Αναρωτιόμαστε τι μήνυμα θα έστελνε η πολιτική ηγεσία του τόπου προς τους ιερόσυλους και προς τον ανήσυχο λαό, όποιο κι αν είναι το κίνητρων αυτών που βεβήλωσαν τον τάφο και το νεκρό σώμα του Τάσσου Παπαδόπουλου, αν εμφανίζονταν όλοι μαζί στο ετήσιο μνημόσυνο δίπλα από τη σύζυγο και τα παιδιά του. Πιστεύουμε ότι θα έδιναν την πιο ηχηρή απάντηση και εμπράκτως θα διέλυαν το φανατισμό και τη μισαλλοδοξία, που ίσως να θέλουν να αναμοχλεύσουν με την πράξη τους οι ιερόσυλοι. Δεν χρειαζόταν να πουν τίποτε. Θα απαντούσαν σιωπηρά και συμβολικά. Όμως στο μνημόσυνο του τέως Προέδρου της Δημοκρατίας, το ετήσιο και το αμέσως μετά από την ανίερη επίθεση και την (απίστευτη!) απαγωγή του νεκρού, δεν πήγε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ούτε ο αρχηγός της αντιπολίτευσης. Ούτε ο αρχηγός του κυβερνώντος κόμματος. Και αντιθέτως, φρόντισαν επιδεικτικά να υποβαθμίσουν και την εκπροσώπησή τους. Ο ΔΗΣΥ δεν έστειλε κανέναν εκπρόσωπο. Κανέναν! Το ΑΚΕΛ εκπροσωπήθηκε από τον εσχάτως βουλευτή και γενικό γραμματέα της Ενωσης Κυπρίων Αγροτών Πανίκο Χάμπα. Η κυβέρνηση εκπροσωπήθηκε από τον υπουργό Εμπορίου Αντώνη Πασχαλίδη, που ανήκει στο ΔΗΚΟ. Δεν μπόρεσαν άραγε να ξεπεράσουν σε αυτή την τραγικά δύσκολη στιγμή, την εχθρότητά τους προς τις πολιτικές θέσεις ενός ανθρώπου που πέθανε πριν από ένα χρόνο και σήμερα είναι το θύμα της χειρότερης ίσως πολιτικής επίθεσης που έγινε ποτέ στην Κύπρο; Φοβήθηκαν ότι η παρουσία τους θα αναβάθμιζε τον συμβολισμό του;
Πάντως, ακόμα και κάποια ΜΜΕ (το ΡΙΚ σίγουρα) είχαν αντιληφθεί ότι αυτό έπρεπε να γίνει και όλη μέρα το Σάββατο έλεγαν ψευδώς: «Σύσσωμη η πολιτική ηγεσία στο μνημόσυνο καταδίκασε....». Και εφημερίδες την Κυριακή έγραφαν το ίδιο ψέμα… Αλλά, δεν είναι μόνο αυτό. Η εφημερίδα του ΑΚΕΛ και της κυβέρνησης, όταν βούιζε όλος ο κόσμος για την εξαφάνιση του νεκρού, το Σάββατο πρόβαλε στην πρώτη σελίδα, ως κύριο θέμα της ημέρας, τις αποφάσεις των Ευρωπαίων ηγετών για τις κλιματικές αλλαγές. Τα σχόλια και ο τρόπος προβολής αρκετών το Σαββατοκυρίακο, ήταν γεμάτα όξος και χολή, γεμάτα υπονοούμενα ακόμα και για την οικογένεια που βιώνει αυτό τον φοβερό Γολγοθά. Κάποιοι μωροί άφηναν υπονοούμενα για την οικογένεια, διερωτούμενοι βλακωδώς γιατί στην ανακοίνωσή της δεν ζήτησε να επιστραφεί η σορός. Δεν περνά από το μυαλό τους ότι τέτοιες στιγμές πρωτοφανούς πένθους, καλύτερα να το βουλώνεις γιατί ούτε τον χειρότερο εχθρό σου δεν μπορείς να τον κρίνεις με τη λογική του καφενείου. Άλλος, έγραφε άρθρα για να ταυτίσει αυτή τη μοναδική ιεροσυλία με την βόμβα που τοποθετήθηκε στο άγαλμα του Μάρκου Δράκου το 1963 και υπάρχουν μαρτυρίες, έλεγε, ότι ήταν προβοκάτσια Ελληνοκυπρίων οπότε δεν είναι υπεύθυνο εκ μέρους μας να κατηγορούμε τους Τούρκους ότι είναι πίσω από την αρπαγή του νεκρού και να χαλάμε το κλίμα.
Δεν ξέρουμε πού να αποδώσουμε όλες αυτές τις αντιδράσεις. Φαίνεται ότι η παράνοια δεν είναι μόνο τους ιερόσυλους που χαρακτηρίζει. Υπάρχει άλλο κράτος στον κόσμο, που θα δεχόταν τέτοια επίθεση, διότι η επίθεση είναι εναντίον όλης της Κύπρου και θα αντιδρούσε λες και έγινε ακόμα μια κοινή ληστεία;
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Ο Φιλελεύθερος", 14/12/2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου