ΕΔΩ και μια βδομάδα «κάποιοι» βγάζουν το παλούκι καθημερινά δίνοντας διαστάσεις εθνικής τραγωδίας σε ένα σύνθημα εναντίον του Δημήτρη Χριστόφια, που ακούστηκε στο περιθώριο εκδήλωσης της Αδούλωτης Κερύνειας. Το καταδίκασαν μια, το καταδίκασαν δυο, κατηγόρησαν βουλευτές που ήταν παρόντες, ζήτησαν εξηγήσεις, ξαναζήτησαν, έγιναν δεκάδες σχετικές συζητήσεις και τελικά δεν έμεινε κανένας στην Κύπρο που δεν έμαθε ότι «κάποιοι» έβρισαν τον Πρόεδρο και έπληξαν τον θεσμό. Το γεγονός όμως δεν είχε τις διαστάσεις που του έδωσε η κυβέρνηση και το κυβερνών κόμμα και είναι πια άξιο μελέτης γιατί με την παραμικρή αφορμή να δίνονται τόσες προεκτάσεις, που σε διαφορετική περίπτωση θα είχε περιοριστεί σε ένα περιβάλλον πενήντα ανθρώπων, που ήταν γύρω από τους φωνασκούντες. Είναι καταδικαστέα από όλους τα υβριστικά συνθήματα, αυτό είναι ξεκάθαρο. Αλλά, η επιμονή «κάποιων» να συνεχίζουν αυτή την ιστορία, όταν μπροστά μας βρίσκονται πολύ πιο σημαντικά ζητήματα που πρέπει να μας απασχολούν, είναι τουλάχιστον ύποπτη.
Χτες ακόμα, πέντε μέρες μετά το γεγονός και την ώρα που συνεδρίαζε το Εθνικό Συμβούλιο για να δει τι στο καλό θα γίνει με την επιβίωση του τόπου, ο Γιώργος Λουκαΐδης, εκ μέρους του ΑΚΕΛ έδωσε δημοσιογραφική διάσκεψη για να καλέσει τις ηγεσίες του ΔΗΚΟ και της ΕΔΕΚ να τοποθετηθούν δημόσια κατά πόσο υιοθετούν τις «υβριστικές επιθέσεις στελεχών τους απέναντι στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και το ΑΚΕΛ». Το είπαν βέβαια δεκάδες φορές και τα κόμματα και τα στελέχη τους και όλοι: Κανένας δεν τα υιοθετεί. Τι περιμένει όμως το ΑΚΕΛ και επανέρχεται; Ότι θα βγουν οι ηγεσίες των κομμάτων να δηλώσουν ότι υιοθετούν τις υβριστικές επιθέσεις; Ασφαλώς όχι. Κάτι άλλο εξυπηρετεί αυτή η κορύφωση στο κυνήγι αόρατων εχθρών. Το εσωτερικό μέτωπο πάντως, για το οποίο όλοι κόπτονται, δεν το εξυπηρετεί, αντίθετα το δηλητηριάζει, όλο και περισσότερο.
Αν δούμε την απλή και συνήθη λογική του πολιτικού παρασκηνίου, πρέπει να κάνουμε τις εξής διαπιστώσεις:
1. Τα πάντα περιστρέφονται γύρω από την υπερπροστασία προσωπικά του Δημήτρη Χριστόφια ως και είναι ο μοναδικός πρόεδρος στον πλανήτη, που δέχεται υβριστικές επιθέσεις. Άλλοι δέχονται και επιθέσεις με παπούτσια, ντομάτες, αυγά ή και μουστουνιές, όπως πρόσφατα ο Μπερλουσκόνι.
2. Είναι πολύ σοβαρές οι εξελίξεις στο Κυπριακό και η προσοχή του κόσμου πρέπει να είναι στραμένη σε αυτές, όχι στις ανοησίες πέντε-έξι ακραίων που καταφέρνουν να αμαυρώνουν κάθε υγιή αντικατοχική εκδήλωση.
2. Είναι πολύ σοβαρές οι εξελίξεις στο Κυπριακό και η προσοχή του κόσμου πρέπει να είναι στραμένη σε αυτές, όχι στις ανοησίες πέντε-έξι ακραίων που καταφέρνουν να αμαυρώνουν κάθε υγιή αντικατοχική εκδήλωση.
3. Το ΔΗΚΟ και η ΕΔΕΚ σκέφτονται (πάλι) την έξοδο από την κυβέρνηση και η απόδοση σε αυτούς υβριστικών συμπεριφορών εναντίον του Προέδρου προσωποποιεί και αποδυναμώνει τους πραγματικούς λόγους της πιθανής εξόδου.
4. Η αποδοχή των χειρισμών της κυβέρνησης στο Κυπριακό, στην οικονομία και σε άλλους τομείς έχουν κατακόρυφη πτώση και η δημιουργία εντυπώσεων με στόχο την ηρωοποίηση του Προέδρου, που βρίζεται και υπονομεύεται την ώρα που μοχθεί τόσο πολύ για τον τόπο και κινδυνεύει ακόμα και από πραξικόπημα ή «φυσική εξόντωση», μπορεί να φανατίσει κλονιζόμενους οπαδούς.
Τι συμβαίνει λοιπόν από όλα αυτά και θυσιάζεται τόσο επιπόλαια η ηρεμία του κοσμάκη και της ηγεσίας; Ή μήπως όλα;
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Φιλελεύθερος", 6/2/2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου