Οι Βρυξέλλες, η Κερύνεια και η κατήχηση στη διζωνική

Του δρα Ευστάθιου Αβρααμίδη

Στις Βρυξέλλες αποδείχτηκε ότι η πολιτική του καλού παιδιού δεν δημιουργεί φίλους - το αντίθετο. Το ορόσημο του Δεκεμβρίου που περιμέναμε για να ασκήσουμε πιέσεις στην Τουρκία, ακυρώθηκε. Σε αντίθεση με τον «κακό» Τάσσο που το 2006 πήρε ομόφωνη απόφαση για τις υποχρεώσεις της Τουρκίας, ο αρεστός στους ξένους Δ. Χριστόφιας, έκανε μονομερή δήλωση χωρίς τη στήριξη κανενός. Η κυβέρνηση ετοίμασε το έδαφος για την απομόνωσή της, εξυμνώντας για δύο χρόνια τον Ταλάτ, μιλώντας για συγκλίσεις και για «κυπριακή διαδικασία» αφήνοντας την Τουρκία στο απυρόβλητο. Τι να πιστέψουν οι ξένοι τη τελευταία στιγμή; Τι τους έλεγε άραγε τόσο καιρό ο Μάρκος Κυπριανού; Οι Άγγλοι φίλοι του Δ. Χριστόφια που επικροτούν τους χειρισμούς του -όπως καμαρώνει ο ίδιος- και που υπογράφουν μαζί του πρωτόκολλα συναντίληψης (πρωτόκολλα κοροϊδίας θα έπρεπε να λέγονται), έδρασαν και πάλι όπως όλοι - εκτός από τον Δ. Χριστόφια - ανέμεναν. Στόχος τους ήταν και είναι να περάσει η Τουρκία αλώβητη και να λυθεί το Κυπριακό με καταστροφική λύση στο επόμενο εξάμηνο. Γι’ αυτό άλλωστε ο Ν. Αναστασιάδης μιλούσε για εξάμηνη αναβολή - για να μη χαλάσει το κλίμα και να έλθει σχέδιο «λύσης» πριν φύγει ο Ταλάτ. Αυτή είναι η θέση και του Δ. Χριστόφια, γι’ αυτό και άφησε το ορόσημο να περάσει. Είναι ανεξήγητη πάντως η προσκόλληση του Δ. Χριστόφια στους Άγγλους. Είναι αδύνατο να κατανοήσει κανείς την πολιτική σκέψη του Προέδρου, κι αυτό αυξάνει τις ανησυχίες για όλους τους χειρισμούς του. Η πολιτική των Άγγλων είναι φανερά και φανατικά φιλοτουρκική - τι σημαίνει λοιπόν ένα μνημόνιο συναντίληψης μαζί τους;

Ποιος «στρώνει το χαλί στην Τουρκία» σήμερα;

Του Κώστα Μαυρίδη*

Ενώ από τη μια ικανοποίησε ο Πρόεδρος με τις επισημάνσεις του ενώπιον της Γ.Σ. του ΟΗΕ, από την άλλη δηλώνει επανειλημμένα πως «εμείς στρώσαμε το χαλί στην Τουρκία». Σε μερικούς μήνες όμως, τα λόγια του Προέδρου και του συνόλου της κυπριακής ηγεσίας θα κριθούν στην πράξη, με βάση τις επιλογές τους όταν θα αξιολογείται η Τουρκία για τις ευρωπαϊκές της υποχρεώσεις.

Ενώπιόν μας υπάρχουν δύο επιλογές. Η πρώτη είναι η πρόκληση κόστους στην Τουρκία για να συνδεθεί η επιδίωξη λύσης στο κυπριακό με την προώθηση των ενταξιακών της. Η δεύτερη επιλογή είναι ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ άλλο που να βολεύει την Τουρκία, τις ΗΠΑ και άλλους και να της παρέχει χρόνο για να προχωρούν οι ενταξιακές της. Όποιο ωραιοποιημένο λεκτικό κι αν χρησιμοποιηθεί, ο σκοπός της δεύτερης επιλογής είναι να καταπιούμε το χάπι ξανά και να μην ασκήσουμε τη δυνατότητά μας να παρεμποδίσουμε τις ενταξιακές της Τουρκίας.