Ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ δήλωσε, πρόσφατα, ότι "αν οι συνομιλίες αποτύχουν, και εγώ και ο Χριστόφιας είμαστε τελειωμένοι πολιτικά. Θα πέσει το ταβάνι και θα μας καταπλακώσει". Όντως, Χριστόφιας και Ταλάτ είναι τελειωμένοι πολιτικά. Ο δεύτερος είναι τελειωμένος από τώρα. Τον Απρίλη θα πάει να συναντήσει τον άλλο κατοχικό ηγέτη, τον Ντενκτάς, στη σύνταξη.
Ο Δημήτρης Χριστόφιας εξελέγη με το σύνθημα "Πρόεδρος λύσης" και αν δεν φέρει λύση, αυτοδιαψεύδεται και ως πολιτικός και ως φορέας μιας συγκεκριμένης φιλοσοφίας και πολιτικής. Αν πάλι φέρει λύση, είναι σίγουρο πως, όπως εξελίσσονται οι συνομιλίες, ο λαός δεν πρόκειται να πει Ναι.
Όταν δύο ηγέτες συνομιλούν για να λύσουν ένα πολιτικό πρόβλημα και αισθάνονται ότι, αν αποτύχουν, είναι πολιτικά τελειωμένοι, αυτή η δαμόκλεια σπάθη που επικρέμαται επί των κεφαλών τους, είναι και δαμόκλεια σπάθη για την υπόθεση που εκπροσωπούν και για τις κοινότητες που αντιπροσωπεύουν.
Είναι ανθρώπινο, προκειμένου να αποφύγουν την πολιτική εξαφάνιση και να επιβιώσουν, να κάμουν ό,τι μπορούν για να επιτύχουν και να βρουν λύση. Αλλά αυτό συνεπάγεται και αβαρίες.
Ουδόλως μας ενδιαφέρουν οι αβαρίες που θα κάμει ο Ταλάτ, αν και δεν υπάρχει καμιά ένδειξη μέχρι τώρα ότι έκαμε υποχωρήσεις σε βάρος της υπόθεσης των Τουρκοκυπρίων. Εκεί υπάρχει το αντίβαρο της Τουρκίας, η οποία θα αποφασίσει. Δεν θα επιτρέψει στον Ταλάτ να δεχθεί οτιδήποτε που να είναι σε βάρος των εθνικών συμφερόντων της.
Με τον Δημήτρη Χριστόφια, όμως, τι γίνεται; Έκαμε μέχρι τώρα πολλές αβαρίες. "Γενναίες προσφορές" τις χαρακτηρίζει. Αβαρίες που ανταποκρίνονται στη δεδομένη φιλοσοφία του ΑΚΕΛ ως προς τη λύση του Κυπριακού, αλλά και αβαρίες που στοχεύουν στο να βοηθήσουν τον Ταλάτ να επιβιώσει πολιτικά και να μη χάσει το τρένο της κατοχικής ηγεσίας.
Δεν θα μιλήσουμε για τις υποχωρήσεις που βλάπτουν καίρια την εθνική υπόθεση και προδιαθέτουν για λύση μη δίκαιη, μη βιώσιμη, μη λειτουργική. Μιλούμε και για προσπάθεια να διασφαλίσει, με τις προτάσεις του για τη διακυβέρνηση, ένα σύστημα νομής εξουσίας που θα διασφαλίζει μακροχρόνια κυριαρχία των δύο αριστερών κομμάτων, ΑΚΕΛ και Τουρκικού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος.
Δεν ενοχλεί η διακυβέρνηση από αριστερά κόμματα. Άλλωστε και σήμερα κυβερνά εδώ το ΑΚΕΛ και στην άλλη πλευρά κυβερνούσε, ως πριν από μερικούς μήνες, το αριστερό κόμμα του Ταλάτ. Αυτό που ενοχλεί και είναι επικίνδυνο για τη δημοκρατία, αλλά και τη λειτουργικότητα της λύσης, είναι να προκύψει ένα δοτό σύστημα διακυβέρνησης με προδιαγραμμένη την άσκηση εξουσίας, που θα προκαλεί τριβές και συγκρούσεις και μέσα στις ίδιες τις κοινότητες και μεταξύ τους.
Μέχρι τώρα δοκιμάσαμε τα δοτά συντάγματα και εισπράξαμε τραγωδίες. Δεν έχουμε την πολυτέλεια και άλλων...
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Σημερινή", 9/12/2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου