Τουρκικές ντρίπλες με Βαρώσια

Ελιγμός ενόψει κυπριακής Προεδρίας στην Ε.Ε.- Ανοικτό σενάριο εποικισμού

ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

Νέους ελιγμούς σχεδιάζει η τουρκική πλευρά ενόψει της άσκησης από την Κυπριακή Δημοκρατία της Προεδρίας της Ε.Ε., το δεύτερο εξάμηνο του 2012, με «θύμα» και πάλι την Αμμόχωστό. Οι σχεδιασμένες διαρροές στον Τύπο για σενάρια, που παρόμοια είχαν δει το φως της δημοσιότητας, επανέρχονται και ενδεχομένως να παραπέμπουν σε κίνηση που έγινε μετά την υπογραφή για ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε., τον Απρίλιο του 2003. Τότε, η Άγκυρα προχώρησε στη μερική άρση των περιορισμών διακίνησης ένθεν και ένθεν του κατοχικού οδοφράγματος, κάνοντας κίνηση ματ στη Λευκωσία.

Χθες, είδε το φως της δημοσιότητας ένα νέο σενάριο για την Αμμόχωστο, το οποίο θορύβησε και κινητοποίησε τη Λευκωσία, γιατί πίσω από το θέμα της «επιστροφής» της πόλης, ενδεχομένως να προκύπτει και κίνηση εποικισμού της.

Όπως αναφέρει δημοσίευμα της τουρκικής Μιλιέτ, το σενάριο προβλέπει άνοιγμα της κλειστής πόλης της Αμμοχώστου την 1η Ιουλίου για εγκατάσταση, υπό τον έλεγχο της τ/κ πλευράς, σε όσους Ε/κ έχουν εκεί περιουσία.

Τα διλήμματα της επιβολής

Του Κώστα Βενιζέλου

ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ τα διλήμματα είναι αποτέλεσμα αδυναμίας αλλά κατά βάθος και προσπάθεια επιβολής. Από τη θέση πως «όποιος διαφωνεί με τους χειρισμούς στο Κυπριακό δεν θέλει λύση, είναι υπέρ της διχοτόμησης», περάσαμε εσχάτως στο μέγα δίλημμα: Όποιος δεν θέλει να στηρίξει τον Ταλάτ, ευνοεί εκλογή του Έρογλου. Αυτή δεν είναι πολιτική προσέγγιση. Είναι ξεπερασμένες πολιτικές πρακτικές από τις οποίες απουσιάζει το στοιχείο της διαλεκτικής, ίδιον διαχρονικά της αριστεράς. (Όχι της καθεστωτικής, της κατεστημένης, αλλά της δημιουργικής/διαλεκτικής, η οποία αγνοείται στην Κύπρο).

Οι πολιτικές επιλογές, όμως, κρίνονται ενίοτε από τα αποτελέσματα. Αυτός είναι ο πλέον απλουστευμένος τρόπος αξιολόγησης, όμως είναι βασικό εργαλείο για να κριθούν έργα. Είναι γεγονός ότι ο Ταλάτ δεν είναι Ντενκτάς, ούτε Έρογλου. Όμως για δύο σχεδόν χρόνια βρίσκεται σε διαδικασία απευθείας διαπραγματεύσεων και το ερώτημα που τίθεται είναι πώς διαφοροποιήθηκε από τις πάγιες τουρκικές θέσεις; Εκτός από να εισπράττει από την ε/κ πλευρά, τι έδωσε ο Ταλάτ στη διάρκεια των διαπραγματεύσεων; Δεν είναι από την Κυβέρνηση που ειπώθηκε, όχι μια αλλά περισσότερες φορές, ότι θέσεις που καταθέτει είναι συνομοσπονδιακές; Ή πως τις θέσεις στις διαπραγματεύσεις καθορίζει η Άγκυρα;