Μερικές προϋποθέσεις για λύση στο Κυπριακό είναι τόσο αυτονόητες που δεν αναφέρονται στις κόκκινες γραμμές. Για παράδειγμα, ότι το πολίτευμα πρέπει να είναι δημοκρατικό και τα ανθρώπινα δικαιώματα θα γίνονται σεβαστά. Η Δημοκρατία ως πολίτευμα λειτουργεί εφόσον οι εκλογές διασφαλίζουν την εναλλαγή στην εξουσία με βάση τη λαϊκή κυριαρχία, δηλαδή την ελεύθερη επιλογή του λαού για τον επικεφαλής του κράτους. Στη δικτατορία, τα πρόσωπα που εξουσιάζουν δεν επιλέγονται από το λαό, αλλά επιβάλλονται.
Ανεξάρτητα από το είδος του, ένα δημοκρατικό πολίτευμα (ομοσπονδιακό, ενιαίο ή άλλως πώς, με άμεση ή έμμεση εκλογή), η εκλογή του επικεφαλής της Κυβέρνησης γίνεται πάντοτε μέσω ελεύθερης επιλογής. Χωρίς αποκλεισμούς και χωρίς εκ των προτέρων επιβολή υποψηφιοτήτων, με βάση την εθνική τους καταγωγή, χρώμα ή θρησκεία. Άλλωστε, αυτό που χωρίζει τη δημοκρατία από τη δικτατορία είναι ότι στο πρώτο επικρατεί η ελευθερία μέσω εκλογών και στο άλλο η δουλεία μέσω της επιβολής. Η εκ περιτροπής προεδρία σημαίνει υποχρεωτικά Ε/κ Πρόεδρο για μια περίοδο και Τ/κ Πρόεδρο για άλλη περίοδο. Αυτό θα επιβάλλεται από το πολιτειακό σύστημα, ανεξάρτητα από τη λαϊκή επιθυμία. Αν εγώ, που πιθανώς να θέλω να ψηφίσω έναν Τ/κ για Πρόεδρο (π.χ. τον Σ. Λεβέντ), παρά το Ν. Αναστασιάδη ή τον Τάκη Χατζηγεωργίου, γιατί πρέπει να δεσμεύομαι εκ των προτέρων;
