Ε, όχι και απελευθέρωση!

 

Του Άριστου Μιχαηλίδη

 

Το είπαμε κι εμείς ότι είναι σημαντική και επιβαλλόμενη η συμφωνία που έγινε με τους Βρετανούς για τα χωριά γύρω από τις Βάσεις, αλλά από τη μια, οι πανηγυρισμοί του κυβερνητικού στρατοπέδου και από την άλλη, ο μηδενισμός από άλλους, είναι περισσότερο ανησυχητικά κι επικίνδυνα από την ίδια τη συμφωνία.

 

Η κυβερνητική εφημερίδα (του κ. Χάσικου) ανακοίνωνε τη συμφωνία υπό τον πηχυαίο τίτλο: «Μεγάλωσε η Κύπρος», εκφράζοντας προφανώς και τις κυβερνητικές δηλώσεις περί απελευθέρωσης εδαφών. Τη λέξη «απελευθέρωση» την κατάργησαν από το λεξιλόγιο όταν μιλούν για τα κατεχόμενα από την Τουρκία, την αντικατέστησαν με την «επανένωση», αλλά για τα χωριά των Βάσεων τη θυμήθηκαν με περηφάνια. Ευτυχώς, που δεν είπαν και τον Αναστασιάδη, Νικόλαο τον απελευθερωτή!

 

Από την άλλη, μας φαίνονται παράδοξα τα σχόλια για τους κινδύνους από τη συμφωνία και για τα πιθανά ανταλλάγματα, που έλαβαν οι Βρετανοί. Προπάντων, για τον κίνδυνο να μετατρέψουν την περιοχή σε Γιβραλτάρ και να την κάνουν αποικία. Δηλαδή, να εγκαταστήσουν εκεί τόσους πολλούς Βρετανούς και άλλους Ευρωπαίους, ώστε να αποκτήσουν πλειοψηφία και μετά να κάνουν δημοψήφισμα και να γίνει βρετανική αποικία. Με αυτή τη λογική όμως, θα έπρεπε να συντηρούμε μόνοι μας το υφιστάμενο καθεστώς, δηλαδή να έχουμε 40.000 συμπολίτες μας με μειωμένα δικαιώματα, να μη δικαιούνται καμιά ανάπτυξη στις περιουσίες τους, να είναι τυπικά πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας αλλά να ζουν σε καθεστώς βρετανικής αποικίας και να μη διεκδικήσουμε ποτέ την ανατροπή των συμφωνιών του '60, μπας και μας στήσουν κανένα κόλπο οι Βρετανοί. Εκτός του ότι θα είναι παραλογισμός να γίνει δημοψήφισμα από μια χώρα μέλος της ΕΕ σε μια άλλη χώρα - μέλος για να αποκτήσει η πρώτη αποικία, αν η κυβέρνηση έκανε τόσο σημαντική συμφωνία χωρίς να έχει ασφαλιστικές δικλίδες για να προστατεύσει την Κυπριακή Δημοκρατία τότε μιλάμε για συνειδητό ξεπούλημα κυπριακού εδάφους. Για εθνική προδοσία, με άλλα λόγια. Και δεν μπορούμε να πιστέψουμε κάτι τέτοιο. Θα μάθουμε όμως επί τούτου και θα επανέλθουμε όταν θα έχουμε στα χέρια μας τη συμφωνία, που παρεμπιπτόντως οφείλει η κυβέρνηση, αφού δεν έχει τίποτε να κρύψει, να τη δώσει στη δημοσιότητα.

 

Πέραν αυτού όμως, προέχει η σημασία άλλων δεδομένων και προεκτάσεων αυτής της συμφωνίας, που πρέπει να αξιοποιηθούν. Το ότι οι Βρετανοί διά της συμφωνίας παραδέχονται ότι χρειάζονται για στρατιωτικούς σκοπούς μόνο το 22% του εδάφους που κατέχουν (αφού απεγκλωβίζουν το 78%) επιβεβαιώνει ότι οι Βάσεις είναι στρατιωτικές και τίποτε άλλο. Ούτε εδαφική κυριαρχία, ούτε κρατική υπόσταση μπορούν να έχουν. Αλλά και το ότι συμφώνησαν να εκχωρήσουν στην Κυπριακή Δημοκρατία τις δικαστικές και διοικητικές εξουσίες, που μέχρι σήμερα ασκούσαν οι Βρετανοί, εξοβελίζει την έννοια της κρατικής κυριαρχίας και τονίζει περισσότερο τον στρατιωτικό χαρακτήρα των Βάσεων. Επομένως δεν δικαιολογούνται ακόμα και Ελληνοκύπριοι πολιτικοί και άλλοι, να αποδέχονται και να προβάλλουν τη βρετανική ερμηνεία ότι οι Βάσεις είναι κυρίαρχο βρετανικό έδαφος, ότι είναι κράτος. Αυτό το έδαφος των 200 σχεδόν τετραγωνικών χιλιομέτρων, δεν απελευθερώθηκε, δεν αποδόθηκε στην Κυπριακή Δημοκρατία, παραμένει αποικιοκρατικό κατάλοιπο, αλλά έχει λάβει κάποιες ελευθερίες, που θα έπρεπε να αποδοθούν πριν από πολλά χρόνια κι αυτό είναι το πιο σημαντικό. Εμείς θεωρούμε ότι αυτό που έγινε είναι ένα πρώτο βήμα για την πραγματική απελευθέρωση όλων των εδαφών. Απ΄ εκεί και πέρα, εξαρτάται από την ηγεσία μας, αν θα πάρει το μήνυμα ότι δικαιούται να πορευτεί με όραμα ή αν πίσω από το όραμα, μας κρύβει κάποια ανταλλάγματα ως μη όφειλε.

 

 

Δημοσιεύθηκε στην εφ. "Ο Φιλελεύθερος", 18 Ιανουαρίου 2014

Αγοράσαμε τη γη μας από τους Βρετανούς!

Του Άριστου Μιχαηλίδη

Είναι κι αυτό ακόμα ένας παραλογισμός που πρέπει να συνηθίσουμε για να μην φαινόμαστε παράξενοι. Οι Βρετανοί χρωστούν στο κυπριακό κράτος εκατομμύρια για τις Βάσεις και τις διευκολύνσεις που τους παρέχει σε όλη την ελεύθερη επικράτεια, αρνούνται να πληρώσουν εδώ και μισό αιώνα, δεν τους ζητά τα οφειλόμενα το κυπριακό κράτος, αλλά τους πληρώνει από πάνω και €12 εκατομμύρια για να αγοράσει τη γη του. Από τους Βρετανούς! Αγόρασε η Κυπριακή Δημοκρατία τον οικισμό Βερεγγάρια στα Πολεμίδια (240 σκάλες κυπριακής γης) που κατείχε η βρετανική Κυβέρνηση από το 1960 και πρέπει να πανηγυρίζουμε κιόλας γιατί πετύχαμε καλή τιμή. Δηλαδή, αν δεν συμφωνούσαμε θα μπορούσε η βρετανική Κυβέρνηση να πουλήσει αυτή τη γη σε κάποιον άλλο, στην τουρκική Κυβέρνηση ας πούμε;

Αλλά με ποιον άλλο κάνει διαπραγματεύσεις η κυπριακή Κυβέρνηση για να αποκτήσει κυπριακό έδαφος; Όπου κρίνει αναγκαίο να περάσει στην ιδιοκτησία της ιδιωτική γη, προχωρά σε απαλλοτρίωση κι ο ιδιοκτήτης, αν έχει παράπονο, ας τρέχει στα δικαστήρια. Γι΄ αυτή τη γη γιατί δεν έκανε απαλλοτρίωση και μάλιστα με ένα συμβολικό ποσό, έναντι όσων έχει να παίρνει κι ας τρέχει στα δικαστήρια η βρετανική Κυβέρνηση; Θα μπορούσε να ήταν κι αυτό ένα μέτρο αντίδρασης στη βρετανική πολιτική, που σήμερα έφτασε στο σημείο, διά του πρώην υπουργού Εξωτερικών Τζακ Στρο, να υποβάλλει στη διεθνή κοινότητα ότι ήρθε η ώρα για αναγνώριση του ψευδοκράτους και διχοτόμηση της Κύπρου.

Ας ζητήσουν τα ενοίκια των βάσεων, τουλάχιστον

Του Άριστου Μιχαηλίδη

Ήταν λίγο το περιεχόμενο και περισσότερο το ύφος, πάντως τα εντυπωσιακά ρεπορτάζ της κρατικής τηλεόρασης για τις βάσεις, όλο το Σαββατοκυρίακο, μας έκαναν να νομίζουμε ότι συμβαίνει κάτι σοβαρό. Ότι, ξαφνικά ξύπνησαν οι Βρετανοί μια καλή πρωία και επειδή δεν είχαν δουλειά να κάνουν αποφάσισαν να κλείσουν τη βάση της Δεκέλειας. Ύστερα σκέφτηκαν να μην την κλείσουν εντελώς, αλλά να τα μεταφέρουν όλα στο Ακρωτήρι και να αφήσουν στη Δεκέλεια μόνο τα ελάχιστα, για να κάμνουν χάζι με τους Κυπραίους, που θα περνούν απ΄ έξω και θα διερωτούνται τι κάνουν εκεί μέσα.

Στην πραγματικότητα, αυτό που έχει σημασία είναι ότι μετά από μισό αιώνα εμπειριών με τις Βάσεις και τη βρετανική πολιτική επί ανεξαρτησίας, εμείς συνεχίζουμε πάντα με την ίδια επιπολαιότητα να νομίζουμε ότι θα ξημερώσει μια ευλογημένη μέρα και οι Βρετανοί θα ξεκουμπιστούν από τον τόπο, χωρίς να κουνήσουμε το δακτυλάκι μας. Ήρθε βέβαια η διευκρίνιση από τις βρετανικές βάσεις για να μάθουμε την πικρή αλήθεια και οι δημοσιογράφοι και οι πολιτικοί ταγοί. «Δεν υπάρχουν σχέδια για υποβάθμιση των στρατιωτικών επιχειρήσεων στη Δεκέλεια», λέει η ανακοίνωση, αντίθετα μάλιστα επειδή γίνονται εργασίες αναβάθμισης των εγκαταστάσεων στη Δεκέλεια, κάποιοι στρατιώτες μεταφέρθηκαν στο Ακρωτήρι και «μόλις ολοκληρωθούν οι εργασίες, οι στρατιώτες θα επιστρέψουν στις Βάσεις Δεκέλειας».

Τα δύο βαρίδια της Κύπρου

Του Κώστα Βενιζέλου

ΑΝΑΠΤΥΣΣΕΤΑΙ μια λογική, η οποία τείνει να καταστεί κυρίαρχη μεταξύ πολιτικών αλλά και κάποιων ΜΜΕ, σύμφωνα με την οποία επειδή το 1974 ηττηθήκαμε στρατιωτικά, θα πρέπει προσαρμοσθούμε σε δεδομένα που είναι παράγωγα αυτού του αποτελέσματος. Παράλληλα αναδεικνύεται το μικρό μέγεθος της χώρας μας, οι περιορισμένες δυνατότητες και ο ισχυρός αντίπαλος. Αυτά συνιστούν δεδομένα και πραγματικότητες, τα οποία και δεν μπορεί κανείς να παραβλέψει. Το ζητούμενο, όμως, είναι τι επιδιώξεις έχουμε και στόχους: Να ζήσουμε με τα αποτελέσματα της εισβολής και κατοχής στα οποία να δοθεί μια νομιμοποιημένη κάλυψη μέσα από μια ρύθμιση/συμφωνία ή θα δώσουμε μια προοπτική και μέλλον στην Κύπρο απαλλάσσοντας την από τα βαρίδια της κατοχής και της μεταποικιακής εξάρτησης;