Ακούνε καλά ή ακούνε ό,τι τους βολεύει;

Του Άριστου Μιχαηλίδη

Εκείνο που προβλήθηκε από όσα είπε ο Ταλάτ στις Βρυξέλλες τις τελευταίες μέρες ήταν οι υποκριτικές καταγγελίες του εναντίον του Προέδρου Χριστόφια, συνεχίζοντας την πάγια τακτική και του ίδιου και της Άγκυρας, να παρουσιάζουν τους Ελληνοκύπριους ως αδιάλλακτους, προσπαθώντας να κερδίσουν εντυπώσειςπρος όφελος της Τουρκίας, αντί να ασχοληθούν εποικοδομητικά με την ουσία. Ζήτησε μάλιστα από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή μέσω του Όλι Ρεν, να ενθαρρύνει την ελληνοκυπριακή πλευρά να εργαστεί για τη λύση και να επιταχύνει τις διαδικασίες και «κατάγγειλε» ότι μετά την ένταξη στην ΕΕ «η ε/κ πλευρά δεν ανησυχεί»… Επανέλαβε επίσης τα γνωστά περί της απομόνωσης. Εμείς δεν αντιλαμβανόμαστε πώς βοηθά τη συμφιλίωση αυτή η συμπεριφορά, αλλά αντιλαμβανόμαστε ότι ο κ. Ταλάτ έχει αποκτήσει την έξωθεν καλή μαρτυρία από τους ίδιους τους Ελληνοκύπριους για να διακινείται στην Ευρωπαϊκή Ένωση και να παριστάνει το θύμα της αδιαλλαξίας των Ελληνοκυπρίων.

Ο Ευρωβουλευτής που «δεν έβγαλε τσιμουδιά»

Του Κώστα Μαυρίδη*

Δεν γνωρίζω μέρος στον κόσμο που η ηγεσία στην εξουσία για τη θητεία της -νόμιμα εκλελεγμένη - αντιμετωπίζει ένα πολιτικό πρόβλημα και θεωρεί δική της δέσμευση οτιδήποτε συζητήθηκε ως παραχώρηση από προκάτοχο της στην εξουσία, που διαπραγματευόταν το πρόβλημα πριν 20, 10, ή 5 χρόνια και ΟΥΔΕΠΟΤΕ υπήρξε συμφωνία. Φυσικά, η ηγεσία δεν πρέπει να παραγνωρίζει τις όποιες εξελίξεις μέσα στις εκάστοτε συνθήκες. Από αυτό όμως, μέχρι το να θεωρείται αυτόματα και απόλυτα δέσμευσή μας στο Κυπριακό σήμερα, μια παραχώρηση που συζητήθηκε αλλά ουδέποτε συμφωνήθηκε, είναι εξωφρενικό. Άλλωστε, τα εμπιστευτικά έγγραφα του Ντάουνερ επιβεβαιώνουν ότι οι ξένοι επιχειρούν να μας παγιδεύσουν σε αυτή τη «λογική». Το γιατί την υιοθετούν πολιτικοί μας, είναι ακατανόητο.