Η θηλιά σφίγγει

Του δρα Ευστάθιου Αβρααμίδη

Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ της Νέας Υόρκης έδωσε ένα σαφές χρονοδιάγραμμα και ένα μελετημένο βήμα προς την επιδιαιτησία. Μέχρι τη συνάντηση του Ιανουαρίου, οι πιέσεις θα αυξηθούν και οι δύο πλευρές θα είναι υπό την επιτήρηση του ΟΗΕ, δηλαδή του Ντάουνερ. Η θηλιά σφίγγει γύρω από τον λαιμό μας. Τα σχοινιά της θηλιάς τα τραβάνε ο Ντάουνερ, ο Πάσκο και οι Άγγλοι. Το κάνουν αργά-αργά, για να μην υπάρχουν αντιδράσεις, έτσι ώστε να φτάσουμε στον πνιγμό της ελληνοκυπριακής κοινότητας (μέσω αυτοχειριασμού) με τη μέθοδο του μιθριδατισμού. Έτσι δίνουν την ευκαιρία στον Δ. Χριστόφια να δηλώνει ικανοποιημένος, δίνουν όμως και τον χρόνο ώστε η προπαγάνδα - η οποία μέχρι τώρα δεν απέδωσε τα αναμενόμενα ανάμεσα στους Ελληνοκυπρίους - να προσπαθήσει να λειτουργήσει. Αφήνουν, επίσης, στον Δ. Χριστόφια τη δυνατότητα να μιλά ακόμα για διαδικασία «από τους Κυπρίους για τους Κυπρίους», μια διαδικασία που δεν υφίσταται, αλλά λειτουργεί ως προπέτασμα καπνού, το οποίο δίνει την πλασματική εικόνα ότι τάχα αποφασίζει η τουρκοκυπριακή κοινότητα για τη στάση της και αφήνει στο απυρόβλητο τον εισβολέα (ή μήπως είναι εθνικισμός να αποκαλούμε την Τουρκία εισβολέα;).

Επικίνδυνη θολούρα

Του Γιώργου Κολοκασίδη*

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έφυγε από την Νέα Υόρκη χωρίς προφανή τραύματα. Και για αυτό εμφανίζεται ανακουφισμένος. Ακόμη και κατευχαριστημένος. Στηλίτευσε δε αυτούς που προέβλεπαν κακά. Σε αυτό όμως δεν έχει δίκαιο. Υπενθυμίζεται ότι ο ίδιος ο πρόεδρος δήλωνε επανειλημμένα τις επιφυλάξεις του απέναντι σε τέτοια συνάντηση. Τελικά όταν ορίστηκε η συνάντηση, ακώντος του προέδρου, θύμωνε με όποιους του υπενθύμιζαν τις δικές του επιφυλάξεις! Μετά δήλωνε τοις πάσι ότι δεν υπήρχε κίνδυνος αιφνιδιασμού στη Νέα Υόρκη και ότι ο ίδιος ασμένως προσερχόταν. Από την άλλη έκανε κινήσεις, σωστές βέβαια, για να αποφύγει τα χείριστα. Τελικά βγήκε από τη συνάντηση αφήνοντας να νοηθεί ότι αγωνίστηκε και άντεξε στις πιέσεις. Καλά έπραξε. Όχι όμως να μέμφεται όλους που του επεσήμαιναν τους κινδύνους. Αυτούς, δαιμονοποιούς του ΟΗΕ τους ανέβαζε κινδυνολόγους τους κατέβαζε. Αν ο Οργανισμός είναι τέτοιων αγαθών προθέσεων τότε γιατί ανακουφίζεται και ο ίδιος βγαίνοντας από τη συνάντηση; Αν έχουν έτσι τα πράγματα τότε γιατί είμαστε ευχαριστημένοι απλώς με την κατανομή ίσων ευθυνών από τον ΟΗΕ; Διότι όταν ο ΓΓ λέγει ότι τα δύο μέρη πρέπει να κάνουν περισσότερα εννοεί ότι και το θύμα και ο θύτης πρέπει να προβούν σε παραχωρήσεις. Τόσο ο κ. Χριστόφιας, ο οποίος έδωσε ήδη τόσα πολλά, όσο και οι Τούρκοι οι οποίοι δεν έδωσαν τίποτα. Η πραγματικότητα λοιπόν είναι ότι οι συναντήσεις με τον ΓΓ υποκρύπτουν κινδύνους.