Του Σάββα Ιακωβίδη
ΝΕΟ ΔΟΓΜΑ γεννήθηκε χθες. Με επιστροφή στο παρελθόν. Η Αθήνα αποφάσισε και η Λευκωσία συναινεί. Ο Γ. Παπανδρέου εξάγγειλε τον περ. Σεπτέμβριο, πριν ακόμα εκλεγεί Πρωθυπουργός, κατά τη διάρκεια ολιγόωρης επίσκεψής του στη Λευκωσία, ένα νέο οδικό χάρτη για την Τουρκία. Ο αν. υπουργός Εξωτερικών, Δ. Δρούτσας (πασίγνωστος προαγωγός του σχεδίου Ανάν) ανέλαβε, με τη γνωστή συνέντευξή του στο αθηναϊκό «Έθνος», να ξεκαθαρίσει προς την αιθεροβατούσα ακόμα Λευκωσία, δύο τινά: Πρώτον, ότι δεν πρέπει να κλείσει η πόρτα της ΕΕ στην Τουρκία. Δεύτερον, ότι είναι απαραίτητος ένας νέος οδικός χάρτης για την κατοχική χώρα. Χθες είχαμε την επίσημη, πια, επιβεβαίωση, με την επίνευση και τη συγκατάθεση της Λευκωσίας. Και γιατί ένας νέος οδικός χάρτης- συγχωροχάρτι στην Τουρκία; Επειδή, λέγει ο Παπανδρέου, υπάρχει ένα τέλμα στην πορεία της Τουρκίας στην ΕΕ και ένα τέλμα στα ζητήματα, που ως ΕΕ έχουμε θέσει στην Τουρκία. Έτσι, για να… ξελασπώσει το τουρκικό κάρο, που από το 1999 ο Παπανδρέου, με διάφορους τρόπους, σύρει προς την ΕΕ, η Αθήνα και η Λευκωσία τείνουν ξανά χέρι βοήθειας.
Το Δεκέμβριο θα έχουμε ένα νέο οδικό χάρτη, ελληνικαίς χερσίν και με ευρωπαϊκές ευλογίες. Κάτι ήξερε ο Επίτροπος Διεύρυνσης, Όλι Ρεν, όταν επισήμανε τις υποχρεώσεις της Τουρκίας, χωρίς να εισηγείται έστω ανεπαίσθητες κυρώσεις. Οι Ευρωπαίοι δεν μπορεί να είναι βασιλικότεροι των ηγετών μας. Όμως, το τέλμα στην ενταξιακή πορεία της Τουρκίας και στα άλλα ζητήματα, ποιος το δημιούργησε; Γιατί ο Παπανδρέου απέφυγε να κατονομάσει τις ασήκωτες ευθύνες της Τουρκίας; Η απλή αναφορά στις υποχρεώσεις της εκλαμβάνεται από την Άγκυρα ως χάδι και, κυρίως, ως έμφοβη αδυναμία αντιμετώπισής της από έναν αναξιόπιστο Ελληνισμό. Και πότε; Όταν η Τουρκία, με την εφαρμογή του δόγματος Νταβούτογλου και την εξακτίνωση μιας υπερκινητικής εξωτερικής πολιτικής, αναδεικνύεται σε περιφερειακή υπολογίσιμη δύναμη και σε στρατηγικό εταίρο για τις ΗΠΑ. Και όταν ακόμα, αντιπαρατασσόμενη προς το πανίσχυρο Ισραήλ, διεκδικεί ρόλο ηγέτη, πλέον, του ισλαμικού κόσμου.
Τη Συρία, τη γονάτισε. Την Αρμενία, την εξευτέλισε. Με το Ιράκ υπέγραψε 40 συμφωνίες. Με τη Ρωσία διάγει μήνες ενεργειακού, επιχειρηματικού και οικονομικού μέλιτος. Στην Ευρώπη συμπεριφέρεται με την αλαζονεία του νεο-Οθωμανού κατακτητή και την απαιτεί a la carte. Γιατί, λοιπόν, Παπανδρέου και Χριστόφιας τρέφουν την ψευδαίσθηση ότι θα την… γλυκάνουν με ένα νέο οδικό χάρτη; Και γιατί ελπίζουν ότι η αλαζονεία, η επιθετικότητα και η αδιστακτότητά της θα καμφθούν; Γιατί θεωρούν ότι θα… κατανοήσει το συμφέρον της, όπως αφελέστατα ο πρόεδρος Χριστόφιας εκτιμά; Η Τουρκία ξέρει άριστα τα συμφέροντά της. Τα διεκδικεί και τα υπερασπίζει με δύναμη, με αξιοπιστία, με επιμονή, με θράσος. Αθήνα και Λευκωσία αχρήστευσαν το ορόσημο του Δεκεμβρίου. Η Τουρκία θα περάσει αλώβητη την αξιολόγηση. Δεν θα υποστεί κυρώσεις. Γιατί να συμμορφωθεί στις υποχρεώσεις της; Γιατί να προβεί σε παραχωρήσεις, αφού κανείς δεν την πιέζει και Αθήνα και Λευκωσία σύρουν ανέξοδα το ματωμένο κάρο της προς την ΕΕ;
Το ορόσημο του Δεκέμβρη ήταν η τελευταία ευκαιρία της Λευκωσίας να υποχρεώσει την Τουρκία να συμμορφωθεί. Εκτιμάται ότι τώρα η κατοχική χώρα, χωρίς εμπόδια, επαινούμενη από την ΕΕ και χαϊδευόμενη από την έμφοβη Ελλάδα και την αδύναμη Κύπρο, θα πυκτεύσει αδίστακτα σε όλα τα μέτωπα: Στο Αιγαίο, στη Θράκη και στην Κύπρο. Ποιος θα την εμποδίσει; Ποιος θα την ανακόψει; Ελλάδα και Κύπρος ξελασπώνουν το τουρκικό κάρο για να μας καταπλακώσει εμφανώς πιο γρήγορα…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Σημερινή", 20/10/2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου