Αντι-κομματοκρατίας ένεκεν…

 

Του Λάζαρου Μαύρου

ΟΛΟΙ ΣΥΝΗΘΩΣ οι μη μετέχοντες σε κόμματα, την Κομματοκρατία αποκηρύσσουμε ρητορικώς. Της αποδίδουμε, δικαίως, ουκ ολίγα κακά. Τη στηλιτεύουμε ως γάγγραινα. Τους δε βολεμένους ή και παγιδευμένους στο κομματικό μαντρί μεμφόμαστε. Ως συνεργούς για τη συνέχιση της βλαβερής επικυριαρχίας των αρχηγικών κομματικών μηχανισμών στην πολιτεία. Διότι, παραμένοντας ευπειθείς υπάκουοι στους ηγέτες τους, συντηρούν κι αναπαράγουν την κομματική βουλιμία. Αρχηγικά δομημένη με φατριαστικούς εσωκομματικούς κανόνες. Που επεκτείνει τα πλοκάμια της κι επιβάλλει την κομματαρχία - ημετεροκρατία - αναξιοκρατία και ρουσφετοπληγία, την αθέμιτη διαπλοκή και τις πελατειακές σχέσεις, παντού στην πολιτεία και στην κοινωνία. Με τραγικό το ότι: Τα αυτο-εμφανιζόμενα ως «κύτταρα της δημοκρατίας» κόμματα, να ‘χουν καταντήσει η «καρκινογόνος κυτταρίτιδα της ρεππάπλικ». Το δε δημοκρατικό -κατ’ όνομα μόνο- πολίτευμα, σε Ολιγαρχική Κομματική Ηγετοκρατία…

Μ Ε Τ Α ΑΠ’ ΑΥΤΑ, καθένας θ’ ανέμενε ότι: Όλοι οι διαπρύσιοι κατήγοροι της κομματοκρατίας, με παρρησία θα εκφράζαμε χαράν μεγάλην και θα διασαλπίζαμε ως αισιόδοξο κατά της κομματοκρατίας μήνυμα, κάθε γενναία αποσκίρτηση απ’ το κομματικό μαντρί. Την όρθωση της πολιτικής ευψυχίας που αντιστέκεται επωνύμως στον κομματικό οδοστρωτήρα. Και υψώνει -με προσωπική διακινδύνευση- λάβαρο άρνησης υποταγής στην κομματαρχία. Σ’ αυτές τις ονομαστικώς συγκεκριμένες περιπτώσεις, δοκιμάζεται κι η δική μας, κατά της κομματοκρατίας, αξιοπιστία:

Κ Α Τ Α ΠΟΣΟΝ, δηλαδή, οι -γενικοί κι αφηρημένοι- ρητορικοί μας μύδροι εναντίον της, επαληθεύονται, ή όχι, όταν έρχεται η στιγμή του συγκεκριμένου δρώντος.

Ι Δ Ο Υ ΤΩΡΑ που οι γενναίοι Ανδρέας Σ. Αγγελίδης, Ζ. Κουλίας, Χρ. Σενέκης (και οι τρεις του ΔηΚο), Δώρος Χριστοδουλίδης, Άγις Αγαπίου, Κυριάκος Τυρίμος (όλοι του ΑΚΕΛ), Χρ. Ταραμουντάς (του ΔηΣυ), Ν. Κουτσού, Στ. Αμερικάνος, Στρ. Παναγίδης, Ε. Βραχίμη, Στ. Σαββίδης, Γ. Κοζάκος, Αλεξία Κυθραιώτου, Π. Σαββίδης (άπαντες του ΕυρωΚο), μαζί με πλήθος άλλων τών κομμάτων «τους», εμπράκτως δείχνουν την πολιτική τους ευψυχία: Δεν υποτάσσονται στην κομματαρχία. Επιλέγουν την εναντίωση στους μέγιστους οδοστρωτήρες ΑΚΕΛ απ’ τη μια και ΔηΣυ-ΔηΚο-ΕυρωΚο απ’ την άλλη, υπέρ της υποψηφιότητας Λιλλήκα που οι δημοσκοπήσεις λένε πως δεν είναι φαβορί κι ούτ’ έχει ελπίδες. Ποίας μεταχείρισης έτυχαν από τους ρητορεύοντες κατά της κομματοκρατίας; Ένας εκπαραθυρωθείς προ 20ετίας απ’ το Κόμμα δημοσιογράφος, ο φίλτατος Χρ. Γεωργίου, πρόβαλε 6.1.13 σε άρθρο του στον «Π» τη γνώμη ανώνυμου (!) κομματικού στελέχους ότι «υπήρξε κραυγαλέο λάθος του Λιλλήκα η παρουσίαση πολιτικών… παλαιάς κοπής»!!! Η στήλη, πάντως, απευθύνει το χαίρε στους γενναίους τής… όποιας κοπής.

 

 

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Σημερινή", 8/1/2013