Ο χρήσιμος φασισμός - ρατσισμός

Του Σάββα Ιακωβίδη

Η Αριστερά και λογής-λογής ιδεολογικοί μαγκουροφόροι και εξαρτώμενοί της πάσχουν από το σύνδρομο του 1974. Αυτοί οι περίεργοι φονταμενταλιστές θεωρούν ότι: Όλοι οι Έλληνες της Κύπρου είναι ένας αξεδιάλυτος εσμός και ένας αχώνευτος πολτός φασιστών, εθνικιστών, σοβινιστών και ρατσιστών.

Είναι ο μονότονος κακόφωνος και κακόηχος αμανές τους. Δέστε τους: Από τη μια οι νεόκοποι «δημοκράτες» του ΚΙΣΑ και μερικοί άλλοι νεοφανείς υβριστές των Ελλήνων της Κύπρου και από την άλλη το ΑΚΕΛ και αξιωματούχοι του. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο Γ.Γ. του ΑΚΕΛ, βουλευτές του κόμματος αυτού, μηρυκάζουν ακατάπαυστα ότι υπονομεύονται και δεν αφήνονται να επιτελέσουν το σωτήριο έργο τους. Τώρα ισχυρίζονται ότι και κάποια ΜΜΕ, χωρίς να κατονομάζονται, δεν αφήνουν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να λύσει το Κυπριακό, επειδή συνέπηξαν πανίσχυρο μέτωπο με τους φασίστες, τους σοβινιστές, τους εθνικιστές και τον εμποδίζουν να φέρει σε πέρας το όραμά του για μια διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία.

Προφανώς δεν είναι οι Τούρκοι και οι αξιώσεις τους, δεν είναι η δική του πολιτική των γενναιόδωρων κα μονομερών παραχωρήσεων, δεν είναι ο ερασιτεχνισμός των κυβερνώντων, που καταβαράθρωσαν το Κυπριακό και την οικονομία. Και τσαλάκωσαν την εικόνα της Κύπρου διεθνώς. Εκείνοι που ευθύνονται, είναι οι φασίστες, οι σοβινιστές και οι εθνικιστές. Απάνω τους σύντροφοι!.. Γελάτε, κυρίες και κύριοι; Όχι, δεν πρέπει να γελάτε αλλά να ανησυχείτε και να οργίζεστε επειδή προσβάλλουν και υποτιμούν βάναυσα τη νοημοσύνη σας. Ας μας πουν, λοιπόν, αυτοί οι δημοκράτες με το γλυκό καρυδάκι, ποιοι είναι οι φασίστες; Γιατί δεν τους κατονομάζουν; Γιατί δεν κατονομάζουν τα ΜΜΕ που, τάχα, ελέγχονται από φασιστικές δυνάμεις, όπως ισχυρίζεται ο Δ. Χριστόφιας;

Έτσι έκοψεν ο νους του

Του Άριστου Μιχαηλίδη

ΑΚΟΥΓΑΜΕ προχτές τον βουλευτή του ΔΗΚΟ Στέλιο Ιερωνυμίδη, σε μια συζήτηση στο ΡΙΚ και είχαμε την εντύπωση ότι προσπαθούσε να μας κάνει να πιστέψουμε ότι ζούσαμε κάπου αλλού όλους τους προηγούμενους μήνες και ότι αυτός ξέρει κι όλοι οι υπόλοιποι βρισκόμαστε σε κατάσταση αφασίας. Όλοι, λίγο-πολύ, μπορεί κάποτε να απευθύνονται στο λαό και να θέλουν να κάνουν το άσπρο μαύρο σαν να απευθύνονται σε άνοες, αλλά ο κ. Ιερωνυμίδης ήταν ενοχλητικός και λόγω περιεχομένου. Πήρε το ύφος της διάνοιας και έλεγε στον κυπριακό λαό ότι ο Πρόεδρος Χριστόφιας απέσυρε την πρόταση του για παραμονή 50.000 εποίκων μετά από υπόδειξη του κ. Καρογιάν και (εννοούσε) γι΄ αυτό το ΔΗΚΟ βρίσκεται στην κυβέρνηση, για να κάνει τέτοιες παρεμβάσεις και να σώζει τον τόπο. Από ποιον να τον σώζει; Μα, από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Αυτό ήταν το συμπέρασμα. Ότι δηλαδή ο Πρόεδρος Χριστόφιας κάνει λάθη και καταστροφικές προτάσεις και το ΔΗΚΟ βρίσκεται δίπλα του για να τον διορθώνει και να σώζει τον τόπο. Πέρα από αυτή τη φιλοσοφία, την προσβλητικότατη για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, που δεν είναι καινούργια (αυτό λένε από καιρό ο πρόεδρος και στελέχη του ΔΗΚΟ) ο κ. Ιερωνυμίδης, επέμενε ότι στις προτάσεις για το περιουσιακό ο κ. Χριστόφιας περιλάμβανε την πρόνοια για τους εποίκους στο πρώτο έγγραφο, αλλά μετά από παρέμβαση του κ. Καρογιάν, την αφαίρεσε στο δεύτερο, που κατέθεσε στις συνομιλίες, «στο αγγλικό κείμενο», έλεγε αφήνοντας το μυστήριο να διαχέεται, τάχα αυτός διάβασε το αγγλικό κείμενο, οι άλλοι διάβασαν κάτι άλλο.

Γιατί ΔΗΚΟ-ΕΔΕΚ διαπληκτίζονται αντί να κτίσουν κοινό μέτωπο;

Του Σάββα Ιακωβίδη

ΓΙΑΤΙ το ΔΗΚΟ και η ΕΔΕΚ τις τελευταίες ημέρες διαπληκτίζονται; Λογικά, δεν θα έπρεπε να συγκρούονται αλλ’ αντίθετα να οικοδομούν γέφυρες συνεννόησης με την προοπτική πιθανής συνένωσης του λεγόμενου κεντρώου χώρου. Ενώπιον ενός αδίστακτου και επελαύνοντος παντού, αλαζονικού και υπερφίαλου, ΑΚΕΛ και ενός ΔΗΣΥ, που μόλις τώρα αφυπνίζεται, ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ έχουν όλους τους λόγους να ανασυνταχθούν και να ξαναδούν, μετά τις εκλογές, την πιθανότητα συνένωσης του κεντρώου χώρου. Για τους εξής λόγους: Πρώτον, επειδή το ΑΚΕΛ δεν σταμάτησε την επιχείρηση λεηλασίας τους. Δεύτερον, διότι οι χειρισμοί της Κυβέρνησης, του προέδρου Χριστόφια και η συμπεριφορά του ΑΚΕΛ υποβάλλουν την ανάδειξη ενός άλλου πόλου, κεντρώας φοράς που, ενδεχομένως, θα συγκέντρωνε και άτομα από τον ΑΚΕΛικό χώρο. Τρίτον, τότε ναι, ΔΗΚΟ-ΕΔΕΚ θα μπορούσαν να διαδραματίσουν ρυθμιστικό και καθοριστικό ρόλο στο δίπολο ΑΚΕΛ-ΔΗΣΥ, του οποίου στόχος είναι η αφαίμαξη των μικρών και η καθιέρωση του πολιτικού και κομματικού διπολισμού. Και, τέταρτον, να ανακόψουν την ΑΚΕΛική λαίλαπα.

Wikileaks vs Νταβούτογλου

Του Παναγιώτης Ήφαιστου

Ο Τσε Γκεβάρα ήθελε «ένα και δύο ακόμη Βιετνάμ». Εμείς θέλουμε όχι ένα, αλλά χιλιάδες Wikileaks. Απρόσμενα συγκροτείται «πλανητική δημοκρατική επανάσταση». Δημοκρατική δημόσια πολιτική σημαίνει διαφάνεια - έλεγχος: στον κατ' αλήθειαν πολιτικό βίο στον Δήμο της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, οι εντολείς πολίτες φώτιζαν και συζητούσαν τα πάντα και εξέλεγαν ή έπαυαν τους εκάστοτε εντολοδόχους κυβερνήτες. Στον δήμο προσέρχονταν ακόμη και αντιπρόσωποι αντίπαλων πόλεων.

Βέβαια, είναι μάταιο να αναμένουμε τέτοιες βαθμίδες δημοκρατικής πολιτικής οργάνωσης βραχυχρόνια. Η φορά κίνησης, εντούτοις, προς τα εκεί θα πρέπει να είναι προσανατολισμένη. Η Αμερικανίδα ΥΠΕΞ Κλίντον, όμως, έχει διαφορετική άποψη: οι αλήθειες που φώτισε το Wikileaks, λέει, «αποτελούν επίθεση ενάντια στη διεθνή κοινότητα». Οι δημοκρατικά μεταμφιεσμένοι σύγχρονοι δεσπότες θέλουν πολιτική και διπλωματία, συνωμοτικά κατασκευασμένη στο σκοτάδι. Οχι δημόσια και φωτισμένη. Το Wikileaks καταμαρτυρεί ότι η τεχνολογία μπορεί να καταστεί δημοκρατικός δυναμίτης και καταλύτης πλανητικών αντι-ηγεμονικών συσπειρώσεων σε όλα τα επίπεδα. Αποστάσεις εκμηδενίζονται, μια πρωτόγνωρη «πλανητική άμεση δημοκρατία» αναδύεται άπιαστη και ασύλληπτη. Το νέο πολιτικό μας δόγμα μπορεί να είναι: «Πίσω από κάθε κομπιούτερ να κάθεται και ένας πολίτης, μπροστά από κάθε εξουσία να ορθώνονται δικτυωμένοι πολίτες και κρατικά, διακρατικά και οικουμενικά χιλιάδες Wikileaks να φωτίζουν τη δημόσια πολιτική».