Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2012

Η αυτοακύρωση του ΔΗΚΟ


Του δρος Ευστάθιου Αβρααμίδη

Όπως ήταν αναμενόμενο το ΔΗΚΟ αποφάσισε τη στήριξη Αναστασιάδη, μια απόφαση που δείχνει ασέβεια προς την ιστορία του και τους ψηφοφόρους του. Αυτό που προσωπικά περίμενα να δω, ήταν η στάση του Νικόλα Παπαδόπουλου. Πράγματι, ακούσαμε λόγο καθαρό και τεκμηριωμένο, από ένα πολιτικό με αρχές και αξιοπρέπεια. Τίποτα απ’ όσα είπε δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, τόσο για τη στάση που θα έπρεπε να τηρήσει το ΔΗΚΟ αν ενεργούσε για το καλό της Κύπρου και στη βάση αρχών, όσο και για το «βιογραφικό» του Ν. Αναστασιάδη, ενός πολιτικού που έχει λάθος θέση για όλα σχεδόν τα σημαντικά ιστορικά γεγονότα της Κύπρου. 

Ανάμεσα στους πολίτες είναι διάχυτη η εντύπωση ότι το σημερινό, απολύτως αναξιόπιστο ΔΗΚΟ, έχει ως προτεραιότητα την διαρκή αναζήτηση ωφελημάτων από πρόσκαιρες συμμαχίες εξουσίας. Προσκολλάται στα μεγάλα κόμματα όπως ένα παρασιτικό έντομο, για να έχει μερίδιο στην εξουσία και στα ρουσφέτια. Αφού για τέσσερα χρόνια υποστήριξε τον Δ. Χριστόφια και τις λάθος πολιτικές του, έφυγε από την κυβέρνηση μετά το Μαρί, όχι για λόγους αρχών αλλά από ιδιοτέλεια, επειδή εξαναγκάστηκε από τη κατακραυγή του κόσμου, επειδή έκρινε ότι θα είχε περισσότερο κόστος παρά οφέλη αν παρέμενε στη κυβέρνηση. Τώρα, αφού διέλυσε την προοπτική κοινού υποψηφίου από το χώρο του κέντρου με διάφορες ίντριγκες, προσκολλάται στον Αναστασιάδη που πιστεύει ότι θα εκλεγεί, για να αποκομίσει και πάλι κέρδη. Θα ασκεί λέει έλεγχο στη πολιτική Αναστασιάδη (όπως άσκησε τάχα έλεγχο και στην πολιτική Χριστόφια κοροϊδεύοντας τον λαό).

Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2012

Πού 'σαι Τάσσο να τους δεις...

Του Μιχάλη Ιγνατίου

Η απόφαση του ΔΗΚΟ, με συντριπτική μάλιστα πλειοψηφία, να υποστηρίξει τον αρχιερέα του φιλοτουρκικού σχεδίου Ανάν, Νίκο Αναστασιάδη, προκάλεσε σοκ. Πρόκειται για μία απαράδεκτη πράξη, που βασίστηκε σε εντελώς συμφεροντολογικά κριτήρια, και με βάση την πρακτική του συγκεκριμένου κόμματος, να νέμεται την εξουσία και να γεύεται τα οφέλη της, επιλέγοντας πάντα να παραμένει στην κυβέρνηση, είτε ο σύμμαχος ήταν το κομμουνιστικό ΑΚΕΛ είτε ο δεξιός ΔΗΣΥ. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να ανακαλύψει κανείς παρόμοια απαράδεκτη συμπεριφορά σε παγκόσμιο επίπεδο.