Θα πλημμυρίσει τον κόσμο με πολύ χρήμα η Ιαπωνία

Του Γιώργου Δελαστίκ

Μεγάλο εκνευρισμό -αν όχι πανικό- έχει προκαλέσει στη γερμανική κυβέρνηση η νέα οικονομική πολιτική του Ιάπωνα πρωθυπουργού Σίνζο Αμπε, για την υλοποίηση της οποίας καθαίρεσε τον προηγούμενο διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας της Ιαπωνίας και τοποθέτησε στο αξίωμα αυτό τον Χαρουχίκο Κουρόντα. Η πολιτική του δεξιού προέδρου της ιαπωνικής κυβέρνησης είναι σαφέστατη, αλλά εντελώς αντίστροφη από την πολιτική λιτότητας που επιβάλλει όλο και πιο έντονα το Βερολίνο σε ολόκληρη την Ευρωζώνη και την ΕΕ. Για να κινηθεί η οικονομία, χρειάζεται πρώτα απ' όλα χρήμα, λέει ο Αμπε. Η ιαπωνική κυβέρνηση επομένως θα ρίξει άφθονο χρήμα στην ιαπωνική αγορά ουσιαστικά «τυπώνοντας γεν», όπως είναι η λαϊκή έκφραση.

 

Έτσι θα γίνουν τουλάχιστον τρία θεμελιώδη πράγματα: Πρώτον, οι επιχειρήσεις θα βρεθούν με πολύ χρήμα στη διάθεσή τους, άρα μπορούν να επεκτείνουν τις δραστηριότητές τους. Δεύτερον, οι Ιάπωνες εργοδότες θα μπορέσουν συν τοις άλλοις να δώσουν και κάποιες αυξήσεις στους εργαζόμενους, βελτιώνοντας την αγοραστική τους δυνατότητα. Τρίτον, μια τέτοια νομισματική πολιτική θα οδηγήσει στην υποτίμηση του γεν σε σχέση με το ευρώ και το δολάριο, διευκολύνοντας έτσι την αύξηση των γιαπωνέζικων εξαγωγών. Πρέπει να σημειώσουμε εδώ ότι αυτή η νομισματική πολιτική του Τόκιο δεν πρόκειται να οδηγήσει σε κανενός είδους αύξηση των επιτοκίων δανεισμού της Ιαπωνίας.

Αποθέματα χρυσού και βλακείας

Του Άριστου Μιχαηλίδη

Η Ελλάδα βρίσκεται στον έκτο χρόνο της πιο άγριας οικονομικής κρίσης και αν πουλούσε σήμερα τα αποθέματα της σε χρυσό (όπως διάβασα στη στήλη του Χρήστου Μιχαηλίδη) θα είχε έσοδα εφτά δισεκατομμύρια ευρώ. Όμως, δεν πούλησε ούτε μια ουγγιά. Παρά την περιπέτεια τόσων χρόνων! Γιατί, απ΄ όσα λένε οι ειδικοί, μια χώρα πουλά τα αποθέματα της μόνο ως έσχατη λύση, κυρίως όταν βρίσκεται σε πόλεμο. Τα αποθέματα φυλάγονται για να στηρίζουν το νόμισμα, την αξιοπιστία και την ευρωστία της χώρας. Γι΄ αυτό εξάλλου, το 18% της συνολικής ποσότητας χρυσού που έχει εξορυχθεί από κτίσεως κόσμου το κατέχουν οι κεντρικές τράπεζες των κρατών. Τα τελευταία πέντε χρόνια, ο Βλαντιμίρ Πούτιν, δαπανά περίπου 500 εκατομμύρια δολάρια κάθε μήνα για να αγοράζει χρυσό μετατρέποντας συνέχεια σε χρυσό τα περιουσιακά στοιχεία της Ρωσίας. Όσοι αναλύουν αυτές τις κινήσεις Πούτιν παραπέμπουν στη διορατικότητα του και στους σχεδιασμούς του για την ηγεμονική παρουσία της Ρωσίας στη διεθνή σκηνή, την ώρα της παρακμής των ΗΠΑ, της Βρετανίας, της Γαλλίας... Κι αυτό μέσω των αποθεμάτων χρυσού. Δεν είναι άσχετο και το γεγονός ότι η Κίνα τους τελευταίους επτά μήνες πρόσθεσε στα αποθέματα της περισσότερο χρυσό (πάνω από 500 τόνους) από όσο διαθέτει συνολικά η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Ο γεωγραφικός προσδιορισμός

Του Αθανάσιου Έλλις

 

Το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων επανήλθε στο προσκήνιο με την κατάθεση νέας, συνολικής πρότασης από τον Μάθιου Νίμιτς. Δεν έχω πλήρη εικόνα όλων των πτυχών της πρότασης, αλλά σε ό,τι αφορά την πιο σημαντική, που δεν είναι άλλη από την ίδια την ονομασία, η επιλογή είναι ατυχής.
 

Παρότι η ονομασία περιλαμβάνει γεωγραφικό προσδιορισμό (πιθανώς το Ανω), ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιείται, εμφανίζεται να περιγράφει τον πολιτειακό όρο «Δημοκρατία» και όχι το «Μακεδονία», με αποτέλεσμα να ελλοχεύει ο κίνδυνος να απαλειφθεί στην πράξη. Η Ελλάδα ζητεί, και η κοινή λογική υπαγορεύει, να υπάρχει μια σαφής διαφοροποίηση σε ό,τι αφορά το όνομα, όχι το πολίτευμα. Το πού ακριβώς τοποθετείται ο γεωγραφικός προσδιορισμός στην ονομασία δεν είναι «δευτερευούσης σημασίας ζήτημα της αγγλικής γραμματικής». Είναι λυπηρό πώς χάθηκε η ευκαιρία που, όντως, προσφέρει η ονομασία «Δημοκρατία της Ανω Μακεδονίας», η οποία καταδεικνύει τη γεωγραφική διαφοροποίηση, και θα μπορούσε να αποτελέσει τη «χρυσή τομή».

Αφού φτώχυναν την Κύπρο, ετοιμάζουν τον διαμελισμό της

Του Γιώργου Δελαστίκ

 

Ένα ρίγος διαπέρασε τη σπονδυλική στήλη σχεδόν κάθε Ελληνα που έτυχε να διαβάσει την Πέμπτη ένα από τα άρθρα των «Τάιμς της Νέας Υόρκης» που αναφερόταν στα υποθαλάσσια κοιτάσματα φυσικού αερίου που βρίσκονται στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το δυσάρεστο συναίσθημα άρχιζε με την ανάγνωση του τίτλου του άρθρου αυτού της μεγάλης αμερικανικής εφημερίδας: «Αποθέματα αερίου και κυπριακή απομόνωση».

 

Εκείνο όμως που αποτελούσε πραγματική μαχαιριά από πολιτική σκοπιά ήταν ο υπότιτλος: «Καθώς φθίνουν οι ελπίδες για ενεργειακό κέντρο, κλήση από την ΕΕ για τουρκική λύση». Το σοκ είναι τρομερό: «Κλήση από την ΕΕ για τουρκική λύση»! Δεν έχει σημασία πόσο ακριβές είναι αυτό, το ουσιώδες είναι ότι προδίδει την αμερικανική επιθυμία και θέση για την επόμενη φάση στην Κύπρο. «Το φόρτωμα της Κύπρου με τόσο πολύ χρέος μπορεί να είναι ένας έμμεσος τρόπος για την ΕΕ να σπρώξει τους Ελληνοκύπριους σε κάποιο είδος επίλυσης του κυπριακού προβλήματος», δηλώνει στους «Τάιμς της Νέας Υόρκης» η διευθύντρια κάποιας εταιρείας συμβούλων στη Λευκωσία. «Οι βουλευτές της ΕΕ θεωρούν και αυτοί την απεγνωσμένη ανάγκη της Κύπρου για μετρητά ως μοχλό διευθέτησης (του Κυπριακού) με την Τουρκία», τονίζει η αμερικανική εφημερίδα, η οποία από την αρχή κιόλας της ανάλυσής της συνδέει ευθέως την οικονομική καταβαράθρωση του νησιού με τον εκβιασμό της Λευκωσίας προκειμένου να αποδεχθεί λύση στο Κυπριακό που θα υπαγορεύσει η Τουρκία. «Με την οικονομία της κουρέλια, η Κύπρος χρειάζεται να αξιοποιήσει επειγόντως τα αποθέματα του φυσικού της αερίου. Το άνοιγμα όμως αυτής της κάνουλας θα υποχρεώσει το πιο ανατολικό μέλος της ΕΕ να κάνει τις σκληρές επιλογές που επί πολύ καιρό απεχθάνεται να κάνει» ισχυρίζονται με αλαζονική βεβαιότητα οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης» και εξηγούν γιατί: «Τη Δευτέρα (σ.σ. 25 Μαρτίου) η Κύπρος υποχρεώθηκε να συρρικνώσει έναν τραπεζικό τομέα που θα μπορούσε να έχει βοηθήσει να διοχετευθούν κεφάλαια για την κατασκευή ζωτικής ενεργειακής υποδομής... Το μειωμένο ανάστημα της Κύπρου ''καθιστά απίθανο έναν νέο ενεργειακό μεσογειακό διάδρομο Ισραήλ - Κύπρου - Ελλάδας ή την πολιτική συμπαράταξή τους'' δήλωσε ο Μάικλ Λι, εκ των κορυφαίων συμβούλων του Γερμανικού Ιδρύματος Μάρσαλ των ΗΠΑ», γράφει η αμερικανική εφημερίδα. Μετά από όλα αυτά, καταλήγει σε ένα άκρως απεχθές, αλλά ταυτόχρονα πολύ αποκαλυπτικό συμπέρασμα για τις πραγματικές προθέσεις του Λευκού Οίκου: «Με τη βομβαρδισμένη της οικονομία, ο στόχος της κατασκευής εργοστασίου υγροποίησης του φυσικού αερίου στην Κύπρο φαίνεται τώρα ως μια οικονομική πρόκληση που είναι αδύνατον να υπερνικηθεί, αφήνοντας στην Κύπρο ελάχιστες δυνατότητες επιλογής πέραν της κατασκευής αγωγού που να διοχετεύει αέριο στην Τουρκία»!