«ΕΓΩ ποτέ δεν έχω προωθήσει παράλογο αίτημα», είπε χθες το πρωί στο ΡΙΚ ο Βάσος Γεωργίου, σχολιάζοντας το σάλο για το ρουσφέτι από τη… γραμματέα του. «Ανέλαβα πλήρως την πολιτική ευθύνη και αυτή είναι η ουσία της υπόθεσης», πρόσθεσε.
Βέβαια, η «ουσία της υπόθεσης» δεν είναι αν ο κ. Γεωργίου «ανέλαβε πλήρως την ευθύνη». Ούτε είναι η ουσία της υπόθεσης αν προώθησε «παράλογα αιτήματα» ή αν έκανε παρεμβάσεις (άγνωστο σε ποιους και πότε και με ποια ιδιότητα) για να προωθήσει «ανθρωπιστικά» αιτήματα. Η ουσία είναι ότι δεν είναι δουλειά του διευθυντή του Γραφείου του Προέδρου της Δημοκρατίας και προϊστάμενου της ΚΥΠ (παρακαλώ), να εξετάζει πότε ένα αίτημα είναι «ανθρωπιστικό» και πότε είναι «παράλογο». Ίσως να είναι δουλειά της γραμματέα του, αλλά αυτό είναι άλλο… θεσμικό ζήτημα που αφορά το νόμο περί ρουσφετιού και την Εισαγγελία.
Τώρα, τι δουλειά είχε ένας από τους πιο στενούς συνεργάτες του Προέδρου, να ασχολείται (εδώ και δυόμισι χρόνια, και όχι μόνο μια φορά) με τα «αιτήματα» πολιτών, αυτό είναι κάτι που ο κόσμος το καταλαβαίνει και δεν χρειάζεται… κυβερνητικό εκπρόσωπο για να του το εξηγήσει. Άλλωστε, χωριό που φαίνεται, κολαούζο δεν θέλει.
Έπρεπε βέβαια να ξανακάνει «λάθος» μια γραμματέας, για να πέσει και το τελευταίο φύλλο συκής, αποδεικνύοντας -ακόμα και στον πλέον καλόπιστο παρατηρητή-, ότι οι κατηγορίες «δίκαια» και «παράλογα» αιτήματα είναι οι δύο όψεις του ίδιου πλαστού νομίσματος.
Είναι συγκοινωνούντα δοχεία και τα «αιτήματα πολιτών» ταξινομούνται αναλόγως αποστολέα.
Στην προκειμένη περίπτωση, ο κ. Βάσος Γεωργίου παραιτήθηκε, όπως είπε, «για λόγους ευθιξίας», αναλαμβάνοντας την «πολιτική ευθύνη». Αυτά βέβαια είναι παραμύθια. Γιατί ο διευθυντής του Προεδρικού Γραφείου παραιτήθηκε ΕΝΑ τουλάχιστον μήνα μετά που, όπως μας είπε ο ίδιος, ανακάλυψε ότι η γραμματέας του έκανε «λάθος» και έστειλε λίστα από το Προεδρικό στο υπουργείο Άμυνας; Εάν ο ΑΝΤ1 δεν αποκάλυπτε τη λίστα, προφανώς ο κ. Γεωργίου δεν θα αναλάμβανε και την «πολιτική ευθύνη» και θα παρέμενε στη θέση του, με άλλη βέβαια γραμματέα. Το μέτρο δηλαδή της «πολιτικής ευθιξίας» ήταν το κράξιμο του κόσμου και των πολιτικών αντιπάλων και όχι το ρουσφέτι αυτό καθαυτό.
Το άλλο παραμύθι, είναι ότι ο κ. Γεωργίου ανέλαβε την «πολιτική ευθύνη» αν και δεν γνώριζε ότι η γραμματέας του έστειλε λίστα στο γραφείο του Παπακώστα. Σε λίγο θα μας πουν ότι στο email της γραμματέως του, δεν υπήρχαν οι επισημάνσεις «μιλήσατε» και ο χώρος για το τελικό «ν» εκ μέρους του διευθυντή του Γραφείου του Προέδρου της Δημοκρατίας. Αφού δεν ήξερε, γιατί υπήρχε χώρος για τα «ν»;
Θα συμφωνήσουμε πάντως με τον κ. Γεωργίου σε ένα σημείο. Ότι «η υποκρισία σε αυτόν τον τόπο δεν έχει όρια».
Αυτή είναι «η ουσία της υπόθεσης».
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Φιλελεύθερος", 29/7/2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου