Ο Δ. Χριστόφιας θύμωσε από την ορθή κριτική που του ασκείται από κάποια στελέχη του ΔΗΚΟ - όπως ξέρουμε δεν ανέχεται την κριτική - και ζήτησε από το ΔΗΚΟ να τους φιμώσει. Ο Μ. Καρογιάν εκτελώντας με υπερβάλλοντα ζήλο την εντολή, αποφάσισε να φιμώσει τους πραγματικούς εκφραστές της διαχρονικής πολιτικής του κόμματος. Χοντρό λάθος Μάριε.
Στο τελευταίο μου άρθρο είχα αναφερθεί στον ενθουσιασμό του Δ. Χριστόφια για το γεγονός ότι ο Πρωθυπουργός της Αγγλίας χαιρέτισε τους χειρισμούς του. Το ίδιο συνέβη μεταξύ ΔΗΚΟ - ΑΚΕΛ. Αμέσως μετά τη θλιβερή απόφαση του ΔΗΚΟ, το ΑΚΕΛ τη χαιρέτισε και δήλωσε ικανοποιημένο. Ο Α. Κυπριανού, όμως, προχώρησε και πάρα πέρα ώστε ο εξευτελισμός του ΔΗΚΟ να είναι τέλειος: «θα αναμένουμε να δούμε στην πράξη πώς θα υλοποιηθούν οι αποφάσεις», είπε. Δηλαδή το ΔΗΚΟ είναι επισήμως υπό επιτήρηση, ένα είδος αποικίας. Ο επιλοχίας ΑΚΕΛ θα παρακολουθεί αν εκτελούνται όπως πρέπει οι εντολές που έδωσε (να φιμωθούν ή να εκδιωχθούν όσοι επικρίνουν τον Δ. Χριστόφια).
Μετά από αυτά μπορεί άραγε το ΔΗΚΟ να θεωρείται ανεξάρτητο κόμμα;
Μπορεί κανείς να το εμπιστευθεί ότι θα έχει ανεξάρτητη άποψη σε κρίσιμες στιγμές;
Αν δεν αναιρέσει έμπρακτα την απόφαση του θα είναι ένα κόμμα ανυπόληπτο που δεν θα αξίζει να το ακούει κανείς. Άλλωστε το ΔΗΚΟ δεν έχει φωνή χωρίς αυτούς που θέλει να φιμώσει ο Δ. Χριστόφιας.
Ας δούμε όμως τι άλλο σηματοδοτεί αυτή η «εκσυγχρονιστική» απόφαση. Αμέσως μετά τις τελευταίες προεδρικές εκλογές, είχα γράψει ότι θα γινόταν προσπάθεια διάβρωσης του ΔΗΚΟ έτσι ώστε να μην υπάρχει κανένα εμπόδιο στη μέσω υποχωρήσεων επαναφορά του σχεδίου Ανάν που επιδιώκουν οι ηγεσίες ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ. Μήπως άρχισε η διάβρωση των θέσεων του ΔΗΚΟ; Διερωτάται κανείς γιατί στήθηκε όλο αυτό το σκηνικό, αν όπως είπε ο εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος συμφωνούν με τις θέσεις των ανθρώπων που θέλουν να φιμώσουν. Τι σημαίνει σε μια τέτοια περίπτωση ο ενιαίος πολιτικός λόγος που καμώνονται ότι τους ενδιαφέρει; Αφού συμφωνούν με τις θέσεις, να σκεφτούμε ότι έκαναν όλη αυτή τη συνεδρίαση για το ύφος (του Νικόλα); Ζητούν ενιαίο και «σύγχρονο» ύφος; Πώς ορίζεται αυτό; Εννοούν ότι όλοι πρέπει να έχουν τη ίδια έκφραση όταν μιλάνε; Και πώς θα ελέγχεται το ύφος των αξιωματούχων ενός κόμματος; Θα παίρνουν έγκριση από το ΑΚΕΛ; «Η φάρμα των Ζώων» του Όργουελ, ωχριά μπροστά σ’ αυτό το σκηνικό που θυμίζει ολοκληρωτικά καθεστώτα και ξεκινά από προσωπικές κόντρες.
Αυτά δεν έχουν σχέση με πολιτική. Αν είχαν όλοι αυτοί πολιτικά ενδιαφέροντα θα συζητούσαν την πρόταση του συγκροτημένου Γ. Κολοκασίδη. Δεν θέλησαν όμως να τη συζητήσουν επειδή προερχόταν από κάποιον που είναι κι αυτός στο στόχαστρο του ΑΚΕΛ - τους ενοχλεί άραγε και το δικό του ύφος; Φαίνεται ότι δεν τους μένει χρόνος ανάμεσα στις ίντριγκες και τις κλίκες να μιλήσουν για το κυπριακό.
Υπάρχει όμως και κάτι σοβαρότερο που είναι θεμιτό να σκεφτούμε: Μήπως τελικά το πρόβλημα δεν είναι το ύφος των επικριτών Χριστόφια αλλά η ουσία; Μήπως τελικά διαμορφώνεται στο ΔΗΚΟ μια ομάδα που στην πραγματικότητα συμφωνεί με τις υποχωρήσεις και τους χειρισμούς Χριστόφια, αλλά παριστάνουν ότι διαφωνούν επειδή φοβούνται τους ψηφοφόρους τους; Μήπως θα στοιχηθούν με τον ΔΗΣΥκαι το ΑΚΕΛ στην κρίσιμη στιγμή ως ένα άλλο «εκσυγχρονισμένο» ασπόνδυλο κόμμα του συστήματος;
Και κάτι άλλο: Αυτοί οι 5-6 που διώκονται εξέφραζαν μέχρι τώρα τις θέσεις του ΔΗΚΟ με τεκμηριωμένο λόγο, όταν οι άλλοι σιωπούσαν ή επαναλάμβαναν συνθήματα. Εγώ αυτούς θέλω να ακούω και όχι όσους μαζεύονται γύρω από τον εκάστοτε Πρόεδρο του κόμματος ή τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για να έχουν κάποια προσωπικά οφέλη - συμφέρει να είσαι με την εξουσία.
Στις 16 Νοεμβρίου για πρώτη φορά από τότε που δημιουργήθηκε, το ΔΗΚΟ έπαψε να υφίσταται ως ανεξάρτητο κόμμα και ως κόμμα αρχών - θα επανέλθω σ’ αυτό το θέμα.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Φιλελεύθερος", 30/11/2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου