Που θα πάει, θα το χωνέψουμε. Άμα μας το λέει μέρανύχτα ο Πρόεδρός μας, σιγά-σιγά θα το θεωρούμε αυτονόητο και δεν θα σηκώνει και αντίρρηση. Ότι για τη σημερινή κατάσταση φταίει που δεν προσέχαμε τα όνειρά μας πριν από το ’74 και τα αφήναμε ελεύθερα να κυκλοφορούν τις νύχτες σαν τα φαντάσματα. Φταίει που σφάζαμε τους Τουρκοκύπριους, φταίει που δεν θέλαμε να μοιραστούμε μαζί τους την εξουσία, φταίει που θέλαμε την ένωση, φταίει που κάναμε πραξικόπημα. Τα είπε πάλι την περασμένη βδομάδα στο συνέδριο των αποδήμων, όπως τα είπε και στο ίδιο συνέδριο πέρσι: Ότι «στρώσαμε το χαλί εμείς οι ίδιοι στην Τουρκία να εισβάλει και να κατακτήσει και να μην φεύγει από την Κύπρο» και «πρέπει επιτέλους να το λέμε και αυτό εάν θέλουμε να κερδίζουμε και συμπάθειες στη διεθνή κοινότητα».
Το λέει και το ξαναλέει ο Πρόεδρος και βεβαίως δώσαμε κι εμείς και άλλοι απαντήσεις και για το ποιοι έφερναν όπλα για να ανατρέψουν τη Ζυρίχη πριν καν εφαρμοστεί και για το ποιοι έσφαζαν Ελληνοκύπριους για να εκκαθαρίσουν εδάφη και για το ποιοι έκτιζαν τοίχους (πραγματικούς τοίχους) για να χωρίσουν τις γειτονιές των μεν και των δε. Να μην τα ξαναλέμε. Αλλά κάθε φορά, που λέει ο Πρόεδρος τις δικές του αλήθειες και με τα αποτελέσματα να γίνονται όλο και τραγικότερα, αυτή η προσέγγιση μοιάζει όλο και πιο καταστροφική, αφού απλώς βαθαίνει περισσότερο την πίστη του διεθνούς παράγοντα ότι η Τουρκία δεν έχει σχέση με το πρόβλημα, ότι είναι οι Ελληνοκύπριοι που ευθύνονται για όσα έκαναν και την ανάγκασαν να επέμβει και τώρα είναι οι Ελληνοκύπριοι που πρέπει να πληρώσουν το τίμημα και όχι οι καημένοι απομονωμένοι Τουρκοκύπριοι, που είναι τα θύματα αυτής της τραγωδίας. Και πάντως, δεν είδαμε «να κερδίζουμε συμπάθειες στη διεθνή κοινότητα», δυόμισι χρόνια που ο Πρόεδρος μιλά με αυτή τη γλώσσα. Κερδίζουμε μόνο περισσότερες ενοχές για τους εαυτούς μας ώστε να γίνουμε ακόμα πιο ευάλωτοι στα σχέδια που έρχονται και ενθαρρύνονται οι καλοθελητές να μην λαμβάνουν ποτέ υπόψη το δίκαιο και τις ανάγκες των Ελληνοκυπρίων, αφού αυτοί είναι οι ένοχοι.
Όμως, επειδή εμείς δεν πιστεύουμε ότι η ρίζα της ανωμαλίας οφείλεται στο ότι «δεν προσέξαμε τα όνειρά μας», προσπαθήσαμε να βρούμε τι είναι αυτό που μπορεί να περιγράψει καλύτερα τη ρίζα του κακού. Και το βρήκαμε σε μια ομιλία του Εζεκία Παπαϊωάννου στη Βουλή, στις 23 Ιουλίου 1964. Έλεγε: «Η ρίζα της σημερινής ανώμαλης κατάστασης βρίσκεται στο γεγονός ότι ο κυπριακός λαός εμποδίστηκε από του να ενασκήσει το ιερό και αναφαίρετο δικαίωμα της αυτοδιάθεσης. Αν το κυπριακό ζήτημα λυόταν ευθύς εξ αρχής με την ενάσκηση αυτού του δικαιώματος, δεν θα είχαμε σήμερα την εγκληματική στασιαστική δραστηριότητα και την έκρυθμη γενικά κατάσταση που δημιουργήθηκε. (…) Ποιο θα είναι το αποτέλεσμα ενός δημοψηφίσματος με το οποίο θα αποφασίσει ο κυπριακός λαός το μέλλον του είναι από τώρα γνωστό. Δεν υπάρχει μηδέ η παραμικρή αμφιβολία πως θα αποφασίσει να σμίξει την τύχη του με το μεγάλο αδελφό λαό της Ελλάδας».
Η ρίζα της ανώμαλης κατάστασης βρίσκεται ακόμα στο ίδιο γεγονός. Κι ευτυχώς το λέει ο Εζεκίας Παπαϊωάννου, όχι οποιοσδήποτε ονειροπαρμένος.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Φιλελεύθερος", 4/9/2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου