Το ΔΗΚΟ θα μοιραστεί την ευθύνη των ερειπίων…

Του Σάββα Ιακωβίδη

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ του ΔΗΚΟ, Μ. Καρογιάν, τις μεταμεσονύχτιες ώρες της Τρίτης, έκανε μια περίεργη δήλωση. «Έχουμε αγνές προθέσεις», είπε. «Μας άπλωσαν το χέρι, αυτό το χέρι εμείς το πιάνουμε. Το πιάνουμε για να πάμε μπροστά». Ποιοι του άπλωσαν το χέρι; Μα, ασφαλώς, ο πρόεδρος Χριστόφιας και το ΑΚΕΛ. Και γιατί ο Μ. Καρογιάν το έπιασε; Για να πάει μπροστά, υπογράμμισε. Πού; Οι σκεπτόμενοι ΔΗΚΟϊκοί και οι πολίτες, ακόμα δεν παραφρόνησαν. Θυμούνται ότι, εδώ και δύο σχεδόν χρόνια, το ΔΗΚΟ βροντοφωνάζει, σε όσους θέλουν να το πιστέψουν, ότι ο Δ. Χριστόφιας έκανε απαράδεκτες και καταστροφικές υποχωρήσεις στους Τούρκους. Αποδέχτηκε την εκ περιτροπής προεδρία και τη σταθμισμένη ψήφο. Αποδέχτηκε χωρίς ανταλλάγματα και μονομερώς την παραμονή 50.000 εποίκων, θέμα για το οποίο ο Πρόεδρος του ΔΗΚΟ καυχιέται ότι πρώτος το έθεσε στο Εθνικό Συμβούλιο. Ο Δ. Χριστόφιας δέχτηκε και άλλες ρυθμίσεις στην εσωτερική διακυβέρνηση, με τις οποίες το κόμμα διαφωνεί έντονα. Το ΔΗΚΟ ήταν οργισμένο για υβριστικούς χαρακτηρισμούς, εκ μέρους του ΑΚΕΛ, εναντίον στελεχών και αξιωματούχων του κόμματος.

Βυθίστηκε στην ανυποληψία το ΔΗΚΟ

Του Δρα Ευστάθιου Αβρααμίδη

Το ΔΗΚΟ με την απόφασή του να στηρίξει μια πολιτική με την οποία διαφωνεί, υπέγραψε την αυτοακύρωσή του. Η απόφαση ότι μένει αλλά διατηρεί τάχα τις διαφωνίες του, είναι απλώς ένας τρόπος για να ξεγελαστούν όσοι είναι πρόθυμοι να ξεγελούν τον εαυτό τους και τη συνείδησή τους. Άλλωστε επειδή ήθελαν να ξεγελαστούν και να ξεγελάσουν, αρπάχτηκαν από την επιστολή του Δ. Χριστόφια που δεν έλεγε τίποτε απολύτως. Τη χρησιμοποίησαν ως άλλοθι για να κρατηθούν στην εξουσία και τα οφέλη της. Το ΔΗΚΟ έχει ήδη απαξιωθεί στη συνείδηση του κόσμου. Το κόμμα που είχε ως βασική έγνοια του το κυπριακό και τα συμφέροντα του κυπριακού ελληνισμού, μεταλλάχτηκε. Τώρα έχει άλλες προτεραιότητες. Το κόμμα του Σπύρου Κυπριανού και του Τάσσου των Ελλήνων ξενέρωσε. Έγινε κολαούζος του ΑΚΕΛ - αύριο μπορεί να είναι κολαούζος του ΔΗΣΥ, με ανάλογα «επιχειρήματα» και άσχετα με το κυπριακό. Είχα γράψει αμέσως μετά τις τελευταίες προεδρικές εκλογές ότι οι ξένοι, αφού είχαν ήδη τη συναίνεση των ηγεσιών ΔΗΣΥκαι ΑΚΕΛ για μια λύση τύπου Ανάν (με εκ περιτροπής προεδρίες κ.λπ.), θα στόχευαν στη διάβρωση του ΔΗΚΟ που ήταν ένας πυλώνας αντίστασης, έτσι ώστε να περάσουν ένα καταστροφικό σχέδιο όπως αυτό που επωάζεται. Δυστυχώς η διαδικασία διάβρωσης είναι σε εξέλιξη.

Ο ανυπάκουος και ασεβής υδραυλικός

Του Μάριου Δημητρίου

Σχεδόν τρεις μήνες άντεξε την απεργία πείνας ο Ορλάντο Ζαπάτα Ταμάγιο, 42 χρονών, Κουβανός πολιτικός κρατούμενος, που διεκδικούσε καλύτερες συνθήκες κράτησης στα μπουντρούμια του καθεστώτος, και αγωνιζόταν ειρηνικά για τη δημοκρατία και την ελευθερία στην πατρίδα του. Πέθανε προχθές σε νοσοκομείο της Αβάνας, όπου είχε μεταφερθεί από τη φυλακή, μετά από 85 μέρες αποχής από στερεά τροφή, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη κτηνώδη μεταχείριση και τα σωματικά βασανιστήρια που υπέφερε ο ίδιος και άλλοι συγκρατούμενοί του από τους δεσμοφύλακες στη φυλακή Κίλο 7, στην ανατολική επαρχία Καμάκουεϊ.

Ήταν ένας από τους 75 συλληφθέντες ακτιβιστές της Μαύρης Άνοιξης του 2003, που η κυβέρνηση Κάστρο αποκαλεί μισθοφόρους των Αμερικανών και αντεπαναστάτες…

Ξέρετε τι σημαίνει να πεθαίνει ένας άνθρωπος από πείνα; Για σκεφτείτε το. Εννοώ να επιλέγει να αρνείται το φαγητό για μέρες πολλές. Και για εβδομάδες. Και για μήνες. Να χρησιμοποιεί το θάνατό του, αργό και βασανιστικό, σαν το μόνο όπλο που του απέμεινε, ενάντια στη βάναυση εξουσία των κομματικών λογοκριτών.

Γιατί ο Καρογιάν οφείλει να σαλπίσει αποχώρηση

Του Σάββα Ιακωβίδη

ΣΤΗ ΖΩΗ των ανθρώπων όπως και στην Ιστορία των λαών και των ηγετών έρχεται η στιγμή, που το μεγάλο «ναι» ή το μεγάλο «όχι» να αποφασίσουν. Ευτυχείς οι άνθρωποι που γνωρίζουν πότε πρέπει να πουν το «ναι» ή το «όχι». Δυστυχείς οι πολιτικοί και δυστυχεστέρα η πατρίδα όταν δεν γνωρίζουν πότε και γιατί λένε «ναι» ή «όχι». Σε ποια θέση θα βρεθεί σήμερα ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ, Μάριος Καρογιάν, μετά τη συνάντησή του με τον Πρόεδρο Χριστόφια; Η εντύπωση που ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ δίνει σε τρίτους, είναι ότι δεν φαίνεται να επιθυμεί αποχώρηση του ΔΗΚΟ από την Κυβέρνηση, όπως ήδη έπραξε η ΕΔΕΚ. Δεν γνωρίζουμε ποιους ενδεχομένως λόγους ο Μ. Καρογιάν θα έχει, και αυτοί αναμφίβολα θα εξαρτηθούν και από τι θα του πει σήμερα ο Δ. Χριστόφιας. Ας μη θητεύσουμε σε θεωρίες συνωμοσίας. Ας μείνουμε στο επίπεδο του πολιτικά ορθού και ηθικά επιβαλλόμενου. Τις τελευταίες ημέρες, ο Μ. Καρογιάν επιμένει ότι το ΔΗΚΟ εμμένει μόνο σε αρχές, επειδή οι διαφορές του με τον Δ. Χριστόφια εστιάζονται σε κεφαλαιώδεις και ουσιώδεις πτυχές του Κυπριακού. Συνεπώς, λέγει ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ, δεν τους αφορούν οι θώκοι ούτε τα «ταξίματα» αλλ’ οι αρχές.

Ρut the chair down, now!

Του Κώστα Βενιζέλου

Η ΕΔΕΚ έβαλε ένα τέλος στην πολιτική παραδοξότητα που επικρατούσε για δύο περίπου χρόνια και αποφάσισε την αποχώρησή της από την Κυβέρνηση. Η παραμονή στην Κυβέρνηση δεν εξυπηρετούσε ούτε τους Σοσιαλιστές αλλά ούτε και τον Πρόεδρο Χριστόφια, λόγω των συνεχών διαφωνιών και δημόσιων αντιπαραθέσεων. Όταν διαφωνεί κανείς με βασικά και σημαντικά ζητήματα πολιτικής και παραμένει σε ένα κυβερνητικό σχήμα, τότε χάνει το τρένο της πολιτικής αξιοπιστίας και κερδίζει την μπακαλίστικη λογική της συμμετοχής στη νομή της εξουσίας. Μικρά- μικρά ρουσφέτια και ενίσχυση του παραγοντισμού.

Το δούλεμα είναι εκ περιτροπής

Του Άριστου Μιχαηλίδη

ΠΑΕΙ κι έρχεται η εκ περιτροπής προεδρία και όποτε το φέρει η ανάγκη (π.χ. για να απαντηθεί η αποχώρηση της ΕΔΕΚ) επανέρχεται και το χιλιοειπωμένο επιχείρημα ότι αυτή η πρόνοια δεν είναι πρόταση του Προέδρου Χριστόφια, αλλά την είχε αποδεχτεί προηγουμένως η ηγεσία, ακόμα και ο Τάσσος Παπαδόπουλος. Το ενοχλητικό δεν είναι ότι κάποιοι πιστεύουν σ΄ αυτή την πρόνοια και επιχειρηματολογούν για να την υποστηρίξουν, είναι η προσπάθεια να πεισθεί ο λαός ότι οφείλει να την αποδεχτεί, όχι επειδή είναι μια καλή ρύθμιση, δημοκρατική, λειτουργική, αλλά επειδή την είχαν αποδεχτεί οι προηγούμενοι. Είναι άδικο, λένε, να κατηγορείται ο Πρόεδρος Χριστόφιας γι΄ αυτή την πρόταση, αφού υπάρχει και στην κωδικοποίηση του Εθνικού Συμβουλίου του 2005 και την αποδέχτηκε κι ο τότε Πρόεδρος Παπαδόπουλος, διότι όταν έστειλε αντιπροσώπους στον Ανάν δεν έθεσε θέμα διαφωνίας του με την εκ περιτροπής, άρα συμφωνούσε. Επειδή πες - πες, η πλύση εγκεφάλου φαίνεται να λειτουργεί και μερικοί αναγνώστες μας ρωτούσαν προχτές ποια είναι τελικά η πραγματικότητα (όταν άκουγαν ξανά το επιχείρημα) πρέπει να πούμε το εξής:

Το 2005 το Εθνικό Συμβούλιο προσπαθούσε να βρει τρόπο να σπάσει το αδιέξοδο, που ακολούθησε το δημοψήφισμα και τα κόμματα κατέθεσαν προτάσεις αλλαγών στο σχέδιο Ανάν με την ελπίδα να ξεκινήσει μια νέα διαδικασία. Ο Τάσσος Παπαδόπουλος έκανε τη σύνοψη των προτάσεων και με βάση αυτήν έστειλε στον ΟΗΕ τους αντιπροσώπους του για να διαβουλευθούν. Μιλώντας στο συνέδριοτου ΑΚΕΛ το Νοέμβριο του 2005 (ήταν μια ομιλία η οποία επίσης χρησιμοποιείται σήμερα παραπλανητικά) ο τότε Πρόεδρος εξήγησε:

«Με βάση αυτή τη «σύνοψη», οι αντιπρόσωποι μου που απέστειλα στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, σε συνεχείς και εντατικές συναντήσεις που διάρκεσαν για μια, σχεδόν, βδομάδα, παρουσίασαν, εξήγησαν με λεπτομέρεια και καθαρότητα τις απαιτήσεις μας για αλλαγές που είτε ήσαν ομόφωνες είτε συγκέντρωναν τη στήριξη της μεγάλης πλειοψηφίας των κομμάτων. Όλες οι προτάσεις που υπέβαλαν οι αντιπρόσωποι μου, περιορίζονται αυστηρά στη «σύνοψη» που θεωρώ ότι εγκρίθηκε από το Εθνικό Συμβούλιο.

»Διατήρησα και διατηρώ για τον εαυτό μου, το δικαίωμα είτε να προσθέσω είτε να αφαιρέσω θέματα, αναλόγως της προόδου των διαπραγματεύσεων, αλλά δεν πρόκειται να απαριθμήσω επίσημα ή να ιεραρχήσω τις αλλαγές, που επιδιώκουμε προτού καν αρχίσουν οι συνομιλίες».

Η επιλογή είναι μεταξύ αξιοπρέπειας και διασυρμού

Του Κωστάκη Αντωνίου

Τι περιμένει η ηγεσία του ΔΗΚΟ και βρίσκει αφορμές παράτασης της παραμονής στην Κυβέρνηση; Τι αναμένει να ακούσει ο Μάριος Καρογιάν από τον Πρόεδρο Χριστόφια, ώστε να διατηρήσει το ΔΗΚΟ σε μιαν απομονωμένη ετερόκλητη συμμαχία, στην οποία το Δημοκρατικό Κόμμα πληρώνει με κόστος τη σύμπραξή του;

Αναμένει ο Μάριος Καρογιάν πως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα του ανακοινώσει πως αποφάσισε απόσυρση των προτάσεών του περί εποίκων, εκ περιτροπής προεδρίας και σταθμισμένης ψήφου; Αναμένει πως θα του ανακοινώσει αναπροσαρμογή στρατηγικής; Αναμένει να του δηλώσει πως θα εγκαταλείψει τη φιλοσοφία του ότι ο Ταλάτ και οι Τουρκοκύπριοι μπορεί να αποτελέσουν τροχοπέδη στα σχέδια της Τουρκίας; Αναμένει να του πει ότι θα εγκαταλείψει τη συμφωνία της 23ης Μαΐου και θα επανέλθει στη συμφωνία της 8ης Ιουλίου;

Δεν νομίζουμε ότι ο Μάριος Καρογιάν είναι τόσο αφελής που να πιστεύει ότι ο Πρόεδρος Χριστόφιας θα εγκαταλείψει όσα προκαλούν την αντίθεση του ΔΗΚΟ και πως θα ευθυγραμμιστεί με τη φιλοσοφία του.

Ένα απόρρητο έγγραφο και το «νερό της ειρήνης»

Ο Βασιλείου ετοίμασε σχέδιο για μεταφορά νερού από την Τουρκία στην Κύπρο και για διανομή του νερού αυτού σε ολόκληρο το νησί

Του Σενέρ Λεβέντ

Το γεγονός συνέβη το 1995. Τότε ήταν στην κυβέρνηση ο Οζκέρ Οζγκιούρ. Αναπληρωτής Πρωθυπουργός. Και Πρόεδρος του Ρεπουμπλικανικού Τουρκικού Κόμματος (ΡΤΚ). Μια μέρα, συγκάλεσε την Κεντρική Επιτροπή του κόμματος. «Θα σας αποκαλύψω κάτι πολύ σημαντικό», τους είπε. Όλοι τον άκουγαν με πολλή προσοχή. Ο Δάσκαλος μπήκε στο θέμα. Περιήλθε στην κατοχή του ένα πολύ σημαντικό έγγραφο. Ήταν πολύ απόρρητο, λέει. Εμφανίστηκε μετά από μια συνάντηση ενός «Think-Tank», στο οποίο λάμβαναν μέρος Αμερικανοί και 'Αγγλοι. Ο Δάσκαλος ζήτησε από τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής να διαβάσουν αυτό το έγγραφο και να του γράψουν ο καθένας ξεχωριστά τι κατάλαβαν από αυτό. Όμως, δεν τους έδωσε καν φωτοαντίγραφο. Το κράτησε ο ίδιος. Όλοι έγραψαν την άποψή τους και του την έδωσαν χωρίς να γνωρίζουν τι είχαν γράψει οι άλλοι. Ο αγαπητός φίλος Μπαρίς Μπουρτζού, ο οποίος τότε ήταν μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος και παρευρισκόταν σε αυτή τη συνάντηση, συγκέντρωσε τις απόψεις του στα δύο πιο κάτω σημεία: Το πρώτο ήταν ότι το νότιο μέρος της Κύπρου θα ενταχθεί στην ΕΕ ως Κυπριακή Δημοκρατία, ενώ ο βορράς θα μείνει υπό τον έλεγχο της Τουρκίας μέχρι να καταστεί μέλος της ΕΕ. Το δεύτερο ήταν ότι θα μεταφερθεί νερό στο νησί από την Τουρκία και από τις εγκαταστάσεις που θα ανεγερθούν στην Καρπασία με ισραηλίτικα κεφάλαια, θα διοχετεύεται νερό τόσο σε ολόκληρη την Κύπρο όσο και στο Ισραήλ. Και το αντάλλαγμα για το νερό αυτό θα αξιολογηθεί ως αποζημίωση της Τουρκίας για τις ελληνοκυπριακές περιουσίες στο βορρά. Δηλαδή, η Τουρκία θα πληρώσει τα χρέη της με το νερό αυτό με την πάροδο του χρόνου.

Ε, φτάνει! Έχουμε πιο σοβαρά προβλήματα

Του Άριστου Μιχαηλίδη

ΕΔΩ και μια βδομάδα «κάποιοι» βγάζουν το παλούκι καθημερινά δίνοντας διαστάσεις εθνικής τραγωδίας σε ένα σύνθημα εναντίον του Δημήτρη Χριστόφια, που ακούστηκε στο περιθώριο εκδήλωσης της Αδούλωτης Κερύνειας. Το καταδίκασαν μια, το καταδίκασαν δυο, κατηγόρησαν βουλευτές που ήταν παρόντες, ζήτησαν εξηγήσεις, ξαναζήτησαν, έγιναν δεκάδες σχετικές συζητήσεις και τελικά δεν έμεινε κανένας στην Κύπρο που δεν έμαθε ότι «κάποιοι» έβρισαν τον Πρόεδρο και έπληξαν τον θεσμό. Το γεγονός όμως δεν είχε τις διαστάσεις που του έδωσε η κυβέρνηση και το κυβερνών κόμμα και είναι πια άξιο μελέτης γιατί με την παραμικρή αφορμή να δίνονται τόσες προεκτάσεις, που σε διαφορετική περίπτωση θα είχε περιοριστεί σε ένα περιβάλλον πενήντα ανθρώπων, που ήταν γύρω από τους φωνασκούντες. Είναι καταδικαστέα από όλους τα υβριστικά συνθήματα, αυτό είναι ξεκάθαρο. Αλλά, η επιμονή «κάποιων» να συνεχίζουν αυτή την ιστορία, όταν μπροστά μας βρίσκονται πολύ πιο σημαντικά ζητήματα που πρέπει να μας απασχολούν, είναι τουλάχιστον ύποπτη.

Νέα βιβλία για το Κυπριακό

Του Πέτρου Παπαλυβίου*

ΑΝΑΜΕΣΑ στα πολλά νέα (και καλά) κυπρολογικά βιβλία που βρίσκει ο ρέκτης βιβλιόφιλος στις βιτρίνες των βιβλιοπωλείων μας, προστέθηκαν τις τελευταίες βδομάδες, από τις εκδόσεις Καστανιώτη, και το «Μακάριος: τα τρία λάθη», του Πολύβιου Γ. Πολυβίου, και «Τα σχέδια λύσης του Κυπριακού (1948-1978)» του Νίκου Χριστοδουλίδη.