Πέμπτη 21 Οκτωβρίου 2010

Ο «φάκελος Ντάουνερ»

Της Μικαέλλας Λοΐζου

Ήταν Κυριακή, 23 Νοεμβρίου 2008, όταν η αθηναϊκή εφημερίδα «Το Βήμα» δημοσίευσε αποκαλυπτικό ρεπορτάζ, υπό τον τίτλο «Ο μεσολαβητής που είναι πράκτορας», ανοίγοντας έτσι το κουτί της Πανδώρας, σε σχέση με τον Ειδικό Σύμβουλο του Γ.Γ. του ΟΗΕ στην Κύπρο Αλεξάντερ Ντάουνερ. Λίγο καιρό πριν, ο Ντάουνερ είχε αναλάβει τα νέα του καθήκοντα στην Κύπρο, ως ένας διπλωμάτης με μακρά εμπειρία σε διπλωματικά θέματα, λόγω του προηγούμενού του ρόλου ως ΥΠΕΞ της Αυστραλίας. «Υπάρχει, όμως, μια άλλη πτυχή της δραστηριότητας του κ. Ντάουνερ, που παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον, καθώς τον εμπλέκει στον σκοτεινό κόσμο της σύγχρονης κατασκοπίας», έγραφε η εφημερίδα.

Όπως εξηγούσε περαιτέρω το ρεπορτάζ, ο Ντάουνερ είχε πιάσει δουλειά από το Μάιο του 2008 στην εταιρεία Hackluyt & Co, η οποία ιδρύθηκε από πρώην πράκτορες της Μ16, με σκοπό να προσφέρει πληροφορίες «στρατηγικής σημασίας», δηλαδή απόρρητα κρατικά μυστικά, σε πολυεθνικές εταιρείες, οι οποίες θέλουν να επενδύσουν σε συγκεκριμένες περιοχές με ασταθές πολιτικό ή οικονομικό περιβάλλον. Όπως, παραδείγματος χάριν, η Κύπρος. Το «Βήμα» είχε διασταυρώσει την πληροφόρησή του με στέλεχος της εταιρείας, ενώ σχολίασε ότι «ο κ. Ντάουνερ ταιριάζει απόλυτα σε αυτό το προφίλ του… μεταμοντέρνου κατασκόπου».

Σάββατο 16 Οκτωβρίου 2010

Μετάλλαξη όρων ή στόχων;

Της Αναστασίας Παπαδοπούλου*

Εδώ και ένα και πλέον μήνα ακούμε παντού να συζητείται το «περιουσιακό». Ακούμε να συζητείται κάθε πρόνοια και κάθε όρος, κάθε πρόταση και αντί-πρόταση. Και σε όλη αυτή τη συζήτηση, για μένα μόνο μια απορία παραμένει αναπάντητη. Πότε οι πρόσφυγες μας έγιναν απλά κάποιοι γαιοκτήμονες; Πότε έγινε το Κυπριακό απλά και μόνο, θέμα οικονομικό;

Η ορολογία μας καθορίζει και τους στόχους μας. Όταν μαθαίναμε το «Δεν Ξεχνώ» στο σχολείο, δεν θυμάμαι να συνοδευόταν από «την αγοραία αξία γης στην οποία δεν έχουν γίνει βελτιώσεις». Όταν στο δημοτικό σχολείο έδιναν συσσίτιο, δεν θυμάμαι να έλεγαν στους μαθητές ότι αυτό θα αφαιρεθεί από τις αποζημιώσεις τους. Ή μήπως τα μωρά στους καταυλισμούς έκλαιγαν γιατί ήταν κάτω των 10 ετών και ήξεραν ότι δεν θα είχαν δικαίωμα επιστροφής;

Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 2010

Κυρίαρχη σε ολόκληρο τον εναέριο χώρο η Κυπριακή Δημοκρατία

Το βρετανικό Εφετείο απέρριψε την αξίωση Τ/κ για απευθείας πτήσεις

ΑΠΟΦΑΣΗ-ορόσημο, που κατοχυρώνει με τον πιο εμφαντικό και κατηγορηματικό τρόπο την κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας επί του εναέριού της χώρου, εκδόθηκε χθες από το Εφετείο της Βρετανίας. Η απόφαση αφορά στην έφεση που ασκήθηκε από τις εταιρείες Κibris ΤurkΗava Υollari και CΤΑ ΗolidaysLimited κατά της πρωτόδικης απόφασης ημερομηνίας 28/7/2009, με την οποία είχε απορριφθεί η προσφυγή των ίδιων εταιρειών κατά της απόρριψης από το Βρετανικό Υπουργείο Μεταφορών αίτησης για χορήγηση άδειας διεξαγωγής απευθείας πτήσεων μεταξύ αεροδρομίων της Βρετανίας και του παράνομου αερολιμένα της Τύμπου.

Κυριακή 3 Οκτωβρίου 2010

Μακάρι να ήταν «εισβολέας» η μάνα Ελλάδα

Του Λάζαρου Μαύρου

Μ Α Κ Α Ρ Ι η μητέρα πατρίδα μας, η Ελλάδα, να ήταν «εισβολέας» στην Κύπρο. Χιλιάδες χρόνια την παρακαλούσαν, την εκλιπαρούσαν και ματαίως την ανέμεναν να «εισβάλει» στην Κύπρο, όλες οι γενιές των προγόνων μας. Από την Επανάσταση του Ονήσιλου το 499 π.Χρ. εναντίον της περσικής κατοχής και εναντίον των εδώ περσόδουλων (ανάμεσά τους κι ο αδελφός του Ονήσιλου ο Γόργος), μέχρι και το 2010 μ.Χρ. τού «Ελλάς - Ελλάς - Σκέπασε και μας», ο κύριος και διαχρονικός λόγος των παθημάτων της ελληνικής μεγαλονήσου ημών των Κυπρίων, ήταν και είναι η απροθυμία της μητρός Ελλάδος να «εισβάλει» στην Κύπρο…

Σάββατο 2 Οκτωβρίου 2010

Μισή αλήθεια και αυτοπροστασία

Του Άριστου Μιχαηλίδη

«Θα πάψουμε να καταδικάζουμε τη Χούντα, θα πάψουμε δηλαδή, να λέμε την ιστορική αλήθεια; Θα παραχαράξουμε την ιστορία αυτού του τόπου;», ρωτούσε χτες ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, σχολιάζοντας τις αντιδράσεις που προκάλεσε η δήλωσή του περί εισβολής της Ελλάδας. Αλλά ο Πρόεδρος δεν έπρεπε να θέτει στο λαό ρητορικά ερωτήματα, έπρεπε να δίνει απαντήσεις. Αλλά, ακόμα και ο τρόπος που έθεσε τα ερωτήματά του χτες μπορεί να χαρακτηριστεί ως σκόπιμη διαστρέβλωση των γεγονότων. Θέλει να μας πει ότι όσοι του ασκούν κριτική το κάνουν για να πάψουν να καταδικάζουν τη Χούντα; Έγιναν ξαφνικά όλοι χουντικοί σ΄ αυτό τον τόπο; Και την ώρα που όλος ο κόσμος παρακολουθεί στις τηλεοράσεις, ξανά και ξανά, τη δήλωσή του, ο ίδιος στρέφει τα πυρά του σε ένα μόνο δημοσιογράφο, ο οποίος απομόνωσε δήθεν τη φράση του. «Ένας δημοσιογράφος αν θέλετε, θέλησε να απομονώσει μια λέξη και να δημιουργηθεί όλο αυτό το αλαλούμ». Φταίει ο δημοσιογράφος δηλαδή και όχι το περιεχόμενο όσων είπε ο ίδιος! Πράγματι όμως, ένας μόνο δημοσιογράφος πρόβαλε τη συγκεκριμένη δήλωση, διότι οι υπόλοιποι ενημερώθηκαν από το κυβερνητικό Πρακτορείο Ειδήσεων, το οποίο φρόντισε τυχαία να μη μεταδώσει ούτε λέξη από το προβληματικό απόσπασμα.

Ημέρα Ανεξαρτησίας

Του Πέτρου Παπαπολυβίου*

Γιορτάστηκε χθες η επέτειος της ανακήρυξης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η κυπριακή «Ημέρα Ανεξαρτησίας», βέβαια, είναι η 16η Αυγούστου 1960, ενώ η 1η Οκτωβρίου καθιερώθηκε αργότερα ως η ημέρα του επετειακού εορτασμού. Τα μεσάνυκτα της Δευτέρας, 15ης Αυγούστου προς την Τρίτη 16η Αυγούστου, υπογράφτηκαν τα έγγραφα της κυπριακής ανεξαρτησίας από τον απερχόμενο κυβερνήτη Φουτ, τον πρέσβη της Ελλάδας Χριστόπουλο, τον Τούρκο πρόξενο Τουρέλ, τον πρόεδρο Μακάριο και τον αντιπρόεδρο Κουτσιούκ. Την τελετή συνόδευσαν οι ήχοι της Φιλαρμονικής της Αστυνομίας, ενώ επέστεψαν 21 χαιρετιστήριοι κανονιοβολισμοί.

Στις 10:00 το πρωί έγινε στο κτήριο της Βουλής των Αντιπροσώπων η «τελετή εγκαθιδρύσεως», που ξεκίνησε με την ορκωμοσία των πενήντα βουλευτών και την εκλογή προέδρου και αντιπροέδρου του σώματος (Κληρίδης και Μουντερίσογλου). Στη συνέχεια δόθηκε η διαβεβαίωση του προέδρου και του αντιπροέδρου της Δημοκρατίας και ακολούθως, στην αίθουσα του Υπουργικού Συμβουλίου, έγινε η ορκωμοσία των υπουργών. Ορκίστηκαν οκτώ από τους δέκα υπουργούς (Αραούζος, Γιωρκάτζης, Θεοχάρης, Κυπριανού, Μανιέρα, Ορέκ, Α. Παπαδόπουλος και Πλουμέρ). Δεν είχε οριστεί ακόμη υπουργός Εξωτερικών, ενώ ο υπουργός Εργασίας, Τάσσος Παπαδόπουλος, βρισκόταν στην Αγγλία για ιατρικούς λόγους. Μετά την ορκωμοσία των υπουργών έγινε η έπαρση της κυπριακής σημαίας στο κτίριο της Βουλής και η επίσημη δοξολογία στο ναό της Φανερωμένης.

Παρασκευή 1 Οκτωβρίου 2010

Πόσο να απολογηθούμε, λοιπόν, ΕΛΔΥΚάριοι αδελφοί μας;

Του Σάββα Ιακωβίδη

ΟΔΥΝΗ. Οργή. Απελπισία. Απόγνωση. Λύπη. Ντροπή. Αυτά τα συναισθήματα συνέχουν την πλειοψηφία των Ελλήνων του τόπου κι εμάς, μετά την ανεκδιήγητη αναφορά του Προέδρου Χριστόφια, ότι οι λεγόμενες Μητέρες-Πατρίδες έκαναν και οι δύο εισβολή στην Κύπρο. Αυτή η ανιστόρητη αλλ’ ενσυνείδητη τοποθέτηση του Δ. Χριστόφια έγινε ενώπιον Αμερικανών και ξένων διπλωματών, ακαδημαϊκών, ειδικών και δημοσιογράφων. Ο Πρόεδρος προσκλήθηκε να μιλήσει στο Brookings Institution, μια πασίγνωστη αμερικανική δεξαμενή σκέψης, στην οποία συνήθως προσκαλούνται ξένοι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων, πρωθυπουργοί, υπουργοί και άλλες προσωπικότητες. Κάποιος όφειλε να προειδοποιήσει τον Δ. Χριστόφια ότι δεν μπορούσε να πάει για… κουνουσμά. Όφειλε να πει μερικά σταράτα πράγματα: Ότι η Κυπριακή Δημοκρατία είναι κατεχόμενη από μια χώρα που φιλοδοξεί να ενταχθεί στη χορεία των πολιτισμένων κρατών. Ότι η Τουρκία παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων των νόμιμων κατοίκων του νησιού και ότι οι Κύπριοι δικαιούνται να απολαμβάνουν των θεμελιωδών ελευθεριών όπως όλοι οι άνθρωποι.