Tα ναι και όχι των Αμερικανών

Του Μιχάλη Ιγνατίου

Η κυβέρνηση του κ. Αναστασιάδη τώρα γνωρίζει τις θέσεις της Ουάσιγκτον για όλα τα προβλήματα της Κύπρου. Και το πολιτικό και το οικονομικό. Και βεβαίως ξέρει και τις αμερικανικές σκέψεις για τα θέματα ενέργειας, καθώς η Ανατολική Μεσόγειος αναδεικνύεται σε παγκόσμια ενεργειακή δύναμη. Γνωρίζει τα «ναι», τα «όχι» και τα «πρέπει» των Αμερικανών, όπως τα εξέφρασαν στον υπουργό Εξωτερικών Ιωάννη Κασουλίδη, ο Αμερικανός ομόλογός του Τζον Κέρι και οι συνεργάτες του.

 

Το πλέον σημαντικό είναι ότι σύμφωνα με τις επίσημες δηλώσεις του κ. Κασουλίδη, οι Αμερικανοί δεν συνδέουν την οικονομική κρίση με την επίλυση του Κυπριακού, όπως επιθυμεί η Άγκυρα και μερικοί ασπόνδυλοι «ένοικοι» του Προεδρικού Μεγάρου. Δεν έχω καμία απόδειξη, ούτε καν ένδειξη για να αμφισβητήσω τον Κύπριο υπουργό, ο οποίος αν μη τι άλλο είναι γνωστός για την ακεραιότητά του. Βεβαίως, οι Αμερικανοί επιθυμούν διακαώς επίλυση του Κυπριακού, όχι μόνο επειδή είναι ένα μακροχρόνιο άλυτο πρόβλημα, που μολύνει και δυναμιτίζει τις σχέσεις των συμμάχων τους, της Ελλάδας και της Τουρκίας. Ο κ. Κέρι αναζητεί επιτυχίες σε διεθνή ζητήματα και του έχει σφηνωθεί στο μυαλό, πως το Κυπριακό -στο σημείο που βρίσκεται- είναι εύκολο να επιλυθεί. Όσοι γνωρίζουν τον τρόπο σκέψης του Αμερικανού υπουργού, διαβεβαιώνουν ότι ακούγοντας την εμπεριστατωμένη ανάλυση του κ. Κασουλίδη φανταζόταν τη στιγμή της υπογραφής συμφωνίας «κλεισίματος» του προβλήματος της Κύπρου. Και αυτό είναι επικίνδυνο...

 

Πολύ ορθά ο Κύπριος υπουργός -όπως εξήγησε και στη συνομιλία που είχαμε μαζί του- υπογράμμισε επανειλημμένα σε όλους τους συνομιλητές του, ότι αυτή τη στιγμή ο Πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης, «τραυματισμένος» -και απαξιωμένος προσθέτω εγώ- από την απόφαση του Γιούρογκρουπ, που διέλυσε την κυπριακή οικονομία, αδυνατεί να εισέλθει καν σε διαπραγματεύσεις, για δύο σοβαρούς λόγους:

Πρώτος λόγος: Ο κυπριακός λαός θα αντιδράσει ίσως και βίαια σε μία κίνηση για την επίλυση του εθνικού προβλήματος, φοβούμενος ότι θα «κλείσει» με τον ίδιο τρόπο που επιβλήθηκε το Μνημόνιο, το οποίο δένει χειροπόδαρα την Κύπρο για δύο τουλάχιστον δεκαετίες.

Δεύτερος λόγος: Η οποιαδήποτε πρωτοβουλία για το Κυπριακό θα ξυπνήσει στους πολίτες τις μαύρες μνήμες του 2004, όταν ο κ. Αναστασιάδης είχε εξελιχθεί σε πλασιέ του φιλοτουρκικού σχεδίου Ανάν από κοινού με τον τότε πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Γιώργο Παπανδρέου.

 

Ο παραπάνω τρόπος σκέψης είναι απόλυτα ορθός και ο κ. Αναστασιάδης πρέπει να πείσει τους ξένους, τους οποίους εξυπηρέτησε και με το παραπάνω το 2004, εις βάρος των συμφερόντων της Κύπρου. Δεν έχει και δεν μπορεί να ξεπληρώσει άλλα γραμμάτια. Αντιθέτως, είναι οι ξένοι που πρέπει να τον βοηθήσουν σε αυτή τη φάση.

 

Ο σημερινός Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας προδώθηκε από τους συμμάχους του στην Ευρώπη. Εκτός εάν άλλα του έλεγαν προεκλογικά και άλλα καταλάβαινε... Παραδέχθηκε ο ίδιος ότι τον πούλησαν και η παραδοχή αυτή τον τιμά. Οι αποφάσεις του Γιούρογκρουπ τον εξευτέλισαν ως Πρόεδρο και άνθρωπο. Άλλα ανέμενε και άλλα εισέπραξε. Τον απαξίωσαν στο λαό που τον ψήφισε και του συγχώρεσε το μέγα σφάλμα του στο δημοψήφισμα. Δεν έχει καμία δυνατότητα να επαναλάβει το εθνικό λάθος υποστήριξης σχεδίου, που θα παραδίδει για πάντα το νησί στη σφαίρα επιρροής της Τουρκίας, όπως επέλεξε το 2004. Και η Ιστορία θα τον κρίνει με μεγάλη αυστηρότητα και δεν θα υπολογίσει ότι βρέθηκε υπό έναν άνευ προηγουμένου εκβιασμό. Οι μεγάλοι πολιτικοί άνδρες κρίνονται σε αυτές τις περιπτώσεις.

 

Η άρνησή του σε λύση-εξπρές, όπως πιέζει η Τουρκία με σύμμαχο τη Βρετανία, μπορεί να σβήσει την απαξίωση του 2004 αλλά και την υπό εκβιασμό αποδοχή της διάλυσης της οικονομίας. Και ας βγάλει από το μυαλό του ότι η παραίτηση είναι πράξη δειλίας. Εάν δεν αντέχει να πει το «όχι», η παραίτηση μετατρέπεται σε πράξη γενναιότητας...

 

 

Δημοσιεύθηκε στην εφ. "Ο Φιλελεύθερος", 19/5/2013