Φοβικά σύνδρομα

Του Κώστα Βενιζέλου

ΤΟ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΟ λάθος δεν είναι σύμπτωση. Είναι συνειδητή πολιτική επιλογή. Και το σημαντικότερο είναι πως επαναλαμβάνονται (τα λάθη) χωρίς να συνειδητοποιείται ποσώς το μέγεθος των πολιτικών ακροβασιών. Το 2008, πριν από την έναρξη της σημερινής εν εξελίξει διαδικασίας των απευθείας διαπραγματεύσεων, δόθηκαν τα γνωστά δώρα με την εκ περιτροπής προεδρίας και την παραμονή 50.000 εποίκων. Αυτή η τακτική δεν απέδωσε ποσώς. Ούτε καν από τους εν δυνάμει μεσολαβητές δεν θεωρήθηκε κίνηση «καλής θέλησης» κι αυτό επιβεβαιώθηκε από τα πολλά μουρμουρητά που ακούστηκαν στη συνέχεια από τους ανεκδίκητους Πάσκο και Ντάουνερ για την ελληνοκυπριακή στάση. Την ίδια ώρα, ο Ταλάτ πήρε τα δώρα και τα έβαλε στα «κεκτημένα» της διαδικασίας ενώ ο Έρογλου τα κλείδωσε και ζητά περισσότερα. Για τα δώρα αυτά έχει διεξαχθεί ολόκληρη συζήτηση στο εσωτερικό, απαιτήθηκε από την πλειοψηφία των πολιτικών δυνάμεων να αποσυρθούν, υπήρξε, ωστόσο, κυβερνητική επιμονή. Όχι για λόγους τακτικής («να μην αποσυρθούν τώρα και κατηγορηθούμε») αλλά ουσίας. Αυτή είναι η θέση τους. Είναι προφανές πως η έναρξη των ερευνών για εξόρυξη φυσικού αερίου δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί μέσα στα στενά όρια της χώρας, ούτε και να ενταχθεί στη λογική των συζητήσεων για το Κυπριακό. Έχει στρατηγική σημασία και συνδέεται με ευρύτερα γεωπολιτικά συμφέροντα. Η λογική που αναπτύσσεται από τους διαχειριστές παραπέμπουν σε ιστορίες του μικρού χωριού. Υπάρχει μια απίστευτη και ακατανόητη επιμονή να εξουδετερώνονται πολιτικά εργαλεία και στρατηγικά πλεονεκτήματα.

Wikileaks: «Ο Χριστόφιας μπορεί να βασίζεται στον ΔΗΣΥ»

Τι φέρεται να αποκάλυψε ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ στον Αμερικανό πρέσβη δύο μήνες μετά τις προεδρικές του 2008

Ο Τάσσος Παπαδόπουλος «ήταν απίστευτα ανόητος που δεν διαπραγματεύτηκε το Σχέδιο [Ανάν] με καλή πίστη», φέρεται να είπε ο Νίκος Αναστασιάδης στον τότε Αμερικανό πρέσβη

Της Χριστιάνας Βωνιάτη

19/9/2011 

Εγκωμιαστικά ήταν τα σχόλια του Αμερικανού πρέσβη για τον ηγέτη του ΔΗΣΥ, έπειτα από συνάντηση που είχε μαζί του δύο και πλέον μήνες από την ανάδειξη του Δημήτρη Χριστόφια στην προεδρία της Δημοκρατίας. Τα ευμενή σχόλια καταγράφονται σε εμπιστευτικό τηλεγράφημα –υπό τον κωδικό 08ΝΙCOSIA273– του τότε Αμερικανού πρέσβη, Ρόναλντ Σλίκερ, από Λευκωσία προς την Ουάσινγκτον στις 30 Απριλίου 2008, και κάνουν λόγο για την «πολιτική οξύνοια», το «θάρρος» και την «προοδευτική σκέψη» του Νίκου Αναστασιάδη, ενώ στο έγγραφο υπογραμμίζεται η μεγαλοθυμία του ηγέτη της αντιπολίτευσης έναντι του νέου Προέδρου. Συγκεκριμένα, φέρεται να ανέφερε στους Αμερικανούς πως αν και «ο Χριστόφιας έκανε τεράστια λάθη στο παρελθόν», τώρα πια «ο ηγέτης του ΑΚΕΛ φαίνεται να έχει μάθει από τα λάθη του». Ακόμα, στο έγγραφο αναφέρεται πως «ο Αναστασιάδης δεν έδειξε σημάδια απογοήτευσης για την ήττα του Ιωάννη Κασουλίδη στις 24 Φεβρουαρίου, ούτε για το γεγονός ότι ο ΔΗΣΥ παρέμενε στο ρόλο της αντιπολίτευσης».

Ως περίληψη του τηλεγραφήματος ο πρέσβης Σλίκερ γράφει τα εξής: «Ο νέος Κύπριος πρόεδρος, Δημήτρης Χριστόφιας, μπορεί να βασίζεται στον ΔΗΣΥ πως θα στηρίξουμε τη στρατηγική του για την επανένωση της Κύπρου, φτάνει να παίξει τίμια και να μην μας κάνει κόλπα» είπε στον Πρέσβη ο ηγέτης του ΔΗΣΥ στις 22 Απριλίου. Το ότι είμαστε αντιπολίτευση δεν πάει να πει πως θα εναντιωνόμαστε σε κάθε πρωτοβουλία της κυβέρνησης απλώς για κερδίζουμε πόντους, εξήγησε ο Αναστασιάδης, πόσο μάλλον αναφορικά με το εθνικό πρόβλημα. Εξάλλου, ο Χριστόφιας έδειξε την αποφασιστικότητά του να εξεύρει λύση, διορίζοντας σοβαρούς και μετριοπαθείς ηγέτες στις διάφορες ομάδες εργασίας και τεχνικές επιτροπές, οι οποίες έχουν ήδη πιάσει δουλειά. Όμως, για να μπορέσει να δοθεί πολιτική κάλυψη στον Πρόεδρο ώστε με τη σειρά του αυτός να μπορέσει να αντικρούσει τους εθνικιστές, πρέπει οι συνομιλίες να αποφέρουν σύντομα αποτελέσματα. Ο ΔΗΣΥ στοχεύει στη βελτίωση του πολιτικού κλίματος μεταξύ των δύο κοινοτήτων, ενδυναμώνοντας τους δεσμούς με το Ρεπουμπλικανικό Toυρκικό Κόμμα (CTP) και άλλα τουρκοκυπριακά κόμματα. Επίσης, ελπίζει πως θα φιλοξενήσει τον Τ/κ ηγέτη Μεχμέτ Αλί Ταλάτ στο σπίτι του στη Λεμεσό, κάποια στιγμή τον Μάιο. Ο Αναστασιάδης, σε αντίθεση με τους περισσότερους Ελληνοκύπριους πολιτικούς, εκτιμά πως η παρούσα πολιτική ηγεσία της Τουρκίας δεν είναι αντίθετη σε μια λύση στο Κυπριακό. Παρά τις προσπάθειες των Ελληνοκυπρίων, ωστόσο, ο ηγέτης του ΔΗΣΥ είναι βέβαιος πως όποια συμφωνία κι αν προκύψει θα είναι δυσμενέστερη ως προς τα ε/κ συμφέροντα απ’ ό,τι ήταν το Σχέδιο Ανάν το 2004, για την απόρριψη του οποίου φταίει ο –αρχιεχθρός του ηγέτη του ΔΗΣΥ– Τάσσος Παπαδόπουλος».

Το δόγμα του σοσιαλφασισμού

Του Νικόλα Α. Ιωννίδη*

Με μεγάλο ενδιαφέρον διάβασα στον «Φ» της 29/08/2011, καθ’ οδόν προς το Προεδρικό για άλλη μία μαύρη Δευτέρα, το άρθρο της κυρίας Ντίας Σεργίου. Το εν λόγω κείμενο περιελάμβανε ένα ακατάσχετο υβρεολόγιο και αναφερόταν σε διάφορα πρόσωπα, μεταξύ των οποίων και ο γράφων. Δεν γνωρίζω τη συντάκτρια του ρηθέντος άρθρου, η οποία ελπίζω να είναι πάντα καλά, όμως δεν προτίθεμαι να καταφερθώ εναντίον της προσωπικά. Άλλωστε, κάτι τέτοιο εκ μέρους μου θα κατεδείκνυε χαμηλό μορφωτικό και πολιτισμικό επίπεδο. Αντιθέτως, με αφορμή το δημοσίευμα αυτό, θα εκθέσω ορισμένους προβληματισμούς με επιχειρήματα, κάνοντας επίκληση κυρίως στη λογική των συμπολιτών μου και λιγότερο στο θυμικό και το επιθυμητικό τους.

Αρχικά στο άρθρο συναντούμε τη μόνιμη επωδό περί πραξικοπήματος και ΕΟΚΑ Β’. Εν τη ελλείψει επιχειρημάτων επαναφέρεται το συγκεκριμένο ζήτημα και χρησιμοποιείται κατά το δοκούν σε οποιαδήποτε περίσταση, όσο άσχετο και αν είναι με το υπό συζήτησιν θέμα. Είναι σημαντική η επισήμανση της αρθρογράφου ότι γνωρίζει πραξικοπηματίες που έγιναν μέχρι και βουλευτές. Αυτό μου προκαλεί εύλογα ερωτήματα. Αφού λέτε πως γνωρίζετε ανθρώπους που ισχυρίζεστε ότι συμμετείχαν στο πραξικόπημα, γιατι δεν το καταγγέλλετε στην Αστυνομία;

Γιατί ο παντοδύναμος Γενικός Εισαγγελέας δεν διατάσσει, αυτεπάγγελτα ή κατόπιν εντολής του δημοκρατικά εκλελεγμένου Προέδρου της Δημοκρατίας, έρευνα για να διαπιστώσει αν όντως οι συγκεκριμένοι άνθρωποι στράφηκαν εναντίον της Δημοκρατίας το 1974; Εξάλλου, δεν τίθεται θέμα παραγραφής. Με αυτό τον τρόπο θα βρούμε, επιτέλους, και θα καταδικάσουμε εκείνους που εξυπηρέτησαν αλλότρια συμφέροντα και ενήργησαν με τρόπο έκνομο. Δεν πράττει κανείς κάτι τέτοιο, όμως, γιατί προτιμούν να κυνηγούν χίμαιρες και να αναμασούν τις ίδιες πομφόλυγες.

Λόγω της ατιμωρησίας και της ροπής για αυτομαστίγωμα και απόδοση συλλογικών ευθυνών, είναι πιθανόν ο οποιοσδήποτε να στιγματιστεί σαν πραξικοπηματίας, αν δεν ανήκει στην παρούσα κυβερνητική παράταξη· ακόμα κι αν το 1974 ήταν αγέννητος ή μικρό παιδί.

Το Μαρί και ο Μάριος

Του Δημήτρη Κωνσταντίνου

Η έκρηξη στο Μαρί έχει αλλάξει άρδην τον τρόπο που οι πολίτες αντιμετωπίζουν τους πολιτικούς ή καλύτερα τα επίπεδα αντοχής και ανοχής. Στο νέο αυτό περιβάλλον ο πολιτικός έχει χάσει την αίγλη του, αν δεν είναι «μουσιαμμάς» ακόμα και τον ύπνο του. Η αναπροσαρμογή της δράσης αλλά και της εικόνας ενός πολιτικού είναι το μεγάλο στοίχημα για να καταφέρει αρχικά να επιβιώσει ανάμεσα στη δικαιολογημένη οργή των πολιτών, αλλά και για να ηγηθεί στη νέα τάξη πραγμάτων δίνοντας ελπίδα και παράγοντας έργο. Η νέα γενιά ηγετών είναι προς αναζήτηση.

Αυτός που φαίνεται να μένει στα αζήτητα είναι ο άλλοτε ελπιδοφόρος Μάριος Καρογιάν. Πολλοί περιγράφουν την πρόσφατη πορεία του ως πολιτική ακροβασία σε σχοινί που έχει ήδη κοπεί. Αρκεί κάποιος να συγκρίνει τα κύρια χαρακτηριστικά της κυβερνητικής αποτυχίας που οδήγησαν στο Μαρί, την κατάρρευση της οικονομίας και την οργή των πολιτών, με παραδείγματα από την πρόσφατη πορεία του Μάριου Καρογιάν...