Οι περίεργοι ρωτούν από τώρα ο ένας τον άλλο το εξής: "Ποιον υποστηρίζεις στις προσεχείς εκλογές; Τον Ταλάτ ή τον Έρογλου;". Ποιον να υποστηρίξει ο άνθρωπος; Ακόμη ούτε ο ένας ούτε ο άλλος δεν είναι εκεί. Κανένας τους δεν είπε "θα είμαι υποψήφιος". Όποτε άνοιξε τέτοιο θέμα, μίλησαν με διστακτικότητα. Απλώς υπαινίχθηκαν κάτι. Αλλά δεν είπαν τίποτα το βέβαιο. Γιατί; Διότι και οι δύο περιμένουν τη σφραγίδα της Άγκυρας. Πρώτα θα αποφασίσει η Άγκυρα και μετά αυτοί. Μετά την απόφαση της Άγκυρας, ο ένας από τους δύο θα αποσυρθεί από την κούρσα. Αν η Άγκυρα αποφασίσει υπέρ του Ταλάτ, θα αποσυρθεί ο Έρογλου. Αν αποφασίσει υπέρ του Έρογλου, θα αποσυρθεί ο Ταλάτ. Κανένας από τους δύο δεν θα τολμήσει να ηττηθεί απέναντι στον άλλο. Είναι δυνατόν να μην ανακατευτεί καθόλου η Άγκυρα και να αφήσει ελεύθερη αυτή την κούρσα; Σύμφωνα με ό,τι συνέβαινε μέχρι σήμερα, δεν είναι. Ακόμη και αν αφήσει ελεύθερο τον πρώτο γύρο, δεν πρόκειται να αφήσει τον δεύτερο. Αν νιώσει κίνδυνο, θα αναγκάσει τον άλλο να αποσυρθεί τουλάχιστον. Ακριβώς όπως είχε συμβεί και στις εκλογές του 2000. Είχαν μείνει στον δεύτερο γύρο οι Ντενκτάς και Έρογλου. Υπήρχε μεγάλη πιθανότητα να κερδίσει ο Έρογλου. Όμως, απέσυρε την υποψηφιότητά του και εγκατέλειψε την κούρσα κατόπιν πιέσεων από την Άγκυρα.
Στην Τουρκία υπάρχει βεβαίως και ο παράγοντας στρατιωτικών και πολιτικών. Θα συμφωνήσουν άραγε σε κοινό υποψήφιο στην Κύπρο; Ή μήπως θα επιχειρήσουν να αναμετρηθούν στο νησί υποστηρίζοντας διαφορετικούς υποψήφιους; Μήπως ο Έρντογαν θα στηρίξει τον Ταλάτ και ο στρατός τον Έρογλου; Σύμφωνα με τη σημερινή εικόνα, δεν είναι δυνατόν να το προσδιορίσει κανείς αυτό. Τόσο η κυβέρνηση όσο και ο στρατός φαίνονται να κρατούν ίσες αποστάσεις και από τους δύο. Ο Έρογλου έχει πιο ξεκάθαρες εθνικιστικές δηλώσεις που ικανοποιούν το στρατό. Αλλά δεν μπορεί να λεχθεί ότι αυτές δεν ευφραίνουν την καρδιά και της κυβέρνησης του ΑΚΡ. Επιπλέον, οι δηλώσεις του Έρογλου ταιριάζουν περισσότερο με τις δηλώσεις της κυβέρνησης του ΑΚΡ. Δύο λαοί, δύο δημοκρατίες, δύο κράτη. Άραγε έπαιξε άλλο παιχνίδι με τον Ταλάτ το ΑΚΡ; Μήπως τον έβαλε να λέει διαφορετικά πράγματα επειδή είδε πως υπάρχει όφελος να παρουσιάζεται στον κόσμο ως ένας ηγέτης που "υποστηρίζει τη λύση και την ειρήνη"; Μπορεί. Όμως, όπως κάθε παιχνίδι έχει το τέλος του, έτσι και αυτό. Φαίνεται ότι μετά το Δεκέμβριο η Άγκυρα θα κατευθυνθεί προς μιαν διαφορετική πολιτική. Άλλωστε, ετοιμάζει από τώρα το έδαφος γι' αυτό. Θα φορτωθεί η ευθύνη της μη λύσης στην ελληνοκυπριακή πλευρά. Θα γίνει πιο ξεκάθαρο το αίτημα για ξεχωριστό κράτος. Δηλαδή, κατά την προσεχή περίοδο η Άγκυρα θα απαλλαγεί από τον κόμπλεξ της λύσης και έτσι δεν θα χρειάζεται πλέον τον Ταλάτ. Αυτή είναι η εικόνα που φαίνεται. Όμως, παρά ταύτα κανείς δεν ξέρει τα ζιγκ ζαγκ της πολιτικής. Όσον αφορά το στρατό, δεν είναι δυνατό να πει κάτι το απόλυτο στο θέμα της στήριξης προς τον Έρογλου, έστω και αν τον ικανοποιούν οι δηλώσεις του τελευταίου. Ο στρατός προσέχει ακόμη τι λέει ο Ντενκτάς. Θα στηρίξει όποιον υποδείξει αυτός. Αν ρωτήσουν τον Ντενκτάς ποιον να στηρίξουν ανάμεσα στον Ταλάτ και στον Έρογλου, μήπως είναι δυνατόν να τους πει να στηρίξουν τον Έρογλου; Στην πολιτική σκηνή εδώ υπάρχουν δύο άτομα στα οποία ο Ντενκτάς θα αντιτίθεται συνεχώς. Ο ένας είναι ο Μουσταφά Ακιντζί και ο άλλος ο Ντερβίς Έρογλου. Ο Ντενκτάς δεν θα προτιμήσει κανέναν από αυτούς απέναντι στον Ταλάτ.
Όλοι ρωτάνε συνεχώς για τις προεδρικές εκλογές, αλλά κατά περίεργο τρόπο, οι Άγγλοι εκπρόσωποι της ομάδας Friends of Cyprus που επισκέφτηκαν προχθές την εφημερίδα μας, δεν με ρώτησαν για τις εκλογές αυτές, αλλά για κάποιες άλλες. Για τη δημαρχία της Λευκωσίας. Τελικά, φαίνεται τους ενδιαφέρει περισσότερο ο δήμαρχός μας και όχι ο πρόεδρός μας. Γιατί; Μήπως επειδή ο Δήμος Λευκωσίας είναι ο μοναδικός επίσημος αναγνωρισμένος θεσμός μας στον κόσμο;
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Πολίτης", 9/10/2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου