουν πολλοί τρόποι για να αντιμετωπίσεις την κατοχή της πατρίδας σου. Είτε την πολεμάς με αγώνα, αξιοπρέπεια και θυσίες, και υφίστασαι τις όποιες συνέπειες. Είτε την ανέχεσαι, οπότε κύπτεις τον αυχένα, φοβάσαι, εκβιάζεσαι, υποτάσσεσαι, με την αφελή εντύπωση ότι ο Τούρκος κατακτητής θα φανεί ίλεος και θα σου συμπεριφερθεί με αβρότητα. Ο Πρόεδρος Χριστόφιας φαίνεται να μην αντιλαμβάνεται ότι δεν έχει να κάνει με τον… Δούκα του Νόρφολκ, αλλά με ασιάτες ληστές. Γι’ αυτό, αντί να τους αντιμετωπίζει ανάλογα, τους συμπεριφέρεται με έναν ψοφοδεϊσμό, που εξοργίζει κάθε Έλληνα αυτού του τόπου. Ο Μητροπολίτης Καρπασίας Χριστοφόρος, αφού είδε και απόειδε μετά από αμέτρητα παρακάλια και εκκλήσεις, να τον αφήσουν να επισκέπτεται το ποίμνιό του, δηλαδή τους 300 εγκλωβισμένους μας, πήγε στο κατοχικό οδόφραγμα του Αγίου Δομετίου και, με τέσσερις ιερείς, το απέκλεισε συμβολικά για λίγη ώρα. Ήταν πράξη ενός απελπισμένου ιεράρχη.

Θα ανέμενε κανείς ότι η Κυβέρνηση και δη ο Πρόεδρος Χριστόφιας θα κατανοούσαν το διάβημα του Χριστοφόρου και θα ενεργούσαν ώστε να μπορεί να ποιμαίνει το ποίμνιό του, ως ελεύθερος άνθρωπος και ως Ευρωπαίος πολίτης. Κι όμως! Ο Δ. Χριστόφιας αποδοκίμασε την ενέργεια του Καρπασίας, χαρακτηρίζοντας όσους ενεργούν με τέτοιον τρόπο ως «ιδιότροπους και ιδιόρρυθμους», διότι προκαλείται το κατοχικό έκτρωμα. Και επειδή η υψηλή πολιτική Χριστόφια στοχεύει να αποτρέψει οι δυστυχείς Τ/κ να πέσουν στην αγκαλιά της Τουρκίας, ενέργειες όπως του Χριστοφόρου δίνουν, δήθεν, δικαιολογητικά στους Τούρκους να μειώσουν τη ροή ένθεν και ένθεν της κατοχικής γραμμής. Και, φυσικά, χαλούν το κλίμα των συνομιλιών. Τι να πει κανείς πια σε τούτον τον παρανοϊκό τόπο... Πάντως, ο Πρόεδρος ακόμα να απαντήσει στα απελπισμένα ερωτήματα του Χριστοφόρου να του πει πρακτικά τι εισηγείται, ώστε να υπερπηδηθούν τα παρεμβαλλόμενα από τους Τούρκους εμπόδια.

Δεν είναι η κατοχή, είναι κάποιες ιδιοτροπίες…

Του Άριστου Μιχαηλίδη

Έχει δίκαιο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Τι πήγε να ενοχλήσει το κατοχικό καθεστώς ο επίσκοπος Καρπασίας; Απαράδεκτος. Αδικαιολόγητος. Μα, να έχει παράπονο που δεν του επιτρέπουν να πηγαίνει στα κατεχόμενα; Τι ήθελε δηλαδή; Να τον αφήνουν να κάνει λειτουργίες στον Απόστολο Ανδρέα και να στέλνει το μήνυμα ότι έχει εκεί εκκλησιαστική κυριαρχία; Να τον αφήνουν να επισκέπτεται τους εγκλωβισμένους και να τους δίνει πνευματική δύναμη να αντέχουν την κατοχή και τους εποίκους, που έβαλε στο κεφάλι τους ο σύντροφος Ταλάτ; (Ναι, ο Ταλάτ.) Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ως πρόεδρος όλων των Κυπρίων, αλλά ιδίως των Τουρκοκυπρίων που είναι αδικημένοι και «έχουν εμπιστοσύνη προς αυτήν την Κυβέρνηση», όφειλε να πει την αλήθεια. Διότι αν μας αφήσει στο χάλι μας, είμαστε άξιοι να κατηγορούμε συνεχώς την κατοχή, τον Αττίλα, το παράνομο καθεστώς και θα φέρουμε τη διχοτόμηση. Γιατί να διαμαρτύρεται ο Καρπασίας; Δεν έχουμε Κυβέρνηση να χειριστεί το ζήτημα; Καλά του τα είπε ο Πρόεδρος. «Υπάρχουν», είπε, «και στην ελληνοκυπριακή πλευρά ιδιοτροπίες και ιδιορρυθμίες στα οδοφράγματα». Κι αφού υπάρχουν και στην ελληνοκυπριακή πλευρά δεν πρέπει να φωνάζει ο Καρπασίας.

Φοβικά σύνδρομα

Του Κώστα Βενιζέλου

ΤΟ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΟ λάθος δεν είναι σύμπτωση. Είναι συνειδητή πολιτική επιλογή. Και το σημαντικότερο είναι πως επαναλαμβάνονται (τα λάθη) χωρίς να συνειδητοποιείται ποσώς το μέγεθος των πολιτικών ακροβασιών. Το 2008, πριν από την έναρξη της σημερινής εν εξελίξει διαδικασίας των απευθείας διαπραγματεύσεων, δόθηκαν τα γνωστά δώρα με την εκ περιτροπής προεδρίας και την παραμονή 50.000 εποίκων. Αυτή η τακτική δεν απέδωσε ποσώς. Ούτε καν από τους εν δυνάμει μεσολαβητές δεν θεωρήθηκε κίνηση «καλής θέλησης» κι αυτό επιβεβαιώθηκε από τα πολλά μουρμουρητά που ακούστηκαν στη συνέχεια από τους ανεκδίκητους Πάσκο και Ντάουνερ για την ελληνοκυπριακή στάση. Την ίδια ώρα, ο Ταλάτ πήρε τα δώρα και τα έβαλε στα «κεκτημένα» της διαδικασίας ενώ ο Έρογλου τα κλείδωσε και ζητά περισσότερα. Για τα δώρα αυτά έχει διεξαχθεί ολόκληρη συζήτηση στο εσωτερικό, απαιτήθηκε από την πλειοψηφία των πολιτικών δυνάμεων να αποσυρθούν, υπήρξε, ωστόσο, κυβερνητική επιμονή. Όχι για λόγους τακτικής («να μην αποσυρθούν τώρα και κατηγορηθούμε») αλλά ουσίας. Αυτή είναι η θέση τους. Είναι προφανές πως η έναρξη των ερευνών για εξόρυξη φυσικού αερίου δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί μέσα στα στενά όρια της χώρας, ούτε και να ενταχθεί στη λογική των συζητήσεων για το Κυπριακό. Έχει στρατηγική σημασία και συνδέεται με ευρύτερα γεωπολιτικά συμφέροντα. Η λογική που αναπτύσσεται από τους διαχειριστές παραπέμπουν σε ιστορίες του μικρού χωριού. Υπάρχει μια απίστευτη και ακατανόητη επιμονή να εξουδετερώνονται πολιτικά εργαλεία και στρατηγικά πλεονεκτήματα.

Το παζλ είναι συμπληρωμένο

Του Άριστου Μιχαηλίδη

Το έγγραφο που αποκάλυψε χθες η εφημερίδα Σημερινή συμπληρώνει το παζλ και επιβεβαιώνει, χωρίς να αφήνει την παραμικρή αμφιβολία, αυτό που πολλοί λέγαμε όλες τις προηγούμενες μέρες. Ότι η διαχείριση του φονικού φορτίου, που οδήγησε στην τραγωδία της 11ης Ιουλίου, ήταν πρωτίστως πολιτική και ότι η απόφαση πάνω στην οποία βασίστηκαν όλοι όσοι ασχολήθηκαν, ήταν απόφαση του Προέδρου Χριστόφια και κανενός άλλου. Ούτε του Μάρκου Κυπριανού, ούτε του Κώστα Παπακώστα, ούτε κανενός αξιωματικού του στρατού ή διπλωμάτη του Υπ. Εξωτερικών. Όλοι, ανεύθυνα και υποτακτικά στρατιωτάκια, ασχέτως γαλονιών και θώκων, αγωνίζονταν επί δυόμισι χρόνια να εφαρμόσουν πιστά την πολιτική απόφαση του κ. Χριστόφια και ως συνήθως βασιλικότεροι του βασιλέως, έπεισαν και τους εαυτούς τους ότι το φορτίο ήταν ασφαλές και δεν έκρυβε κανέναν κίνδυνο.

Αναλώνεται σε «δηλωσούλες»

Του Μιχάλη Ιγνατίου

Διάβασα με πολύ προσοχή τις δηλώσεις του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας και του εκπροσώπου του ελληνικού υπουργείου των Εξωτερικών, Γρηγόρη Δελαβέκουρα, οι οποίοι σχολίαζαν τις νέες απειλές του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών, γνωστού και ως θεωρητικού της ισλαμικής Τουρκίας. Θυμίζω ότι ο Αχμέτ Νταβούτογλου ανακοίνωσε με στόμφο ότι θα τιμωρήσει την Κύπρο στην περίπτωση που ξεκινήσει την εκμετάλλευση του φυσικού της πλούτου.

Ως όφειλαν, τόσο ο κ. Χριστόφιας, όσο και ο κ. Δελαβέκουρας εκ μέρους του Έλληνα υπουργού των Εξωτερικών καταδίκασαν τον κ. Νταβούτογλου και τις προκλητικές δηλώσεις του. Ο εκπρόσωπος του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών ήταν και πιο σκληρός από τον Κύπριο ηγέτη και θα έλεγα πως αποτελεί ευχάριστη -αν και αναμενόμενη- έκπληξη η συνέχιση και με τον κ. Λαμπρινίδη της αντιμετώπισης της Τουρκίας ως κατοχικής δύναμης.

Αντίθετα από τον κ. Δελαβέκουρα, ο κ. Χριστόφιας επέμενε στους χαμηλούς τόνους ως η Τουρκία να είναι η... Ελβετία, και κάλεσε τη διεθνή κοινότητα να τερματίσει τη σιωπή της έναντι της κατοχικής δύναμης και να υπερασπιστεί το διεθνές δίκαιο. Ο Κύπριος ηγέτης μάς είπε μάλιστα ότι οφείλει η διεθνής κοινότητα «να βάλει την Τουρκία στη θέση της...».

To φυλλορρόημα του φθινοπώρου

Του Κωστάκη Αντωνίου

Ρίχνοντας σαφείς βολές κατά της πολιτικής του Τάσσου Παπαδόπουλου, ο βουλευτής του ΑΚΕΛ Γιάννος Λαμάρης δήλωσε σε τηλεοπτική εκπομπή: «Τα τελευταία τρία χρόνια, πριν αναλάβει ο Πρόεδρος Χριστόφιας, δεν κουνιόταν φύλλο στο Κυπριακό». Για να πάρει εύστοχη απάντηση από τον Αναπληρωτή Πρόεδρο του ΔΗΚΟ Γιώργο Κολοκασίδη: «Ενώ τώρα κουνιούνται τα δικά μας φύλλα...»

Στη συλλογιστική Λαμάρη κινήθηκε και ο Πάμπος Κυρίτσης: «Τα τελευταία χρόνια, πριν αναλάβει ο Πρόεδρος Χριστόφιας, το μόνο που ακούγαμε ήταν η «απομόνωση» των Τουρκοκυπρίων και το απευθείας εμπόριο», είπε. Αγνοεί, φαίνεται, ότι ο «κανονισμός» του απευθείας εμπορίου δεν κρεμόταν ως δαμόκλεια σπάθη μόνο επί της «αδιάλλακτης» θητείας του Τάσσου Παπαδόπουλου, αλλά και επί της σημερινής υπάκουης γραμμής του Προέδρου Χριστόφια.

Όσον αφορά αν κουνιούνται, και πόσο, και ποιων τα φύλλα, προηγουμένως και σήμερα, η αλήθεια είναι ότι τα φύλλα κουνήθηκαν μια φορά επί Τάσσου Παπαδόπουλου, αλλά κουνήθηκαν πολύ ισχυρά, ώστε να απετρέπετο οποιαδήποτε τουρκική υπονομευτική κίνηση. Κουνήθηκαν στις 8 Ιουλίου, με τη συμφωνία η οποία απέτρεπε επαναφορά του σχεδίου Ανάν και έναρξη συνομιλιών εφόσον εδημιουργούντο οι κατάλληλες προϋποθέσεις επιτυχίας τους. Δυστυχώς, εκείνη η συμφωνία υπονομεύθηκε τόσο από τουρκικής πλευράς, όσο και από πλευράς ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ.

Η θηλιά σφίγγει

Του δρα Ευστάθιου Αβρααμίδη

Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ της Νέας Υόρκης έδωσε ένα σαφές χρονοδιάγραμμα και ένα μελετημένο βήμα προς την επιδιαιτησία. Μέχρι τη συνάντηση του Ιανουαρίου, οι πιέσεις θα αυξηθούν και οι δύο πλευρές θα είναι υπό την επιτήρηση του ΟΗΕ, δηλαδή του Ντάουνερ. Η θηλιά σφίγγει γύρω από τον λαιμό μας. Τα σχοινιά της θηλιάς τα τραβάνε ο Ντάουνερ, ο Πάσκο και οι Άγγλοι. Το κάνουν αργά-αργά, για να μην υπάρχουν αντιδράσεις, έτσι ώστε να φτάσουμε στον πνιγμό της ελληνοκυπριακής κοινότητας (μέσω αυτοχειριασμού) με τη μέθοδο του μιθριδατισμού. Έτσι δίνουν την ευκαιρία στον Δ. Χριστόφια να δηλώνει ικανοποιημένος, δίνουν όμως και τον χρόνο ώστε η προπαγάνδα - η οποία μέχρι τώρα δεν απέδωσε τα αναμενόμενα ανάμεσα στους Ελληνοκυπρίους - να προσπαθήσει να λειτουργήσει. Αφήνουν, επίσης, στον Δ. Χριστόφια τη δυνατότητα να μιλά ακόμα για διαδικασία «από τους Κυπρίους για τους Κυπρίους», μια διαδικασία που δεν υφίσταται, αλλά λειτουργεί ως προπέτασμα καπνού, το οποίο δίνει την πλασματική εικόνα ότι τάχα αποφασίζει η τουρκοκυπριακή κοινότητα για τη στάση της και αφήνει στο απυρόβλητο τον εισβολέα (ή μήπως είναι εθνικισμός να αποκαλούμε την Τουρκία εισβολέα;).

Προπαγάνδα ΑΚΕΛ στο ελληνικό κοινοβούλιο!

Με τον Κωστάκη Αντωνίου

Όταν μιλά ένας κρατικός ηγέτης, ενώπιον ενός κοινοβουλίου, οφείλει να μιλά με σοβαρότητα και με το κύρος του αξιώματός του, αλλά και στο επίπεδο των ανθρώπων που τον ακούν. Όταν, λοιπόν, ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας μιλά για πρώτη φορά ενώπιον της Βουλής των Ελλήνων και τον τιμούν ο Πρόεδρος και ο Πρωθυπουργός της Ελληνικής Δημοκρατίας, οφείλει να αρθρώνει πολυσήμαντο πολιτικό και φιλοσοφικό λόγο. Δεν εκφωνεί λόγο του επιπέδου της προσφώνησης που κάμνει σε κομματικό ακτίβ της περιοχής Κελλακίου.

Μισή αλήθεια και αυτοπροστασία

Του Άριστου Μιχαηλίδη

«Θα πάψουμε να καταδικάζουμε τη Χούντα, θα πάψουμε δηλαδή, να λέμε την ιστορική αλήθεια; Θα παραχαράξουμε την ιστορία αυτού του τόπου;», ρωτούσε χτες ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, σχολιάζοντας τις αντιδράσεις που προκάλεσε η δήλωσή του περί εισβολής της Ελλάδας. Αλλά ο Πρόεδρος δεν έπρεπε να θέτει στο λαό ρητορικά ερωτήματα, έπρεπε να δίνει απαντήσεις. Αλλά, ακόμα και ο τρόπος που έθεσε τα ερωτήματά του χτες μπορεί να χαρακτηριστεί ως σκόπιμη διαστρέβλωση των γεγονότων. Θέλει να μας πει ότι όσοι του ασκούν κριτική το κάνουν για να πάψουν να καταδικάζουν τη Χούντα; Έγιναν ξαφνικά όλοι χουντικοί σ΄ αυτό τον τόπο; Και την ώρα που όλος ο κόσμος παρακολουθεί στις τηλεοράσεις, ξανά και ξανά, τη δήλωσή του, ο ίδιος στρέφει τα πυρά του σε ένα μόνο δημοσιογράφο, ο οποίος απομόνωσε δήθεν τη φράση του. «Ένας δημοσιογράφος αν θέλετε, θέλησε να απομονώσει μια λέξη και να δημιουργηθεί όλο αυτό το αλαλούμ». Φταίει ο δημοσιογράφος δηλαδή και όχι το περιεχόμενο όσων είπε ο ίδιος! Πράγματι όμως, ένας μόνο δημοσιογράφος πρόβαλε τη συγκεκριμένη δήλωση, διότι οι υπόλοιποι ενημερώθηκαν από το κυβερνητικό Πρακτορείο Ειδήσεων, το οποίο φρόντισε τυχαία να μη μεταδώσει ούτε λέξη από το προβληματικό απόσπασμα.

Πόσο να απολογηθούμε, λοιπόν, ΕΛΔΥΚάριοι αδελφοί μας;

Του Σάββα Ιακωβίδη

ΟΔΥΝΗ. Οργή. Απελπισία. Απόγνωση. Λύπη. Ντροπή. Αυτά τα συναισθήματα συνέχουν την πλειοψηφία των Ελλήνων του τόπου κι εμάς, μετά την ανεκδιήγητη αναφορά του Προέδρου Χριστόφια, ότι οι λεγόμενες Μητέρες-Πατρίδες έκαναν και οι δύο εισβολή στην Κύπρο. Αυτή η ανιστόρητη αλλ’ ενσυνείδητη τοποθέτηση του Δ. Χριστόφια έγινε ενώπιον Αμερικανών και ξένων διπλωματών, ακαδημαϊκών, ειδικών και δημοσιογράφων. Ο Πρόεδρος προσκλήθηκε να μιλήσει στο Brookings Institution, μια πασίγνωστη αμερικανική δεξαμενή σκέψης, στην οποία συνήθως προσκαλούνται ξένοι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων, πρωθυπουργοί, υπουργοί και άλλες προσωπικότητες. Κάποιος όφειλε να προειδοποιήσει τον Δ. Χριστόφια ότι δεν μπορούσε να πάει για… κουνουσμά. Όφειλε να πει μερικά σταράτα πράγματα: Ότι η Κυπριακή Δημοκρατία είναι κατεχόμενη από μια χώρα που φιλοδοξεί να ενταχθεί στη χορεία των πολιτισμένων κρατών. Ότι η Τουρκία παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων των νόμιμων κατοίκων του νησιού και ότι οι Κύπριοι δικαιούνται να απολαμβάνουν των θεμελιωδών ελευθεριών όπως όλοι οι άνθρωποι.

Κομματάρχης στρατευμένος στην πολιτική του ΑΚΕΛ

Του Κωστάκη Αντωνίου

Όταν ένας κομματάρχης αναβαθμίζεται σε ηγέτη κράτους, αλλά μέσα στο μυαλό του δεν είναι η εξυπηρέτηση του εθνικού συμφέροντος, αλλά του κομματικού, ή θέλει να εξυπηρετήσει το εθνικό συμφέρον μέσα από τις ιδεοληψίες του, τότε το κράτος, ο λαός, το εθνικό συμφέρον θα δεινοπαθήσουν.

Αυτός είναι ο Δημήτρης Χριστόφιας. Εξελέγη αρχηγός κράτους, αλλά παρέμεινε κομματάρχης. Και εξελίσσεται σε θεομηνία και οδοστρωτήρα για την εθνική υπόθεση.

Ο Γ.Γ. του ΑΚΕΛ το ομολόγησε: Όσα είπε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στην Ουάσινγκτον, αποτελούν την ξεκάθαρη και διαχρονική θέση του του ΑΚΕΛ και του Δημήτρη Χριστόφια, είπε ο Άντρος Κυπριανού.

Ο άνθρωπος, δηλαδή, πήγε στην εκδήλωση της μεγαλύτερης δεξαμενής σκέψης των Ηνωμένων Πολιτειών, όχι για να μιλήσει ως ηγέτης του κυπριακού Ελληνισμού, αλλά για να εμπεδώσει στους Αμερικανούς την ιδεολογική αγκύλωση του ΑΚΕΛ.

«Η ρίζα της σημερινής ανώμαλης κατάστασης»

Του Άριστου Μιχαηλίδη

Που θα πάει, θα το χωνέψουμε. Άμα μας το λέει μέρανύχτα ο Πρόεδρός μας, σιγά-σιγά θα το θεωρούμε αυτονόητο και δεν θα σηκώνει και αντίρρηση. Ότι για τη σημερινή κατάσταση φταίει που δεν προσέχαμε τα όνειρά μας πριν από το ’74 και τα αφήναμε ελεύθερα να κυκλοφορούν τις νύχτες σαν τα φαντάσματα. Φταίει που σφάζαμε τους Τουρκοκύπριους, φταίει που δεν θέλαμε να μοιραστούμε μαζί τους την εξουσία, φταίει που θέλαμε την ένωση, φταίει που κάναμε πραξικόπημα. Τα είπε πάλι την περασμένη βδομάδα στο συνέδριο των αποδήμων, όπως τα είπε και στο ίδιο συνέδριο πέρσι: Ότι «στρώσαμε το χαλί εμείς οι ίδιοι στην Τουρκία να εισβάλει και να κατακτήσει και να μην φεύγει από την Κύπρο» και «πρέπει επιτέλους να το λέμε και αυτό εάν θέλουμε να κερδίζουμε και συμπάθειες στη διεθνή κοινότητα». 

Εστίαζαν στις προεδρικές του 2008

Αποχαρακτηρισθέντα έγγραφα για Κύπρο-Ελλάδα για την περίοδο 1973-2008

ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ- ΟΥΑΣΙΝΓΚΤΟΝ

Χιλιάδες έγγραφα που αφορούν την Ελλάδα και την Κύπρο κατάφερε να κερδίσει και να αποχαρακτηρίσει ομάδα ερευνητών με έδρα την Ουάσινγκτον. Η απόκτηση των εγγράφων έγινε με απόλυτα νόμιμο τρόπο και η διαδικασία δεν είχε καμία σχέση με τη διαρροή των εγγράφων για το Αφγανιστάν.

Οι ερευνητές απέκτησαν τηλεγραφήματα αμερικανικών πρεσβειών ανά τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων των διπλωματικών αποστολών των ΗΠΑ στην Αθήνα και την Άγκυρα. Σύμφωνα με πληροφορίες τα έγγραφα καλύπτουν την περίοδο 1973-2000, ενώ τα τηλεγραφήματα της πρεσβείας στην Κύπρο αναφέρονται στις προεδρικές εκλογές του 2008 αναδεικνύοντας το έντονο ενδιαφέρον των Αμερικανών για την υποψηφιότητα του σημερινού Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια.

.....

Στο δεύτερο πακέτο των εγγράφων συμπεριλαμβάνονται πρόσφατα τηλεγραφήματα της αμερικανικής πρεσβείας της Λευκωσίας, που αφορούν τις κυπριακές προεδρικές εκλογές του 2008. Σ’ αυτά οι Αμερικανοί δείχνουν ένα πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για την απόφαση του ΑΚΕΛ να συγκρουστεί με τον Τάσσο Παπαδόπουλο και να υποστηρίξει τον τότε γενικό γραμματέα του κόμματος και νυν πρόεδρο Δημήτρη Χριστόφια. Η διαφαινόμενη σύγκρουση φαίνεται να προκαλεί ικανοποίηση στους Αμερικανούς.

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Φιλελεύθερος", 29/7/2010

Ο Αττίλας είναι πάντα εκεί

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Ηταν σαν σήμερα, τριάντα έξι χρόνια πριν. Στις 20 Ιουλίου 1974 άρχιζε η υλοποίηση της τελευταίας φάσης του αμερικανικού σχεδίου για τη διχοτόμηση της Κύπρου, με την έναρξη της εισβολής του Αττίλα. Η προδοτική χούντα των συνταγματαρχών της Αθήνας είχε πια ολοκληρώσει το έγκλημά της. Ο δικτάτορας Παπαδόπουλος είχε προ πολλού αποσύρει την ελληνική μεραρχία από την Κύπρο. Ο δικτάτορας Ιωαννίδης είχε ανατρέψει στις 15 Ιουλίου 1974 με φασιστικό πραξικόπημα των ελληνικών στρατευμάτων στο νησί τον πρόεδρο Μακάριο.

Τα πάντα ήταν έτσι έτοιμα για την τουρκική εισβολή.

Πρώτον, η Αγκυρα είχε πλέον κάθε δικαιολογία να προφασιστεί ότι η εισβολή της αποσκοπούσε δήθεν στην "αποκατάσταση της συνταγματικής νομιμότητας". Η "προδοτική" όπως απεκαλείτο στην εποχή της, Συνθήκη της Ζυρίχης, που είχε υπογράψει ως πρωθυπουργός ο εκλιπών Κωνσταντίνος Καραμανλής, εκχωρούσε όντως αυτό το δικαίωμα στους Τούρκους.

Δεύτερον, ολόκληρη η Ευρώπη ήταν εναντίον του φασιστικού καθεστώτος των πραξικοπηματιών στην Κύπρο, άρα κάθε άλλο παρά ενστάσεις είχε στην κρίσιμη αρχική φάση της τουρκικής εισβολής.

Τρίτον και σημαντικότερο, η εγκαθίδρυση στην Κύπρο καθεστώτος πρακτόρων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ εξουδετέρωνε εντελώς τη Σοβιετική Ενωση, η παρέμβαση της οποίας είχε σώσει την Κύπρο το 1964. Θα ήταν προφανώς γελοίο να περίμενε κανείς να παρεμπόδιζαν οι Σοβιετικοί το 1974 την τουρκική εισβολή για να διασώσουν τα... όργανα των ΗΠΑ που είχαν καταλάβει την εξουσία στη Λευκωσία.

Όργανο του Ισραήλ ο Χριστόφιας!

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Ολέθριες συνέπειες για την πορεία του Κυπριακού θα έχει αναπότρεπτα η απόφαση του προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια να δράσει αντικειμενικά ως όργανο του αιμοσταγούς κράτους - τρομοκράτη του Ισραήλ εναντίον της Παλαιστίνης!

Ο Δ. Χριστόφιας υιοθέτησε κατάπτυστη στάση, αποφασίζοντας να απαγορεύσει την επιβίβαση σε πλοίο ακτιβιστών που κατευθύνεται προς τη Λωρίδα της Γάζας μιας ομάδας Ελλήνων και ξένων βουλευτών που βρίσκονταν στην Κύπρο ακριβώς για να επιβιβαστούν στο πλοίο, το οποίο συμμετέχει σε στολίσκο που μεταφέρει ανθρωπιστικό υλικό στους πολιορκημένους Παλαιστίνιους.

Πρόκειται για τους Ελληνες βουλευτές Οδυσσέα Βουδούρη του ΠΑΣΟΚ και Τάσο Κουράκη του ΣΥΡΙΖΑ, τον ευρωβουλευτή του ΑΚΕΛ (δηλαδή του κόμματος του Κύπριου προέδρου!) Κυριάκο Τριανταφυλλίδη, έναν Σουηδό, τρεις Ιρλανδούς και έναν Βούλγαρο βουλευτή.

Σημεία και τέρατα έκανε η κυπριακή κυβέρνηση, στέλνοντας ελικόπτερα να υπερίπτανται απειλητικά των πλοίων της αποστολής αλληλεγγύης προς τους Παλαιστίνιους και παρατάσσοντας, κατά τις πληροφορίες των ακτιβιστών, ένοπλους (!) λιμενοφύλακες για να τους τρομοκρατήσουν και να μην επιτρέψουν την επιβίβαση στο σκάφος των βουλευτών.

Ευτυχώς που δεν παρέστησαν στις εκδηλώσεις για την ΕΟΚΑ

Του Σάββα Ιακωβίδη

ΕΙΣΗΛΘΑΜΕ αισίως στη Μεγάλη Εβδομάδα των Παθών του Κυρίου, αλλά κάποιοι πολιτικοί δεν θα μας αφήσουν να ηρεμήσουμε. Φέτος η 1η Απριλίου συμπίπτει με τη Μεγάλη Πέμπτη. Γι’ αυτό αποφασίστηκε από τους διοργανωτές της καθεχρονικής εκδήλωσης, για να τιμηθεί ο απελευθερωτικός αγώνας της ΕΟΚΑ, όπως αυτή πραγματοποιηθεί την Κυριακή, 28 Μαρτίου. Είθισται, ανέκαθεν, το πρωί να τελείται τρισάγιο στα Φυλακισμένα Μνήματα και το απόγευμα, στο στάδιο «Ελευθερία» να διοργανώνεται εκδήλωση τιμής και μνήμης για τα λαμπρά μας παλληκάρια που, υπό τον Μακάριο κα τον Διγενή, το 1955 έγραψαν την ιστορία του κυπριακού Ελληνισμού. Είθισται… Προχθές, έλαμψαν διά της ηχηρής απουσίας τους ο Πρόεδρος Χριστόφιας και ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ Μ. Καρογιάν. Πέρσι, ο Δ. Χριστόφιας παρέστη στη δοξολογία, στον Αϊ-Γιάννη και στα Φυλακισμένα Μνήματα, και σε δηλώσεις του αντέκρουσε κατηγορίες της αντιπολίτευσης, ότι η Κυβέρνησή του διαστρεβλώνει την ιστορία.