Είναι κι αυτό ακόμα ένας παραλογισμός που πρέπει να συνηθίσουμε για να μην φαινόμαστε παράξενοι. Οι Βρετανοί χρωστούν στο κυπριακό κράτος εκατομμύρια για τις Βάσεις και τις διευκολύνσεις που τους παρέχει σε όλη την ελεύθερη επικράτεια, αρνούνται να πληρώσουν εδώ και μισό αιώνα, δεν τους ζητά τα οφειλόμενα το κυπριακό κράτος, αλλά τους πληρώνει από πάνω και €12 εκατομμύρια για να αγοράσει τη γη του. Από τους Βρετανούς! Αγόρασε η Κυπριακή Δημοκρατία τον οικισμό Βερεγγάρια στα Πολεμίδια (240 σκάλες κυπριακής γης) που κατείχε η βρετανική Κυβέρνηση από το 1960 και πρέπει να πανηγυρίζουμε κιόλας γιατί πετύχαμε καλή τιμή. Δηλαδή, αν δεν συμφωνούσαμε θα μπορούσε η βρετανική Κυβέρνηση να πουλήσει αυτή τη γη σε κάποιον άλλο, στην τουρκική Κυβέρνηση ας πούμε;
Αλλά με ποιον άλλο κάνει διαπραγματεύσεις η κυπριακή Κυβέρνηση για να αποκτήσει κυπριακό έδαφος; Όπου κρίνει αναγκαίο να περάσει στην ιδιοκτησία της ιδιωτική γη, προχωρά σε απαλλοτρίωση κι ο ιδιοκτήτης, αν έχει παράπονο, ας τρέχει στα δικαστήρια. Γι΄ αυτή τη γη γιατί δεν έκανε απαλλοτρίωση και μάλιστα με ένα συμβολικό ποσό, έναντι όσων έχει να παίρνει κι ας τρέχει στα δικαστήρια η βρετανική Κυβέρνηση; Θα μπορούσε να ήταν κι αυτό ένα μέτρο αντίδρασης στη βρετανική πολιτική, που σήμερα έφτασε στο σημείο, διά του πρώην υπουργού Εξωτερικών Τζακ Στρο, να υποβάλλει στη διεθνή κοινότητα ότι ήρθε η ώρα για αναγνώριση του ψευδοκράτους και διχοτόμηση της Κύπρου.
Μετά και από αυτή τη δημόσια πρόκληση του Στρο (και ασφαλώς δεν έχει σημασία ότι δεν είναι πια υπουργός, διότι τέτοιες απόψεις διακινούνται και επίσημα στη βρετανική Κυβέρνηση και γι΄ αυτό αντιμετωπίζουμε το ένα πρόβλημα μετά το άλλο, βλέπε απευθείας εμπόριο, παρεκκλίσεις από το ευρωπαϊκό κεκτημένο, άρση κυπρογενών εμποδίων στην ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας) η κυπριακή Πολιτεία, Κυβέρνηση και Κοινοβούλιο, οφείλει να επανεξετάσει τις σχέσεις με τη Βρετανία και να θέσει διεθνώς ζητήματα που είναι πιθανόν να ανακόψουν τις κατ΄ επανάληψη εχθρικές βρετανικές μεθοδεύσεις. Λέμε «είναι πιθανόν», πάντως με την απραξία μας, επειδή τάχα δεν πρέπει να ανοίξουμε μέτωπο (που ούτως ή άλλως είναι πάντα ανοικτό από το ’60) η βρετανική πολιτική μάς έχει κολλημένους στον τοίχο και πυροβολεί ασταμάτητα.
Το 2007, μετά την υπογραφή συμφώνου στρατηγικής συνεργασίας Τουρκίας-Βρετανίας, η Κυβέρνηση Τάσσου Παπαδόπουλου είχε διορίσει επιτροπές με ξένους και Κύπριους εμπειρογνώμονες και επανεξέτασαν «όλο το φάσμα των σχέσεων με το Ηνωμένο Βασίλειο», και «έχουμε λάβει κάποιες αποφάσεις για μέτρα» (Τάσσος Παπαδόπουλος - συνέντευξη στον «Φ», 24/12/2007). Τα αποτελέσματα αυτών των μελετών και τα μέτρα ακυρώθηκαν μόλις εξελέγη πρόεδρος ο Δημήτρης Χριστόφιας και άρχισε να δεσμεύει τα εγγόνια μας. Οι εκτιμήσεις εκείνων των επιτροπών και οι αποφάσεις που είχαν ληφθεί πρέπει να ανασυρθούν τώρα από τα συρτάρια του Προεδρικού. Δοκιμάστηκε δυόμισι χρόνια μια άλλη πολιτική, η πολιτική της φιλίας και της χημείας, και απέδωσε τα χείριστα. Αυτό λένε τα αποτελέσματα. Θα συνεχίσουμε την ίδια τακτική για να μας εξοντώσουν;
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Φιλελεύθερος", 11/11/2010
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Φιλελεύθερος", 11/11/2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου