Ήταν ικανοποιημένος ο Δ. Χριστόφιας μετά τη συνάντηση του με τον Πρωθυπουργό της Αγγλίας - και αντίστροφα. Ο Πρωθυπουργός της Αγγλίας θεωρεί θαρραλέα την πολιτική του Δ. Χριστόφια όπως πολλοί άλλοι ξένοι πολιτικοί. Ο Δ. Χριστόφιας δήλωσε με τη σειρά ότι ο Γκόρντον Μπράουν «χαιρετίζει τις προσπάθειες μου και είναι έτοιμος να βοηθήσει προς κάθε κατεύθυνση». Η δήλωση αυτή ταιριάζει περισσότερο σε κάποιον που πάει να ζητήσει έγκριση για την πολιτική του. Δεν μου αρέσει. Κατ’ αρχήν θεωρεί καλό ο Πρόεδρος που η Αγγλία στηρίζει τις προσπάθειες του; Γιατί τις στηρίζει η πιο φιλοτουρκική χώρα του πλανήτη; Αυτονόητη απάντηση: Τις στηρίζει επειδή πάνε προς την κατεύθυνση που θέλει η Αγγλία.
Η Αγγλία δείχνει την εχθρότητα της έναντί μας με κάθε τρόπο και σε κάθε ευκαιρία. Τα μνημόνια που υπογράφει μαζί μας, είναι απλώς ο στιγμιαίος μετασχηματισμός αυτής της εχθρότητας σε χλεύη, διότι όλοι ξέρουν ότι αυτά τα μνημόνια είναι κοροϊδία αφού η πολιτική της Αγγλίας παραμένει η ίδια. Όταν ο Πρόεδρος μας επιδοκιμάζεται από τον πρωθυπουργό μιας τέτοιας χώρας και αυτός κολακεύεται και δηλώνει ικανοποιημένος, τότε εμείς πρέπει να ανησυχούμε. Σημαίνει ότι βρίσκεται σε λάθος δρόμο. Ο Γκόρντον Μπράουν επιδοκιμάζει τις υποχωρήσεις του Προέδρου και θεωρεί ότι αυτές είναι έκφραση θάρρους. Μου θυμίζει τους οπαδούς του σχεδίου Ανάν και τον Ν. Αναστασιάδη που μας λένε ότι χρειάζεται θάρρος για τη «λύση» (ξέρετε ποια «λύση»). Σύμφωνα με αυτή την σχολή πολιτικής σκέψης, χρειάζεται θάρρος για να υποδουλωθείς - εγώ μέχρι τώρα ήξερα ότι χρειάζεται θάρρος για να είσαι ελεύθερος.
Επιδοκιμάζοντας ο Πρωθυπουργός της Αγγλίας τις υποχωρήσεις του Δ. Χριστόφια, τον χειραγωγεί, αφού τον καλεί ουσιαστικά να συνεχίσει την ίδια πολιτική των «γενναίων προσφορών» προς τους Τούρκους, για να συνεχίσει να έχει την υποστήριξη της Αγγλίας. Όσον αφορά στην ανεδαφική προσδοκία του προέδρου ότι «η Αγγλία θα βοηθήσει», αυτή δείχνει ότι πολιτικά πελαγοδρομεί - εκτός κι αν έχει τους ίδιους στόχους με την Αγγλία: την επαναφορά του σχεδίου Ανάν. Ό,τι κι αν συμβαίνει από τα δύο, ο Πρόεδρος ακολουθεί επικίνδυνους δρόμους, δρόμους που εγκρίνει μεν η Αγγλία, δεν εγκρίνει όμως ο λαός. Θα χρειαστεί αγώνας από τον λαό για να αποτραπεί η δρομολογημένη από ξένους και ντόπιους επιστροφή του σχεδίου Ανάν. Γι’ αυτό και πολιτικοί όπως ο Ν. Παπαδόπουλος (που έγινε στόχος) πρέπει να διαφυλαχθούν και να στηριχθούν. Αν δεν υπήρχαν αυτοί οι πολιτικοί ο λαός δεν θα μάθαινε τίποτε για τις θέσεις που καταθέτει η πλευρά μας.
Στόχος ήταν να γίνουν όλα πίσω από τις πλάτες του λαού ώς την τελευταία στιγμή. Κάποιοι «απορριπτικοί» πολιτικοί χαλούν τους σχεδιασμούς που προωθούν οι ηγεσίες ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ. Ο Νικόλας Παπαδόπουλος δεν εκφράζει λοιπόν προσωπικές θέσεις, ούτε εκφράζει απλώς τη βάση του ΔΗΚΟ - εκφράζει τις ανησυχίες της πλειοψηφίας του κυπριακού ελληνισμού, όπως δείχνουν και οι δημοσκοπήσεις. Είναι θλιβερό το ότι βρήκε περισσότερη στήριξη από την ΕΔΕΚ παρά από το κόμμα του. Η πλευρά μας, όντως διολισθαίνει προς θέσεις που κάποτε ζητούσαν οι Τούρκοι και εμείς απορρίπταμε - και τις οποίες τώρα καταθέτουμε ως δικές μας. Μετά την απόρριψη του σχεδίου Αναν και τη συμφωνία της 8ης Ιουλίου δεν θα έπρεπε να επανέλθουν κακές πρόνοιες αυτού του σχεδίου και μάλιστα με πρωτοβουλία της πλευράς μας. Η διολίσθηση προς τις τουρκικές θέσεις, αποκαλείται «συγκλίσεις» και «πρόοδος» και έτσι δίνεται η ψευδής εντύπωση στο λαό ότι αυτή η πολιτική αποδίδει καρπούς. Ο Δ. Χριστόφιας έχει παγιδευτεί από τον ίδιο τον εαυτό του και την αποδοχή που έχουν στους ξένους οι λανθασμένοι χειρισμοί του. Έτσι όμως παγίδευσε και την Κύπρο σε σκοτεινές ατραπούς. Ο λαός ας επαγρυπνεί.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Φιλελεύθερος", 17/11/2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου