Θα κάνουν κουμάντο στις προεδρικές κι αυτή τη φορά οι δυο μεγάλοι κομματικοί πόλοι; Είναι πρόδηλο ότι θα οδηγήσουν με τους χειρισμούς τους στο γνωστό σκηνικό διατήρησης του διπολισμού, γιατί έτσι εξυπηρετούνται οι στρατηγικές τους επιδιώξεις, αυτό είναι το πολιτικό τους οξυγόνο. Στους σχεδιασμούς αυτούς, συμβάλλει και η αναποτελεσματικότητα του λεγόμενου ενδιάμεσου χώρου, ο οποίος μέχρι να συζητήσει, να συμφωνήσει και να δράσει, θα βρεθεί ενώπιον ενός διαμορφωμένου τοπίου. Ενός σκηνικού, γνωστού εκ των προτέρων (ως σημαδεμένη τράπουλα) με έντονο το στοιχείο ενός απολίτικου διλήμματος «για το μη χείρον». Στην προκειμένη περίπτωση -το επαναλαμβάνουμε- το ζητούμενο είναι να μην βρεθούμε ενώπιον ενός αδιέξοδου διλήμματος απελπισίας. Συνεπώς, το ζητούμενο είναι πώς θα λειτουργήσει ο λεγόμενος ενδιάμεσος χώρος. Αλλά και πώς θα αντιδράσουν οι πολίτες της σιωπηρής ή μη διαμαρτυρίας, το ρεύμα της κοινωνικής αγανάκτησης.
Οι προεδρικές εκλογές του Φεβρουαρίου 2013 θεωρούνται καθοριστικές καθώς συνιστούν κομβικό σημείο για τα πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά δρώμενα. Μπορούν να δημιουργηθούν προϋποθέσεις ανατροπών. Μπορεί και να επαναληφθεί το φαινόμενο η χώρα να παραμείνει έρμαιο σε ένα δοκιμασμένο δίδυμο που εναλλάσσεται στην εξουσία (μεταξύ των γνωστών δεξιών και των πασίγνωστων πλέον αδέξιων).
Ο ενδιάμεσος χώρος μπορεί να συρρικνωθεί περισσότερο, εάν αυτή τη φορά λειτουργήσει ως συμπλήρωμα των μεγάλων, ως «το παιδί των θελημάτων». Η ευκαιρία για τον ενδιάμεσο χώρο, ήταν οι ευρωεκλογές του 2004 όταν το κλίμα που είχε διαμορφωθεί μετά το δημοψήφισμα για το σχέδιο Ανάν, ευνοούσε πρωτοβουλίες συνένωσης. Ευνοούσε το κλίμα πρωτοβουλίες για να ξαναμοιρασθεί η τράπουλα στο πολιτικό σκηνικό, καθώς οι δύο μεγάλοι ήταν εγκλωβισμένοι στις «υποθήκες του Ανάν». Οι μικροπολιτικοί υπολογισμοί δεν άφησαν την προοπτική της συνεννόησης και δεν επέτρεψαν συζήτηση για συνένωση. Γι’ αυτό και καταδικάστηκαν σε μια μίζερη καταγραφή ποσοστών και περιορισμένης παρέμβασης.
Εάν στις επόμενες εκλογές, έστω και στον δεύτερο γύρο, βρεθούν οι Χριστόφιας και Αναστασιάδης, η πορεία αυτή του ενδιάμεσου χώρου θα επιδεινωθεί. Ακόμη κι εάν στριμωχθούν σε κάποια καρέκλα εξουσίας, από εκείνες που θα μοιραστούν ως λάφυρα της «νίκης», θα έχουν εισέλθει σε μια πορεία περαιτέρω συρρίκνωσης. Για τους πολίτες, τα ποσοστά, το κομματικό μέλλον οποιουδήποτε πολιτικό χώρου δεν είναι το μείζον, καθώς οι σημερινοί πρωταγωνιστές έχουν κουράσει και έχουν ολοκληρώσει τον κύκλο τους. Επιβάλλονται, ωστόσο, πρωτοβουλίες για αναζήτηση λύσεων, που θα αποτρέπουν αδιέξοδες λύσεις στις προεδρικές εκλογές. Φορείς, που κινούνται πέραν του διδύμου, των δεξιών και των αδέξιων, μπορούν να προσφέρουν, να χρησιμοποιηθούν ως βασικά συστατικά, ώστε να προσφερθούν διέξοδοι και λύσεις. Φτάνει, η επιλογή του υποψηφίου, να είναι προοπτικής και όχι εκ προοιμίου να προδικάζει την ήττα. Να έχει πρόσβαση στους μεγάλους και να μην υπονομεύεται από τους «πολιτικούς-στηρίγματά» του.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Ο Φιλελεύθερος", 3/3/2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου