Του Δρος Ευστάθιος
Αβρααμίδης
Η τραγική
διακυβέρνηση Χριστόφια - ΑΚΕΛ δημιούργησε τέτοια αντίδραση μέσα στη κοινωνία,
ώστε φάνηκε από νωρίς ότι προτεραιότητα των πολιτών ήταν να φύγει το ΑΚΕΛ από
την εξουσία. Τα άλλα πέρασαν σε δεύτερη
μοίρα. Για να γίνει αυτό έκριναν πιο σίγουρη την επιλογή του άλλου άκρου,
δηλαδή τον Ν. Αναστασιάδη. Χριστόφιας και ΑΚΕΛ κατάφεραν να καταστήσουν συμπαθή
ή ανεκτό, έναν πολιτικό που ήταν διαχρονικά ο πιο αντιπαθής. Σπουδαίο
κατόρθωμα. Το σημερινό ΑΚΕΛ, όπως φαίνεται, τρομάζει περισσότερο από τον Ν.
Αναστασιάδη. Έστρωσαν λοιπόν το χαλί στον Ν. Αναστασιάδη, αλλά αρνούνται να
κάνουν αυτοκριτική. Αντίθετα όπως κάνουν
οι αλαζονικοί και οι ευθυνόφοβοι άνθρωποι, έτσι και το ΑΚΕΛ ρίχνει τις ευθύνες
σε άλλους με την γνωστή έπαρση. Ήταν τόσο προβλέψιμο αυτό που συνέβη, έτσι ώστε
κάποιος θα μπορούσε να διερωτηθεί, μήπως αυτή ήταν τελικά η επιδίωξη του ΑΚΕΛ.
Το ΑΚΕΛ έβλαψε τον τόπο τόσο με την διακυβέρνησή του, όσο και με την εκλογική
του συμπεριφορά το 2008 και το 2013.
Από την άλλη, το ποσοστό που πήρε ο Ν. Αναστασιάδης οφείλεται ακριβώς σ’ αυτή την αντίδραση, δεν είναι επικρότηση των θέσεων του, τις οποίες άλλωστε έκρυψε ή άλλαξε για να εκλεγεί, αφού μάλιστα η προεκλογική περίοδος εστιάστηκε στην οικονομία. Όπως το 2008 το 54% του Δ. Χριστόφια δεν ήταν δικό του και γι’ αυτό χάθηκε γρήγορα, το ίδιο συμβαίνει και με το 57,4 του Ν. Αναστασιάδη. Η ψήφος που δίνεται από αντίδραση δεν είναι επικρότηση, είναι στάση ανοχής και κριτικής αναμονής. Αν ο Ν. Αναστασιάδης αρχίσει να ξεδιπλώνει τις γνωστές του θέσεις (πιστεύω πως δεν θα το κάνει αμέσως), η αντίδραση των πολιτών θα είναι γρήγορη και έντονη, επειδή ο λαός είναι σήμερα πιο καχύποπτος και πιο οργισμένος με το πολιτικό σύστημα (αποχή, λευκά και άκυρα είναι το 25%).
Από την άλλη, το ποσοστό που πήρε ο Ν. Αναστασιάδης οφείλεται ακριβώς σ’ αυτή την αντίδραση, δεν είναι επικρότηση των θέσεων του, τις οποίες άλλωστε έκρυψε ή άλλαξε για να εκλεγεί, αφού μάλιστα η προεκλογική περίοδος εστιάστηκε στην οικονομία. Όπως το 2008 το 54% του Δ. Χριστόφια δεν ήταν δικό του και γι’ αυτό χάθηκε γρήγορα, το ίδιο συμβαίνει και με το 57,4 του Ν. Αναστασιάδη. Η ψήφος που δίνεται από αντίδραση δεν είναι επικρότηση, είναι στάση ανοχής και κριτικής αναμονής. Αν ο Ν. Αναστασιάδης αρχίσει να ξεδιπλώνει τις γνωστές του θέσεις (πιστεύω πως δεν θα το κάνει αμέσως), η αντίδραση των πολιτών θα είναι γρήγορη και έντονη, επειδή ο λαός είναι σήμερα πιο καχύποπτος και πιο οργισμένος με το πολιτικό σύστημα (αποχή, λευκά και άκυρα είναι το 25%).
Το επίσημο ΔΗΚΟ,
καμαρώνει που βρέθηκε ξανά στην πλευρά του νικητή, όπως καταφέρνουν συχνά οι
καιροσκόποι. Αυτό όμως που συνέβη στην πραγματικότητα είναι ότι στον πρώτο
γύρο, εκεί δηλαδή που οι ψηφοφόροι του ΔΗΚΟ είχαν επιλογή, μόνο οι τρεις στους
δέκα (όπως δείχνουν οι αναλύσεις των δημοσκόπων), ψήφισε τον Ν.
Αναστασιάδη. Η επιλογή του πρώτου γύρου
είναι αυτή που μετρά και όχι αυτή που γίνεται από απελπισία στον δεύτερο γύρο.
Ο Νικόλας Παπαδόπουλος είναι αυτός που εξέφρασε περισσότερο τις θέσεις των
ψηφοφόρων του ΔΗΚΟ. Το επίσημο ΔΗΚΟ θα προσπαθήσει φυσικά να ερμηνεύσει την
εκλογή Αναστασιάδη, ως αποδοχή της πρότασής του και να «πουλήσει» τα ωφελήματα
της εξουσίας στους ψηφοφόρους του. Η αλήθεια είναι ότι οι πολίτες που ψήφισαν
τον Γ. Λιλλήκα στον πρώτο γύρο, στον δεύτερο και πάλι κινήθηκαν βάσει της
συνείδησης τους και έτσι όσοι δεν επέλεξαν αποχή, λευκό ή άκυρο,
δυσκολεύτηκαν ν’ αποφασίσουν πιο είναι
το μη χείρον κι έτσι κάποιοι ψήφισαν Αναστασιάδη για να φύγει το ΑΚΕΛ και άλλοι
Μαλά επειδή δεν εμπιστεύονται τον Ν.
Αναστασιάδη. Πιστεύω ότι το ίδιο θα
έκαναν και χωρίς τη θέση της ηγεσίας του ΔΗΚΟ, την οποία δεν έλαβαν υπόψη.
Υπάρχει και το 25% που κινητοποίησε ο Γ. Λιλλήκας, με τον σαφή, πειστικό και διεκδικητικό του
λόγο, μαζί φυσικά με την ΕΔΕΚ και άλλες δυνάμεις και πρόσωπα. Αυτό το ψηλό
ποσοστό που αυτονομήθηκε από τα κόμματα, που κινήθηκε με μόνο γνώμονα την
συνείδησή του, αυθόρμητα, χωρίς μηχανισμούς αλλά ενάντια σ’ αυτούς, ενάντια στο
κατεστημένο των ΜΜΕ και τις καθοδηγούμενες δημοσκοπήσεις, αυτό λοιπόν το
ποσοστό, είναι η μαγιά για δημιουργία ενός ισχυρού αναχώματος αντίστασης και
διεκδίκησης, ιδιαίτερα σε περίπτωση ολισθημάτων στο κυπριακό, το φυσικό αέριο και
τις γεωστρατηγικές συμμαχίες.
Η αμφισβήτηση και η ανανέωση του πολιτικού
συστήματος πρέπει να συνεχιστεί. Θα πρέπει να υπάρχει ισχυρός και σοβαρός
αντιπολιτευτικός λόγος εκεί και όπου χρειάζεται. Απαιτείται να οργανωθεί αυτό
το επαναστατημένο και ελεύθερο 25%, χωρίς αποκλεισμούς, εγωισμούς και
ιδιοτέλειες( θα επανέλθω στο θέμα αυτό). Το ΑΚΕΛ δεν μπορεί να ασκήσει σοβαρή
αντιπολίτευση, επειδή έχει φθαρεί, δεν έχει αξιοπιστία και όπως όλα τα κόμματα
βγάζει μια εικόνα παλιού και αραχνιασμένου. Άλλωστε, οι θέσεις του στο κυπριακό
είναι οι ίδιες με εκείνες του Ν. Αναστασιάδη. Θα επιλέξει να τον αντιπολιτευτεί
στην οικονομία, που προσφέρεται για λαϊκισμούς. Όσον αφορά τον Ν. Αναστασιάδη,
όσο κι αν δεν μου εμπνέουν καμία εμπιστοσύνη οι μέχρι τώρα πολιτικές του θέσεις
και συμπεριφορές, τώρα είναι ο νέος πρόεδρος. Γι’ αυτό θα δούμε πως θα κινηθεί
και από τις πράξεις του θα κριθεί.
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Ο Φιλελεύθερος", 28/2/2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου