ΑΥΤΟΣ ο τόπος δεν πρόκειται να ησυχάσει. Δεν τον αφήνουν να λειτουργήσει ως συντεταγμένο κράτος και ως ευνομούμενη πολιτεία. Δεν θέλουν, προφανώς, να υπάρχουμε ως κράτος, ως Έλληνες, ως τόπος που δικαιούται να απολαμβάνει όλα εκείνα τα αγαθά, που προσφέρει η δημοκρατία, η ελευθερία, η αξιοπρέπεια και η ευνομία. Ίσως μας θέλουν ανδράποδα, αχυρανθρώπους, λοβοτομημένα όντα, άνοα και έρμαια σε άλλων εντολές και αξιώσεις. Κακοί δαίμονες, έξωθεν και ίσως έσωθεν, μάχονται για να μας διαλύσουν, να μας μειώσουν, να μας εξουθενώσουν και να μας παραδώσουν ως σφάγιο σε ξένους αυθέντες. Αυτός ο τόπος δεν σταματά να βάλλεται, να υπονομεύεται, να διασύρεται και να προσβάλλεται. Πώς να χαρακτηρισθεί, διαφορετικά, η χθεσινή πρωτοφανής βαρβαρότητα και ιεροσυλία κατά του τέως προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, μ. Τάσσου Παπαδόπουλου; Βάνδαλοι, ιερόσυλοι και διεστραμμένοι ολονυχτίς και υπό συνεχή βροχή ανέσκαψαν το μνήμα του, άνοιξαν το φέρετρό του και έκλεψαν τη σορό του!
Γιατί; Με ποιο σκοπό και στόχο; Τι επιδιώκουν; Πού αποβλέπουν; Τι επιζητούν; Πρόκειται για ανήκουστη πράξη βαρβαρότητας, ασέβειας, ύβρεως και προσβολής εναντίον όλων. Η ιεροσυλία δεν αφορά μόνο τον μ. Τάσσο και την οικογένειά του, προς την οποία κάθε εχέφρων πολίτης απευθύνει την ειλικρινή συμπάθεια και συμπαράστασή του. Αφορά το κράτος, την ηγεσία, τους θεσμούς, τις αρχές και τις αξίες μας ως Ελλήνων, που ανέκαθεν, από την αρχαιότητα ίσαμε σήμερα, ξέρουμε να σεβόμαστε και να τιμούμε δεόντως τους νεκρούς μας. Αφορά την αξιοπρέπειά μας, το συλλογικό ήθος και την τιμή, που καλούμαστε να αποδίδουμε σε όλους εκείνους, που έχουν εκδημήσει. Οι νεκροί μας είναι η προέκταση του εαυτού μας, είναι κομμάτι της ζωής και της μνήμης μας. Η χριστιανική θρησκεία υποβάλλει σε όλους μας να σεβόμαστε και, προπάντων, να μνημονεύουμε εσαεί, δηλ. να συνεχίσουμε να θυμόμαστε, τους αγαπημένους μας νεκρούς.
Η σκύλευση της σορού του Τάσσου στέλνει ένα τρομακτικό και συνάμα τρομοκρατικό μήνυμα προς όλους μας: Να μη θυμόμαστε: Ποιος ήταν ο Τάσσος. Να φοβόμαστε τι ενδεχομένως να συμβεί στον τόπο αν, π.χ. δεν υποκύψουμε σε εκβιασμούς και πιέσεις. Να προκληθεί ρήξη και διάσπαση στο εσωτερικό μέτωπο. Να οξυνθούν τα πνεύματα και η αντιπαλότητα. Να ανατιναχτεί η ενότητα. Να πληγεί η συνοχή του λαού. Προπάντων, η ανόσια αυτή πράξη συνιστά ευθεία πρόκληση προς όλους με εμφανείς πολιτικές διαστάσεις και προεκτάσεις. Ποιοι, λοιπόν, φοβούνται τόσο πολύ τον Τάσσο, ακόμα και νεκρό; Ή, πιο ξεκάθαρα: Τι επιδιώκεται με τη σκύλευση και την κλοπή της σορού του; Και πότε; Μόλις την προτεραία του πρώτου ετήσιου μνημόσυνού του. Κυρίως, σε μια περίοδο που, συντονισμένα και εναρμονισμένα, ξένα κέντρα αποφάσεων και ντόπιοι πρόθυμοι προαγωγοί μεθοδεύουν λύση, που αντίκειται και συγκρούεται ευθέως προς το περί δικαίου αίσθημα και στις δημοκρατικές αρχές και ελευθερίες, που απαιτούμε να ισχύσουν και για μας.
Οι ανόσιοι τυμβωρύχοι έχουν επιτύχει, πρώτον, την καθολική, ομόφωνη καταδίκη της ιεροσυλίας τους. Δεύτερον, να αφυπνίσουν τους πολίτες από το λήθαργο της παραίτησης και της αδιαφορίας και να τους υπενθυμίσουν ότι πρέπει ξανά να γρηγορούν. Τρίτον, να ξαναζωντανέψουν το ηχηρό ΟΧΙ, που εξέφρασε ο Τάσσος εκ μέρους της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων, ως άλλη πράξη αντίστασης σε νέο σχέδιο τύπου Ανάν. Τέταρτον, και νεκρός ο Τάσσος ακόμα φαίνεται να φοβίζει, να ενοχλεί και να εκνευρίζει κάποιους που θα τον ήθελαν και νεκρό στις μνήμες των πολιτών. Και μόνο η συντήρηση της αντίστασης του ΟΧΙ, θα είναι η σκληρή τιμωρία και η ηχηρή αποτυχία τους.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Σημερινή", 12/12/2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου