«Το κυπριακό πρόβλημα δεν είναι πια πρόβλημα μόνο των Κυπρίων, αλλά της διεθνούς κοινότητας στο σύνολό της».
Αν ακούαμε αυτή τη δήλωση πριν από λίγα χρόνια, θα απαντούσαμε με βεβαιότητα ότι ανήκει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ή σε κάποιο ηγέτη ελληνοκυπριακού κόμματος.
Μιλούμε για... πριν από μερικά χρόνια. Διότι σήμερα τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά, ενδεικτικά της μεταστροφής των θέσεων, που υπήρξε και της πλήρους αποτυχίας της πολιτικής μας.
Η δήλωση, λοιπόν, που προαναφέραμε, ότι το Κυπριακό δεν είναι πρόβλημα της Κύπρου, αλλά διεθνές, ανήκει στον Μεχμέτ Αλί Ταλάτ! Μια καθαρά ελληνοκυπριακή θέση, που ίσχυσε πολλά χρόνια, έγινε τώρα τουρκική.
Η δική μας πλευρά διακήρυσσε, από το 1974, ότι το Κυπριακό είναι διεθνές πρόβλημα και η Άγκυρα και ο Ντενκτάς απαντούσαν ότι το Κυπριακό δεν είναι διεθνές θέμα, αλλά αφορά τις δύο κοινότητες και πρέπει να λυθεί στο πλαίσιο των διακοινοτικών συνομιλιών. Σήμερα, οι θέσεις αντεστράφησαν πλήρως. Η ελληνοκυπριακή πλευρά λέγει ότι το πρόβλημα είναι κυπριακό, πρέπει να λυθεί από τους Κυπρίους και οι Τούρκοι απαντούν με τη θέση μας... του 1980: Ότι το πρόβλημα δεν είναι Κυπριακό, αλλά διεθνές.
Δεν είναι όμως μόνο αυτή η θέση που αντεστράφη. Υπάρχουν και άλλες διαχρονικές ελληνοκυπριακές θέσεις που εγκαταλείφθηκαν και σήμερα αποτελούν πάγιες θέσεις των Τούρκων.
Τι λέγαμε πριν από μερικά χρόνια; Ότι τα Ηνωμένα Έθνη αποτελούν το καταφύγιο της κυπριακής υπόθεσης και το Κυπριακό θα λυθεί στο πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών. Και οι Τούρκοι απαντούσαν ότι το πρόβλημα θα λυθεί μεταξύ των δύο κοινοτήτων και δεν αποδέχοντο δραστική παρέμβαση του ΟΗΕ.
Χρόνο με το χρόνο όμως, η κατάσταση διαφοροποιήθηκε εις βάρος μας. Τα Ηνωμένα Έθνη και οι εκάστοτε Γενικοί Γραμματείς σταμάτησαν να διαδραματίζουν ρόλο δίκαιου μεσολαβητή, κατέστησαν όργανα υλοποίησης της αμερικανικής πολιτικής και ανέλαβαν να προωθήσουν τις τουρκικές θέσεις και να παρουσιάζουν σχέδια λύσης, σύμφωνα με τις αγγλο-αμερικανο-τουρκικές επιδιώξεις.
Σήμερα, λοιπόν, η Τουρκία και ο Ταλάτ κατέστησαν οι πιο θερμοί υποστηρικτές της ενεργού παρέμβασης των Ηνωμένων Εθνών, διότι γνωρίζουν ότι αυτή η παρέμβαση θα εκδηλωθεί υπέρ των θέσεών τους, και η ελληνοκυπριακή πλευρά, πάλαι ποτέ υποστηρικτής των παρεμβάσεων και του ενεργότερου ρόλου των Ηνωμένων Εθνών, ακούει επιδιαιτησία και ενεργότερο ρόλο του ΟΗΕ και τραβά πίσω!
Αυτές οι δύο σημαντικές διαφοροποιήσεις αποδεικνύουν πόσο έδαφος έχει κερδίσει τα τελευταία χρόνια η τουρκική πλευρά, στο διεθνές πεδίο, και πόσο έδαφος έχασε η δική μας. Η Τουρκία, ενόσω δεν είχε τη διεθνή υποστήριξη, απαιτούσε αποδιεθνοποίηση του Κυπριακού. Τώρα που αισθάνεται αποενοχοποιημένη και ισχυρή στρέφεται προς υποστήριξη στη διεθνή κοινότητα. Ενώ εμείς εσωστρεφούμε και μετατρέπουμε το Κυπριακό σε πρόβλημα τοπικό.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Σημερινή", 24/9/2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου