Όμηρος της Τουρκίας η Ελλάδα στον τομέα του Φυσικού Αερίου

Του Γιώργου Δελαστίκ

 

Σχεδόν απαρατήρητη πέρασε η είδηση. Εσκεμμένα. Το τελευταίο πράγμα που θα ήθελε η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου θα ήταν να συνειδητοποιήσει ο ελληνικός λαός τι σημαίνει στην πράξη η ενεργειακή ομηρεία της πατρίδας μας από την Τουρκία στον τομέα του φυσικού αερίου, στην οποία συνειδητά μας οδηγούν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ με την επιλογή τους να συμμετάσχει η Ελλάδα στη διέλευση του αγωγού ΤΑΡ και όχι του ρωσικού «Σάουθ Στριμ». Ηδη από τώρα, οι Τούρκοι δεν έχουν κανέναν δισταγμό να αφήσουν χριστουγεννιάτικα... χωρίς φυσικό αέριο Ελληνες καταναλωτές! Ελάχιστοι Ελληνες γνωρίζουν ότι από την Παρασκευή ο ΔΕΣΦΑ (Διαχειριστής Εθνικού Συστήματος Φυσικού Αερίου, η εταιρεία που ο Αντ. Σαμαράς έδωσε με τα μισά λεφτά στους Αζέρους και όχι στους Ρώσους που πρόσφεραν τα υπερδιπλάσια χρήματα!) υποχρεώθηκε να κηρύξει το ελληνικό σύστημα φυσικού αερίου σε κατάσταση συναγερμού! Ακόμη πιο λίγοι βέβαια έχουν γνώση του γεγονότος ότι αυτός ο συναγερμός οφείλεται στο ότι οι Τούρκοι αρνούνται να παραδώσουν στη χώρα μας τις συμφωνημένες ποσότητες βάσει συμβολαίων αζερινού φυσικού αερίου, τις οποίες κρατούν για τον εαυτό τους!

Ακριβά θα πληρώσει το αιματοκύλισμα ο Ταγίπ Ερντογάν

Του Γιώργου Δελαστίκ

Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι οι αντιδράσεις λίγων εκατοντάδων οικολογικά ευαισθητοποιημένων κατοίκων της Κωνσταντινούπολης στη μετατροπή τμήματος του πάρκου Γκεζί, κοντά στην πλατεία Ταξίμ, σε εμπορικό κέντρο, ξεκίνησαν αυθόρμητα. Δεν υπάρχει επίσης καμία αμφιβολία ότι αποτέλεσε σοβαρότατο πολιτικό σφάλμα εκ μέρους του Τούρκου πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν η χρήση τέτοιας έκτασης αστυνομικής βίας για ένα τόσο ασήμαντο από πολιτική σκοπιά θέμα. Ενα σφάλμα όμως που αποκαλύπτει την υπέρμετρη αλαζονεία του Ερντογάν, από την οποία πάσχουν όλοι οι Τούρκοι πολιτικοί ηγέτες, ανεξαρτήτως πολιτικών και ιδεολογικών πεποιθήσεων, κατάλοιπο του αυτοκρατορικού παρελθόντος της χώρας.

 

Από τη στιγμή που η Αστυνομία άσκησε κτηνώδη βία κατά των διαδηλωτών το θέμα έπαψε να είναι οικολογικού χαρακτήρα. Στο επίκεντρο βρέθηκε η βαρβαρότητα της Αστυνομίας. Οπως θα συνέβαινε σε κάθε χώρα, τα κόμματα της αντιπολίτευσης είχαν κάθε λόγο να παρέμβουν και να προσπαθήσουν να προσποριστούν πολιτικά οφέλη. Πόσω μάλλον στην Τουρκία, όπου μαζί με τα κόμματα κινητοποιήθηκαν και τα απομεινάρια των δυναμικών στηριγμάτων του προ Ερντογάν κεμαλικού στρατοκρατικού καθεστώτος, με προεξάρχοντα τον στρατό, τον οποίο ο Ερντογάν έχει απογυμνώσει από εξουσίες και οικονομικά προνόμια που κατείχε.

Φοβικά σύνδρομα

Του Κώστα Βενιζέλου

ΤΟ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΟ λάθος δεν είναι σύμπτωση. Είναι συνειδητή πολιτική επιλογή. Και το σημαντικότερο είναι πως επαναλαμβάνονται (τα λάθη) χωρίς να συνειδητοποιείται ποσώς το μέγεθος των πολιτικών ακροβασιών. Το 2008, πριν από την έναρξη της σημερινής εν εξελίξει διαδικασίας των απευθείας διαπραγματεύσεων, δόθηκαν τα γνωστά δώρα με την εκ περιτροπής προεδρίας και την παραμονή 50.000 εποίκων. Αυτή η τακτική δεν απέδωσε ποσώς. Ούτε καν από τους εν δυνάμει μεσολαβητές δεν θεωρήθηκε κίνηση «καλής θέλησης» κι αυτό επιβεβαιώθηκε από τα πολλά μουρμουρητά που ακούστηκαν στη συνέχεια από τους ανεκδίκητους Πάσκο και Ντάουνερ για την ελληνοκυπριακή στάση. Την ίδια ώρα, ο Ταλάτ πήρε τα δώρα και τα έβαλε στα «κεκτημένα» της διαδικασίας ενώ ο Έρογλου τα κλείδωσε και ζητά περισσότερα. Για τα δώρα αυτά έχει διεξαχθεί ολόκληρη συζήτηση στο εσωτερικό, απαιτήθηκε από την πλειοψηφία των πολιτικών δυνάμεων να αποσυρθούν, υπήρξε, ωστόσο, κυβερνητική επιμονή. Όχι για λόγους τακτικής («να μην αποσυρθούν τώρα και κατηγορηθούμε») αλλά ουσίας. Αυτή είναι η θέση τους. Είναι προφανές πως η έναρξη των ερευνών για εξόρυξη φυσικού αερίου δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί μέσα στα στενά όρια της χώρας, ούτε και να ενταχθεί στη λογική των συζητήσεων για το Κυπριακό. Έχει στρατηγική σημασία και συνδέεται με ευρύτερα γεωπολιτικά συμφέροντα. Η λογική που αναπτύσσεται από τους διαχειριστές παραπέμπουν σε ιστορίες του μικρού χωριού. Υπάρχει μια απίστευτη και ακατανόητη επιμονή να εξουδετερώνονται πολιτικά εργαλεία και στρατηγικά πλεονεκτήματα.

Αν η Τουρκία αποδεχόταν ένα Ανάν για τους Κούρδους

Του Σάββα Ιακωβίδη

ΤΟΝ ΕΧΘΡΟ, τον κτυπάς με τα δικά του όπλα. Πράγμα που η ανεπαρκής πολιτική ηγεσία ουδέποτε επιδίωξε. Ένας καλός φίλος των Ελλήνων, ο Μάρκους Τέμπλαρ, κοινοποίησε από καιρό σε πολλούς Έλληνες αποδέκτες, ένα κείμενό του, που στηρίζεται στην υπόθεση, τι θα συνέβαινε στην Τουρκία αν ένα σχέδιο τύπου Ανάν προωθείτο για την επίλυση του Κουρδικού (η Τουρκία λέγει ότι έκανε το καθήκον της, υποστηρίζοντας το σχέδιο Ανάν για το Κυπριακό). Ο Τέμπλαρ γράφει:

«Μετά από συμφωνία των δύο κυριότερων κοινοτήτων της Τουρκίας (Κουρδικής και Τουρκικής), η παρούσα πολιτεία (Τουρκική Δημοκρατία) παύει να υφίσταται, εφ’ όσον οι πολίτες της Τουρκικής Δημοκρατίας εγκρίνουν (σε χωριστά δημοψηφίσματα ανά κοινότητα) τη νέα πολιτεία. Αμέσως μετά την έγκριση της νέας ρύθμισης, η καινούργια πολιτεία είναι πραγματικότητα. Δεν υπάρχει δυνατότητα (μελλοντικής) επιστροφής στο παλιό καθεστώς, ακόμη και αν οι πλειοψηφίες στην Τουρκική και στην Κουρδική περιοχή ψηφίσουν με μεγάλη πλειοψηφία ότι το επιθυμούν. Σύμφωνα με τις πρόνοιες του Σχεδίου, η Τουρκία μετατρέπεται σε διζωνική και δικοινοτική ομόσπονδη πολιτεία, στην οποία το 37% της γης μεταβιβάζεται στη νέα κυβέρνηση των Κούρδων. Η νέα ομόσπονδη πολιτεία παίρνει το όνομα "Ενωμένη Τουρκική Δημοκρατία", και σύμφωνα με το νέο Σύνταγμα, οι δύο κύριες εθνικές ομάδες (Τουρκική και Κουρδική) έχουν ίση εκπροσώπηση στη νέα προτεινόμενη Γερουσία, ανεξάρτητα από την πληθυσμιακή τους σύνθεση. Σύμφωνα με τη διάταξη αυτή, η υφιστάμενη πολιτεία παύει να υπάρχει.

Επαιτούμε ή απαιτούμε;

Της Κλαίρης Αγγελίδου*

Παρακολουθώντας τις συζητήσεις στους διάφορους σταθμούς ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς, βουλευτών, αρχηγών ή εκπροσώπων κομμάτων, μου δημιουργούνται τεράστια ερωτηματικά.

Αισθάνομαι ότι όλοι έχουμε παγιδευτεί σε μια χοάνη από απειλές, τόσον από την Τουρκική Κυβέρνηση, όσο κι από τα Ηνωμένα Έθνη, αλλά και την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία έπρεπε να είναι ο βασικός υποστηρικτής μας, αφού είμαστε κομμάτι από την ίδια. Όμως, αντί να υποστηρίζουν εμάς, κρατούν μια χλιαρή στάση και σε κάποια σημεία υποστηρίζουν την Τουρκία.

Ένα κράτος που δεν είναι μέλος και δεν εκπληρώνει τις υποχρεώσεις της προς την Ε.Ε., τις οποίες ανέλαβε. Αντίθετα, θέλει να υποτάξει την Ε.Ε. στις δικές της αυταρχικές απαιτήσεις. Διακρίνω ένα είδος φοβίας στις δηλώσεις αξιωματούχων, μερικά δε κράτη υποστηρίζουν εμφανώς την Τουρκία.

Δεν σου αρμόζει να λες και να ξελές

Του Σενέρ Λεβέντ

Αγαπητέ Χριστόφια, μία φορά στα σαράντα χρόνια είπες μια σωστή κουβέντα και ύστερα ήρθες και την αναίρεσες. Είπες και ξείπες. Μετάνιωσες αμέσως μόλις οι απέναντί σου έκαναν λίγο το μάγκα. «Δεν ήθελα να πω έτσι», είπες συμφωνώντας μαζί τους. Κατηγόρησες την αγγλική εφημερίδα στην οποία έδωσες εκείνη τη συνέντευξη. «Τα παραποίησε η Guardian», είπες. Για να πω την αλήθεια, δεν το περίμενα αυτό από εσένα. Έπρεπε να υποστηρίξεις τα λόγια σου. Και έπρεπε να υποστηρίξεις μέχρι τέλους ό,τι και αν είχες πει. Άλλωστε δεν είπες κάτι λάθος. Ούτε η εφημερίδα έγραψε κάτι λάθος. Έγραψε ό,τι είπες. Δεν υπάρχουν παραποιήσεις κλπ. Γιατί αποσαφηνίζεις συνεχώς; Μήπως φοβήθηκες πολύ μόλις βρυχήθηκαν τα λιοντάρια; Κρίμα. Πολύ κρίμα.

Μια πραγματικότητα και μια ψευδαίσθηση

Του Άριστου Μιχαηλήδη

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων εξέδωσε χτες δεκαεφτά νέες καταδικαστικές αποφάσεις εναντίον της Τουρκίας. Κρίθηκε ένοχη για παραβιάσεις της Σύμβασης Προστασίας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και ειδικότερα των δικαιωμάτων ελευθερίας και ασφάλειας, δίκαιης και σε εύλογο χρονικό διάστημα δίκης, βασανιστηρίων και απάνθρωπης και εξευτελιστικής μεταχείρισης, ελευθερίας της έκφρασης και άλλα που αφορούν καθαρά ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων των πολιτών της. Δικαιώθηκαν άτομα που είχαν καταδικαστεί σε πολλά χρόνια φυλάκιση και βρίσκονται ήδη στις φυλακές όπου κακοποιήθηκαν, σύμφωνα με τις διαπιστώσεις του ΕΔΑΔ και προφανώς κακοποιούνται ακόμα. Ένας γιατί συμμετείχε σε διαδήλωση εναντίον της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στην Κωνσταντινούπολη το 2004, άλλοι (και μια γυναίκα, δωδεκάμισι χρόνια φυλάκιση) γιατί συμμετείχαν σε «παράνομες οργανώσεις». Επίσης, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποφάσισε ότι ήταν αδικαιολόγητες οι διαδοχικές αποφάσεις των τουρκικών Αρχών, με τις οποίες αναστάληκε η έκδοση εφημερίδων και εκδιώχθηκαν οι εκδότες τους. Δικαιώθηκαν 26 Τούρκοι εκδότες, αρχισυντάκτες, διευθυντές ειδήσεων και δημοσιογράφοι, που είχαν προσφύγει στο Δικαστήριο και ήταν υπεύθυνοι για την έκδοση και τη σύνταξη αυτών των εφημερίδων.

Το ΠΑΣΟΚ επιστρέφει με τον παλιό κακό εαυτό του

Του Κωστάκη Αντωνίου

O νέος Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας Δημήτρης Δρούτσας διέπραξε σφάλμα ολκής, απαράδεκτο για έναν έμπειρο διπλωμάτη.

Πρώτο: Ενώ επίκειται η άφιξη στην Κύπρο του πρωθυπουργού της Ελλάδας Γιώργου Παπανδρέου, για να συναποφασίσουν οι δύο κυβερνήσεις επί της ακολουθητέας γραμμής, ενόψει αξιολόγησης της Τουρκίας, ο κ. Δρούτσας ήλθε να προκαταλάβει τις αποφάσεις, υποβάλλοντας τη γραμμή της άφεσης αμαρτιών και του «νέου οδικού χάρτη» για την Τουρκία. Και το ερώτημα είναι: Δικής του εμπνεύσεως είναι η γραμμή, ή ενήργησε εκ μέρους του πρωθυπουργού για να βολιδοσκοπήσει τις αντιδράσεις στην Κύπρο;

ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΑΣ: Τουρκία, Ευρώπη και Ελλάδα

Kράτος-ζουρλομανδύας στην Κύπρο

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Ξανά στο επίκεντρο ευρωπαϊκής και διεθνούς πολιτικής, οι σχέσεις ΕΕ και Τουρκίας συνιστούν ταυτόχρονα μεγάλη ευκαιρία και μεγάλο κίνδυνο για Ελλάδα-Κύπρο, με αφορμή και την αξιολόγηση του Δεκεμβρίου, όταν λήγει η τριετής παράταση που είχε δοθεί στην Άγκυρα για το άνοιγμα λιμανιών και αεροδρομίων σε κυπριακά σκάφη.

Μεγάλη ευκαιρία είτε για μια πραγματική λύση των σοβαρότατων προβλημάτων που Ελλάδα/Κύπρος έχουν με την γείτονα, είτε για σύμπηξη στρατηγικών συμμαχιών με την καρδιά της μητροπολιτικής Ευρώπης. Ισχυρές πολιτικές δυνάμεις στη Γαλλία, τη Γερμανία, την Αυστρία, επιδιώκουν να αναστείλουν, επιβραδύνουν ή και ματαιώσουν οριστικά την τουρκική ένταξη. Πολύ εχθρική είναι και η στάση της πλειοψηφίας των Ευρωπαίων πολιτών. Ο λόγος αυτός οδηγεί αυτές τις δυνάμεις στο να συμπαρασταθούν ενεργά, για πρώτη φορά, σε ελληνικά-κυπριακά αιτήματα, εάν και εφόσον διατυπωθούν τέτοια αιτήματα και συνδεθούν με την ενταξιακή πορεία (πόσο μάλλον που μπορούν να είναι αιτήματα αυτονόητα, από την άποψη διεθνούς δικαίου, ευρωπαϊκής τάξης και κοινής λογικής). Η ελληνική στάση τώρα μπορεί να καθορίσει αποφασιστικά τη διεθνή θέση της χώρας, αλλά και την πιθανότητα να δούμε μελλοντικά μια ευρωπαϊκή στρατηγική επέκταση στην Αν. Μεσόγειο. Που παραμένει, παρά την ένταξη Ελλάδας-Κύπρου στην ΕΕ, υπό ασφυκτική αγγλοαμερικανική «στρατηγική επίβλεψη».

Στην Πόλη με τον Ερντογάν

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Μηνύματα προς το εξωτερικό ήθελε να στείλε ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου με την αιφνιδιαστική μετάβασή του στην Κωνσταντινούπολη για να συναντήσει τον Τούρκο πρωθυπουργό Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Με τη συμβολική επίσκεψή του, ο πρωθυπουργός απευθύνθηκε πρωτίστως στους Αμερικανούς, στους Άγγλους και σε εκείνους τους Ευρωπαίους που τάσσονται υπέρ της ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ στέλνοντας μήνυμα ότι και η νέα ελληνική κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου θα συνεχίσει τη γραμμή των κυβερνήσεων Καραμανλή και Σημίτη στο θέμα αυτό, ανάγοντας πλέον την υποστήριξη της τουρκικής ένταξης στην ΕΕ σε θεμελειώδες δόγμα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής.

Το μήνυμα αυτό προκάλεσε δυσφορία στο Παρίσι και στο Βερολίνο, όπου η θέση της γαλλικής κυρίως αλλά και της γερμανικής κυβέρνησης υπό τον Νικολά Σαρκοζί και την Άνγκελα Μέρκελ είναι σαφώς κατά της ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ ως πλήρους μέλους.

Περιμένουν την Άγκυρα για να ανακοινώσουν την υποψηφιότητά τους

Του Σενέρ Λεβέντ

Οι περίεργοι ρωτούν από τώρα ο ένας τον άλλο το εξής: "Ποιον υποστηρίζεις στις προσεχείς εκλογές; Τον Ταλάτ ή τον Έρογλου;". Ποιον να υποστηρίξει ο άνθρωπος; Ακόμη ούτε ο ένας ούτε ο άλλος δεν είναι εκεί. Κανένας τους δεν είπε "θα είμαι υποψήφιος". Όποτε άνοιξε τέτοιο θέμα, μίλησαν με διστακτικότητα. Απλώς υπαινίχθηκαν κάτι. Αλλά δεν είπαν τίποτα το βέβαιο. Γιατί; Διότι και οι δύο περιμένουν τη σφραγίδα της Άγκυρας. Πρώτα θα αποφασίσει η Άγκυρα και μετά αυτοί. Μετά την απόφαση της Άγκυρας, ο ένας από τους δύο θα αποσυρθεί από την κούρσα. Αν η Άγκυρα αποφασίσει υπέρ του Ταλάτ, θα αποσυρθεί ο Έρογλου. Αν αποφασίσει υπέρ του Έρογλου, θα αποσυρθεί ο Ταλάτ. Κανένας από τους δύο δεν θα τολμήσει να ηττηθεί απέναντι στον άλλο. Είναι δυνατόν να μην ανακατευτεί καθόλου η Άγκυρα και να αφήσει ελεύθερη αυτή την κούρσα; Σύμφωνα με ό,τι συνέβαινε μέχρι σήμερα, δεν είναι. Ακόμη και αν αφήσει ελεύθερο τον πρώτο γύρο, δεν πρόκειται να αφήσει τον δεύτερο. Αν νιώσει κίνδυνο, θα αναγκάσει τον άλλο να αποσυρθεί τουλάχιστον. Ακριβώς όπως είχε συμβεί και στις εκλογές του 2000. Είχαν μείνει στον δεύτερο γύρο οι Ντενκτάς και Έρογλου. Υπήρχε μεγάλη πιθανότητα να κερδίσει ο Έρογλου. Όμως, απέσυρε την υποψηφιότητά του και εγκατέλειψε την κούρσα κατόπιν πιέσεων από την Άγκυρα.

Τα διλήμματα της Αθήνας και τα παιχνίδια της Άγκυρας με την Ε.Ε.

Κρίσιμο τεστ για την ελληνική εξωτερική πολιτική το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Δεκεμβρίου όπου θα κριθεί η ενταξιακή πορεία της Τουρκίας

Του Σταύρου Λυγερού

Μπορεί η εξωτερική πολιτική να βρίσκεται σε δεύτερη μοίρα, λόγω της οξύτητας που έχει η οικονομική κρίση, αλλά οι προκλήσεις σε αυτό το μέτωπο είναι πολλές και κρίσιμες. Η πρώτη δοκιμασία για την αυριανή κυβέρνηση θα είναι το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Δεκεμβρίου, το οποίο θα κρίνει την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας. Στην πραγματικότητα, όμως, στο τραπέζι βρίσκεται αυτή καθ’ αυτή η υποψηφιότητά της. Η Γαλλία και η Γερμανία ηγούνται ενός μπλοκ χωρών-μελών, που αντιτίθενται στην προοπτική ένταξης της Τουρκίας. Επικαλούνται τη γεωπολιτισμική ασυμβατότητά της με την Ευρώπη κι όχι απλώς το γεγονός ότι όλα αυτά τα χρόνια η Άγκυρα δεν έχει κάνει τα αναγκαία βήματα προσαρμογής στο κοινοτικό κεκτημένο. Την περασμένη άνοιξη, ο Νικολά Σαρκοζί είχε δηλώσει ότι «πρέπει να πάψουμε να δίνουμε μάταιες υποσχέσεις στην Τουρκία». Την ίδια εποχή, η Άγκελα Μέρκελ δήλωνε ότι «κοινή μας θέση είναι προνομιακή συνεργασία με την Τουρκία αλλά όχι να γίνει πλήρες μέλος».

Γην και ύδωρ στην Άγκυρα

Ο Νταβούτογλου εξασφάλισε τα δώρα που επιδίωκε από τις Βρυξέλλες

Ραμμένη στα μέτρα της Άγκυρας θα είναι τόσο η Έκθεση Προόδου όσο και το Έγγραφο Στρατηγικής που θα εκδώσει επισήμως η Κομισιόν στις 14 Οκτωβρίου και θα αποτελέσουν πυξίδα για την αξιολόγηση της Τουρκίας τον προσεχή Δεκέμβριο.

Ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών, Αχμέτ Νταβούτογλου, ο οποίος χθες πραγματοποίησε επαφές στην έδρα της Ε.Ε. φαίνεται να έχει εξασφαλίσει από τον Πρόεδρο Μπαρόσο και τον Επίτροπο Ρεν δυο βασικές δεσμεύσεις:

Πρώτο, η Κομισιόν -σε αντίθεση με το 2006- δεν πρόκειται να εισηγηθεί την επιβολή νέων κυρώσεων για τις ανεκπλήρωτες υποχρεώσεις της Τουρκίας έναντι της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Δεύτερο, σε μια προσπάθεια αποενοχοποίησης, θα καταγράφεται η δέσμευση της Άγκυρας για λύση του Κυπριακού και η «στήριξη» που παρέχει στις προσπάθειες επίλυσης του Κυπριακού. Την ίδια ώρα θα την καλεί απλώς να προβεί σε αόριστες κινήσεις για τη δημιουργία καλού κλίματος.

Ο Αχμέτ Νταβούτογλου, τόσο κατά τη διάρκεια των συναντήσεων όσο και δημόσια έχει κατηγορήσει τον Πρόεδρο Χριστόφια για προσπάθεια αλλαγής της βάσης των συνομιλιών. Παράλληλα φέρεται, σύμφωνα με πληροφορίες, να υπέδειξε προς τους Ευρωπαίους αξιωματούχους ότι εάν η ε/κ πλευρά δεν συμβάλλει με εποικοδομητικό τρόπο για μια «ταχεία» λύση του Κυπριακού, τότε η τουρκική πλευρά θα αναγκασθεί να εξετάσει εναλλακτικά σενάρια προκειμένου να τερματίσει την «απομόνωση» των Τ/κ, φωτογραφίζοντας δύο κράτη.

Πρωτοσέλιδο στην εφημερίδα "Φιλελεύθερος", 3/10/2009

Ποιος «στρώνει το χαλί στην Τουρκία» σήμερα;

Του Κώστα Μαυρίδη*

Ενώ από τη μια ικανοποίησε ο Πρόεδρος με τις επισημάνσεις του ενώπιον της Γ.Σ. του ΟΗΕ, από την άλλη δηλώνει επανειλημμένα πως «εμείς στρώσαμε το χαλί στην Τουρκία». Σε μερικούς μήνες όμως, τα λόγια του Προέδρου και του συνόλου της κυπριακής ηγεσίας θα κριθούν στην πράξη, με βάση τις επιλογές τους όταν θα αξιολογείται η Τουρκία για τις ευρωπαϊκές της υποχρεώσεις.

Ενώπιόν μας υπάρχουν δύο επιλογές. Η πρώτη είναι η πρόκληση κόστους στην Τουρκία για να συνδεθεί η επιδίωξη λύσης στο κυπριακό με την προώθηση των ενταξιακών της. Η δεύτερη επιλογή είναι ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ άλλο που να βολεύει την Τουρκία, τις ΗΠΑ και άλλους και να της παρέχει χρόνο για να προχωρούν οι ενταξιακές της. Όποιο ωραιοποιημένο λεκτικό κι αν χρησιμοποιηθεί, ο σκοπός της δεύτερης επιλογής είναι να καταπιούμε το χάπι ξανά και να μην ασκήσουμε τη δυνατότητά μας να παρεμποδίσουμε τις ενταξιακές της Τουρκίας.

Ούτε λέξη για κυρώσεις από τον Επίτροπο Όλι Ρεν

Του Παύλου Ξανθούλη, Βρυξέλλες

Πρόβα ενόψει της αξιολόγησης της Τουρκίας έγινε, σύμφωνα με πληροφορίες του «Φ», χθες στο Κολέγιο Επιτρόπων, όπου ο Επίτροπος Ρεν εξέφρασε τις προθέσεις του αναφορικά με τις εκθέσεις προόδου και τα έγγραφα στρατηγικής που θα εκδώσει η Κομισιόν για όλες τις υποψήφιες χώρες, στις 14 Οκτωβρίου.

Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν ότι ο κ. Ρεν διέθεσε ένα μόλις λεπτό στην αναφορά του για Κυπριακό, ενώ όπως κατέστη σαφές δεν έχει την παραμικρή πρόθεση να εισηγηθεί την επιβολή κυρώσεων για τις ανεκπλήρωτες υποχρεώσεις της Τουρκίας.

Εγγυήσεις χωρίς τέλος

Διασύνδεση με ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. και πρωτογενές δίκαιο

Έντονη είναι η ανάπτυξη σεναρίων γύρω από το ακανθώδες θέμα των εγγυήσεων, για το οποίο προετοιμάζονται οι εν δυνάμει μεσολαβητές πριν τη συζήτησή του. Όπως πληροφορούμαστε, παρασκηνιακά βρίσκονται σε εξέλιξη διεργασίες για το κεφάλαιο αυτό, κυρίως από διπλωματικά επιτελεία πέραν και από τα Ηνωμένα Έθνη. Στα πλαίσια αυτά καταγράφονται σενάρια και φόρμουλες, όπως τα εξής:

Πρώτο, συνέχιση του υφιστάμενου συστήματος εγγυήσεων μέχρι και την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ένα σενάριο που χαρακτηρίζεται από ένα σοβαρό κίνδυνο: Εάν η Άγκυρα χάσει το στοίχημα της ένταξης, θα ζημιώσει και η Κύπρος ταυτόχρονα, που θα μείνει με τις εγγυήσεις εσαεί. Παράλληλα η ένταξη της Τουρκίας δεν είναι στον ορίζοντα.

Δεύτερο, να τεθεί το θέμα των εγγυήσεων στη λογική του πάρε-δώσε. Συναφείς πληροφορίες αναφέρουν πως ένα σενάριο είναι το θέμα των εγγυήσεων να τεθεί σε μια λογική ανταλλαγής με την τουρκική θέση ώστε να καταστεί η συμφωνία που θα προκύψει στο Κυπριακό πρωτογενές δίκαιο. Με τη θέση αυτή επιχειρείται να ικανοποιηθεί η τουρκική πλευρά με το πρωτογενές δίκαιο και η ελληνική με αυτό των εγγυήσεων. Σημειώνεται ότι σε σχέση με το πρωτογενές δίκαιο, στόχος της τουρκικής πλευράς είναι να υπάρξουν στη συμφωνία πρόνοιες της λύσης που θα απέχουν από το κοινοτικό κεκτημένο και να μην μπορούν να αλλάξουν ποτέ.

Η Τουρκία, πάντως, δεν φαίνεται ότι θα “πουλήσει” το θέμα των εγγυήσεων καθώς θεωρεί πως το θέμα του πρωτογενούς δικαίου μπορεί να το κερδίσει.

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Φιλελεύθερος", 1/10/2009

Γιατί συγχύστηκαν οι σεναριολόγοι

Του Άριστου Μιχαηλίδη

Στις επαφές του, αλλά και στην ομιλία του στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ο Πρόεδρος Χριστόφιας έδωσε για πρώτη φορά περίγραμμα της πραγματικής εικόνας των συνομιλιών, χωρίς να προσπαθεί να την ωραιοποιήσει και χωρίς να αγωνίζεται να προστατεύσει το καλό κλίμα σκεπάζοντας την αδιαλλαξία της τουρκικής πλευράς. Τα μηνύματα προς κάθε κατεύθυνση ήταν τόσο καθαρά και οι επικρίσεις προς την Τουρκία ήταν για πρώτη φορά τόσο αυστηρές, που έκανε και τους γνωστούς σεναριολόγους στην Κύπρο να ανησυχήσουν ότι άλλαξε «στρατόπεδο», κατατάχθηκε στους απορριπτικούς και κινδυνεύουν να χάσουν το λουφέ της εξουσίας, που επί ενάμιση χρόνο πρόσφερε γη και ύδωρ στην ανόητη πολιτική τους γραμμή του «δώστα όλα να τελειώνουμε».