Μετάλλαξη όρων ή στόχων;

Της Αναστασίας Παπαδοπούλου*

Εδώ και ένα και πλέον μήνα ακούμε παντού να συζητείται το «περιουσιακό». Ακούμε να συζητείται κάθε πρόνοια και κάθε όρος, κάθε πρόταση και αντί-πρόταση. Και σε όλη αυτή τη συζήτηση, για μένα μόνο μια απορία παραμένει αναπάντητη. Πότε οι πρόσφυγες μας έγιναν απλά κάποιοι γαιοκτήμονες; Πότε έγινε το Κυπριακό απλά και μόνο, θέμα οικονομικό;

Η ορολογία μας καθορίζει και τους στόχους μας. Όταν μαθαίναμε το «Δεν Ξεχνώ» στο σχολείο, δεν θυμάμαι να συνοδευόταν από «την αγοραία αξία γης στην οποία δεν έχουν γίνει βελτιώσεις». Όταν στο δημοτικό σχολείο έδιναν συσσίτιο, δεν θυμάμαι να έλεγαν στους μαθητές ότι αυτό θα αφαιρεθεί από τις αποζημιώσεις τους. Ή μήπως τα μωρά στους καταυλισμούς έκλαιγαν γιατί ήταν κάτω των 10 ετών και ήξεραν ότι δεν θα είχαν δικαίωμα επιστροφής;

Η Ευρώπη κάνει δικαστή τον... Αττίλα!

Του Γιώργου Δελαστίκ

Συντριπτικό είναι το πλήγμα που υπέστησαν εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνοκύπριοι πρόσφυγες με την απόφαση που πήρε την Παρασκευή το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ). Με μια προκλητική όσο και μοιραία για τον κυπριακό Ελληνισμό απόφαση, το δικαστήριο αυτό απέρριψε όλες τις προσφυγές Ελληνοκυπρίων που αφορούσαν περιουσίες τους στα Κατεχόμενα. Το χειρότερο όμως είναι ότι το ΕΔΑΔ υπέδειξε στους Ελληνοκύπριους πρόσφυγες να προσφύγουν στην... Επιτροπή Αποζημιώσεων των τουρκικών δυνάμεων κατοχής για να αποφασίσει ο «Αττίλας», όχι φυσικά αν θα τους επιστρέψει ποτέ τις περιουσίες τους, αλλά πόσα λεφτά θέλει να τους δώσει ως αποζημίωση! Το δικαστήριο αυτό δηλαδή αποφάσισε ουσιαστικά να δώσει τις περιουσίες των Ελληνοκυπρίων στους Τούρκους κατακτητές και σφετεριστές είτε αυτοί είναι αιμοσταγείς έποικοι «κατσαπλιάδες» είτε Τουρκοκύπριοι!