Ούτε μέχρι ούτε μετά τον Απρίλιο

Του Σενέρ Λεβέντ

Ο αγαπητός Μακάριος Δρουσιώτης πήγε στον Μεχμέτ Αλί Ταλάτ. Κάθισαν στο προεδρικό μέγαρο ο ένας απέναντι στον άλλο και έβαλαν το μαγνητόφωνο στο τραπέζι. Ο Δρουσιώτης ρωτούσε και ο Ταλάτ απαντούσε. Η εκτίμηση στην οποία προέβη ο Δρουσιώτης μετά από αυτή τη συνέντευξη είναι η εξής: «Αν δεν εξευρεθεί λύση στο Κυπριακό ούτε με αυτό τον ηγέτη, δεν θα είναι ποτέ δυνατόν να υπάρξει λύση από τους Κύπριους για τους Κύπριους». Σάστισα πολύ όταν το διάβασα αυτό. Εγώ γνωρίζω τον Δρουσιώτη ως άτομο αισιόδοξο πάντοτε, ως άτομο που ελπίζει. Τι είναι τώρα αυτή η απαισιοδοξία; Μήπως σώνει και καλά με τον Ταλάτ θα πρέπει βρεθεί λύση; Μήπως δεν υπάρχει κανείς άλλος μέσα στην τουρκοκυπριακή κοινότητα; Για παράδειγμα, μήπως δεν μπορεί να βρεθεί λύση με τον Μουσταφά Ακιντζί; Ή με τον Αλί Ερέλ; Μήπως θα ήταν χειρότερα τα πράγματα στην περίπτωση του Σενέρ Ελτσίλ ή του Αλπάι Ντουρντουράν;