Τον Ιανουάριο του 1977 ο Μακάριος προέβη στη δήλωση ότι είτε που θα λυθεί εντός του έτους το κυπριακό πρόβλημα, είτε που πάμε για μακροχρόνιο αγώνα. Είχε ήδη αποφασίσει οριστικώς και ειλικρινώς να κάνει τον «οδυνηρό συμβιβασμό» για λύση ομοσπονδίας, με την προϋπόθεση ότι αυτό θα γινόταν αποδεκτό και από την τουρκική πλευρά. Αν ήταν ειλικρινείς οι προθέσεις της Τουρκίας, η επίτευξη λύσης θα ήταν εύκολη.
Με την έλευση του γ.γ. του ΟΗΕ, Κουρτ Βαλντχάιμ, στην Κύπρο, πραγματοποιήθηκε τον Φεβρουάριο του 1977 η συνάντηση κορυφής και επιτεύχθηκε η συμφωνία Μακαρίου-Ντενκτάς για τις τέσσερις κατευθυντήριες γραμμές στη λύση του Κυπριακού.Αποδείχτηκε όμως ότι η Τουρκία και ο Ντενκτάς παρέμεναν προσηλωμένοι στο στόχο της διχοτόμησης. Είχαν στο νου τους όχι την ομοσπονδία, αλλά την... παρασπονδία. Η τουρκική πλευρά προέβαλλε αδιάλλακτες θέσεις, που πόρρω απείχαν από τα συμφωνηθέντα, ενώ ο Μακάριος υπέστη το πρώτο έμφραγμα μυοκαρδίου. Ιδού ο πρωτοσέλιδος τίτλος του «Φιλελεύθερου» στις 8 Απριλίου 1977 για τις διεξαγόμενες συνομιλίες: «Αγεφύρωτο χάσμα. Οι Τούρκοι θέλουν πρώτα δύο κράτη, που ύστερα θα ενωθούν».
