Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ της Νέας Υόρκης έδωσε ένα σαφές χρονοδιάγραμμα και ένα μελετημένο βήμα προς την επιδιαιτησία. Μέχρι τη συνάντηση του Ιανουαρίου, οι πιέσεις θα αυξηθούν και οι δύο πλευρές θα είναι υπό την επιτήρηση του ΟΗΕ, δηλαδή του Ντάουνερ. Η θηλιά σφίγγει γύρω από τον λαιμό μας. Τα σχοινιά της θηλιάς τα τραβάνε ο Ντάουνερ, ο Πάσκο και οι Άγγλοι. Το κάνουν αργά-αργά, για να μην υπάρχουν αντιδράσεις, έτσι ώστε να φτάσουμε στον πνιγμό της ελληνοκυπριακής κοινότητας (μέσω αυτοχειριασμού) με τη μέθοδο του μιθριδατισμού. Έτσι δίνουν την ευκαιρία στον Δ. Χριστόφια να δηλώνει ικανοποιημένος, δίνουν όμως και τον χρόνο ώστε η προπαγάνδα - η οποία μέχρι τώρα δεν απέδωσε τα αναμενόμενα ανάμεσα στους Ελληνοκυπρίους - να προσπαθήσει να λειτουργήσει. Αφήνουν, επίσης, στον Δ. Χριστόφια τη δυνατότητα να μιλά ακόμα για διαδικασία «από τους Κυπρίους για τους Κυπρίους», μια διαδικασία που δεν υφίσταται, αλλά λειτουργεί ως προπέτασμα καπνού, το οποίο δίνει την πλασματική εικόνα ότι τάχα αποφασίζει η τουρκοκυπριακή κοινότητα για τη στάση της και αφήνει στο απυρόβλητο τον εισβολέα (ή μήπως είναι εθνικισμός να αποκαλούμε την Τουρκία εισβολέα;).
Ο Ντάουνερ, του οποίου η δράση αναμένουμε να συζητηθεί στη Βουλή, παρά τα σωσίβια που του έριξαν ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ, ενώ τα σχεδιάζει όλα αυτά, χαμογελά ειρωνικά. Ο Γ. Γ. του ΟΗΕ είπε λοιπόν στους «δύο ηγέτες» ότι δεν έκαναν καλή δουλειά - αναφερόταν και στους δύο, παρά τις υποχωρήσεις του Προέδρου μας. Γι’ αυτό θα αναλάβει ο ίδιος δράση αν δεν υπάρξει πρόοδος μέχρι τον Ιανουάριο. Οι Τούρκοι δεν θα αλλάξουν στάση στο διάστημα αυτό, επειδή ξέρουν ότι δεν θα υποστούν πιέσεις, αλλά θα αναμένουν να κλειδωθούν οι γενναίες προσφορές του Προέδρου μας, για να ζητήσουν μετά κι άλλα. Αφού δεν διεκδικούμε τίποτε, όπως θα έπρεπε, τίποτε δεν θα μας δοθεί. Οι Τούρκοι θα βγουν λοιπόν κερδισμένοι, αφού οι κακές προτάσεις του Προέδρου μας τους βολεύουν. Με την υποχωρητικότητά του και την όλη εικόνα που έχει δώσει ο Δ. Χριστόφιας, αυτοπαγιδεύτηκε, παγιδεύοντας δυστυχώς και την Κύπρο. Αλλά, αφού ο Πρόεδρος δηλώνει ικανοποιημένος, για να ικανοποιήσει το κομματικό του ακροατήριο, σημαίνει ότι θα συνεχιστεί αυτή τη στάση άβουλης πορείας προς τις μεθοδευμένες από τους ξένους κακές εξελίξεις, ξένους που ο Δ. Χριστόφιας θεωρεί φίλους του, τους οποίους σαγήνευσε με την προσωπική του γοητεία.
Τι θα γίνει, όμως, ακόμα κι αν οι Τούρκοι δεχτούν ξαφνικά τις απαράδεχτες προτάσεις Χριστόφια για τη διακυβέρνηση και το περιουσιακό; Μπορούν να γίνουν αποδεχτές από τον λαό; Όχι βέβαια. Προς τι λοιπόν όλα αυτά; Οι προτάσεις του Προέδρου, τις οποίες κλήθηκε να αποσύρει, είναι αυτή τη στιγμή πίεση προς την πλευρά μας, αφού ο φόβος του λαού είναι μήπως γίνουν αποδεχτές.
Μέσα σ’ όλα αυτά, ο Μάριος Καρογιάν έκανε μια δήλωση υπέρ Χριστόφια, τόσο αταίριαστη, που έδινε την εντύπωση ότι μιλούσε για άλλη χώρα, με άλλα προβλήματα και άλλους κατοίκους. Ένας διθύραμβος για τον Δ. Χριστόφια, τόσο παράφωνος, που μας άφησε άφωνους και που εμβάλλει σε σκέψεις. Ούτε μπορεί να συγκρίνεται, ο άξιος Τάσσος Παπαδόπουλος με τον Δ. Χριστόφια, των ανήκουστων γενναίων προσφορών, των συνεχών επιπόλαιων δηλώσεων, της θεωρίας ότι και η Ελλάδα εισέβαλε στην Κύπρο και των νεοκυπριακών ιδεών ότι συγγενεύουμε περισσότερο με τους Σύρους παρά με τους Έλληνες (ο Πρόεδρος όταν κάνει δηλώσεις θα πρέπει να καταλάβει ότι εκπροσωπεί τους Ελληνοκυπρίους και όχι κάποιους φανταστικούς Συροκυπρίους). ΄Έχοντας αντιληφθεί ο Ν. Αναστασιάδης σε ποιο σημείο οδήγησε η πολιτική του Δ. Χριστόφια, στην οποία και ο ίδιος τον εξώθησε, αισθάνεται ότι μπορεί να κάνει αμφίσημες και πονηρές, όπως συνήθως, δηλώσεις. Τον κατηγορεί για τα εξόφθαλμα λάθη του για να ικανοποιεί το ακροατήριό του, θα τον υποστηρίξει, όμως, όταν εμφανιστεί ένα σχέδιο τύπου Ανάν. Θα μετατρέψει, λέει, τα προβλήματα σε ευκαιρίες (εννοεί ευκαιρίες για «λύση» - και ξέρουμε ποια «λύση»). Θεωρώντας, όμως, ότι τα πράγματα μάλλον θα στραβώσουν, κατηγορεί ταυτόχρονα τον Δ. Χριστόφια, ώστε στις επερχόμενες εκλογές (Βουλευτικές και Προεδρικές), να μπορεί να παριστάνει τον διεκδικητικό στα μάτια των αφελών.
Μπλέξαμε, φίλοι μου, με αυτή την πολιτική ηγεσία.
Ο Ντάουνερ, του οποίου η δράση αναμένουμε να συζητηθεί στη Βουλή, παρά τα σωσίβια που του έριξαν ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ, ενώ τα σχεδιάζει όλα αυτά, χαμογελά ειρωνικά. Ο Γ. Γ. του ΟΗΕ είπε λοιπόν στους «δύο ηγέτες» ότι δεν έκαναν καλή δουλειά - αναφερόταν και στους δύο, παρά τις υποχωρήσεις του Προέδρου μας. Γι’ αυτό θα αναλάβει ο ίδιος δράση αν δεν υπάρξει πρόοδος μέχρι τον Ιανουάριο. Οι Τούρκοι δεν θα αλλάξουν στάση στο διάστημα αυτό, επειδή ξέρουν ότι δεν θα υποστούν πιέσεις, αλλά θα αναμένουν να κλειδωθούν οι γενναίες προσφορές του Προέδρου μας, για να ζητήσουν μετά κι άλλα. Αφού δεν διεκδικούμε τίποτε, όπως θα έπρεπε, τίποτε δεν θα μας δοθεί. Οι Τούρκοι θα βγουν λοιπόν κερδισμένοι, αφού οι κακές προτάσεις του Προέδρου μας τους βολεύουν. Με την υποχωρητικότητά του και την όλη εικόνα που έχει δώσει ο Δ. Χριστόφιας, αυτοπαγιδεύτηκε, παγιδεύοντας δυστυχώς και την Κύπρο. Αλλά, αφού ο Πρόεδρος δηλώνει ικανοποιημένος, για να ικανοποιήσει το κομματικό του ακροατήριο, σημαίνει ότι θα συνεχιστεί αυτή τη στάση άβουλης πορείας προς τις μεθοδευμένες από τους ξένους κακές εξελίξεις, ξένους που ο Δ. Χριστόφιας θεωρεί φίλους του, τους οποίους σαγήνευσε με την προσωπική του γοητεία.
Τι θα γίνει, όμως, ακόμα κι αν οι Τούρκοι δεχτούν ξαφνικά τις απαράδεχτες προτάσεις Χριστόφια για τη διακυβέρνηση και το περιουσιακό; Μπορούν να γίνουν αποδεχτές από τον λαό; Όχι βέβαια. Προς τι λοιπόν όλα αυτά; Οι προτάσεις του Προέδρου, τις οποίες κλήθηκε να αποσύρει, είναι αυτή τη στιγμή πίεση προς την πλευρά μας, αφού ο φόβος του λαού είναι μήπως γίνουν αποδεχτές.
Μέσα σ’ όλα αυτά, ο Μάριος Καρογιάν έκανε μια δήλωση υπέρ Χριστόφια, τόσο αταίριαστη, που έδινε την εντύπωση ότι μιλούσε για άλλη χώρα, με άλλα προβλήματα και άλλους κατοίκους. Ένας διθύραμβος για τον Δ. Χριστόφια, τόσο παράφωνος, που μας άφησε άφωνους και που εμβάλλει σε σκέψεις. Ούτε μπορεί να συγκρίνεται, ο άξιος Τάσσος Παπαδόπουλος με τον Δ. Χριστόφια, των ανήκουστων γενναίων προσφορών, των συνεχών επιπόλαιων δηλώσεων, της θεωρίας ότι και η Ελλάδα εισέβαλε στην Κύπρο και των νεοκυπριακών ιδεών ότι συγγενεύουμε περισσότερο με τους Σύρους παρά με τους Έλληνες (ο Πρόεδρος όταν κάνει δηλώσεις θα πρέπει να καταλάβει ότι εκπροσωπεί τους Ελληνοκυπρίους και όχι κάποιους φανταστικούς Συροκυπρίους). ΄Έχοντας αντιληφθεί ο Ν. Αναστασιάδης σε ποιο σημείο οδήγησε η πολιτική του Δ. Χριστόφια, στην οποία και ο ίδιος τον εξώθησε, αισθάνεται ότι μπορεί να κάνει αμφίσημες και πονηρές, όπως συνήθως, δηλώσεις. Τον κατηγορεί για τα εξόφθαλμα λάθη του για να ικανοποιεί το ακροατήριό του, θα τον υποστηρίξει, όμως, όταν εμφανιστεί ένα σχέδιο τύπου Ανάν. Θα μετατρέψει, λέει, τα προβλήματα σε ευκαιρίες (εννοεί ευκαιρίες για «λύση» - και ξέρουμε ποια «λύση»). Θεωρώντας, όμως, ότι τα πράγματα μάλλον θα στραβώσουν, κατηγορεί ταυτόχρονα τον Δ. Χριστόφια, ώστε στις επερχόμενες εκλογές (Βουλευτικές και Προεδρικές), να μπορεί να παριστάνει τον διεκδικητικό στα μάτια των αφελών.
Μπλέξαμε, φίλοι μου, με αυτή την πολιτική ηγεσία.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Φιλελεύθερος", 27/11/2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου