Γενναιόδωρες προσφορές χωρίς... προσφοροδότη

Του Γιώργου Χριστοδουλίδη

Είναι πιστεύω κάποια πράγματα που λέγονται δημοσίως από τα πιο επίσημα χείλη τα οποία σπέρνουν μια επιπλέον αμφισβήτηση και αμφιβολία για το πού πάμε στο Κυπριακό, αλλά κυρίως για το πώς πάμε εκεί… που πάμε. Βγαίνει για παράδειγμα ο πρόεδρος της Δημοκρατίας και οι υποστηρικτές του και δηλώνουν ότι η εκ περιτροπής προεδρία, η σταθμισμένη ψήφος, η παραμονή 50.000 εποίκων, το θέμα των συνθηκών εγγύησης κ.ά. είναι πράγματα που είχε αποδεχθεί ο αείμνηστος πρόεδρος Παπαδόπουλος. Και διερωτάται το… φτωχό μυαλό πολλών (του δικού μου συμπεριλαμβανομένου): αν ο τέως πρόεδρος τα έχει αποδεχθεί αυτά προς τι τότε η επίκριση σε βαθμό συκοφαντίας που ακόμα και τώρα διατυπώνεται σε βάρος του ότι δεν ήθελε λύση και ήταν αδιάλλακτος; Προς τι η ανάγκη για «πρόεδρο λύσης», αφού με όλες αυτές τις υποχωρήσεις που είχε κάνει ο μακαρίτης Τάσσος, μαζί με άλλες δυο-τρεις που είμαι βέβαιος ότι εν καιρώ θα «αποκαλυφθούν» όσο θα προχωρούν οι συνομιλίες και σε άλλα κεφάλαια, θα καταδειχθεί ότι είχαμε «πρόεδρο λύσης» αλλά τον καταψηφίσαμε!

Ο Τσελεπής και η οργή των θιασωτών του Ανάν

Του Σάββα Ιακωβίδη

ΟΥΚ ΕΑ τους καθεύδει το του ΟΧΙ τρόπαιον! Γι’ αυτό και τρεις εφημερίδες, χθες, εν πλήρη συγχορδία και με πανομοιότυπα σχεδόν κείμενα και θέσεις, αναφέρονται στην προχθεσινή συζήτηση στον Αντέννα, για τη διακυβέρνηση και την αναθεωρημένη πρόταση, που κατέθεσε πρόσφατα ο Πρόεδρος Χριστόφιας. Στη συζήτηση συμμετείχαν οι Λουκής Λουκαΐδης, Χρ. Κληρίδης, Χρ. Τριανταφυλλίδης και Γ. Χριστοδούλου, και το μέλος της διαπραγματευτικής ομάδας στις συνομιλίες και μέλος της ΚΕ του ΑΚΕΛ Τουμάζος Τσιελεπής. Σε κάποιο σημείο της συζήτησης τέθηκε θέμα επιστημονικών προσόντων του Τ. Τσιελεπή, με αποτέλεσμα αυτός να θεωρήσει ότι υφίσταται προσωπική επίθεση, αμφισβήτηση της μόρφωσής του και να αποχωρήσει διαμαρτυρόμενος για το επίπεδο «δαπέδου» της συζήτησης, όπως είπε. Χθες, η «Χαραυγή» τιτλοφόρησε την κύρια, πρωτοσέλιδη είδησή της ως εξής: «Εκστρατεία υπόσκαψης. Οι επικριτές του Προέδρου και της πολιτικής του στο Κυπριακό, ελλείψει επιχειρημάτων, το ’ριξαν στη διαβολή». Από κοντά, αλλά για… Αναν-ικούς λόγους, η «Αλήθεια» και ο «Πολίτης».

Μια πραγματικότητα και μια ψευδαίσθηση

Του Άριστου Μιχαηλήδη

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων εξέδωσε χτες δεκαεφτά νέες καταδικαστικές αποφάσεις εναντίον της Τουρκίας. Κρίθηκε ένοχη για παραβιάσεις της Σύμβασης Προστασίας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και ειδικότερα των δικαιωμάτων ελευθερίας και ασφάλειας, δίκαιης και σε εύλογο χρονικό διάστημα δίκης, βασανιστηρίων και απάνθρωπης και εξευτελιστικής μεταχείρισης, ελευθερίας της έκφρασης και άλλα που αφορούν καθαρά ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων των πολιτών της. Δικαιώθηκαν άτομα που είχαν καταδικαστεί σε πολλά χρόνια φυλάκιση και βρίσκονται ήδη στις φυλακές όπου κακοποιήθηκαν, σύμφωνα με τις διαπιστώσεις του ΕΔΑΔ και προφανώς κακοποιούνται ακόμα. Ένας γιατί συμμετείχε σε διαδήλωση εναντίον της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στην Κωνσταντινούπολη το 2004, άλλοι (και μια γυναίκα, δωδεκάμισι χρόνια φυλάκιση) γιατί συμμετείχαν σε «παράνομες οργανώσεις». Επίσης, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποφάσισε ότι ήταν αδικαιολόγητες οι διαδοχικές αποφάσεις των τουρκικών Αρχών, με τις οποίες αναστάληκε η έκδοση εφημερίδων και εκδιώχθηκαν οι εκδότες τους. Δικαιώθηκαν 26 Τούρκοι εκδότες, αρχισυντάκτες, διευθυντές ειδήσεων και δημοσιογράφοι, που είχαν προσφύγει στο Δικαστήριο και ήταν υπεύθυνοι για την έκδοση και τη σύνταξη αυτών των εφημερίδων.

Νέο δόγμα ανέτειλε: Ο Γ. Παπανδρέου αποφασίζει…

Του Σάββα Ιακωβίδη

ΝΕΟ ΔΟΓΜΑ γεννήθηκε χθες. Με επιστροφή στο παρελθόν. Η Αθήνα αποφάσισε και η Λευκωσία συναινεί. Ο Γ. Παπανδρέου εξάγγειλε τον περ. Σεπτέμβριο, πριν ακόμα εκλεγεί Πρωθυπουργός, κατά τη διάρκεια ολιγόωρης επίσκεψής του στη Λευκωσία, ένα νέο οδικό χάρτη για την Τουρκία. Ο αν. υπουργός Εξωτερικών, Δ. Δρούτσας (πασίγνωστος προαγωγός του σχεδίου Ανάν) ανέλαβε, με τη γνωστή συνέντευξή του στο αθηναϊκό «Έθνος», να ξεκαθαρίσει προς την αιθεροβατούσα ακόμα Λευκωσία, δύο τινά: Πρώτον, ότι δεν πρέπει να κλείσει η πόρτα της ΕΕ στην Τουρκία. Δεύτερον, ότι είναι απαραίτητος ένας νέος οδικός χάρτης για την κατοχική χώρα. Χθες είχαμε την επίσημη, πια, επιβεβαίωση, με την επίνευση και τη συγκατάθεση της Λευκωσίας. Και γιατί ένας νέος οδικός χάρτης- συγχωροχάρτι στην Τουρκία; Επειδή, λέγει ο Παπανδρέου, υπάρχει ένα τέλμα στην πορεία της Τουρκίας στην ΕΕ και ένα τέλμα στα ζητήματα, που ως ΕΕ έχουμε θέσει στην Τουρκία. Έτσι, για να… ξελασπώσει το τουρκικό κάρο, που από το 1999 ο Παπανδρέου, με διάφορους τρόπους, σύρει προς την ΕΕ, η Αθήνα και η Λευκωσία τείνουν ξανά χέρι βοήθειας.

Οι γεωπολιτικές επιταγές της ένταξης και το ΠΑΣΟΚ

Του Μάριου Ευρυβιάδη

Έχει καταστεί μάντρα των πολιτικών και ερευνητών του Κυπριακού ότι το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ των Σημίτη-Παπανδρέου “έβαλε” την Κύπρο στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Κατά τη μάντρα αυτή, η ένταξη της Κύπρου θα ήταν αδύνατη χωρίς τους εκσυγχρονιστές και τη στρατηγική τους. Παρουσιάζεται δηλαδή η στρατηγική αυτή ως η αναγκαία συνθήκη χωρίς την οποία η Κυπριακή Δημοκρατία δεν θα ήταν σήμερα μέλος της ΕΕ. Η θέση αυτή που θέλει τη στρατηγική του ΠΑΣΟΚ ως την αναγκαία συνθήκη ένταξης είναι εντελώς λανθασμένη. Άλλη υπήρξε η αναγκαία συνθήκη. Ήταν η γεωπολιτική. Και δεν αφορούσε στην Κύπρο (ούτε στην Ελλάδα, ούτε στα ελληνοτουρκικά του Ελσίνκι). Αφορούσε στο μείζον ζήτημα της Ευρωπαϊκής Ασφάλειας, ιστορικά νοούμενου.

Αφορούσε στην ισορροπημένη σχέση ανάμεσα στην ενωμένη Γερμανία και τη Ρωσία. Αφορούσε στην αμοιβαία τους ασφάλεια και κατ’ επέκταση στην μείζονα ευρωπαϊκή ασφάλεια.

Αναλογίες και παραλογισμοί

Του Άριστου Μιχαηλίδη

Η ιδέα,όπως μας εξηγούσαν όλο το Σαββατοκύριακο οι ειδικοί, βασίζεται στις ομόφωνες αποφάσεις του ‘89 του Εθνικού Συμβουλίου «με τη μικρή διαφορά της εκ περιτροπής προεδρίας». Πόσο μικρή είναι αυτή η διαφορά δεν μας είπε κανένας, αλλά φαίνεται ότι για την ηγεσία που εκπροσωπεί τα συμφέροντα της ελληνοκυπριακής κοινότητας δεν έχει καμιά σημασία. Πήρε την πρόταση του ‘89, που μιλούσε για την εκλογή Τουρκοκύπριου αντιπροέδρου με στάθμιση των ψήφων των Ελληνοκυπρίων και την προσάρμοσαν στην εκλογή προέδρου/αντιπροέδρου εκ περιτροπής. Αλλά, με τις προτάσεις του ‘89 ο Πρόεδρος ΔΕΝ θα εναλλασσόταν με τον αντιπρόεδρο, θα ήταν δηλαδή πρόεδρος για όλη τη θητεία, όπως θα ήταν και ο Τουρκοκύπριος αντιπρόεδρος. Σήμερα, αυτό που μας λένε με την εκ περιτροπής και τη στάθμιση, είναι ότι το 18% των Τουρκοκυπρίων θα εκλέγουν πρόεδρο για όση θητεία συμφωνηθεί (δύο χρόνια ή περισσότερα) ο οποίος θα κυβερνά το 80% των Ελληνοκυπρίων. Ούτε τις εξουσίες του γνωρίζουμε ακόμα, ούτε τη θητεία του, ούτε τις αρμοδιότητες της κεντρικής κυβέρνησης, γι΄ αυτό συζητούμε μόνο επί της αρχής. (Αύριο, μπορεί να συζητούμε και κατά πόσον ο Τουρκοκύπριος πρόεδρος θα έχει το μονομερές συνταγματικό δικαίωμα να καλεί την εγγυήτρια Τουρκία να επέμβει διότι διαπιστώνει παραβίαση του συντάγματος σε κάποιο δημαρχείο ή σε κάποιο γήπεδο…)

Η Κύπρος χάνει το ραντεβού με Γαλλία;

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Θα πάει άραγε στην Κύπρο, στις 7 Νοεμβρίου, ο Νικολά Σαρκοζί όπως είχε ο ίδιος προσωπικά διαβεβαιώσει τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια κατά τη διάρκεια ολιγόλεπτης άτυπης συνάντησής τους στη Νέα Υόρκη στις 23 Σεπτεμβρίου; Η πραγματοποίηση μιας τέτοιας συνάντησης θα αποτελούσε εξαιρετικά πολύτιμη βοήθεια για την ανύψωση του διεθνούς κύρους της σκληρά δοκιμαζόμενης Κυπριακής Δημοκρατίας. Θα ήταν η πρώτη επίσκεψη στο νησί ενός προέδρου της Γαλλίας και γενικότερα του ανώτατου ηγέτη μιας τόσο μεγάλης χώρας, ηγεμονικής στην ΕΕ.

Κλοιός πιέσεων με ΟΥΝΦΙΚΥΠ

Ετοιμάζουν μείωση Δύναμης με στόχο την αλλαγή των όρων εντολής

 

Παίζουν με τη φωτιά τα Ηνωμένα Έθνη και φαίνεται ότι αυτή που θα καεί είναι η ελληνοκυπριακή πλευρά. Στα Ηνωμένα Έθνη μελετούν ενδελεχώς το ενδεχόμενο μείωσης της Δύναμης της ΟΥΝΦΙΚΥΠ με τρόπο που να συνεπάγεται και αλλαγή των όρων εντολής και της αποστολής της. Μια τέτοια εξέλιξη εκ των πραγμάτων θα αγγίξει και το ψήφισμα 186 του 1964, με το οποίο διασφαλίσθηκε η συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας μετά την τουρκανταρσία. Στους σχεδιασμούς της Γραμματείας του ΟΗΕ για ανατροπή των σημερινών όρων εντολής της ΟΥΝΦΙΚΥΠ επικαλούνται την οικονομική κρίση και τις προσπάθειες που καταβάλλονται για περισυλλογή, ώστε να μειωθούν οι δαπάνες που γίνονται από το Διεθνή Οργανισμό. Οι ισχυρισμοί που προβάλλονται από την πέμπτη επιτροπή προϋπολογισμού καταρρίπτονται από τη Λευκωσία, η οποία σημειώνει πως η ΟΥΝΦΙΚΥΠ αριθμεί 859 στρατιώτες (σε σύνολο 22.000) και καταβάλλει μαζί με την Ελλάδα το 50% του προϋπολογισμού. Είναι σαφές πως διαδραματίζονται πολιτικά παιχνίδια γύρω από το θέμα αυτό, που αφορούν την εν εξελίξει διαδικασία των απευθείας διαπραγματεύσεων. Και τούτο επιβεβαιώνεται και από συζητήσεις που είχαν τους προηγούμενους μήνες ο Βοηθός Γ.Γ. του ΟΗΕ, Λυν Πάσκο, με τον ειδικό σύμβουλο του Γενικού Γραμματέα στο Κυπριακό, Αλεξάντερ Ντάουνερ. Αμφότεροι θεωρούν πως θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί το χαρτί της Ειρηνευτικής Δύναμης «για να προχωρήσει η διαδικασία των συνομιλιών». Βασική επιδίωξη είναι να αξιοποιηθεί ο μπαμπούλας της ΟΥΝΦΙΚΥΠ ως μοχλός πίεσης κατά της Λευκωσίας, ώστε να προσαρμοσθεί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τα χρονοδιαγράμματα που έχουν τεθεί. Εκτιμούν ότι μπροστά στο φόβο της μείωσης της ΟΥΝΦΙΚΥΠ, που ειρήσθω εν παρόδω θα δημιουργήσει κι άλλα προβλήματα, όπως ανασφάλεια, η ελληνοκυπριακή πλευρά θα «συνεργασθεί» και θα προσαρμοσθεί. Είτε για την επίτευξη συνολικής συμφωνίας είτε ενδιάμεσης μέχρι τις αρχές του 2010. Συναφείς πληροφορίες αναφέρουν ότι σε σχέση με το σκηνικό που στήνεται, δεν μπορεί να θεωρείται άσχετο το γεγονός ότι πρόσφατα η Ειρηνευτική Δύναμη αποποιείται ευθύνης για αντιμετώπιση ζητημάτων που διαχειριζόταν στο παρελθόν. Παραπέμπει δε στη διαδικασία των απευθείας συνομιλιών για επίλυσή τους. Για παράδειγμα τα θέματα που αφορούν εγκλήματα και πολιτιστική κληρονομιά.

Πρωτοσέλιδο της εφημερίδας "Φιλελεύθερος", 18/10/2009

Αλωνίζουν οι Τούρκοι στο FIR Λευκωσίας

Μέσα σε δύο μήνες 95 παραβιάσεις του εναέριου χώρου της Κύπρου

Της Μικαέλλας Λοΐζου

Σύμφωνα με επίσημο έγγραφο που κατέθεσε ο Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Κύπρου στα Ηνωμένα Έθνη, στις εννέα Οκτωβρίου, η πολεμική αεροπορία της Τουρκίας παραβίασε τον κυπριακό εναέριο χώρο 95 φορές και τους διεθνείς κανονισμούς εναέριας κυκλοφορίας 114 φορές μέσα σε ένα δίμηνο!

Οι απανωτές και συνεχείς παραβιάσεις του εναέριου χώρου της Λευκωσίας θέτουν σοβαρά ζητήματα ασφαλείας. Σύμφωνα με τον πρέσβη Μηνά Χατζημιχαήλ, ο οποίος υπογράφει το έγγραφο, «η τουρκική πολιτική μη συμμόρφωσης με τους κανόνες και τους διεθνείς κανονισμούς, που διέπουν τη διεθνή αεροπλοΐα, συνεχίζει να θέτει σε κίνδυνο την πτητική ασφάλεια και να διαιωνίζει την έλλειψη ασφάλειας και την ένταση στο νησί».

Ο κ. Χατζημιχαήλ ερμηνεύει τις παραβιάσεις από τουρκικής πλευράς ως πράξεις που αποσκοπούν στην παγίωση της ντε φάκτο διαίρεσης της Κύπρου και της περαιτέρω ενίσχυσης της παράνομης, αποσχιστικής οντότητας στα κατεχόμενα. Επιπλέον, «υποσκάπτουν σοβαρά όλες τις προσπάθειες για επανένωση και συμφιλίωση». Ο Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Κύπρου στην έδρα του ΟΗΕ χαρακτηρίζει την πολιτική της Άγκυρας «ανεύθυνη», ιδιαίτερα από τη στιγμή που υπηρετεί ως μη-μόνιμο μέλος στο Συμβούλιο Ασφαλείας.

Πρωτοσέλιστο της εφημερίδας "Σημερινή", 18/10/2009

Ο δρόμος των δύο βέτο

Γερμανία και Γαλλία περιμένουν ένα νεύμα από Αθήνα και Λευκωσία για να παγώσουν τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Τουρκία

Του Γιώργου Δελαστίκ

Ιερή αγανάκτηση κατέλαβε τους Φαρισαίους της Κομισιόν. «Η διαδικασία ένταξης δεν πρέπει να ανασταλεί λόγω διμερών διαφορών» γράφουν στην έκθεσή τους, προκειμένου να δικαιολογήσουν γιατί εισηγούνται την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων της ΕΕ με την ΠΓΔΜ. Αδιαφορούν, και μας το λένε ευθέως, για το ότι τα Σκόπια αρνούνται την εξεύρεση ονομασίας αμοιβαία αποδεκτής με την Ελλάδα. Σαφής η απάντηση της ελληνικής κυβέρνησης: αν δεν πληροί τα «απαραίτητα κριτήρια» καμιά χώρα δεν εντάσσεται στην ΕΕ. «Συγκεκριμένα για την ΠΓΔΜ, αυτό σημαίνει την επίλυση του θέματος της ονομασίας. Αυτό είναι προϋπόθεση». Τελεία και παύλα.

Μη γίνει η Κύπρος νέα ... Αρμενία!

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Ρίγη πολιτικής φρίκης προκαλεί ο τρόπος με τον οποίον σύρθηκαν οι Αρμένιοι το βράδυ του Σαββάτου στη Ζυρίχη από τους Αμερικανούς να υπογράψουν συμφωνία αποκατάστασης των διπλωματικών σχέσεων της χώρας τους με την Τουρκία, απεμπολώντας άνευ ανταλλάγματος την εθνική υπόθεσή τους - την απλή αναγνώριση της γενοκτονίας που διέπραξε σε βάρος του αρμενικού έθνους η Οθωμανική Τουρκία το 1915.

Έχοντας υποχωρήσει κατά κράτος στο πολιτικό επίπεδο εκ των προτέρων η αρμενική κυβέρνηση, διεσύρθη πλήρως στα μάτια των ομοεθνών της και του κόσμου ολόκληρου, καθώς οι Αμερικανοί δεν επέτρεψαν στον Αρμένιο υπουργό Εξωτερικών Εντουάρ Ναλμπαντιάν ούτε καν να κάνει μια μονομερή δήλωση που να αναφέρει τη γενοκτονία έστω και μόνο φραστικά, «για την τιμή των όπλων»!

Η συμφωνία Τουρκίας - Αρμενίας και το Κυπριακό

Του Σάββα Ιακωβίδη

Η φωτογραφία απεικονίζει την τελευταία πράξη ειρήνης του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου: Οι Υπουργοί Εξωτερικών της Τουρκίας και της Αρμενίας υπογράφουν δύο πρωτόκολλα, που ελπίζεται να οδηγήσουν στην ομαλοποίηση και στη σύναψη διπλωματικών σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών. Η υπογραφή έγινε στη Ζυρίχη της Ελβετίας, υπό την υψηλή επιστασία και συνεχή πίεση των ΗΠΑ, της Ρωσίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κατά πόσον αυτή η «ιστορική», όπως χαρακτηρίστηκε, συμφωνία, θα λειτουργήσει στην πράξη, είναι μια άλλη μεγάλη ιστορία, που συναρτάται προς πολλές παραμέτρους. Η σημαντικότερη εξ αυτών είναι η υποχώρηση της Αρμενίας και η αποδοχή όπως κοινή επιτροπή ιστορικών μελετήσει τα γεγονότα, που οδήγησαν σε ό,τι η Αρμενία και ο κόσμος ολόκληρος αποκαλούν γενοκτονία 1,5 εκ. Αρμενίων από τους Τούρκους. Ήδη η διασπορά των οκτώ εκατομμυρίων Αρμενίων και η πλειοψηφία των Αρμενίων στη χώρα αντιδρούν έντονα και χαρακτηρίζουν τον Πρόεδρο Σαρκισιάν ως προδότη.

Το ΠΑΣΟΚ επιστρέφει με τον παλιό κακό εαυτό του

Του Κωστάκη Αντωνίου

O νέος Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας Δημήτρης Δρούτσας διέπραξε σφάλμα ολκής, απαράδεκτο για έναν έμπειρο διπλωμάτη.

Πρώτο: Ενώ επίκειται η άφιξη στην Κύπρο του πρωθυπουργού της Ελλάδας Γιώργου Παπανδρέου, για να συναποφασίσουν οι δύο κυβερνήσεις επί της ακολουθητέας γραμμής, ενόψει αξιολόγησης της Τουρκίας, ο κ. Δρούτσας ήλθε να προκαταλάβει τις αποφάσεις, υποβάλλοντας τη γραμμή της άφεσης αμαρτιών και του «νέου οδικού χάρτη» για την Τουρκία. Και το ερώτημα είναι: Δικής του εμπνεύσεως είναι η γραμμή, ή ενήργησε εκ μέρους του πρωθυπουργού για να βολιδοσκοπήσει τις αντιδράσεις στην Κύπρο;

ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΑΣ: Τουρκία, Ευρώπη και Ελλάδα

Kράτος-ζουρλομανδύας στην Κύπρο

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Ξανά στο επίκεντρο ευρωπαϊκής και διεθνούς πολιτικής, οι σχέσεις ΕΕ και Τουρκίας συνιστούν ταυτόχρονα μεγάλη ευκαιρία και μεγάλο κίνδυνο για Ελλάδα-Κύπρο, με αφορμή και την αξιολόγηση του Δεκεμβρίου, όταν λήγει η τριετής παράταση που είχε δοθεί στην Άγκυρα για το άνοιγμα λιμανιών και αεροδρομίων σε κυπριακά σκάφη.

Μεγάλη ευκαιρία είτε για μια πραγματική λύση των σοβαρότατων προβλημάτων που Ελλάδα/Κύπρος έχουν με την γείτονα, είτε για σύμπηξη στρατηγικών συμμαχιών με την καρδιά της μητροπολιτικής Ευρώπης. Ισχυρές πολιτικές δυνάμεις στη Γαλλία, τη Γερμανία, την Αυστρία, επιδιώκουν να αναστείλουν, επιβραδύνουν ή και ματαιώσουν οριστικά την τουρκική ένταξη. Πολύ εχθρική είναι και η στάση της πλειοψηφίας των Ευρωπαίων πολιτών. Ο λόγος αυτός οδηγεί αυτές τις δυνάμεις στο να συμπαρασταθούν ενεργά, για πρώτη φορά, σε ελληνικά-κυπριακά αιτήματα, εάν και εφόσον διατυπωθούν τέτοια αιτήματα και συνδεθούν με την ενταξιακή πορεία (πόσο μάλλον που μπορούν να είναι αιτήματα αυτονόητα, από την άποψη διεθνούς δικαίου, ευρωπαϊκής τάξης και κοινής λογικής). Η ελληνική στάση τώρα μπορεί να καθορίσει αποφασιστικά τη διεθνή θέση της χώρας, αλλά και την πιθανότητα να δούμε μελλοντικά μια ευρωπαϊκή στρατηγική επέκταση στην Αν. Μεσόγειο. Που παραμένει, παρά την ένταξη Ελλάδας-Κύπρου στην ΕΕ, υπό ασφυκτική αγγλοαμερικανική «στρατηγική επίβλεψη».

Στην Πόλη με τον Ερντογάν

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Μηνύματα προς το εξωτερικό ήθελε να στείλε ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου με την αιφνιδιαστική μετάβασή του στην Κωνσταντινούπολη για να συναντήσει τον Τούρκο πρωθυπουργό Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Με τη συμβολική επίσκεψή του, ο πρωθυπουργός απευθύνθηκε πρωτίστως στους Αμερικανούς, στους Άγγλους και σε εκείνους τους Ευρωπαίους που τάσσονται υπέρ της ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ στέλνοντας μήνυμα ότι και η νέα ελληνική κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου θα συνεχίσει τη γραμμή των κυβερνήσεων Καραμανλή και Σημίτη στο θέμα αυτό, ανάγοντας πλέον την υποστήριξη της τουρκικής ένταξης στην ΕΕ σε θεμελειώδες δόγμα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής.

Το μήνυμα αυτό προκάλεσε δυσφορία στο Παρίσι και στο Βερολίνο, όπου η θέση της γαλλικής κυρίως αλλά και της γερμανικής κυβέρνησης υπό τον Νικολά Σαρκοζί και την Άνγκελα Μέρκελ είναι σαφώς κατά της ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ ως πλήρους μέλους.

Ο Γ. Παπανδρέου θα χορέψει δεύτερο ζεϊμπέκικο;

Του Σάββα Ιακωβίδη

Οι Έλληνες της Κύπρου πάντα ενδιαφέρονται ζωηρά για τα συμβαίνοντα εν Ελλάδι για τόσους πολλούς λόγους, που δεν χρειάζεται να τους αναλύσουμε ξανά. Απλώς να σημειώσουμε με έμφαση και ένταση πως τα προβλήματα της Ελλάδας, στις σχέσεις της με την κατοχική Τουρκία, εξακτινώνονται και στην Κύπρο και αντίστροφα. Είναι φυσιολογικό, συνεπώς, οι εξελίξεις στην Ελλάδα να απασχολούν έντονα κι εμάς, αφού ορθή εκτίμηση όλων είναι ότι η Ελλάδα είναι το μοναδικό στήριγμά μας στον αγώνα εθνικής επιβίωσης που διεξάγουμε. Γι’ αυτό και μας ενδιαφέρει, π.χ., ακόμα και η σύνθεση της νέας κυβέρνησης της χώρας και ποιος κατέχει και γιατί, ποιο υπουργείο ή θέση. Αρκετοί εκ των νέων υπουργών ενεπλάκησαν σε διάφορες εποχές, κρίσιμες για την Κύπρο, είτε στο Κυπριακό είτε τάχθηκαν αναφανδόν υπέρ του τερατουργήματος Ανάν. Εμείς θυμόμαστε…

Αν περάσουν όλοι οι Τ/κ στις ελεύθερες περιοχές…

Του Άριστου Μιχαηλίδη

Είναι πολύ ανησυχητικό ένα σύνθημα, που αναπαράγουν τελευταία ως επιχείρημα αυτοί που ο Αλεξάντερ Ντάουνερ κατατάσσει στους ενδοτικούς (για να μπορεί να τους κάνει παρέα) και το ακούμε όλο και πιο συχνά: Ότι σε περίπτωση που οι συνομιλίες καταλήξουν σε αδιέξοδο θα οδηγηθούμε σε διχοτόμηση και οι Τουρκοκύπριοι θα έρθουν όλοι στις ελεύθερες περιοχές και θα πάρουν τις περιουσίες τους, ενώ η Τουρκία θα κουβαλήσει στα κατεχόμενα δύο εκατομμύρια έποικους. Το ακούσαμε προχτές και στην εκπομπή του ΡΙΚ όπου οι πολιτικοί μας ταγοί ανέπτυσσαν τους προβληματισμούς τους μαζί με την κ. Ειρήνη Χαραλαμπίδου, το είπε και ο διαπραγματευτής Τουμάζος Τσιελεπής σε ομιλία του τη Δευτέρα, χωρίς να βάζει το στοιχείο του εποικισμού. Είπε μόνο για τους 70.000 Τουρκοκύπριους που έχουν ταυτότητα και διαβατήριο της Κυπριακής Δημοκρατίας και θα περάσουν στις ελεύθερες περιοχές και αφού κατοικήσουν για λίγο θα μπορούν να πάρουν και τις περιουσίες τους.

Οι ακριβοπληρωμένοι του Κράτους

Τον μεγαλύτερο μισθό από το Κράτος λαμβάνουν οι Δικαστές του Ανωτάτου Δικαστηρίου, ο Γενικός και ο Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας, ενώ με μόλις €300 περίπου λιγότερα, ακολουθεί ο Πρόεδρος της Βουλής, όπως προκύπτει μέσα από τον κρατικό προϋπολογισμό του 2010 που κατατέθηκε χθες στη Βουλή για ψήφιση.

Αναλυτικότερα: Ο βασικός ετήσιος μισθός των Δικαστών του Ανωτάτου, του Π. Κληρίδη και του Ά. Παπασάββα ανέρχεται στα €92.475. Σ΄ αυτά προστίθενται άλλα €18.000 τον χρόνο ως επίδομα παραστάσεως. Ο βασικός ετήσιος μισθός του Μάριου Καρογιάν ανέρχεται στα €81.500 συν το ετήσιο επίδομα παραστάσεως, ύψους €28.660. Ο βασικός ετήσιος μισθός του Προέδρου της Δημοκρατίας Δ. Χριστόφια, σύμφωνα με τον προϋπολογισμό του 2010 θα είναι €100.793, αυξάνεται δηλαδή κατά €12.800.

Περιμένουν την Άγκυρα για να ανακοινώσουν την υποψηφιότητά τους

Του Σενέρ Λεβέντ

Οι περίεργοι ρωτούν από τώρα ο ένας τον άλλο το εξής: "Ποιον υποστηρίζεις στις προσεχείς εκλογές; Τον Ταλάτ ή τον Έρογλου;". Ποιον να υποστηρίξει ο άνθρωπος; Ακόμη ούτε ο ένας ούτε ο άλλος δεν είναι εκεί. Κανένας τους δεν είπε "θα είμαι υποψήφιος". Όποτε άνοιξε τέτοιο θέμα, μίλησαν με διστακτικότητα. Απλώς υπαινίχθηκαν κάτι. Αλλά δεν είπαν τίποτα το βέβαιο. Γιατί; Διότι και οι δύο περιμένουν τη σφραγίδα της Άγκυρας. Πρώτα θα αποφασίσει η Άγκυρα και μετά αυτοί. Μετά την απόφαση της Άγκυρας, ο ένας από τους δύο θα αποσυρθεί από την κούρσα. Αν η Άγκυρα αποφασίσει υπέρ του Ταλάτ, θα αποσυρθεί ο Έρογλου. Αν αποφασίσει υπέρ του Έρογλου, θα αποσυρθεί ο Ταλάτ. Κανένας από τους δύο δεν θα τολμήσει να ηττηθεί απέναντι στον άλλο. Είναι δυνατόν να μην ανακατευτεί καθόλου η Άγκυρα και να αφήσει ελεύθερη αυτή την κούρσα; Σύμφωνα με ό,τι συνέβαινε μέχρι σήμερα, δεν είναι. Ακόμη και αν αφήσει ελεύθερο τον πρώτο γύρο, δεν πρόκειται να αφήσει τον δεύτερο. Αν νιώσει κίνδυνο, θα αναγκάσει τον άλλο να αποσυρθεί τουλάχιστον. Ακριβώς όπως είχε συμβεί και στις εκλογές του 2000. Είχαν μείνει στον δεύτερο γύρο οι Ντενκτάς και Έρογλου. Υπήρχε μεγάλη πιθανότητα να κερδίσει ο Έρογλου. Όμως, απέσυρε την υποψηφιότητά του και εγκατέλειψε την κούρσα κατόπιν πιέσεων από την Άγκυρα.

Τα διλήμματα της Αθήνας και τα παιχνίδια της Άγκυρας με την Ε.Ε.

Κρίσιμο τεστ για την ελληνική εξωτερική πολιτική το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Δεκεμβρίου όπου θα κριθεί η ενταξιακή πορεία της Τουρκίας

Του Σταύρου Λυγερού

Μπορεί η εξωτερική πολιτική να βρίσκεται σε δεύτερη μοίρα, λόγω της οξύτητας που έχει η οικονομική κρίση, αλλά οι προκλήσεις σε αυτό το μέτωπο είναι πολλές και κρίσιμες. Η πρώτη δοκιμασία για την αυριανή κυβέρνηση θα είναι το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Δεκεμβρίου, το οποίο θα κρίνει την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας. Στην πραγματικότητα, όμως, στο τραπέζι βρίσκεται αυτή καθ’ αυτή η υποψηφιότητά της. Η Γαλλία και η Γερμανία ηγούνται ενός μπλοκ χωρών-μελών, που αντιτίθενται στην προοπτική ένταξης της Τουρκίας. Επικαλούνται τη γεωπολιτισμική ασυμβατότητά της με την Ευρώπη κι όχι απλώς το γεγονός ότι όλα αυτά τα χρόνια η Άγκυρα δεν έχει κάνει τα αναγκαία βήματα προσαρμογής στο κοινοτικό κεκτημένο. Την περασμένη άνοιξη, ο Νικολά Σαρκοζί είχε δηλώσει ότι «πρέπει να πάψουμε να δίνουμε μάταιες υποσχέσεις στην Τουρκία». Την ίδια εποχή, η Άγκελα Μέρκελ δήλωνε ότι «κοινή μας θέση είναι προνομιακή συνεργασία με την Τουρκία αλλά όχι να γίνει πλήρες μέλος».

Γην και ύδωρ στην Άγκυρα

Ο Νταβούτογλου εξασφάλισε τα δώρα που επιδίωκε από τις Βρυξέλλες

Ραμμένη στα μέτρα της Άγκυρας θα είναι τόσο η Έκθεση Προόδου όσο και το Έγγραφο Στρατηγικής που θα εκδώσει επισήμως η Κομισιόν στις 14 Οκτωβρίου και θα αποτελέσουν πυξίδα για την αξιολόγηση της Τουρκίας τον προσεχή Δεκέμβριο.

Ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών, Αχμέτ Νταβούτογλου, ο οποίος χθες πραγματοποίησε επαφές στην έδρα της Ε.Ε. φαίνεται να έχει εξασφαλίσει από τον Πρόεδρο Μπαρόσο και τον Επίτροπο Ρεν δυο βασικές δεσμεύσεις:

Πρώτο, η Κομισιόν -σε αντίθεση με το 2006- δεν πρόκειται να εισηγηθεί την επιβολή νέων κυρώσεων για τις ανεκπλήρωτες υποχρεώσεις της Τουρκίας έναντι της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Δεύτερο, σε μια προσπάθεια αποενοχοποίησης, θα καταγράφεται η δέσμευση της Άγκυρας για λύση του Κυπριακού και η «στήριξη» που παρέχει στις προσπάθειες επίλυσης του Κυπριακού. Την ίδια ώρα θα την καλεί απλώς να προβεί σε αόριστες κινήσεις για τη δημιουργία καλού κλίματος.

Ο Αχμέτ Νταβούτογλου, τόσο κατά τη διάρκεια των συναντήσεων όσο και δημόσια έχει κατηγορήσει τον Πρόεδρο Χριστόφια για προσπάθεια αλλαγής της βάσης των συνομιλιών. Παράλληλα φέρεται, σύμφωνα με πληροφορίες, να υπέδειξε προς τους Ευρωπαίους αξιωματούχους ότι εάν η ε/κ πλευρά δεν συμβάλλει με εποικοδομητικό τρόπο για μια «ταχεία» λύση του Κυπριακού, τότε η τουρκική πλευρά θα αναγκασθεί να εξετάσει εναλλακτικά σενάρια προκειμένου να τερματίσει την «απομόνωση» των Τ/κ, φωτογραφίζοντας δύο κράτη.

Πρωτοσέλιδο στην εφημερίδα "Φιλελεύθερος", 3/10/2009

Ποιος «στρώνει το χαλί στην Τουρκία» σήμερα;

Του Κώστα Μαυρίδη*

Ενώ από τη μια ικανοποίησε ο Πρόεδρος με τις επισημάνσεις του ενώπιον της Γ.Σ. του ΟΗΕ, από την άλλη δηλώνει επανειλημμένα πως «εμείς στρώσαμε το χαλί στην Τουρκία». Σε μερικούς μήνες όμως, τα λόγια του Προέδρου και του συνόλου της κυπριακής ηγεσίας θα κριθούν στην πράξη, με βάση τις επιλογές τους όταν θα αξιολογείται η Τουρκία για τις ευρωπαϊκές της υποχρεώσεις.

Ενώπιόν μας υπάρχουν δύο επιλογές. Η πρώτη είναι η πρόκληση κόστους στην Τουρκία για να συνδεθεί η επιδίωξη λύσης στο κυπριακό με την προώθηση των ενταξιακών της. Η δεύτερη επιλογή είναι ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ άλλο που να βολεύει την Τουρκία, τις ΗΠΑ και άλλους και να της παρέχει χρόνο για να προχωρούν οι ενταξιακές της. Όποιο ωραιοποιημένο λεκτικό κι αν χρησιμοποιηθεί, ο σκοπός της δεύτερης επιλογής είναι να καταπιούμε το χάπι ξανά και να μην ασκήσουμε τη δυνατότητά μας να παρεμποδίσουμε τις ενταξιακές της Τουρκίας.

Οι μύθοι, οι εγγυήσεις και η πεπατημένη…

Του Κώστα Βενιζέλου

Η μυθολογία της «τελευταίας ευκαιρίας» και το κεφάλαιο των εγγυήσεων βρίσκονται τις τελευταίες ημέρες στο προσκήνιο. Όχι γιατί έχει διαφοροποιηθεί οτιδήποτε σε σχέση με αυτά, αλλά επειδή ως φαίνεται θα χρησιμοποιηθούν -και πάλι- υπό τη μορφή του μπαμπούλα.

Έστω, ότι είναι μόνο ζήτημα αξιοπρέπειας

Του Άριστου Μιχαηλίδη

Πάλι φόρεσε το ύφος του αδικημένου ρεαλιστή ο Νίκος Αναστασιάδης και «αγανακτούσε» χτες το πρωί στην εκπομπή του Λάζαρου Μαύρου: Ναι, εσείς είστε πατριώτες κι εγώ δεν είμαι, έλεγε στον Γιώργο Κολοκασίδη. Εύκολη διέξοδος κι αυτή, να παριστάνεις τον παρεξηγημένο και να αντιστρέφεις τις κατηγορίες για να καταγγείλεις τους υπόλοιπους σαν υπερπατριώτες, φουστανελάδες, που τολμούν να αμφισβητήσουν τον πατριωτισμό σου. Όμως, δεν αμφισβήτησε κανένας τον πατριωτισμό του κ. Αναστασιάδη, αμφισβήτησαν πολλοί την ορθότητα της τακτικής του να καταρρίπτει κάθε λογική απαίτηση της ελληνοκυπριακής πλευράς, διοχετεύοντας στην κοινή γνώμη τον τρόμο και τον πανικό για τα μελλούμενα. Θα πέσει φωτιά να μας κάψει αν δεν το λύσουμε ΤΩΡΑ! Λες και συμφωνήθηκαν όλα και απομένει η υπογραφή μας για να γλυτώσουμε την κόλαση…

Η ομάδα Ντάουνερ αναλύει το Εκτελεστικό του ΔΗΚΟ!

Αποκαλύπτονται τα πρακτικά συνάντησης του Μάριου Καρογιάν με τον Αλεξάντερ Ντάουνερ

Μεγάλο ενδιαφέρον έχει ένα έγγραφο της ομάδας Ντάουνερ, το οποίο αναλύει το Εκτελεστικό Γραφείο του ΔΗΚΟ και όχι μόνο!

Το έγγραφο, το οποίο είναι ενδοϋπηρεσιακό, με ημερομηνία 22 Ιουνίου 2009, χαρακτηρίζει ως ουδέτερους, τον Άκη Κλεάνθους, τον Φώτη Φωτίου, την Έλενα Παπαδοπούλου, τον Νέστορα Νέστορος και τον Στέλιο Ιερωνυμίδη, ως τασσικούς τον Ζαχαρία Κουλία, τον Χρήστο Ροδιά, τον Πανίκο Χαραλάμπους, την Χριστίνα Ερωτοκρίτου και τον Κίκη Θεοδότου και ως προεδρικούς υποστηρικτές τον Αλέκο Τρυφωνίδη, την Τασούλα Αλευρά, τον Ανδρέα Κωνσταντίνου, τον Κώστα Κόρτα και το  Σάββα Βέργα.

Ευτυχώς, εδώ δεν είναι Παλαιστίνη

Του Άριστου Μιχαηλίδη

Συχνά διατυπώνουν κάποιοι το ειρωνικό επιχείρημα ότι ορισμένοι ανακάλυψαν ξαφνικά την Κυπριακή Δημοκρατία και κόπτονται να την υπερασπιστούν, ενώ πριν από το δημοψήφισμα ούτε εκτιμούσαν, ούτε έδειχναν κάποια ιδιαίτερη «αγάπη» γι΄ αυτήν ή για τη σημαία της, που τώρα ανεμίζουν, ενίοτε και επιδεικτικά στα μπαλκόνια τους. Αυτό για να μας πείσουν ότι είναι υποκριτές (ή και προδότες του οράματος της επανένωσης) όσοι αιφνιδίως δηλώνουν αντίθετοι με την πιθανή διάλυση της Δημοκρατίας προς όφελος ενός νέου συνεταιρικού κράτους. Η αλήθεια είναι ότι ο ιστορικός σταθμός του 2004 μάς δίδαξε πάρα πολλά και το πρώτιστο ήταν ότι η προστασία της Κυπριακής Δημοκρατίας και η συνέχειά της, που δεν «εκτιμούσαμε» μέχρι εκείνη τη στιγμή (διότι δεν ετέθη ποτέ προηγουμένως ζήτημα κατάργησής της), δεν αφορούσε κάποια ρομαντικά συναισθήματα ή την υποκρισία όσων ήταν αντίθετοι στη λύση Ανάν, αλλά αφορούσε περισσότερο το αίσθημα αυτοσυντήρησης και η ανασφάλεια, που δημιουργούσε η πιθανότητα να καταργηθεί εν μία νυκτί το κράτος, που προστάτευσε και διέσωσε τον κυπριακό ελληνισμό μέσα στις απίστευτες περιπέτειες των τουρκικών και των βρετανικών συμφερόντων τις προηγούμενες δεκαετίες.

Άλλο ομοσπονδία, άλλο παρασπονδία

Του Χρύσανθου Χρυσάνθου

Τον Ιανουάριο του 1977 ο Μακάριος προέβη στη δήλωση ότι είτε που θα λυθεί εντός του έτους το κυπριακό πρόβλημα, είτε που πάμε για μακροχρόνιο αγώνα. Είχε ήδη αποφασίσει οριστικώς και ειλικρινώς να κάνει τον «οδυνηρό συμβιβασμό» για λύση ομοσπονδίας, με την προϋπόθεση ότι αυτό θα γινόταν αποδεκτό και από την τουρκική πλευρά. Αν ήταν ειλικρινείς οι προθέσεις της Τουρκίας, η επίτευξη λύσης θα ήταν εύκολη.

Με την έλευση του γ.γ. του ΟΗΕ, Κουρτ Βαλντχάιμ, στην Κύπρο, πραγματοποιήθηκε τον Φεβρουάριο του 1977 η συνάντηση κορυφής και επιτεύχθηκε η συμφωνία Μακαρίου-Ντενκτάς για τις τέσσερις κατευθυντήριες γραμμές στη λύση του Κυπριακού.Αποδείχτηκε όμως ότι η Τουρκία και ο Ντενκτάς παρέμεναν προσηλωμένοι στο στόχο της διχοτόμησης. Είχαν στο νου τους όχι την ομοσπονδία, αλλά την... παρασπονδία. Η τουρκική πλευρά προέβαλλε αδιάλλακτες θέσεις, που πόρρω απείχαν από τα συμφωνηθέντα, ενώ ο Μακάριος υπέστη το πρώτο έμφραγμα μυοκαρδίου. Ιδού ο πρωτοσέλιδος τίτλος του «Φιλελεύθερου» στις 8 Απριλίου 1977 για τις διεξαγόμενες συνομιλίες: «Αγεφύρωτο χάσμα. Οι Τούρκοι θέλουν πρώτα δύο κράτη, που ύστερα θα ενωθούν».

Ούτε λέξη για κυρώσεις από τον Επίτροπο Όλι Ρεν

Του Παύλου Ξανθούλη, Βρυξέλλες

Πρόβα ενόψει της αξιολόγησης της Τουρκίας έγινε, σύμφωνα με πληροφορίες του «Φ», χθες στο Κολέγιο Επιτρόπων, όπου ο Επίτροπος Ρεν εξέφρασε τις προθέσεις του αναφορικά με τις εκθέσεις προόδου και τα έγγραφα στρατηγικής που θα εκδώσει η Κομισιόν για όλες τις υποψήφιες χώρες, στις 14 Οκτωβρίου.

Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν ότι ο κ. Ρεν διέθεσε ένα μόλις λεπτό στην αναφορά του για Κυπριακό, ενώ όπως κατέστη σαφές δεν έχει την παραμικρή πρόθεση να εισηγηθεί την επιβολή κυρώσεων για τις ανεκπλήρωτες υποχρεώσεις της Τουρκίας.

Εγγυήσεις χωρίς τέλος

Διασύνδεση με ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. και πρωτογενές δίκαιο

Έντονη είναι η ανάπτυξη σεναρίων γύρω από το ακανθώδες θέμα των εγγυήσεων, για το οποίο προετοιμάζονται οι εν δυνάμει μεσολαβητές πριν τη συζήτησή του. Όπως πληροφορούμαστε, παρασκηνιακά βρίσκονται σε εξέλιξη διεργασίες για το κεφάλαιο αυτό, κυρίως από διπλωματικά επιτελεία πέραν και από τα Ηνωμένα Έθνη. Στα πλαίσια αυτά καταγράφονται σενάρια και φόρμουλες, όπως τα εξής:

Πρώτο, συνέχιση του υφιστάμενου συστήματος εγγυήσεων μέχρι και την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ένα σενάριο που χαρακτηρίζεται από ένα σοβαρό κίνδυνο: Εάν η Άγκυρα χάσει το στοίχημα της ένταξης, θα ζημιώσει και η Κύπρος ταυτόχρονα, που θα μείνει με τις εγγυήσεις εσαεί. Παράλληλα η ένταξη της Τουρκίας δεν είναι στον ορίζοντα.

Δεύτερο, να τεθεί το θέμα των εγγυήσεων στη λογική του πάρε-δώσε. Συναφείς πληροφορίες αναφέρουν πως ένα σενάριο είναι το θέμα των εγγυήσεων να τεθεί σε μια λογική ανταλλαγής με την τουρκική θέση ώστε να καταστεί η συμφωνία που θα προκύψει στο Κυπριακό πρωτογενές δίκαιο. Με τη θέση αυτή επιχειρείται να ικανοποιηθεί η τουρκική πλευρά με το πρωτογενές δίκαιο και η ελληνική με αυτό των εγγυήσεων. Σημειώνεται ότι σε σχέση με το πρωτογενές δίκαιο, στόχος της τουρκικής πλευράς είναι να υπάρξουν στη συμφωνία πρόνοιες της λύσης που θα απέχουν από το κοινοτικό κεκτημένο και να μην μπορούν να αλλάξουν ποτέ.

Η Τουρκία, πάντως, δεν φαίνεται ότι θα “πουλήσει” το θέμα των εγγυήσεων καθώς θεωρεί πως το θέμα του πρωτογενούς δικαίου μπορεί να το κερδίσει.

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Φιλελεύθερος", 1/10/2009