ΟΤΑΝ ο Δ. Χριστόφιας εξελέγη Πρόεδρος, έτρεφε σοβαρές ψευδαισθήσεις και ευσεβείς πόθους. Πίστευε ότι εκεί που απέτυχαν όλοι οι προκάτοχοί του, αυτός θα κατάφερνε να γωνιάσει την Τουρκία και να κάμψει την αδιαλλαξία της. Είναι γνωστή η δήλωσή του ότι ήρθε για να διορθώσει τα λάθη και τις αποτυχίες των προκατόχων του. Πίστευε ότι η προσωπική χημεία που, όπως νόμιζε, διατηρούσε με τον κατοχικό Ταλάτ, θα ήταν το μέσο, που θα οδηγούσε σε λύση. Ο Δ. Χριστόφιας νόμιζε ότι αν έκανε και αυτός το «καλό παιδί», θα επέσυρε τον οίκτο και το έλεος των Μεγάλων για να πείσουν ή και να πιέσουν την Τουρκία. Δύο ήταν οι πιο ολέθριες ψευδαισθήσεις του. Πρώτον, υιοθέτησε την αγγλικής υποβολής θέση για λύση για τους Κυπρίους από τους Κυπρίους. Και, δεύτερον, προέβη σε μονομερείς «γενναίες προσφορές» προς τους Τούρκους, με τον ευσεβή πόθο ότι αυτές θα μαλάκωναν τις επεκτατικές αξιώσεις τους.
Σε μια εκδήλωση ειλικρίνειας, είπε ότι έκανε τις παραχωρήσεις για να διευκολύνει το φίλο του, Ταλάτ. Εκείνος, όμως, υπήκων στις εντολές της κατοχικής Τουρκίας, του υπενθυμίζει κάθε μέρα τους επεκτατικούς στόχους της σε βάρος μας. Η θέση για λύση από τους Κυπρίους θα ήταν ορθή, αν η διαφορά ήταν μεταξύ ημών και των Τ/κ. Και οι πέτρες γνωρίζουν ότι η εισβολή και η κατοχή έγιναν από την Τουρκία. Άρα, η θέση αυτή αποενοχοποιεί την κατοχική χώρα και τη θέτει στην εξέδρα του ουδέτερου παρατηρητή και μετακυλίει το βάρος της λύσης στις δύο κοινότητες. Και πάλι, αυτή η θέση δεν αντέχει στην πραγματικότητα: Ο Ταλάτ είναι εντεταλμένος προαγωγός της τουρκικής πολιτικής. Δεν μπορεί να αποφασίσει για τις καίριες πτυχές του Κυπριακού: Στρατεύματα, έποικοι, εγγυήσεις, ασφάλεια, περιουσιακό, διακυβέρνηση. Ακόμα και ο κατοχικός Ταλάτ χλεύασε τη θέση Χριστόφια για λύση για τους Κυπρίους από τους Κυπρίους. Εξηγεί πολλά γιατί οι μόνοι που την υποστηρίζουν θερμά είναι οι Βρετανοί.
Ποιες είναι οι μονομερείς «γενναίες προσφορές» του Δ. Χριστόφια στους Τούρκους; Η παραμονή 50.000 εποίκων, η εκ περιτροπής προεδρία, η σταθμισμένη ψήφος και τώρα, φαίνεται, και το περιουσιακό. Δεν θα αναφερθούμε στη διζωνική, που η συντριπτική πλειοψηφία του λαού απορρίπτει. Δύο κόμματα, το ΔΗΚΟ και η ΕΔΕΚ, καλούν τον Πρόεδρο να αποσύρει τις μονομερείς «γενναίες προσφορές» του, αφού οι Τούρκοι όχι μόνο δεν είπαν «ευχαριστώ» αλλά, καθ’ ομολογίαν Χριστόφια, δεν ανταποκρίθηκαν καν. Ο Πρόεδρος και το ΑΚΕΛ απορρίπτουν την εισήγηση επειδή, λένε, θα φανούμε αναξιόπιστοι. Και οι Τούρκοι θα το χρησιμοποιήσουν ως άλλοθι κατά των συνομιλιών. Πρόκειται για ανεδαφικά επιχειρήματα. Οι «γενναίες προσφορές» του Προέδρου είναι μονομερείς. Δεν υπήρξε καμία ανταπόκριση εκ μέρους της άλλης πλευράς, επειδή διατηρεί την πονηρή εντύπωση ότι ο Πρόεδρος θα προβεί και σε άλλες υποχωρήσεις.
Σε μια διαπραγμάτευση, τα πράγματα δεν είναι στατικά και ανελαστικά. Οι διαπραγματευόμενοι δίνουν και παίρνουν. Καταθέτουν ιδέες, εισηγήσεις, προτάσεις και αν πράγματι επιδιώκουν λύση, υποχωρούν αμοιβαία, μέχρι που να φτάσουν σε αυτό που οι Αμερικανοί αποκαλούν «win-win situation». Δηλ. και οι δύο πλευρές να δίνουν κάτι και να κερδίζουν κάτι χωρίς να εκτίθεται ή να προσβάλλεται καμία πλευρά. Στην περίπτωση του Κυπριακού, οι Τούρκοι ενθυλακώνουν τις μονομερείς υποχωρήσεις μας, δεν ευχαριστούνται με τίποτε και αναμένουν, κατά πάγια πρακτική, να εισπράξουν περισσότερα. Γι’ αυτό, ο Πρόεδρος καλείται να αποσύρει τις μονομερείς υποχωρήσεις του, να θέσει τους δικούς του όρους και να απαιτήσει, επιτέλους, ισοδύναμα ανταλλάγματα. Να το καταλάβει: ΤΙΠΟΤΕ δεν δίνεται και ΤΙΠΟΤΕ δεν εισπράττεται, δωρεάν.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Σημερινή", 17/11/2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου