Του Σάββα Ιακωβίδη
Δεν υπάρχουν πολλοί τρόποι για να αντιμετωπίσεις την κατοχή της πατρίδας σου. Είτε την πολεμάς με αγώνα, αξιοπρέπεια και θυσίες, και υφίστασαι τις όποιες συνέπειες. Είτε την ανέχεσαι, οπότε κύπτεις τον αυχένα, φοβάσαι, εκβιάζεσαι, υποτάσσεσαι, με την αφελή εντύπωση ότι ο Τούρκος κατακτητής θα φανεί ίλεος και θα σου συμπεριφερθεί με αβρότητα. Ο Πρόεδρος Χριστόφιας φαίνεται να μην αντιλαμβάνεται ότι δεν έχει να κάνει με τον… Δούκα του Νόρφολκ, αλλά με ασιάτες ληστές. Γι’ αυτό, αντί να τους αντιμετωπίζει ανάλογα, τους συμπεριφέρεται με έναν ψοφοδεϊσμό, που εξοργίζει κάθε Έλληνα αυτού του τόπου. Ο Μητροπολίτης Καρπασίας Χριστοφόρος, αφού είδε και απόειδε μετά από αμέτρητα παρακάλια και εκκλήσεις, να τον αφήσουν να επισκέπτεται το ποίμνιό του, δηλαδή τους 300 εγκλωβισμένους μας, πήγε στο κατοχικό οδόφραγμα του Αγίου Δομετίου και, με τέσσερις ιερείς, το απέκλεισε συμβολικά για λίγη ώρα. Ήταν πράξη ενός απελπισμένου ιεράρχη.
Θα ανέμενε κανείς ότι η Κυβέρνηση και δη ο Πρόεδρος Χριστόφιας θα κατανοούσαν το διάβημα του Χριστοφόρου και θα ενεργούσαν ώστε να μπορεί να ποιμαίνει το ποίμνιό του, ως ελεύθερος άνθρωπος και ως Ευρωπαίος πολίτης. Κι όμως! Ο Δ. Χριστόφιας αποδοκίμασε την ενέργεια του Καρπασίας, χαρακτηρίζοντας όσους ενεργούν με τέτοιον τρόπο ως «ιδιότροπους και ιδιόρρυθμους», διότι προκαλείται το κατοχικό έκτρωμα. Και επειδή η υψηλή πολιτική Χριστόφια στοχεύει να αποτρέψει οι δυστυχείς Τ/κ να πέσουν στην αγκαλιά της Τουρκίας, ενέργειες όπως του Χριστοφόρου δίνουν, δήθεν, δικαιολογητικά στους Τούρκους να μειώσουν τη ροή ένθεν και ένθεν της κατοχικής γραμμής. Και, φυσικά, χαλούν το κλίμα των συνομιλιών. Τι να πει κανείς πια σε τούτον τον παρανοϊκό τόπο... Πάντως, ο Πρόεδρος ακόμα να απαντήσει στα απελπισμένα ερωτήματα του Χριστοφόρου να του πει πρακτικά τι εισηγείται, ώστε να υπερπηδηθούν τα παρεμβαλλόμενα από τους Τούρκους εμπόδια.
