O Σενέρ Λεβέντ δημοσιεύει αυτές τις μέρες, στην εφημερίδα «Πολίτης», πρακτικά του Ραούφ Ντενκτάς, που κατέγραψε ο τελευταίος στη συνάντηση που είχε με τον Μακάριο τον Ιανουάριο του 1977. Είναι αξιοσημείωτα όσα ανέφερε περί ομοσπονδίας ο Μακάριος, στη συνάντησή του εκείνη με τον Ντενκτάς. Του είπε: «Αποδέχομαι την ομοσπονδία, φυσικά υπό τον όρο να συμφωνήσουμε σε ελευθερία διακίνησης και εγκατάστασης και σε άλλα σημεία. Όμως, όταν λέμε ομοσπονδία, μήπως καταλαβαίνουμε το ίδιο πράγμα; Εγώ νομίζω ότι η τουρκική πλευρά έχει κατά νουν μια συνοσπονδία αποτελούμενη από δύο χωριστά κράτη. Εμείς αναφέραμε στις προτάσεις που σας υποβάλαμε προηγουμένως τι καταλαβαίνουμε όταν μιλάμε για ομοσπονδία...».
Η ιστορική αυτή δήλωση του Μακαρίου, καταγραμμένη από τον ίδιο τον Ντενκτάς, καταρρίπτει το ψεύτικο άλλοθι των διαδόχων του Μακαρίου, ότι συνεχίζουν επί της γραμμής του, που είναι η εξεύρεση λύσης στη βάση της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας.
Αυτή η ομοσπονδία που συζητά σήμερα ο Πρόεδρος Χριστόφιας με τον Ταλάτ, δεν έχει τίποτε το κοινό με την ομοσπονδία που αποδέχθηκε ο Μακάριος. Ο Μακάριος είχε αποδεχθεί ομοσπονδία στην οποία θα ήταν κατοχυρωμένες οι τρεις βασικές ελευθερίες: διακίνησης, εγκατάστασης και δικαιώματος περιουσίας. Κατεγράφοντο μάλιστα και στη συμφωνία του με τον Ντενκτάς. Αυτές οι ελευθερίες κατηργούντο στο σχέδιο Ανάν, που είχε αποδεχθεί ο εκ των διαδόχων του Μακαρίου, ο Γλαύκος Κληρίδης. Ούτε γίνονται αποδεκτές από το συνομιλητή του Χριστόφια σήμερα, τον Μεχμέτ Αλί Ταλάτ.
Συνεπώς, ας παύσει ο Δημήτρης Χριστόφιας να επικαλείται τον Μακάριο κάθε φορά που βάλλεται ότι συζητεί διζωνική. Αλλη ήταν η ομοσπονδία που οραματίζετο ο Μακάριος και άλλη είναι αυτή που διαπραγματεύεται ο Χριστόφιας. Και ας παύσουν, επίσης, και στο ΑΚΕΛ και στον ΔΗΣΥ να μιλούν για απορριπτικούς που δεν θέλουν λύση. Το αντίθετο συμβαίνει. Λύση πραγματικής ομοσπονδίας, όπως την περιέγραφε ο Μακάριος, δεν προώθησαν ποτέ, ούτε το ΑΚΕΛ διά του Χριστόφια, ούτε ο ΔΗΣΥ διά του Κληρίδη. Αυτοί συζητούν ακριβώς την ομοσπονδία που δεν ήθελε ο Μακάριος: Συνομοσπονδία δύο χωριστών κρατών.
Το άλλο ερώτημα που ανακύπτει: Ο Μακάριος από το 1977 διέγνωσε ότι για άλλη ομοσπονδία μιλούσε η ελληνοκυπριακή πλευρά και για άλλη οι Τούρκοι. Εμείς ζητούσαμε ομοσπονδία, και οι Τούρκοι είχαν στο μυαλό συνομοσπονδία δύο χωριστών κρατών.
Το εξωφρενικό είναι τούτο: Πέρασαν από τότε 32 χρόνια. Και κανένας Πρόεδρος Δημοκρατίας δεν ενδιαφέρθηκε, πριν παρακαθίσει σε διάλογο με τον εγκάθετο της άλλης πλευράς, να απαιτήσει όπως οι συνομιλίες διεξαχθούν στη βάση της πραγματικής ομοσπονδίας και όχι στη βάση της συνομοσπονδίας των δύο χωριστών κρατών.
Είναι ποτέ δυνατόν, με αυτή την εγκληματική παράλειψη, να καταλήξει σε λύση οποιοσδήποτε διάλογος;
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Σημερινή", 14/8/2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου