Φ Τ Ω Χ Υ Ν Ε από χθες η αρετή. Πέθανε χθες ο Βίας ο Λειβαδάς. Διά βίου ενσάρκωση της ελληνικής αρετής. Με το πλήρες περιεχόμενο του αρχαιοελληνικού όρου. Εκείνην ακριβώς την αρετή, που από του Ηροδότου την Ιστορίη για τους 300 του Λεωνίδα στις Θερμοπύλες του 480 π.Χρ., την πέταξε κατάμουτρα στον Εγγλέζο αρχιδήμιο, στρατάρχη σερ Τζον Χάρτινγκ, Γενάρη του 1956, στα κολαστήρια της Ομορφίτας, ο εκ των πανευφήμων και ενδόξων αρχαγγέλων της λευτεριάς, Κυριάκος Μάτσης: «Ου περί χρημάτων τον αγώνα ποιούμεθα, αλλά περί α ρ ε τ ή ς ».
Υ Π Ο το λάβαρο της εθνικοαπελευθερωτικής Ε.Ο.Κ.Α. στα 21 του ο Βίας Λειβαδάς, αυτοπροαιρέτως έσπευσε να χρεωθεί της πατρίδος τα όπλα τα ιερά. Και παρέμεινε ενεργός, ακάματος κι ασυνθηκολόγητος αγωνιστής, σε όλη τη διάρκεια του επίγειου 75χρονου βίου του. Η συμμετοχή του στους αγώνες, από το αντάρτικο της ΕΟΚΑ στις φυλακές της Αγγλίας, με τους Ιρλανδούς αγωνιστές του IRA και στην εθελοντική εθνοφρουρά κατά της τουρκανταρσίας, από τον Ανένδοτο του Γεωργίου Πανανδρέου ως την αντιχουντική πάλη κι από την ίδρυση της ΕΔΕΚ ως τη νυχθημερόν συμμετοχή στην απόκρουση του εκτρώματος του Σχεδίου Ανάν, δεν ήταν ποτέ για τον Βία Λειβαδά, παράσημα και δάφνες για οποιαδήποτε επανάπαυση. Ήταν, κάθε φορά, μια επιπλέον προσωπική ανάληψη επιπρόσθετου χρέους. Και ευθύνης, έναντι της αδικαίωτης πατρίδας.
Υ Π Ο Λ Ο Γ Ο Σ σ' Εκείνους που για την ελευθερία θυσιάστηκαν στους αγώνες του έθνους. Υπόλογος στις νέες και τις επερχόμενες ελληνικές γενιές της Κύπρου. Με καθημερινή τη συνείδηση του εθνικού, δημοκρατικού και κοινωνικού καθήκοντος. Στο μετερίζι του αγώνα της απελευθέρωσης, μάχιμος πάντα κι ενεργός, άφησε την τελευταία του πνοή ο Βίας ο Λειβαδάς. Το πιστοποιούν οι οργανώσεις και οι επιτροπές των οποίων υπήρξε άχρι τέλους ακούραστο στέλεχος. Το κραυγάζουν τα κορυφαία βιβλία που συνέγραψε. Η εφηβικού σφρίγους και πανάρχαιας ελληνικής σοφίας, μαχητική του αρθρογραφία. Το μαρτυρούν οι κάθε φορά συναγωνιστές του. Το γνωρίζουν οι δημοσιογράφοι ραδιοφώνου και εφημερίδων:
Ο Β Ι Α Σ Λειβαδάς, τη Γαλανόλευκη που ενόρκως κι ενόπλως παρέλαβε το 1955, ουδέποτε την υπέστειλε. Ακόμα και στη διάρκεια της πανούκλας του εμφύλιου διχασμού και της ταπεινωτικής ήττας, αλώβητη τη διέσωσε. Η Γαλανόλευκη σήμερα θα σκεπάσει το φέρετρό του. Τιμητικά να τον συνοδεύσει, έτσι που του αξίζει, στην τελευταία του κατοικία. Ξέρουμε τη μέγιστη του έγνοια: Ποιοι και πόσο αποτελεσματικά θ' αδράξουν τη σκυτάλη που αφήνει.
Χαίρε εν Χώρα Ζώντων, Βία Λειβαδά.
Χαίρε, ω χαίρε, ελευθεριά.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Σημερινή", 24,9,2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου