Ρίχνοντας σαφείς βολές κατά της πολιτικής του Τάσσου Παπαδόπουλου, ο βουλευτής του ΑΚΕΛ Γιάννος Λαμάρης δήλωσε σε τηλεοπτική εκπομπή: «Τα τελευταία τρία χρόνια, πριν αναλάβει ο Πρόεδρος Χριστόφιας, δεν κουνιόταν φύλλο στο Κυπριακό». Για να πάρει εύστοχη απάντηση από τον Αναπληρωτή Πρόεδρο του ΔΗΚΟ Γιώργο Κολοκασίδη: «Ενώ τώρα κουνιούνται τα δικά μας φύλλα...»
Στη συλλογιστική Λαμάρη κινήθηκε και ο Πάμπος Κυρίτσης: «Τα τελευταία χρόνια, πριν αναλάβει ο Πρόεδρος Χριστόφιας, το μόνο που ακούγαμε ήταν η «απομόνωση» των Τουρκοκυπρίων και το απευθείας εμπόριο», είπε. Αγνοεί, φαίνεται, ότι ο «κανονισμός» του απευθείας εμπορίου δεν κρεμόταν ως δαμόκλεια σπάθη μόνο επί της «αδιάλλακτης» θητείας του Τάσσου Παπαδόπουλου, αλλά και επί της σημερινής υπάκουης γραμμής του Προέδρου Χριστόφια.
Όσον αφορά αν κουνιούνται, και πόσο, και ποιων τα φύλλα, προηγουμένως και σήμερα, η αλήθεια είναι ότι τα φύλλα κουνήθηκαν μια φορά επί Τάσσου Παπαδόπουλου, αλλά κουνήθηκαν πολύ ισχυρά, ώστε να απετρέπετο οποιαδήποτε τουρκική υπονομευτική κίνηση. Κουνήθηκαν στις 8 Ιουλίου, με τη συμφωνία η οποία απέτρεπε επαναφορά του σχεδίου Ανάν και έναρξη συνομιλιών εφόσον εδημιουργούντο οι κατάλληλες προϋποθέσεις επιτυχίας τους. Δυστυχώς, εκείνη η συμφωνία υπονομεύθηκε τόσο από τουρκικής πλευράς, όσο και από πλευράς ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ.
Η τουρκική πλευρά, από τις λίγες φορές που εγκλωβίστηκε σε δυσμενή για την ίδια συμφωνία, όταν αντελήφθη ότι εκείνη η συμφωνία αποτελούσε ανάχωμα στην επιστροφή του σχεδίου Ανάν, έκανε ό,τι μπορούσε να την υπονομεύσει και εργάστηκε με τρόπο που να μην εφαρμοσθεί ποτέ. Την ίδια στιγμή ο Δημοκρατικός Συναγερμός, για καθαρά αντιπολιτευτικούς λόγους, συνεχώς την πολεμούσε και τη χλεύαζε, ειρωνευόμενος το γεγονός ότι οι πολλές συναντήσεις Τζιωνή με τον σύμβουλο του Ταλάτ, δεν απέφεραν οτιδήποτε.
Πίεζε, μάλιστα, μαζί με το ΑΚΕΛ, τον Τάσσο Παπαδόπουλο να συναντηθεί με τον Ταλάτ και να πιουν καφέ, για να διευκολυνθεί η έναρξη διακοινοτικού διαλόγου, μια διαδικασία την οποία σήμερα, διά στόματος Αναστασιάδη, χαρακτηρίζει ατελέσφορη. Και η τρίτη και χαριστική βολή ήλθε από το ΑΚΕΛ, με τον Πρόεδρο Χριστόφια να ξεγράφει τη συμφωνία της 8ης Ιουλίου και να συνάπτει νέα, μπαίνοντας σε ένα διάλογο χωρίς καμιά προϋπόθεση επιτυχίας. Υπό τα χειροκροτήματα του Δημοκρατικού Συναγερμού.
Ο Τάσσος Παπαδόπουλος, παρά τα λάθη που διέπραξε, προσπαθώντας να ισορροπήσει μεταξύ της δικής του φιλοσοφίας και της φιλοσοφίας του ΑΚΕΛ, είχε τη διορατικότητα να αντιληφθεί ότι ένας νέος διάλογος με τους Τούρκους, δεν επρόκειτο να καταλήξει πουθενά, εκτός από αδιέξοδο, ή σε ένα νέο εφιαλτικό δίλημμα για την ελληνοκυπριακή πλευρά, παρόμοιο εκείνου του 2004. Ο Τάσσος Παπαδόπουλος, που είχε αποκομίσει πλούσιες εμπειρίες ως συνομιλητής των Τούρκων και γνωρίζοντας πολύ καλά την προϊστορία του Κυπριακού, από το 1960 και ύστερα, διδάχθηκε πολλά και γνώριζε πόσο επικίνδυνο ήταν για την ελληνοκυπριακή πλευρά να εισέλθει σε διάλογο χωρίς εχέγγυα επιτυχίας και ποιες επιπτώσεις θα είχε η πρόκληση ενός νέου αδιεξόδου.
Ο Δημήτρης Χριστόφιας, μη έχοντας καθόλου εμπειρίες, αγνοώντας πλήρως την τουρκική διαπραγματευτική τακτική και τις μεθόδους της, θέλοντας να δείξει ένα βολικό πρόσωπο στη διεθνή κοινότητα και να αποσπάσει χειροκροτήματα και το φωτοστέφανο του Ελληνοκύπριου πολιτικού που έχει τη βούληση για λύση, εισήλθε σε διάλογο με τους Τούρκους, χωρίς να υπολογίσει το κόστος και τις επιπτώσεις. Ποιο το αποτέλεσμα; Ο διάλογος είναι κλινικά νεκρός, μας έχουν μείνει αγγονίν οι παραχωρήσεις, η διεθνής κοινότητα δεν έχει πεισθεί για την ευθύνη της Τουρκίας και τελικά τα ελάχιστα φύλλα που είχαμε στο δικό μας δέντρο, όχι μόνο κουνήθηκαν, αλλά φυλλορρόησαν ως φύλλα φθινοπωρινά...
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Σημερινή", 23/01/2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου