Ενώ από τη μια ικανοποίησε ο Πρόεδρος με τις επισημάνσεις του ενώπιον της Γ.Σ. του ΟΗΕ, από την άλλη δηλώνει επανειλημμένα πως «εμείς στρώσαμε το χαλί στην Τουρκία». Σε μερικούς μήνες όμως, τα λόγια του Προέδρου και του συνόλου της κυπριακής ηγεσίας θα κριθούν στην πράξη, με βάση τις επιλογές τους όταν θα αξιολογείται η Τουρκία για τις ευρωπαϊκές της υποχρεώσεις.
Ενώπιόν μας υπάρχουν δύο επιλογές. Η πρώτη είναι η πρόκληση κόστους στην Τουρκία για να συνδεθεί η επιδίωξη λύσης στο κυπριακό με την προώθηση των ενταξιακών της. Η δεύτερη επιλογή είναι ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ άλλο που να βολεύει την Τουρκία, τις ΗΠΑ και άλλους και να της παρέχει χρόνο για να προχωρούν οι ενταξιακές της. Όποιο ωραιοποιημένο λεκτικό κι αν χρησιμοποιηθεί, ο σκοπός της δεύτερης επιλογής είναι να καταπιούμε το χάπι ξανά και να μην ασκήσουμε τη δυνατότητά μας να παρεμποδίσουμε τις ενταξιακές της Τουρκίας.
Ο Ν. Αναστασιάδης έχει ήδη φανερώσει την επιλογή του την οποία προωθεί με τον περίγυρό του. Μιλά για εξάμηνη αναβολή μέχρι τον Ιούνιο του 2010 (και θυμίζει το 16μηνο που ζητούσε ο Γλ. Κληρίδης). Στην ίδια γραμμή πλεύσης αλλά με διαφορετικό λεκτικό ο Γ. Παπανδρέου που μίλησε για «νέο οδικό χάρτη» για την Τουρκία. Οι δύο τους θεωρούνται σήμερα οι κορυφαίοι εκπρόσωποι της σχολής του καλού παιδιού, σε ευθυγράμμιση με όσους επιδιώκουν προώθηση των ενταξιακών της Τουρκίας, έστω κι αν το κυπριακό χαντακώνεται. Είναι εκπληκτικό που μετά από τόσες αναβολές και τόσους οδικούς χάρτες, επιμένουν στα ίδια αποτυχημένα επιχειρήματα. Είναι μήπως καιρός, η σχολή του καλού παιδιού να μετονομαστεί σε σχολή του «μαννού παιδιού»;
Όπως επισημάναμε πιο πάνω, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας επιμένει πως «εμείς στρώσαμε το χαλί στην Τουρκία». Κι επειδή αναφέρεται στο πραξικόπημα και στο ρόλο της χούντας στην Κύπρο το ’74, δημιουργούνται κάποιοι παραλληλισμοί με το σήμερα. Κατ΄αρχήν, από το ’74 και μετά, η πάγια θέση του ΑΚΕΛ ήταν ότι το πραξικόπημα και η εισβολή αποτελούν «το ΔΙΔΥΜΟ ΕΓΚΛΗΜΑ εναντίον του λαού μας».
Σχεδόν σε κάθε ομιλία στελέχους του ΑΚΕΛ για το ’74, βρίσκεται η επισήμανση για το δίδυμο έγκλημα επειδή και τα δύο θεωρούνται σωστά μέρος του ΙΔΙΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ, με τον ίδιο ηθικό αυτουργό (ΝΑΤΟ, CΙΑ, ΗΠΑ). Γιατί σήμερα γίνεται ο διαχωρισμός ώστε το πραξικόπημα και τις ευθύνες της χούντας και της ΕΟΚΑ βήτα, πρέπει να τις πληρώσουμε ξανά όλοι μας; Μαζί αθώοι, ένοχοι και συνένοχοι. Μαζί οι γεννημένοι και οι αγέννητοι τότε. Γιατί ο κυπριακός ελληνισμός που υπήρξε το κύριο θύμα του δίδυμου εγκλήματος, πρέπει να πληρώσει ξανά κι άλλο τίμημα; Δεν είναι αρκετά όσα πληρώσαμε;
Πριν το ’74 ο Μακάριος προειδοποιούσε ότι οι υπονομευτές της Κυπριακής Δημοκρατίας στρώνουν το χαλί στην εισβολή της Τουρκίας. Μετά την καταστροφή και εκ των υστέρων, ήταν πολύ αργά για δράση. Σήμερα, η αξιολόγηση της Τουρκίας ενώπιόν μας συνιστά ευκαιρία για να δράσουμε εκ των προτέρων με σκοπό να επανέλθει το κυπριακό σε τροχιά σωστής λύσης. Όπως καταγράφεται σε δημοσκοπήσεις, η κοινωνία απαιτεί παρεμπόδιση της τουρκικής ευρωπαϊκής πορείας. Μόνο που η επιλογή είναι στα χέρια της ηγεσίας μας. Αν η ηγεσία επιλέξει κάτι άλλο, θα ξέρουμε πλέον ποιος στρώνει το χαλί στην Τουρκία. Κι αν η ηγεσία αμφιβάλλει, ένα δημοψήφισμα θα την απαλλάξει από το βάρος για την επιλογή. Ήδη, όπως το 2004, οι ρόλοι έχουν αναληφθεί με πρωταγωνιστή εντός Κύπρου τον Ντάουνερ και τους γνωστούς συνεργούς του.
*Ο Κώστας Μαυρίδης είναι ακαδημαϊκός.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Φιλελεύθερος", 3/10/2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου