Το δούλεμα είναι εκ περιτροπής

Του Άριστου Μιχαηλίδη

ΠΑΕΙ κι έρχεται η εκ περιτροπής προεδρία και όποτε το φέρει η ανάγκη (π.χ. για να απαντηθεί η αποχώρηση της ΕΔΕΚ) επανέρχεται και το χιλιοειπωμένο επιχείρημα ότι αυτή η πρόνοια δεν είναι πρόταση του Προέδρου Χριστόφια, αλλά την είχε αποδεχτεί προηγουμένως η ηγεσία, ακόμα και ο Τάσσος Παπαδόπουλος. Το ενοχλητικό δεν είναι ότι κάποιοι πιστεύουν σ΄ αυτή την πρόνοια και επιχειρηματολογούν για να την υποστηρίξουν, είναι η προσπάθεια να πεισθεί ο λαός ότι οφείλει να την αποδεχτεί, όχι επειδή είναι μια καλή ρύθμιση, δημοκρατική, λειτουργική, αλλά επειδή την είχαν αποδεχτεί οι προηγούμενοι. Είναι άδικο, λένε, να κατηγορείται ο Πρόεδρος Χριστόφιας γι΄ αυτή την πρόταση, αφού υπάρχει και στην κωδικοποίηση του Εθνικού Συμβουλίου του 2005 και την αποδέχτηκε κι ο τότε Πρόεδρος Παπαδόπουλος, διότι όταν έστειλε αντιπροσώπους στον Ανάν δεν έθεσε θέμα διαφωνίας του με την εκ περιτροπής, άρα συμφωνούσε. Επειδή πες - πες, η πλύση εγκεφάλου φαίνεται να λειτουργεί και μερικοί αναγνώστες μας ρωτούσαν προχτές ποια είναι τελικά η πραγματικότητα (όταν άκουγαν ξανά το επιχείρημα) πρέπει να πούμε το εξής:

Το 2005 το Εθνικό Συμβούλιο προσπαθούσε να βρει τρόπο να σπάσει το αδιέξοδο, που ακολούθησε το δημοψήφισμα και τα κόμματα κατέθεσαν προτάσεις αλλαγών στο σχέδιο Ανάν με την ελπίδα να ξεκινήσει μια νέα διαδικασία. Ο Τάσσος Παπαδόπουλος έκανε τη σύνοψη των προτάσεων και με βάση αυτήν έστειλε στον ΟΗΕ τους αντιπροσώπους του για να διαβουλευθούν. Μιλώντας στο συνέδριοτου ΑΚΕΛ το Νοέμβριο του 2005 (ήταν μια ομιλία η οποία επίσης χρησιμοποιείται σήμερα παραπλανητικά) ο τότε Πρόεδρος εξήγησε:

«Με βάση αυτή τη «σύνοψη», οι αντιπρόσωποι μου που απέστειλα στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, σε συνεχείς και εντατικές συναντήσεις που διάρκεσαν για μια, σχεδόν, βδομάδα, παρουσίασαν, εξήγησαν με λεπτομέρεια και καθαρότητα τις απαιτήσεις μας για αλλαγές που είτε ήσαν ομόφωνες είτε συγκέντρωναν τη στήριξη της μεγάλης πλειοψηφίας των κομμάτων. Όλες οι προτάσεις που υπέβαλαν οι αντιπρόσωποι μου, περιορίζονται αυστηρά στη «σύνοψη» που θεωρώ ότι εγκρίθηκε από το Εθνικό Συμβούλιο.

»Διατήρησα και διατηρώ για τον εαυτό μου, το δικαίωμα είτε να προσθέσω είτε να αφαιρέσω θέματα, αναλόγως της προόδου των διαπραγματεύσεων, αλλά δεν πρόκειται να απαριθμήσω επίσημα ή να ιεραρχήσω τις αλλαγές, που επιδιώκουμε προτού καν αρχίσουν οι συνομιλίες».

Τα όρια της διαπραγμάτευσης και της αντίστασης

Του δρα Κώστα Μαυρίδη*

Μερικές προϋποθέσεις για λύση στο Κυπριακό είναι τόσο αυτονόητες που δεν αναφέρονται στις κόκκινες γραμμές. Για παράδειγμα, ότι το πολίτευμα πρέπει να είναι δημοκρατικό και τα ανθρώπινα δικαιώματα θα γίνονται σεβαστά. Η Δημοκρατία ως πολίτευμα λειτουργεί εφόσον οι εκλογές διασφαλίζουν την εναλλαγή στην εξουσία με βάση τη λαϊκή κυριαρχία, δηλαδή την ελεύθερη επιλογή του λαού για τον επικεφαλής του κράτους. Στη δικτατορία, τα πρόσωπα που εξουσιάζουν δεν επιλέγονται από το λαό, αλλά επιβάλλονται.

Ανεξάρτητα από το είδος του, ένα δημοκρατικό πολίτευμα (ομοσπονδιακό, ενιαίο ή άλλως πώς, με άμεση ή έμμεση εκλογή), η εκλογή του επικεφαλής της Κυβέρνησης γίνεται πάντοτε μέσω ελεύθερης επιλογής. Χωρίς αποκλεισμούς και χωρίς εκ των προτέρων επιβολή υποψηφιοτήτων, με βάση την εθνική τους καταγωγή, χρώμα ή θρησκεία. Άλλωστε, αυτό που χωρίζει τη δημοκρατία από τη δικτατορία είναι ότι στο πρώτο επικρατεί η ελευθερία μέσω εκλογών και στο άλλο η δουλεία μέσω της επιβολής. Η εκ περιτροπής προεδρία σημαίνει υποχρεωτικά Ε/κ Πρόεδρο για μια περίοδο και Τ/κ Πρόεδρο για άλλη περίοδο. Αυτό θα επιβάλλεται από το πολιτειακό σύστημα, ανεξάρτητα από τη λαϊκή επιθυμία. Αν εγώ, που πιθανώς να θέλω να ψηφίσω έναν Τ/κ για Πρόεδρο (π.χ. τον Σ. Λεβέντ), παρά το Ν. Αναστασιάδη ή τον Τάκη Χατζηγεωργίου, γιατί πρέπει να δεσμεύομαι εκ των προτέρων;

Παραχωρήσεις χωρίς αντάλλαγμα

Του Κώστα Μαυρίδη*

Οι τρεις από τις τέσσερις «γενναίες προσφορές» του Προέδρου προς τον Ταλάτ, φέρουν τη σφραγίδα του πρωτοσύμβουλού του στο κυπριακό Τ. Τσιελεπή: «ο συνεταιρισμός Δύο Συνιστώντων States», η εκ περιτροπής προεδρία και η σταθμισμένη ψήφος. Μέχρι το 2004, ο έμμισθος του ΑΚΕΛ ήταν άγνωστος στο κοινό και τον γνωρίσαμε από την υποστήριξή του στο Σχέδιο Ανάν το 2004. Απέναντι στα μεγαθήρια εγνωσμένης συνταγματικής εμπειρογνωμοσύνης διεθνούς εμβέλειας, που χαρακτήριζαν το σχέδιο «συνταγματικό τερατούργημα», «δημιούργημα άρρωστης φαντασίας» και «νομικό έκτρωμα», ο Τ. Τσιελεπής ήταν ο προβεβλημένος ειδικός -ίσως μοναδικός- που το υποστήριζε.

Στην παρούσα φάση, ο Τ. Τσιελεπής πρωτοστατεί εκτός και εντός διαπραγματεύσεων. Με βάση τα απόρρητα έγγραφα του ΟΗΕ (αναφερθήκαμε το περασμένο Σάββατο) αλλά και με βάση την παρουσία του στα ΜΜΕ, είναι ο κύριος υποστηρικτής των «προσφορών». Ο ΜΟΝΟΣ σύμβουλος που βγήκε δημόσια να «πουλήσει» τις παραχωρήσεις στους Ε/κ και ταυτοχρόνως, ο ίδιος που στα απόρρητα έγγραφα (πριν ένα χρόνο!) εξηγεί τις «προσφορές» εντός των διαπραγματεύσεων.

Θέατρο πίσω από την πλάτη της κοινωνίας

Του Κώστα Μαυρίδη*

Το όλο ζήτημα με την εκ περιτροπής προεδρία και τη σταθμισμένη ψήφο προέκυψε τις τελευταίες βδομάδες (εντός Σεπτεμβρίου 2009) όταν δημοσιοποιήθηκε η πρόθεση του προέδρου να καταθέσει πρόταση (τονίζω το μελλοντικό «να»). Εκτός ΑΚΕΛ, όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί εξέφρασαν κάποιου είδους δυσφορία διότι δεν ενημερώθηκαν έγκαιρα αλλά λίγο πριν την κατάθεση της πρότασης.

Ακόμη και ο Ν. Αναστασιάδης που προσωπικά δεν πρόβαλε ενστάσεις επί της ουσίας των προτάσεων -σε αντίθεση με πολλά στελέχη του ΔΗΣΥ-, εξέφρασε και αυτός δημόσια τη δυσφορία του διότι ενημερώθηκε ένα - δυο μέρες πριν την υποτιθέμενη κατάθεση των προτάσεων. Το Προεδρικό επέμενε ότι ενήργησε στο πλαίσιο του εφικτού χρονικού πλαισίου ενημερώνοντας τους αρχηγούς, εκτός των Οικολόγων λόγω έλλειψης χρόνου, και τις προάλλες αναφέρθηκε σε καθυστερημένη αντίδραση των κομμάτων. Πού βρίσκεται η αλήθεια;

Οι πολίτες λένε από τώρα ένα ηχηρό "όχι"

Του Κωστάκη Αντωνίου

Κάποιοι ζουν στον κόσμο τους. Ή μάλλον είναι καθηλωμένοι στην ψευδαίσθηση του 2004 ότι ο λαός θα υπερψήφιζε το σχέδιο Ανάν. Σήμερα οραματίζονται "απορριπτικές κινήσεις" με επικεφαλής τον Βάσο Λυσσαρίδη, οι οποίες θα συνασπισθούν κατά της λύσης που θα εξευρεθεί. Ορθά ο Βάσος Λυσσαρίδης απάντησε ότι υπάρχει τέτοιο πλειοψηφικό ρεύμα μέσα στο λαό, ώστε, εάν προταθούν νεοανανικά σχέδια, θα απορριφθούν με μεγαλύτερα ποσοστά από εκείνα που απερρίφθη το σχέδιο Ανάν.

Ο βάτραχος και το ζεματισμένο νερό

Του Νικόλα Παπαδόπουλου

Στις 15/5/02, λίγο πριν από τη κατάθεση του πρώτου σχεδίου Ανάν, οι Ραούφ Ντενκτάς και Γλαύκος Κληρίδης έδωσαν μία κοινή συνέντευξη στον Μεχμέτ Αλί Μπιράντ.

Είναι πράγματι μία πάρα πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη καθώς σε αυτήν διατυπώνονται με γλαφυρότητα και ευθύτητα οι πάγιες θέσεις των Τούρκων για την επίλυση του Κυπριακού, όπως αυτές ερμηνεύονται και επεξηγούνται από τον Ραούφ Ντενκτάς.

Το 2002 ο Ραούφ Ντενκτάς ζητούσε:

• Ένα Νέο Συνεταιρισμό με ισότητα

• Συνέχιση των εγγυήσεων της Τουρκίας

• Αναγνώριση του ψευδοκράτους

• Εκ Περιτροπής Προεδρία με εκτελεστική εξουσία

Ο Ευρωβουλευτής που «δεν έβγαλε τσιμουδιά»

Του Κώστα Μαυρίδη*

Δεν γνωρίζω μέρος στον κόσμο που η ηγεσία στην εξουσία για τη θητεία της -νόμιμα εκλελεγμένη - αντιμετωπίζει ένα πολιτικό πρόβλημα και θεωρεί δική της δέσμευση οτιδήποτε συζητήθηκε ως παραχώρηση από προκάτοχο της στην εξουσία, που διαπραγματευόταν το πρόβλημα πριν 20, 10, ή 5 χρόνια και ΟΥΔΕΠΟΤΕ υπήρξε συμφωνία. Φυσικά, η ηγεσία δεν πρέπει να παραγνωρίζει τις όποιες εξελίξεις μέσα στις εκάστοτε συνθήκες. Από αυτό όμως, μέχρι το να θεωρείται αυτόματα και απόλυτα δέσμευσή μας στο Κυπριακό σήμερα, μια παραχώρηση που συζητήθηκε αλλά ουδέποτε συμφωνήθηκε, είναι εξωφρενικό. Άλλωστε, τα εμπιστευτικά έγγραφα του Ντάουνερ επιβεβαιώνουν ότι οι ξένοι επιχειρούν να μας παγιδεύσουν σε αυτή τη «λογική». Το γιατί την υιοθετούν πολιτικοί μας, είναι ακατανόητο.

Αναλογίες και παραλογισμοί

Του Άριστου Μιχαηλίδη

Η ιδέα,όπως μας εξηγούσαν όλο το Σαββατοκύριακο οι ειδικοί, βασίζεται στις ομόφωνες αποφάσεις του ‘89 του Εθνικού Συμβουλίου «με τη μικρή διαφορά της εκ περιτροπής προεδρίας». Πόσο μικρή είναι αυτή η διαφορά δεν μας είπε κανένας, αλλά φαίνεται ότι για την ηγεσία που εκπροσωπεί τα συμφέροντα της ελληνοκυπριακής κοινότητας δεν έχει καμιά σημασία. Πήρε την πρόταση του ‘89, που μιλούσε για την εκλογή Τουρκοκύπριου αντιπροέδρου με στάθμιση των ψήφων των Ελληνοκυπρίων και την προσάρμοσαν στην εκλογή προέδρου/αντιπροέδρου εκ περιτροπής. Αλλά, με τις προτάσεις του ‘89 ο Πρόεδρος ΔΕΝ θα εναλλασσόταν με τον αντιπρόεδρο, θα ήταν δηλαδή πρόεδρος για όλη τη θητεία, όπως θα ήταν και ο Τουρκοκύπριος αντιπρόεδρος. Σήμερα, αυτό που μας λένε με την εκ περιτροπής και τη στάθμιση, είναι ότι το 18% των Τουρκοκυπρίων θα εκλέγουν πρόεδρο για όση θητεία συμφωνηθεί (δύο χρόνια ή περισσότερα) ο οποίος θα κυβερνά το 80% των Ελληνοκυπρίων. Ούτε τις εξουσίες του γνωρίζουμε ακόμα, ούτε τη θητεία του, ούτε τις αρμοδιότητες της κεντρικής κυβέρνησης, γι΄ αυτό συζητούμε μόνο επί της αρχής. (Αύριο, μπορεί να συζητούμε και κατά πόσον ο Τουρκοκύπριος πρόεδρος θα έχει το μονομερές συνταγματικό δικαίωμα να καλεί την εγγυήτρια Τουρκία να επέμβει διότι διαπιστώνει παραβίαση του συντάγματος σε κάποιο δημαρχείο ή σε κάποιο γήπεδο…)