Οι Παλαιστίνιοι αρνήθηκαν πριν από λίγες μέρες ν’ αρχίσουν συνομιλίες με το Ισραήλ, αν δεν σταματήσει τον εποικισμό των κατεχομένων εδαφών τους. Επέλεξαν να μην είναι αρεστοί στους Αμερικανούς - προτίμησαν να κρατήσουν τον αυτοσεβασμό τους. Οι Παλαιστίνιοι δεν είναι στην ΕΕ, δεν έχουν βήματα για να διεκδικήσουν το δίκαιό τους και όμως είπαν όχι στη Χίλαρι Κλίντον, στη «μεσολάβηση» δηλαδή των Αμερικανών που στηρίζουν τις θέσεις του θύτη, του Ισραήλ, όπως κάνουν και στο κυπριακό υποστηρίζοντας τον δικό μας σφαγέα, την Τουρκία. Οι Παλαιστίνιοι μάς διδάσκουν με αυτή τους τη στάση, την αξιοπρέπεια του αδύνατου και την ευπρέπεια του φτωχού, που εμείς δεν έχουμε.
Συγκρίνετε αυτή τη στάση με τη δική μας πολιτική. Οι πεινασμένοι και διψασμένοι Παλαιστίνιοι έθεσαν θέμα εποικισμού και το έμαθε όλος ο κόσμος, ενώ εδώ, ο Πρόεδρός μας, ξεκίνησε συνομιλίες άνευ όρων, χωρίς σαφή βάση, αλλά με άφθονους ύμνους για τον Ταλατ, τον εκπρόσωπο της κατοχής. Έκανε επίσης «γενναιόδωρες προσφορές» προς τους Τούρκους (και για τους εποίκους), χωρίς την έγκριση κανενός, τις οποίες αυτός και οι περί αυτόν, προσπαθούν να φορτώσουν στον Τάσσο Παπαδόπουλο, ο οποίος απέρριψε το σχέδιο που τις περιείχε και κατηγορήθηκε γι’ αυτό από τους ίδιους!
Παρακολουθώντας την αδιαλλαξία των Τούρκων θα έπρεπε να έχουν όλοι καταλάβει, ότι θα έπρεπε πια να αλλάξουμε τακτική. Να θέτουμε συνεχώς σε διεθνή βήματα -πραγματικά, όχι με ανασφαλή απολογητικά μισόλογα- το θέμα των στρατευμάτων κατοχής, του σφετερισμού των περιουσιών μας, της αρπαγής των σπιτιών μας από τους εποίκους. Ωστόσο, η κυβέρνησή μας δεν το κάνει κι έτσι κανείς δεν ξέρει το πραγματικό πρόβλημα της Κύπρου. Αντί να κατηγορούμε την Τουρκία την αφήσαμε στο απυρόβλητο, χρησιμοποιώντας το αγγλικό παραμύθι «λύση από τους Κυπρίους για τους Κυπρίους», ενώ η βίαιη, βουλιμική Τουρκία «παρακολουθεί» και «ενδιαφέρεται». Ο πρόεδρος συνεχίζει την πολιτική του εξευμενισμού του θηρίου, φοβούμενος μήπως χαλάσει το «κλίμα» και χάσουμε την ευκαιρία για «λύση». Αντί να κατηγορούμε την Τουρκία, είμαστε κατηγορούμενοι και υπό απολογία. Προσπαθούμε, κάνοντας «προσφορές», να πείσουμε ότι θέλουμε λύση, επειδή κάποιοι Ελληνοκύπριοι πολιτικοί αντίπαλοι του Τάσσου Παπαδόπουλου, προσπαθώντας να τον διαβάλουν, κατηγόρησαν την πλευρά μας ότι δεν θέλει λύση και από τότε μας έμεινε η ρετσινιά και οι Τούρκοι τη χρησιμοποιούν κάθε μέρα.
Αλλά έχουμε και, ως λαός, συλλογικές ευθύνες για την κατάσταση αυτή. Σε αντίθεση με τους βασανισμένους Παλαιστινίους, έχουμε όλες τις υλικές δυνατότητες να αγωνιστούμε πολιτικά, αλλά δεν το κάνουμε. Νεόπλουτοι και μαλθακοί, για να παραστήσουμε τους προοδευτικούς και τους “in”, είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε τις ιδέες των ξένων ως δικές μας σε όλους τους τομείς της ζωής - και στο κυπριακό. Φάνηκε επίσης ότι οι Ελληνοκύπριοι αγελοποιούνται-μαντρώνονται με ευκολία. Η πλειοψηφία των πολιτών δεν θέλει μεν το σχέδιο Ανάν που δίνει την Κύπρο στην Τουρκία, ψηφίζει όμως εκείνους που το υποστηρίζουν και οι οποίοι θα το επαναφέρουν. Ψηφίζουν από «κομματικό πατριωτισμό» και άλλες τέτοιες ανοησίες -όπως έγινε στις τελευταίες προεδρικές εκλογές- δίνοντας άλλοθι σε καταστροφικές για την Κύπρο πολιτικές και ερμηνείες, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Έτσι, αυτή τη στιγμή, ο Πρόεδρος με τη στήριξη της ηγεσίας του ΔΗΣΥ, διαπραγματεύεται μια «λύση», τις πρόνοιες της οποίας ο λαός απορρίπτει, καταλαβαίνοντας ότι αυτή η «λύση» που φαίνεται στον ορίζοντα, δεν είναι συμβιβασμός αλλά εξευτελιστική συνθηκολόγηση. Οι ξένοι και οι ηγεσίες ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ προσδοκούν ότι θα χειραγωγήσουν και θα μαντρώσουν ξανά τους πολίτες, ώστε από «κομματικό πατριωτισμό» να δώσουν τη συγκατάθεσή τους σε ένα σχέδιο τύπου Ανάν, δηλαδή στην οικειοθελή υποδούλωσή τους στην Τουρκία. Θα τα καταφέρουν;
Δημοσιεύτηκε από την εφημερίδα "Φιλελεύθερο", 5/11/09
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου