Τα εγγόνια του Δ. Χριστόφια και η εγγονή του Γ. Σέρτη

Του Σάββα Ιακωβίδη

Είναι πρωτοφανές για τα κυπριακά πολιτικά δεδομένα: Εδώ και πάνω από 40 ημέρες, χιλιάδες πολίτες απαιτούν καθημερινά την απόδοση δικαιοσύνης για την ανθρωποκτονία 13 συμπατριωτών μας, την ανάληψη πολιτικών ευθυνών από τον Πρόεδρο Χριστόφια και την παραίτησή του.

Μετά την Ισπανία, την Ελλάδα και αραβικές χώρες, και η Κύπρος απέκτησε τους αγανακτισμένους και αφυπνισμένους πολίτες. Ποιοι είναι αυτοί οι χιλιάδες πολίτες που, σταθερά, αταλάντευτα και καθημερινά, διαδηλώνουν κατά του Προέδρου, της Κυβέρνησης και κατά του πολιτικού συστήματος; Προέρχονται απ' όλες τις κοινωνικές τάξεις και όλους τους ιδεολογικούς, κομματικούς και πολιτικούς χώρους ή είναι ανένταχτοι.

Όλοι εκκινούν από έναν κοινό παρονομαστή: Έχουν υψηλή αίσθηση δικαιοσύνης, αξιοκρατίας, αξιοπρέπειας, ευνομίας, ισοπολιτείας, ισονομίας και υπεράσπισης των συμφερόντων του τόπου. Η έκρηξη στο Μαρί και η κατεδάφιση της οικονομίας, το ξεγύμνωμα θεσμών και υπηρεσιών, που αποκάλυψαν την απίστευτη αναξιότητα και ανευθυνότητά τους, ανατίναξε και όσα πίστευαν προηγουμένως για μια Κύπρο δήθεν αδιάφθορη, τάχα ευρωπαϊκή και με πολιτικό σύστημα δήθεν ικανό να αντιμετωπίσει κρίσεις και έκτατες καταστάσεις.

Το παζλ είναι συμπληρωμένο

Του Άριστου Μιχαηλίδη

Το έγγραφο που αποκάλυψε χθες η εφημερίδα Σημερινή συμπληρώνει το παζλ και επιβεβαιώνει, χωρίς να αφήνει την παραμικρή αμφιβολία, αυτό που πολλοί λέγαμε όλες τις προηγούμενες μέρες. Ότι η διαχείριση του φονικού φορτίου, που οδήγησε στην τραγωδία της 11ης Ιουλίου, ήταν πρωτίστως πολιτική και ότι η απόφαση πάνω στην οποία βασίστηκαν όλοι όσοι ασχολήθηκαν, ήταν απόφαση του Προέδρου Χριστόφια και κανενός άλλου. Ούτε του Μάρκου Κυπριανού, ούτε του Κώστα Παπακώστα, ούτε κανενός αξιωματικού του στρατού ή διπλωμάτη του Υπ. Εξωτερικών. Όλοι, ανεύθυνα και υποτακτικά στρατιωτάκια, ασχέτως γαλονιών και θώκων, αγωνίζονταν επί δυόμισι χρόνια να εφαρμόσουν πιστά την πολιτική απόφαση του κ. Χριστόφια και ως συνήθως βασιλικότεροι του βασιλέως, έπεισαν και τους εαυτούς τους ότι το φορτίο ήταν ασφαλές και δεν έκρυβε κανέναν κίνδυνο.

Η ηθική χρεοκοπία της μεταεισβολικής περιόδου

Του Νικόλα Α. Ιωαννίδη*

Κατόπιν των πρωτοφανών κινητοποιήσεων που λαμβάνουν χώρα στους δρόμους και τις πλατείες της Κύπρου μετά τη δολοφονία 13 ανθρώπων στο Μαρί, αναπόφευκτα κάνω κάποιες συγκρίσεις με την κατάσταση στη μητροπολιτική Ελλάδα. Στην τελευταία, οι πολίτες βιώνουν την πνευματική και οικονομική χρεοκοπία, όπου τους περιήγαγαν οι κυβερνήσεις της Μεταπολίτευσης, στις οποίες σημαντικές θέσεις κατείχαν και κατέχουν άνθρωποι που ανήκουν στη λεγόμενη «γενιά του Πολυτεχνείου». Βέβαια, οι περισσότεροι απ’ όσους πραγματικά αγωνίστηκαν εναντίον της Χούντας είτε δεν επέζησαν είτε έμειναν στο περιθώριο. Κάποιοι, όμως, καπηλεύτηκαν τους αντιδικτατορικούς αγώνες ή, αν πραγματικά μερικοί απ’ αυτούς αγωνίστηκαν, σαγηνεύτηκαν από την τρυφηλότητα της εξουσίας και οδήγησαν την Ελλάδα στην καταστροφή.

Κουτσουρεμένη η βάση συνομιλιών

Εξαφάνισαν από την έκθεση του Γ.Γ. του ΟΗΕ την «μία ιθαγένεια»

Του Κώστα Βενιζέλου

Ο οδικός χάρτης ισχύει ανεξάρτητα εάν υπάρχουν δυσκολίες και προβλήματα στη διαδικασία, διαμηνύουν τα Ηνωμένα Έθνη προς όλους τους εμπλεκόμενους

Κουτσούρεψε τη βάση των διαπραγματεύσεων ο γενικός γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών στην τελευταία του έκθεση για το Κυπριακό, την οποία υπέβαλε την περασμένη εβδομάδα στο Συμβούλιο Ασφαλείας. Σκοπίμως και θέλοντας προφανώς να προετοιμάσει το έδαφος, να καταγράψει αντιδράσεις, αλλά και να ικανοποιήσει την τουρκική πλευρά, έχει εξαφανίσει από το γνωστό και επαναλαμβανόμενο «ποίημα» της βάσης των συνομιλιών, «τη μία ιθαγένεια». Στα συμπεράσματα της έκθεσης, που είναι και το πιο σημαντικό κομμάτι του εγγράφου, ο γενικός γραμματέας σημειώνει πως «για να επανενωθεί η Κύπρος πρέπει να υπάρξει μια διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία με δύο ισότιμα συνιστώντα μέρη, με μία κυριαρχία και μία διεθνή προσωπικότητα όπως προβλέπεται στα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας». Περαιτέρω, και ούτε αυτό μπορεί να θεωρηθεί τυχαίο, γίνεται αναφορά και «σε δύο συνιστώντα μέρη».

Αναλώνεται σε «δηλωσούλες»

Του Μιχάλη Ιγνατίου

Διάβασα με πολύ προσοχή τις δηλώσεις του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας και του εκπροσώπου του ελληνικού υπουργείου των Εξωτερικών, Γρηγόρη Δελαβέκουρα, οι οποίοι σχολίαζαν τις νέες απειλές του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών, γνωστού και ως θεωρητικού της ισλαμικής Τουρκίας. Θυμίζω ότι ο Αχμέτ Νταβούτογλου ανακοίνωσε με στόμφο ότι θα τιμωρήσει την Κύπρο στην περίπτωση που ξεκινήσει την εκμετάλλευση του φυσικού της πλούτου.

Ως όφειλαν, τόσο ο κ. Χριστόφιας, όσο και ο κ. Δελαβέκουρας εκ μέρους του Έλληνα υπουργού των Εξωτερικών καταδίκασαν τον κ. Νταβούτογλου και τις προκλητικές δηλώσεις του. Ο εκπρόσωπος του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών ήταν και πιο σκληρός από τον Κύπριο ηγέτη και θα έλεγα πως αποτελεί ευχάριστη -αν και αναμενόμενη- έκπληξη η συνέχιση και με τον κ. Λαμπρινίδη της αντιμετώπισης της Τουρκίας ως κατοχικής δύναμης.

Αντίθετα από τον κ. Δελαβέκουρα, ο κ. Χριστόφιας επέμενε στους χαμηλούς τόνους ως η Τουρκία να είναι η... Ελβετία, και κάλεσε τη διεθνή κοινότητα να τερματίσει τη σιωπή της έναντι της κατοχικής δύναμης και να υπερασπιστεί το διεθνές δίκαιο. Ο Κύπριος ηγέτης μάς είπε μάλιστα ότι οφείλει η διεθνής κοινότητα «να βάλει την Τουρκία στη θέση της...».

Θα 'πρεπε να ντρέπεστε!

Συγκλονιστική επιστολή της Μαρίας Ηρακλέους, σύζυγος του αδικοχαμένου, κατά τη φονική έκρηξη στο Μαρί, Μιχάλη Ηρακλέους

«Έχουν χάσει τη ζωή τους 13 άνθρωποι αθώοι και τραυματίστηκαν γύρω στους 60 από εγκληματική αμέλεια από κάποιους ανάξιους και που τώρα νομίζουν πως θα τη γλιτώσουν. Από τις 11.7.2011, που έγινε το μεγάλο κακό, σήμερα έχουμε 8.8.2011. Είκοσι οκτώ ολόκληρες ημέρες και τίποτα δεν έχει γίνει. ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ; Πού είναι η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ; Θα 'πρεπε να ντρέπεστε! Σκοτώθηκαν 13 άνθρωποι και ακόμα ένας χαροπαλεύει στην εντατική. Δεν έχετε τσίπα ανθρωπιάς πάνω σας; Αυτοί οι άνθρωποι δολοφονήθηκαν εξαιτίας της αμέλειας κάποιων άχρηστων και ανάξιων ανθρώπων, που νόμιζαν ότι ήταν άξιοι για τη θέση τους. Δόθηκαν σε άτομα ανεγκέφαλα, που παρ' όλες τις προειδοποιήσεις που είχαν ξανά και ξανά, δεν έκαναν απολύτως τίποτα. Απλώς δεν ασχολήθηκαν, γιατί απλώς δεν ήταν δίπλα από το σπίτι τους και δεν κινδύνευαν.