Επαιτούμε ή απαιτούμε;

Της Κλαίρης Αγγελίδου*

Παρακολουθώντας τις συζητήσεις στους διάφορους σταθμούς ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς, βουλευτών, αρχηγών ή εκπροσώπων κομμάτων, μου δημιουργούνται τεράστια ερωτηματικά.

Αισθάνομαι ότι όλοι έχουμε παγιδευτεί σε μια χοάνη από απειλές, τόσον από την Τουρκική Κυβέρνηση, όσο κι από τα Ηνωμένα Έθνη, αλλά και την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία έπρεπε να είναι ο βασικός υποστηρικτής μας, αφού είμαστε κομμάτι από την ίδια. Όμως, αντί να υποστηρίζουν εμάς, κρατούν μια χλιαρή στάση και σε κάποια σημεία υποστηρίζουν την Τουρκία.

Ένα κράτος που δεν είναι μέλος και δεν εκπληρώνει τις υποχρεώσεις της προς την Ε.Ε., τις οποίες ανέλαβε. Αντίθετα, θέλει να υποτάξει την Ε.Ε. στις δικές της αυταρχικές απαιτήσεις. Διακρίνω ένα είδος φοβίας στις δηλώσεις αξιωματούχων, μερικά δε κράτη υποστηρίζουν εμφανώς την Τουρκία.

Ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος σε ρόλο Πυθίας

Του Γιάννη Παναγιώτου

Ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος, σε άρθρο του που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της Κυριακής 6 Σεπ. 2009 αναφέρεται στις εξελίξεις στο Κυπριακό χωρίς να δίνει σαφείς απαντήσεις στους Κύπριους πολίτες, αλλά διαιωνίζοντας την επικρατούσα ασάφεια. Έτσι, παρέχεται εύφορο έδαφος για προβληματισμό ως προς τη σαφήνεια των κυβερνητικών στόχων σε σχέση με τη διαχείριση του Κυπριακού. Επιπλέον, οι σαφείς δημόσιες δηλώσεις και αναφορές άλλων παραγόντων της διαπραγμάτευσης, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, ακυρώνουν τις τοποθετήσεις του Κυβερνητικού Εκπροσώπου. Έτσι, η απόφαση του Εθνικού Συμβουλίου της 18 Σεπ. 2009, έχει μάλλον θεωρητικό παρά πρακτικό πολιτικό περιεχόμενο σε σχέση με την εξέλιξη της διαπραγμάτευσης, την διαδικασία του πάρε-δώσε και τις (περαιτέρω) υποχωρήσεις.

Κάποτε τελειώνουν και οι στύλλοι…

Του Κώστα Βενιζέλου

Το ανακοινωθέν του Εθνικού Συμβουλίου θα πρέπει να θεωρείται προσωρινή επιτυχία του Προέδρου Χριστόφια. Προσωρινή γιατί πολλά από τα όσα έχουν καταγραφεί στο ανακοινωθέν θα ανατραπούν ή και ανατράπηκαν από την εν εξελίξει διαδικασία των απευθείας διαπραγματεύσεων. Την ίδια ώρα, κατάφερε ο Πρόεδρος να ξεπεράσει τις αντιδράσεις που εκφράζονται δημοσίως από την πλειοψηφία των κομμάτων για τους χειρισμούς του. Οι αντιδράσεις αυτές ενοχλούν το προεδρικό, το οποίο μετά την κατάθεση των έγγραφων θέσεων από τα κόμματα στην τετραήμερη σύνοδο του Εθνικού Συμβουλίου, βρέθηκε μπροστά σε ένα βουνό διαφορετικών και αλληλοσυγκρουόμενων θέσεων. Η λύση σε αυτό, ήταν τελικά να διαμορφωθεί ένα κείμενο με όλα όσα μπορούσε να χωρέσει… Είναι προφανές πως η υιοθέτηση διακηρυκτικών προθέσεων, αποσκοπούσαν να ικανοποιήσουν ολόκληρο το φάσμα των απόψεων από το ΑΚΕΛ, το ΔΗΣΥ μέχρι και το ΕΥΡΩΚΟ (που δεν έμεινε τελικά ικανοποιημένο όπως και οι Οικολόγοι).