Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2009

Ποιοι επιδιώκουν φυσική εξόντωση του Προέδρου

Του Άριστου Μιχαηλίδη

Από το επίσημο βήμα του κυπριακού κοινοβουλίου ο γενικός γραμματέας του ΑΚΕΛ Άντρος Κυπριανού έκανε προχτές μια φοβερή καταγγελία. Ότι κάποιοι επιδιώκουν τη δολοφονία του Προέδρου της Δημοκρατίας και μάλιστα κάποιοι γενικά και αόριστα έτσι που να αγγίζει η καταγγελία όλους όσοι διαφωνούν με την πολιτική του στο Κυπριακό.

«Το τελευταίο διάστημα, είπε ο κ. Κυπριανού, είμαστε μάρτυρες μιας χυδαίας και εκβιαστικής επίθεσης, που γίνεται ενάντια στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας μέσα από διάφορα μπλογκ στο Ίντερνετ, σατιρικές δήθεν εφημερίδες και άλλους. Ενθαρρύνεται η φυσική εξόντωση του Προέδρου».

Η ευκολία με την οποία ανακοινώθηκε μια τόσο σοβαρή πληροφορία, αλλά και οι συνεχείς προσπάθειες, τόσο του κ. Κυπριανού όσο και του ίδιου του Προέδρου Χριστόφια και των ανθρώπων του, να δημιουργούν την εντύπωση ότι οποιοσδήποτε εκφράζει διαφωνίες με την κυβερνητική πολιτική, είναι ένας ακραίος εχθρός του λαού, ένας εν δυνάμει πραξικοπηματίας, δημιουργούν πολλές αμφιβολίες για τη σοβαρότητα αυτής της νέας καταγγελίας.

Αλλά, δεν γίνεται να περάσει απαρατήρητη από τη στιγμή που διατυπώθηκε επίσημα στη Βουλή από τον Γ.Γ. του κυβερνώντος κόμματος.

Δεν είναι καθόλου ικανοποιητική η δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου, που κλήθηκε να σχολιάσει την καταγγελία του κ. Κυπριανού: «Τελεία ως εδώ. Νομίζω ότι δεν θα πρέπει να δώσουμε συνέχεια σε αυτό το θέμα», είπε. Η καταγγελία όμως έγινε και το κράτος οφείλει να τη διερευνήσει και να παρουσιάσει στην κοινή γνώμη αποτελέσματα. Τι σημαίνει «τελεία ως εδώ»! Υπάρχουν όντως Ελληνοκύπριοι που επιδιώκουν ή οργανώνουν ή ενθαρρύνουν τη φυσική εξόντωση του κ. Χριστόφια; Με ποιον τρόπο; Σχεδιάζουν να τον πυροβολήσουν, μήπως οργανώνουν πραξικόπημα ή επιδιώκουν τον θάνατό του από το ψυχολογικό στρες που του δημιουργούν με τις διαφωνίες τους;

Και νεκρό τον φοβούνται;

Του Γιώργου Χριστοδουλίδη

Η σύληση του τάφου του αείμνηστου προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Τάσσου Παπαδόπουλου δεν είναι μια αστυνομική ή ιδιωτική υπόθεση. Είναι πρωτίστως ένα μείζον πολιτικό θέμα, όπως άκρως πολιτικό ον ήταν ο αείμνηστος Τάσσος μέχρι και την τελευταία του στιγμή.

Αν δεν ήταν τέτοια η υφή του ζητήματος, τότε οι άγνωστοι εγκληματίες δεν θα επέλεγαν το συγκεκριμένο τάφο για να εκτελέσουν το ανίερο σχέδιο τους, αλλά κάποιον άλλον, στο ίδιο ή σε διαφορετικό κοιμητήριο.

Για πρώτη ίσως φορά στα παγκόσμια χρονικά, η σορός ενός πρώην προέδρου γίνεται αντικείμενο κλοπής και αγνοείται. Το γεγονός από μόνο του συνιστά μείζονα πολιτική ανωμαλία που θα διαρκεί μέχρις ότου λάμψει η αλήθεια, έως ότου, οι ένοχοι συλληφθούν και η σορός επιστραφεί.

Όμως, η τραγική αυτή εξέλιξη, αποτέλεσε την αφορμή και για μια σειρά πικρών διαπιστώσεων: Φαντάζομαι τι θα συνέβαινε αν παρόμοιο περιστατικό ελάμβανε χώρα στο εξωτερικό. Για παράδειγμα αν αντί της σορού του Τάσσου Παπαδόπουλου, άνανδροι εγκληματίες έκλεβαν τη σορό του Κένεντι, του Μιτεράν, του Καραμανλή ή ακόμα του Ετζεβίτ. Βλέπω από τώρα τον Ομπάμα, τον Σαρκοζί, τον Ερντογάν, τον Παπανδρέου να επισκέπτονται τις τεθλιμμένες οικογένειες και να τους προσφέρουν λόγια στήριξης αλλά κυρίως να στέλλουν το πολιτικό μήνυμα ότι τέτοιες ανυπόφορες πράξεις δεν μπορεί, δεν είναι δυνατόν να μην προκαλούν τον αποτροπιασμό και τη σύσσωμη καταδίκη ολόκληρου του πολιτικού φάσματος. Δεν είναι δυνατόν να μην εκλαμβάνονται ως απειλή που στρέφεται θεμελιακά εναντίον του πολιτικού συστήματος, των αξιών, αρχών και παραδόσεων μας, σύμφωνα με τις οποίες τους νεκρούς-και δη τους επιφανείς, «τα άξια τέκνα της πατρίδας»- τους σεβόμαστε ή τουλάχιστον αφήνουμε εκείνους που τους αγάπησαν να τους σέβονται και να τους τιμούν.

Οι Βρυξέλλες, η Κερύνεια και η κατήχηση στη διζωνική

Του δρα Ευστάθιου Αβρααμίδη

Στις Βρυξέλλες αποδείχτηκε ότι η πολιτική του καλού παιδιού δεν δημιουργεί φίλους - το αντίθετο. Το ορόσημο του Δεκεμβρίου που περιμέναμε για να ασκήσουμε πιέσεις στην Τουρκία, ακυρώθηκε. Σε αντίθεση με τον «κακό» Τάσσο που το 2006 πήρε ομόφωνη απόφαση για τις υποχρεώσεις της Τουρκίας, ο αρεστός στους ξένους Δ. Χριστόφιας, έκανε μονομερή δήλωση χωρίς τη στήριξη κανενός. Η κυβέρνηση ετοίμασε το έδαφος για την απομόνωσή της, εξυμνώντας για δύο χρόνια τον Ταλάτ, μιλώντας για συγκλίσεις και για «κυπριακή διαδικασία» αφήνοντας την Τουρκία στο απυρόβλητο. Τι να πιστέψουν οι ξένοι τη τελευταία στιγμή; Τι τους έλεγε άραγε τόσο καιρό ο Μάρκος Κυπριανού; Οι Άγγλοι φίλοι του Δ. Χριστόφια που επικροτούν τους χειρισμούς του -όπως καμαρώνει ο ίδιος- και που υπογράφουν μαζί του πρωτόκολλα συναντίληψης (πρωτόκολλα κοροϊδίας θα έπρεπε να λέγονται), έδρασαν και πάλι όπως όλοι - εκτός από τον Δ. Χριστόφια - ανέμεναν. Στόχος τους ήταν και είναι να περάσει η Τουρκία αλώβητη και να λυθεί το Κυπριακό με καταστροφική λύση στο επόμενο εξάμηνο. Γι’ αυτό άλλωστε ο Ν. Αναστασιάδης μιλούσε για εξάμηνη αναβολή - για να μη χαλάσει το κλίμα και να έλθει σχέδιο «λύσης» πριν φύγει ο Ταλάτ. Αυτή είναι η θέση και του Δ. Χριστόφια, γι’ αυτό και άφησε το ορόσημο να περάσει. Είναι ανεξήγητη πάντως η προσκόλληση του Δ. Χριστόφια στους Άγγλους. Είναι αδύνατο να κατανοήσει κανείς την πολιτική σκέψη του Προέδρου, κι αυτό αυξάνει τις ανησυχίες για όλους τους χειρισμούς του. Η πολιτική των Άγγλων είναι φανερά και φανατικά φιλοτουρκική - τι σημαίνει λοιπόν ένα μνημόνιο συναντίληψης μαζί τους;

Αν η Τουρκία αποδεχόταν ένα Ανάν για τους Κούρδους

Του Σάββα Ιακωβίδη

ΤΟΝ ΕΧΘΡΟ, τον κτυπάς με τα δικά του όπλα. Πράγμα που η ανεπαρκής πολιτική ηγεσία ουδέποτε επιδίωξε. Ένας καλός φίλος των Ελλήνων, ο Μάρκους Τέμπλαρ, κοινοποίησε από καιρό σε πολλούς Έλληνες αποδέκτες, ένα κείμενό του, που στηρίζεται στην υπόθεση, τι θα συνέβαινε στην Τουρκία αν ένα σχέδιο τύπου Ανάν προωθείτο για την επίλυση του Κουρδικού (η Τουρκία λέγει ότι έκανε το καθήκον της, υποστηρίζοντας το σχέδιο Ανάν για το Κυπριακό). Ο Τέμπλαρ γράφει:

«Μετά από συμφωνία των δύο κυριότερων κοινοτήτων της Τουρκίας (Κουρδικής και Τουρκικής), η παρούσα πολιτεία (Τουρκική Δημοκρατία) παύει να υφίσταται, εφ’ όσον οι πολίτες της Τουρκικής Δημοκρατίας εγκρίνουν (σε χωριστά δημοψηφίσματα ανά κοινότητα) τη νέα πολιτεία. Αμέσως μετά την έγκριση της νέας ρύθμισης, η καινούργια πολιτεία είναι πραγματικότητα. Δεν υπάρχει δυνατότητα (μελλοντικής) επιστροφής στο παλιό καθεστώς, ακόμη και αν οι πλειοψηφίες στην Τουρκική και στην Κουρδική περιοχή ψηφίσουν με μεγάλη πλειοψηφία ότι το επιθυμούν. Σύμφωνα με τις πρόνοιες του Σχεδίου, η Τουρκία μετατρέπεται σε διζωνική και δικοινοτική ομόσπονδη πολιτεία, στην οποία το 37% της γης μεταβιβάζεται στη νέα κυβέρνηση των Κούρδων. Η νέα ομόσπονδη πολιτεία παίρνει το όνομα "Ενωμένη Τουρκική Δημοκρατία", και σύμφωνα με το νέο Σύνταγμα, οι δύο κύριες εθνικές ομάδες (Τουρκική και Κουρδική) έχουν ίση εκπροσώπηση στη νέα προτεινόμενη Γερουσία, ανεξάρτητα από την πληθυσμιακή τους σύνθεση. Σύμφωνα με τη διάταξη αυτή, η υφιστάμενη πολιτεία παύει να υπάρχει.

Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου 2009

Μπορεί να το χειριστεί το κράτος και η ηγεσία;

Του Άριστου Μιχαηλίδη

Αναρωτιόμαστε τι μήνυμα θα έστελνε η πολιτική ηγεσία του τόπου προς τους ιερόσυλους και προς τον ανήσυχο λαό, όποιο κι αν είναι το κίνητρων αυτών που βεβήλωσαν τον τάφο και το νεκρό σώμα του Τάσσου Παπαδόπουλου, αν εμφανίζονταν όλοι μαζί στο ετήσιο μνημόσυνο δίπλα από τη σύζυγο και τα παιδιά του. Πιστεύουμε ότι θα έδιναν την πιο ηχηρή απάντηση και εμπράκτως θα διέλυαν το φανατισμό και τη μισαλλοδοξία, που ίσως να θέλουν να αναμοχλεύσουν με την πράξη τους οι ιερόσυλοι. Δεν χρειαζόταν να πουν τίποτε. Θα απαντούσαν σιωπηρά και συμβολικά. Όμως στο μνημόσυνο του τέως Προέδρου της Δημοκρατίας, το ετήσιο και το αμέσως μετά από την ανίερη επίθεση και την (απίστευτη!) απαγωγή του νεκρού, δεν πήγε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ούτε ο αρχηγός της αντιπολίτευσης. Ούτε ο αρχηγός του κυβερνώντος κόμματος. Και αντιθέτως, φρόντισαν επιδεικτικά να υποβαθμίσουν και την εκπροσώπησή τους. Ο ΔΗΣΥ δεν έστειλε κανέναν εκπρόσωπο. Κανέναν! Το ΑΚΕΛ εκπροσωπήθηκε από τον εσχάτως βουλευτή και γενικό γραμματέα της Ενωσης Κυπρίων Αγροτών Πανίκο Χάμπα. Η κυβέρνηση εκπροσωπήθηκε από τον υπουργό Εμπορίου Αντώνη Πασχαλίδη, που ανήκει στο ΔΗΚΟ. Δεν μπόρεσαν άραγε να ξεπεράσουν σε αυτή την τραγικά δύσκολη στιγμή, την εχθρότητά τους προς τις πολιτικές θέσεις ενός ανθρώπου που πέθανε πριν από ένα χρόνο και σήμερα είναι το θύμα της χειρότερης ίσως πολιτικής επίθεσης που έγινε ποτέ στην Κύπρο; Φοβήθηκαν ότι η παρουσία τους θα αναβάθμιζε τον συμβολισμό του;

Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2009

Α-κυρώσεις, θλίψη και πανηγύρια…

Του Σάββα Ιακωβίδη

Γιατί η Τουρκία πέρασε αλώβητη, παρά τις πολιτικές λαφαζανιές της ηγεσίας μας;
Στην πλάστιγγα των συμφερόντων, της αξιοπιστίας και της πολιτικο-διπλωματικής επάρκειας και ικανότητας, η Τουρκία ζύγισε περισσότερο από την αναιμική, ευρωφοβική και ιδεολογικά αγκυλωμένη και κομματικά εγκυστωμένη πολιτική της κυβέρνησης Χριστόφια. Οι πολιτικές λαφαζανιές του Προέδρου και των συγκυβερνώντων κομμάτων για κυρώσεις κατά της Τουρκίας, έστω και μόνο από τη Λευκωσία, απεδείχθησαν ανέξοδοι και κωμικοί παλληκαρισμοί, προς κατανάλωση από αφελείς κομματικούς οπαδούς.



Χριστόφιας-Μ. Κυπριανού κατέστρεψαν την πολιτική Τάσσου, γωνιάσματος της Τουρκίας, τεσσάρων χρόνων
Γιατί η Τουρκία πέρασε, τελικά, αλώβητη την αξιολόγηση, παρά τους φανφαρονισμούς των συγκυβερνώντων κομμάτων, με επικεφαλής τον Πρόεδρο Χριστόφια; Οι εξηγήσεις είναι απλές για όσους θέλουν να δουν τα πράγματα με ουδέτερο, ρεαλιστικό φακό και όχι με ροζ κομματικά ματογυάλια. Να επισημάνουμε ότι πριν από ενάμιση σχεδόν χρόνο είχαμε προειδοποιήσει ότι η Κυβέρνηση έπρεπε να αρχίσει να προετοιμάζεται για το ορόσημο του Δεκεμβρίου του 2009. Ο Δ. Χριστόφιας, όμως, δεν ήθελε να ακούσει ούτε για σενάριο Β’ για το Κυπριακό, ούτε για προετοιμασίες για την αντιμετώπιση κάθε ενδεχόμενου όσον αφορά την αξιολόγηση της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας.

Ο Πρόεδρος ήταν άκρως απασχολημένος με τη… χημεία του με τον καρντάση του, κατοχικό Ταλάτ, πώς να αποδείξει στους ξένους και δη στους Βρετανούς, πόσο «πρόεδρος λύσης» ήταν και πόσο ευέλικτος, γενναιόδωρος και έτοιμος ήταν για την επανένωση του νησιού. Προφανώς δεν σκέφτηκε ή δεν υπολόγισε ότι στον ευρωπαϊκό χώρο, η διεκδίκηση συμφερόντων και η στερέωση θέσεων γίνεται με την οικοδόμηση συμμαχιών, φιλιών, συνεργασιών με εταίρους, με τους οποίους μπορεί ή έχουμε κοινότητα συμφερόντων. Κάποια εποχή, η Γαλλία και η Γερμανία, ο Σαρκοζί και η Μέρκελ ήταν ακριβοί φίλοι μας. Και κάποια στιγμή δόθηκε η εντύπωση ότι η Λευκωσία στρεφόταν για υποστήριξη, μετά και τα ανοίγματα του μ. Τάσσου, προς το γαλλογερμανικό άξονα.

Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2009

Και νεκρός ο Τάσσος ποιους, ακόμα, ενοχλεί;

Του Σάββα Ιακωβίδη

ΑΥΤΟΣ ο τόπος δεν πρόκειται να ησυχάσει. Δεν τον αφήνουν να λειτουργήσει ως συντεταγμένο κράτος και ως ευνομούμενη πολιτεία. Δεν θέλουν, προφανώς, να υπάρχουμε ως κράτος, ως Έλληνες, ως τόπος που δικαιούται να απολαμβάνει όλα εκείνα τα αγαθά, που προσφέρει η δημοκρατία, η ελευθερία, η αξιοπρέπεια και η ευνομία. Ίσως μας θέλουν ανδράποδα, αχυρανθρώπους, λοβοτομημένα όντα, άνοα και έρμαια σε άλλων εντολές και αξιώσεις. Κακοί δαίμονες, έξωθεν και ίσως έσωθεν, μάχονται για να μας διαλύσουν, να μας μειώσουν, να μας εξουθενώσουν και να μας παραδώσουν ως σφάγιο σε ξένους αυθέντες. Αυτός ο τόπος δεν σταματά να βάλλεται, να υπονομεύεται, να διασύρεται και να προσβάλλεται. Πώς να χαρακτηρισθεί, διαφορετικά, η χθεσινή πρωτοφανής βαρβαρότητα και ιεροσυλία κατά του τέως προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, μ. Τάσσου Παπαδόπουλου; Βάνδαλοι, ιερόσυλοι και διεστραμμένοι ολονυχτίς και υπό συνεχή βροχή ανέσκαψαν το μνήμα του, άνοιξαν το φέρετρό του και έκλεψαν τη σορό του!

Ένας χρόνος χωρίς τον Τάσσο...

Του Χρύση Παντελίδη

Πέρασε ένας χρόνος από την ημέρα που ο Τάσσος έφυγε από τη ζωή. Ένας χρόνος από την ημέρα που ο Τάσσος έχασε τη μάχη με τον καρκίνο. Μια μάχη που την έδωσε μέχρι την τελευταία του πνοή, με την αξιοπρέπεια και τη μαχητικότητα που διέκριναν τη ζωή και την πολιτική παρουσία του.

Στη διάρκεια αυτού του χρόνου, κάποιοι λίγοι εκμεταλλεύτηκαν το γεγονός ότι ο Τάσσος δεν ζει, δεν μπορεί πλέον να μιλήσει. Και επιχείρησαν να του φορτώσουν λόγια που δεν είπε, επιλογές που δεν έκανε, αποφάσεις που δεν πήρε και ευθύνες που δεν του αναλογούν. Αυτό επιβάλλει η ανασφάλεια που τους κυριεύει, η ανεπάρκεια που τους διακρίνει, τα σύνδρομα που τους χαρακτηρίζουν και τα λάθη που διαπράττουν.

Στη διάρκεια αυτού του χρόνου, κάποιοι λίγοι ενταφίασαν όσα πέτυχε στο Κυπριακό, απεμπόλησαν όσα εξασφάλισε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, απομόνωσαν διεθνώς το κράτος μας και γκρέμισαν την ισχυρή οικονομία που οικοδομήθηκε.

Φοβούνται το δημοψήφισμα

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Δεν πρόλαβε να τελειώσει το ευρωπαϊκό Συμβούλιο «Αξιολόγησης» (κατ’ άλλους μη αξιολόγησης) της τουρκικής (μη) συμμόρφωσης στις ανειλημμένες υποχρεώσεις και ο Πρόεδρος Χριστόφιας εξήγγειλε «εκστρατεία διαφώτισης» της ελληνοκυπριακής κοινής γνώμης για να καταλάβει τι είναι η «διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία» και πως θα εφαρμοστεί στην Κύπρο αυτό το «μοντέλο λύσης». Για την ιστορία, το «μοντέλο», που δεν έχει γίνει ακόμα «κατανοητό», χρονολογείται από 32 ετών…

Προτού όμως εκδοθούν και κυκλοφορήσουν τα «φυλλάδια» που υποσχέθηκε ο Κύπριος Πρόεδρος και αναληφθούν οι άλλες δράσεις, «στοχευμένες» σε κρίσιμες για τη διαμόρφωση της κοινής γνώμης ομάδες, η … τουρκική αεροπορία και το πολεμικό ναυτικό ανέλαβαν δική τους «εκστρατεία διαπαιδαγώγησης», παρενοχλώντας μεταξύ άλλων την πτήση του ‘Ελληνα Υπουργού ‘Αμυνας στην Κύπρο. Μπορεί η Τουρκία να έχει αρχίσει και συνεχίζει (έστω και μετ’ εμποδίων) τις ενταξιακές της διαπραγματεύσεις με την υποστήριξη Λευκωσίας και Αθήνας, αλλά τις αγαπημένες της συνήθειες δεν τις εγκαταλείπει. Δεν απέφυγε έτσι προ ημερών να κάνει μερικούς «εικονικούς βομβαρδισμούς» του Αγαθονησίου και να παρενοχλήσει ελληνογαλλική άσκηση στην ίδια περιοχή, ενώ το ναυτικό της επανέλαβε τον «πόλεμο της τσιπούρας» με τους ‘Ελληνες ψαράδες…Για να μην ξεχνιόμαστε δηλαδή και για να περνάνε τα «σωστά μηνύματα», όπως παρατήρησε σαρκαστικά ο κυπριακός τύπος.

Ο Κύπριος Πρόεδρος επέκρινε επίσης τα ΜΜΕ της χώρας του, γιατί αναφέρονται περισσότερο στα αρνητικά της όποιας λύσης, αντί να προβάλλουν τα θετικά και να καλλιεργούν μια «κουλτούρα λύσης». Απομένει να δούμε τα νέα έντυπα και ιδίως με ποιόν ακριβώς τρόπο θα εξηγήσουν στους Ελληνοκυπρίους ότι οι δικές τους ψήφοι θα «μετράνε» πέντε φορές λιγότερο από τις τουρκοκυπριακές. Ομολογουμένως δεν είναι η ευκολότερη δουλειά στον κόσμο, ακόμη και για τους έμπειρους και σκληραγωγημένους «αγκιτάτορες» του ΑΚΕΛ, που ορκίζονται στον «μαρξισμό-λενινισμό». Ακόμη κι αν έχουν την υπομονή να διαβάσουν τους 56 τόμους των απάντων του Λένιν π.χ., δύσκολα θα εντοπίσουν κάτι που να μοιάζει με συνηγορία στη «σταθμισμένη ψήφο», την «εκ περιτροπής προεδρία» ή τις καλές προθέσεις της Μεγάλης Βρετανίας!

Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2009

Η Κύπρος εάλω στην ΕΕ

Του Γιώργου Δελστίκ

Δραματικές επιπτώσεις για το διεθνές κύρος της Κυπριακής Δημοκρατίας θα έχει η προχθεσινή ομόφωνη απόφαση των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ αναφορικά με τη σύνοδο κορυφής των «27» που αρχίζει σήμερα στη βελγική πρωτεύουσα. Οι Ευρωπαίοι δεν επέβαλαν απολύτως καμία κύρωση στην Τουρκία για την άρνησή της να εφαρμόσει το Πρωτόκολλο της Άγκυρας που έχει υπογράψει με την ΕΕ και το οποίο της επιβάλλει να ανοίξει τα λιμάνια και τα αεροδρόμιά της και στα πλοία και αεροπλάνα υπό κυπριακή σημαία. Πέρασε έτσι άπρακτη και η... τρίτη (!) προθεσμία που είχε δώσει η ΕΕ στην Άγκυρα για να συμμορφωθεί με τις ευρωπαϊκές απαιτήσεις στο θέμα αυτό - οκτάμηνη η πρώτη, δεκαεξάμηνη η δεύτερη, τρίχρονη η τρίτη. Σαν να μην έφτανε η μη επιβολή κυρώσεων, οι υπουργοί Εξωτερικών της ΕΕ τώρα πλέον δεν εισηγούνται καν να μπει κάποια προθεσμία συμμόρφωσης της τουρκικής κυβέρνησης.

Οι Ευρωπαίοι αφήνουν έτσι αχαλίνωτη την Άγκυρα να αισθάνεται - και δικαίως - ότι δεν υπάρχει πια καμιά δέσμευση για την Τουρκία εκ μέρους της ΕΕ που να αφορά υποχρεώσεις της Αγκυρας έναντι της Κύπρου! Εξέφρασαν υποκριτικά μόνο μια «βαθιά λύπη» για το ότι η Τουρκία δεν συμμορφώθηκε και μετά από αυτό αποφάσισαν να μην της ξαναβάλουν προθεσμία και τη στενοχωρήσουν και επιπροσθέτως να ανοίξουν πριν από το τέλος του χρόνου, δηλαδή στο επόμενο εικοσαήμερο ένα ακόμη διαπραγματευτικό κεφάλαιο, αυτό για το περιβάλλον που είναι και επίκαιρο!

Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2009

Και τώρα και πάντα ΑΚΕΛ - Ταλάτ;

Του Κωστάκη Αντωνίου

Ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ δήλωσε, πρόσφατα, ότι "αν οι συνομιλίες αποτύχουν, και εγώ και ο Χριστόφιας είμαστε τελειωμένοι πολιτικά. Θα πέσει το ταβάνι και θα μας καταπλακώσει". Όντως, Χριστόφιας και Ταλάτ είναι τελειωμένοι πολιτικά. Ο δεύτερος είναι τελειωμένος από τώρα. Τον Απρίλη θα πάει να συναντήσει τον άλλο κατοχικό ηγέτη, τον Ντενκτάς, στη σύνταξη.

Ο Δημήτρης Χριστόφιας εξελέγη με το σύνθημα "Πρόεδρος λύσης" και αν δεν φέρει λύση, αυτοδιαψεύδεται και ως πολιτικός και ως φορέας μιας συγκεκριμένης φιλοσοφίας και πολιτικής. Αν πάλι φέρει λύση, είναι σίγουρο πως, όπως εξελίσσονται οι συνομιλίες, ο λαός δεν πρόκειται να πει Ναι.

Όταν δύο ηγέτες συνομιλούν για να λύσουν ένα πολιτικό πρόβλημα και αισθάνονται ότι, αν αποτύχουν, είναι πολιτικά τελειωμένοι, αυτή η δαμόκλεια σπάθη που επικρέμαται επί των κεφαλών τους, είναι και δαμόκλεια σπάθη για την υπόθεση που εκπροσωπούν και για τις κοινότητες που αντιπροσωπεύουν.

Είναι ανθρώπινο, προκειμένου να αποφύγουν την πολιτική εξαφάνιση και να επιβιώσουν, να κάμουν ό,τι μπορούν για να επιτύχουν και να βρουν λύση. Αλλά αυτό συνεπάγεται και αβαρίες.

Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2009

Γιατί ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ πρέπει τάχιστα να αποχωρήσουν

Του Σάββα Ιακωβίδη

ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ πρέπει, επιτέλους, να αποφασίσουν. Και να αποφασίσουν σοβαρά και υπεύθυνα: Είτε θα συμμετέχουν στην κυβέρνηση Χριστόφια και θα ανέχονται καθημερινά να εξευτελίζονται, να γελοιοποιούνται και να καραγκιοζοποιούνται, καθιστάμενα συνένοχοι στις συνεχείς υποχωρήσεις του προέδρου Χριστόφια και, άρα, συνυπεύθυνα στις εντεύθεν καταστροφικές συνέπειες για το Κυπριακό και τον τόπο. Είτε εύτολμα θα τερματίσουν, έστω και τώρα, τη συνεργασία μ’ έναν Πρόεδρο, του οποίου την πολιτική δεν αντέχουν και κατακρίνουν έντονα. Και θα αποχωρήσουν με το κεφάλι ψηλά, διασώζοντας τουλάχιστον την κομματική, πολιτική και προσωπική τους αξιοπρέπεια. Ταυτόχρονα, αφού αποχωρήσουν από την κυβέρνηση, να απευθυνθούν εξίσου εύτολμα προς το λαό και να του εξηγήσουν γιατί δεν θέλουν πλέον να συνεργάζονται με τον Δ. Χριστόφια και να αναλύσουν τους προφανείς κινδύνους, που απορρέουν από την πολιτική πρακτική του, για τον τόπο και το μέλλον του Ελληνισμού.

Υπονόμευση του βέτο Καραμανλή

Του Γιώργου Δελαστίκ

Δικαιολογημένα προκάλεσε αίσθηση στο πανελλήνιο και αναπαράχθηκε από πληθώρα έντυπων και ηλεκτρονικών μέσων ενημέρωσης η αποκάλυψη του «Εθνους της Κυριακής» για τις θέσεις που εξέφρασε η τότε υπουργός Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη κατά τη συνάντηση που είχε στο Παρίσι τον Σεπτέμβριο του 2008 με τον υπουργό Εξωτερικών της ΠΓΔΜ Αντόνιο Μιλοσόσκι.

Η καταγραφή του περιεχομένου της συνάντησης σε απόρρητο έγγραφο «ειδικού χειρισμού» από το πλέον αρμόδιο άτομο στη συγκεκριμένη περίπτωση, τον τότε πρέσβη στο Παρίσι Δ. Παρασκευόπουλο, καταδεικνύει απογύμνωση του βέτο κατά της ένταξης της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ που είχε προβάλει προ πενταμήνου στο Βουκουρέστι ο τέως πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, από κάθε ουσιαστικό περιεχόμενο εξαιτίας των θέσεων που κατά το απόρρητο έγγραφο πρόβαλε η Ντόρα.

Ούτε μέχρι ούτε μετά τον Απρίλιο

Του Σενέρ Λεβέντ

Ο αγαπητός Μακάριος Δρουσιώτης πήγε στον Μεχμέτ Αλί Ταλάτ. Κάθισαν στο προεδρικό μέγαρο ο ένας απέναντι στον άλλο και έβαλαν το μαγνητόφωνο στο τραπέζι. Ο Δρουσιώτης ρωτούσε και ο Ταλάτ απαντούσε. Η εκτίμηση στην οποία προέβη ο Δρουσιώτης μετά από αυτή τη συνέντευξη είναι η εξής: «Αν δεν εξευρεθεί λύση στο Κυπριακό ούτε με αυτό τον ηγέτη, δεν θα είναι ποτέ δυνατόν να υπάρξει λύση από τους Κύπριους για τους Κύπριους». Σάστισα πολύ όταν το διάβασα αυτό. Εγώ γνωρίζω τον Δρουσιώτη ως άτομο αισιόδοξο πάντοτε, ως άτομο που ελπίζει. Τι είναι τώρα αυτή η απαισιοδοξία; Μήπως σώνει και καλά με τον Ταλάτ θα πρέπει βρεθεί λύση; Μήπως δεν υπάρχει κανείς άλλος μέσα στην τουρκοκυπριακή κοινότητα; Για παράδειγμα, μήπως δεν μπορεί να βρεθεί λύση με τον Μουσταφά Ακιντζί; Ή με τον Αλί Ερέλ; Μήπως θα ήταν χειρότερα τα πράγματα στην περίπτωση του Σενέρ Ελτσίλ ή του Αλπάι Ντουρντουράν;

Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2009

Κουλίας: Το ΑΚΕΛ στοχεύει μέχρι και στη διάλυση του ΔΗΚΟ

Πυρ και μανία με το ΑΚΕΛ εμφανίζεται, σε συνέντευξή του στη «Σ», ο βουλευτής του ΔΗΚΟ Ζαχαρίας Κουλίας και το κατηγορεί για άγαρμπη παρέμβαση στα εσωτερικά του κόμματός του.

Ο Ζαχαρίας Κουλίας υποστηρίζει πως το ΑΚΕΛ παρεμβαίνει στα εσωτερικά του ΔΗΚΟ, με στόχο να του προκαλέσει ύψιστα πρόβλημα, μέχρι και αυτή τη διάλυσή του. Μάλιστα, λέει ότι ο γενικός γραμματέας του ΑΚΕΛ Άντρος Κυπριανού ενεργεί ως να είναι επιστάτης του ΔΗΚΟ, κατά την έκφρασή του, και υπογραμμίζει πως υπάρχει ευθύνη, από τον πρόεδρο του ΔΗΚΟ έως το τελευταίο στέλεχος, να διαφυλάξουν την ενότητα του κόμματος.

Αναφερόμενος στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια, ο Ζαχαρίας Κουλίας τον κατηγορεί για αθέτηση των προεκλογικών του δεσμεύσεων και λέγει χαρακτηριστικά πως «τελικά, αποδείχθηκε ότι ναυαρχίδα του ήταν οι κατά συρροήν υποχωρήσεις».

Σε σχέση με τις εσωτερικές αντιπαραθέσεις στο κόμμα του, ο κ. Κουλίας χαρακτηρίζει ως παραφωνίες τους Μάρκο Κυπριανού και Άκη Κλεάνθους, παραπέμποντας σε δηλώσεις στις οποίες προέβησαν αναφορικά με το Κυπριακό, ενώ κληθείς να τοποθετηθεί επί του ενδεχομένου διαγραφών στο ΔΗΚΟ, υπογραμμίζει ότι, αν κάποιοι επιχειρήσουν κάτι τέτοιο, στην ουσία, θα πλήξουν το ίδιο το κόμμα και την ενότητά του.

Τα όρια της διαπραγμάτευσης και της αντίστασης

Του δρα Κώστα Μαυρίδη*

Μερικές προϋποθέσεις για λύση στο Κυπριακό είναι τόσο αυτονόητες που δεν αναφέρονται στις κόκκινες γραμμές. Για παράδειγμα, ότι το πολίτευμα πρέπει να είναι δημοκρατικό και τα ανθρώπινα δικαιώματα θα γίνονται σεβαστά. Η Δημοκρατία ως πολίτευμα λειτουργεί εφόσον οι εκλογές διασφαλίζουν την εναλλαγή στην εξουσία με βάση τη λαϊκή κυριαρχία, δηλαδή την ελεύθερη επιλογή του λαού για τον επικεφαλής του κράτους. Στη δικτατορία, τα πρόσωπα που εξουσιάζουν δεν επιλέγονται από το λαό, αλλά επιβάλλονται.

Ανεξάρτητα από το είδος του, ένα δημοκρατικό πολίτευμα (ομοσπονδιακό, ενιαίο ή άλλως πώς, με άμεση ή έμμεση εκλογή), η εκλογή του επικεφαλής της Κυβέρνησης γίνεται πάντοτε μέσω ελεύθερης επιλογής. Χωρίς αποκλεισμούς και χωρίς εκ των προτέρων επιβολή υποψηφιοτήτων, με βάση την εθνική τους καταγωγή, χρώμα ή θρησκεία. Άλλωστε, αυτό που χωρίζει τη δημοκρατία από τη δικτατορία είναι ότι στο πρώτο επικρατεί η ελευθερία μέσω εκλογών και στο άλλο η δουλεία μέσω της επιβολής. Η εκ περιτροπής προεδρία σημαίνει υποχρεωτικά Ε/κ Πρόεδρο για μια περίοδο και Τ/κ Πρόεδρο για άλλη περίοδο. Αυτό θα επιβάλλεται από το πολιτειακό σύστημα, ανεξάρτητα από τη λαϊκή επιθυμία. Αν εγώ, που πιθανώς να θέλω να ψηφίσω έναν Τ/κ για Πρόεδρο (π.χ. τον Σ. Λεβέντ), παρά το Ν. Αναστασιάδη ή τον Τάκη Χατζηγεωργίου, γιατί πρέπει να δεσμεύομαι εκ των προτέρων;

Σάββατο 5 Δεκεμβρίου 2009

«Φουστανελάς» και «υπονομευτής» ο Πρόεδρος της Ελλάδας

Του Κωστάκη Αντωνίου

Όταν ο Πρόεδρος Χριστόφιας αγκαλιάζει και ασπάζεται τον Πρόεδρο Παπούλια, γνωρίζει άραγε ότι θωπεύει έναν "φουστανελά", έναν "εθνικιστή", έναν "αμετανόητο απορριπτικό", έναν "αρνητή" του διαλόγου και, κυρίως, έναν "υπονομευτή" της πολιτικής του;

Διότι όσα λέγει ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας είναι θέσεις που συνήθως εκφράζουν εδώ πολιτικά κόμματα, παράγοντες και Μέσα Ενημέρωσης, που οι θιασώτες της γνωστής φιλοσοφίας χαρακτηρίζουν εθνικιστικές και απορριπτικές της λύσης.

Τι μας είπε σε συνέντευξή του σε τσεχική εφημερίδα ο Κάρολος Παπούλιας;

Παραχωρήσεις χωρίς αντάλλαγμα

Του Κώστα Μαυρίδη*

Οι τρεις από τις τέσσερις «γενναίες προσφορές» του Προέδρου προς τον Ταλάτ, φέρουν τη σφραγίδα του πρωτοσύμβουλού του στο κυπριακό Τ. Τσιελεπή: «ο συνεταιρισμός Δύο Συνιστώντων States», η εκ περιτροπής προεδρία και η σταθμισμένη ψήφος. Μέχρι το 2004, ο έμμισθος του ΑΚΕΛ ήταν άγνωστος στο κοινό και τον γνωρίσαμε από την υποστήριξή του στο Σχέδιο Ανάν το 2004. Απέναντι στα μεγαθήρια εγνωσμένης συνταγματικής εμπειρογνωμοσύνης διεθνούς εμβέλειας, που χαρακτήριζαν το σχέδιο «συνταγματικό τερατούργημα», «δημιούργημα άρρωστης φαντασίας» και «νομικό έκτρωμα», ο Τ. Τσιελεπής ήταν ο προβεβλημένος ειδικός -ίσως μοναδικός- που το υποστήριζε.

Στην παρούσα φάση, ο Τ. Τσιελεπής πρωτοστατεί εκτός και εντός διαπραγματεύσεων. Με βάση τα απόρρητα έγγραφα του ΟΗΕ (αναφερθήκαμε το περασμένο Σάββατο) αλλά και με βάση την παρουσία του στα ΜΜΕ, είναι ο κύριος υποστηρικτής των «προσφορών». Ο ΜΟΝΟΣ σύμβουλος που βγήκε δημόσια να «πουλήσει» τις παραχωρήσεις στους Ε/κ και ταυτοχρόνως, ο ίδιος που στα απόρρητα έγγραφα (πριν ένα χρόνο!) εξηγεί τις «προσφορές» εντός των διαπραγματεύσεων.

Η τραγωδία του ΔΗΚΟ και το «Κελλάκι Καμπ»

Του Γιώργου Αγαπίου

ΜΟΝΟ σε κόμματα σοβιετικής δομής, που εκπέμπουν «πεπερασμένο λόγο», επικρατεί η αντίληψη περί «πειθαρχίας», όπως την όρισε χθες ο εκπρόσωπος Τύπου του ΔΗΚΟ, Φώτης Φωτίου. «Όλα τα στελέχη οφείλουν να πειθαρχούν στον ενιαίο πολιτικό λόγο του κόμματος και να στηρίζουν τη στρατηγική και την τακτική του», δήλωσε ο κ. Φωτίου. Τέτοιες απόψεις είναι που οδηγούν το ΔΗΚΟ στην εσωστρέφεια, ακρωτηριάζοντας τον λόγο και την κριτική, σε περιόδους δύσκολες (αν όχι κρίσιμες) για τον τόπο. Είναι κανόνας ότι μια κριτική που μπορεί να υπερβεί τα εσκαμμένα είναι χίλιες φορές προτιμότερη από μια «σιωπηρή» επανάληψη αόριστων τοποθετήσεων, όπως μας έχουν συνηθίσει άλλα κόμματα εξουσίας. Η δημόσια αντιπαράθεση σε ένα κόμμα που (μας λένε ότι) κινείται κάπου μεταξύ σοσιαλιστικού και φιλελεύθερου χώρου, δεν είναι σύμπτωμα καχεξίας. Είναι σύμπτωμα υγείας και δημοκρατίας.

Οι δημόσιες απειλές δε προς τα διαφωνούντα στελέχη για «τελευταία ευκαιρία», μπορεί να ανεβάζουν τις μετοχές του προέδρου Καρογιάν και του αγγελιαφόρου του στο κομματικό χρηματιστήριο, αλλά δεν οδηγούν πουθενά αλλού από την περαιτέρω συρρίκνωση του ΔΗΚΟ στον εκλογικό στίβο. Ας μην ξεχνάμε ότι το κόμμα-ρυθμιστής, με αυτή την ηγεσία που έχει σήμερα, κατρακύλησε σε ποσοστά… ΕΔΕΚ πριν έξι μήνες, λαμβάνοντας το πενιχρό 12,28%.

Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2009

Τι θα γίνει με ΕΕ – Τουρκία;

Του Γιώργου Δελαστίκ

Τελειωμένο πρέπει να θεωρείται γι αυτή τη φάση το θέμα των σχέσεων ΕΕ - ΠΓΔΜ. Μετά τη σαφή θέση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ ότι αποκλείεται να επιτρέψει την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων μεταξύ Βρυξελλών και Σκοπίων αν προηγουμένως δεν επιλυθεί το θέμα της ονομασίας της γειτονικής χώρας, όλα δείχνουν ότι δεν πρόκειται ούτε καν να συζητηθεί το ζήτημα της έναρξης συνομιλιών στη σύνοδο κορυφής των «27» την ερχόμενη εβδομάδα.

Προκειμένου να μην εξαναγκάσουν την Ελλάδα να προβάλει ένα ακόμη βέτο κατά της ΠΓΔΜ, πράγμα που αναπότρεπτα θα καθιστούσε απολύτως ανελαστική τη θέση της Αθήνας για αρκετά χρόνια, η σουηδική προεδρία και η Κομισιόν θα αναβάλουν επ αόριστον τη συζήτηση του θέματος. Ακόμη και η ηγεσία των Σκοπίων προωθεί πλέον αυτή την οδό διαφυγής.

Η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν έχει καμιά αντίρρηση για την εξέλιξη αυτή, την επ αόριστον αναβολή. Αντιθέτως, αισθάνεται ικανοποιημένη και δικαίως, αφού κατέκτησε άκοπα μια πολιτική και διπλωματική νίκη.

Το μέτωπο με την ΠΓΔΜ άλλωστε το άνοιξαν κυριολεκτικά εκ του μη όντος η Κομισιόν και ο Φινλανδός επίτροπος Ολι Ρεν που ήταν αρμόδιος για τη διεύρυνση της ΕΕ (και τώρα έγινε «νέος Αλμούνια» στην καινούργια σύνθεση της Επιτροπής), αμέσως μετά την εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ. Προφανώς αφενός ήθελαν να διαπιστώσουν αν ο Γιώργος Παπανδρέου ήταν έτοιμος να υποχωρήσει στο ζήτημα αυτό και αφετέρου άνοιξαν ένα δεύτερο μέτωπο για την Ελλάδα για να εκφοβίσουν την ελληνική κυβέρνηση και να την ωθήσουν σε ενδοτική στάση στο κεφαλαιώδες ζήτημα της Τουρκίας.

«Δεν ανησυχώ για τις κυρώσεις»!

Ο Μπαγίς είναι σίγουρος ότι η Τουρκία θα φύγει αλώβητη από την Ε.Ε.

Επανέλαβε χθες εαυτόν μιλώντας για λύση διζωνική δικοινοτική με πολιτική ισότητα και εκτιμά ότι οι εταίροι θα δείξουν σύνεση στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.

ΚΟΡΕΠΕΡ
Αναβλήθηκε για σήμερα η συζήτηση για τα συμπεράσματα

ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ
ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ

Ο Τούρκος Υπουργός Προεδρίας και επικεφαλής των ενταξιακών διαδικασιών της χώρας του με την Ε.Ε., Εγκεμέν Μπαγίς, μιλώντας χθες στις Βρυξέλλες σε εκδήλωση του European Policy Centre, δήλωσε σίγουρος ότι το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της προσεχούς Πέμπτης δεν πρόκειται να επιβάλει κυρώσεις επί της Τουρκίας. Όπως είπε χαρακτηριστικά ο κ. Μπαγίς, δεν ανησυχεί ότι θα επιβληθούν κυρώσεις επί της Άγκυρας, διότι, τόνισε, έχουν επιβληθεί αρκετές, αλλά και για έναν άλλο λόγο: Επειδή, παρατήρησε, οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα επιδείξουν σύνεση και δεν θα επιβάλουν επιπρόσθετες στην Τουρκία κυρώσεις, γεγονός που θα λειτουργήσει ανασταλτικά στις διαπραγματεύσεις. Ήδη, είπε, υπάρχουν 8 παγωμένα κεφάλαια, που δεν μπορούν να ανοίξουν, λόγω της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία = διχοτόμηση

Του Μητροπολίτη Κυρηνείας Παύλου

Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων της Κύπρου, με την ετυμηγορία τους κατά το Δημοψήφισμα του 2004, απέρριψαν τη λύση της διζωνικής, δίνοντας έτσι εντολή στην ηγεσία τους για απαγκίστρωση από τις δεσμεύσεις του παρελθόντος και για χάραξη νέας στρατηγικής και νέας μορφής λύσης. Αντί η ηγεσία της νήσου να αξιοποιήσει τα νέα δεδομένα και να ευχαριστήσει το λαό, ο οποίος την έβγαλε από τα αδιέξοδα, στα οποία η ίδια οδήγησε τον εαυτό της, επανήλθε στη λύση της διζωνικής, στην οποία έμεινε προσκολλημένη, παρά τις τόσες ευκαιρίες που τις έδωσε η τουρκική πλευρά, με τις συνεχείς υπαναχωρήσεις και ιδιαίτερα από την ανακήρυξη του ψευδοκράτους το 1983 και παρά το ότι η Κυπριακή Δημοκρατία είναι μέλος της ΕΕ εδώ και πέντε χρόνια και έπρεπε από καιρό να είναι συντονισμένη με το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Η υποψήφια για ένταξη στην ΕΕ Τουρκία συνεχίζει να προκαλεί με την κατοχή ευρωπαϊκού εδάφους και την πρόσφατη ακόμη παράνομη παρουσία των Τούρκων επισήμων στο ψευδοκράτος, λόγω της επετείου της παράνομης ανακήρυξής του. Ταυτόχρονα, παραβιάζει τον εναέριο χώρο της Κύπρου και τα χωρικά της ύδατα, χωρίς, δυστυχώς, καμιά ουσιαστική καταγγελία ή έντονη διαμαρτυρία εκ μέρους των κυβερνώντων, μην τυχόν και χαλάσει το ψεύτικο, επίπλαστο και εικονικό κλίμα των συνομιλιών.

Μέσα στο γενικό κλίμα της δυσφορίας, που επικρατεί ανάμεσα στο λαό για τις συνεχιζόμενες υποχωρήσεις, προβάλλεται η δικαιολογία ότι οι υποχωρήσεις αυτές είχαν γίνει επί των προκατόχων του σημερινού προέδρου. Η δικαιολογία, όμως, αυτή, όπως και η άλλη, ότι «η διζωνική δεν είναι η καλύτερη λύση και ότι δεν είναι δική μας εφεύρεση», υποκρύπτει υπεκφυγή, φανερώμει αδυναμία διαχείρισης και αποτελεί αβάσιμο και, συνεπώς, μη πειστικό επιχείρημα. Ο δε κυβερνητικός εκπρόσωπος ισχυρίζεται ότι «η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία είναι το ανάχωμα και η ασπίδα μας ενάντια στη διχοτόμηση». Μα, η ίδια η διζωνική είναι διχοτόμηση.

Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2009

«Λαϊκή εξέγερση» κατά Ντόρας

Του Γιώργου Δελαστίκ

Πρωτοφανές είναι το κοινωνικοπολιτικό φαινόμενο που παρατηρήθηκε: να εκλέγει η ΝΔ πρόεδρο και αντί να ενδιαφέρονται για το αποτέλεσμα των εσωκομματικών εκλογών μόνο τα μέλη και οι ψηφοφόροι της, εκατομμύρια Έλληνες που καμιά σχέση δεν έχουν με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, να αγωνιούν και να εύχονται να... μην εκλεγεί αρχηγός της ΝΔ η Ντόρα Μπακογιάννη! Και το ΠΑΣΟΚ είχε κάνει εσωκομματικές εκλογές προ διετίας, οι ΠΑΣΟΚτζήδες «σφάζονταν» πολιτικά, αλλά ο υπόλοιπός πληθυσμός απλώς χάζευε την αναμέτρηση. Αυτή τη φορά όμως δεν υπήρχαν αδιάφοροι θεατές, σχεδόν οι πάντες εκτός ΝΔ είχαν πάρει θέση κατά της Ντόρας!

Πρόκειται όντως για εντελώς ασυνήθιστο φαινόμενο, που φυσικά κατά κανέναν τρόπο δεν οφείλεται στα «συμφέροντα» που δήθεν... πολεμούσαν την Ντόρα. Πέρα από τη φαιδρότητα αυτού του ισχυρισμού που αυτοδιαψεύδεται από το γεγονός ότι, όποιο κανάλι κι αν άνοιγε κανείς, την Ντόρα έβλεπε να μιλάει, αυτό που στην πραγματικότητα συνέβη και χρήζει ερμηνείας είναι το εντελώς αντίθετο: η απίστευτης έκτασης «εξέγερση» εκατοντάδων χιλιάδων ψηφοφόρων της ΝΔ που προσήλθαν στις κάλπες για να σαρώσουν την Ντόρα, τους «ανίερους» εσωκομματικούς συμβιβασμούς και τους μηχανισμούς του κομματικού κατεστημένου της ΝΔ.

Ας ζητήσουν τα ενοίκια των βάσεων, τουλάχιστον

Του Άριστου Μιχαηλίδη

Ήταν λίγο το περιεχόμενο και περισσότερο το ύφος, πάντως τα εντυπωσιακά ρεπορτάζ της κρατικής τηλεόρασης για τις βάσεις, όλο το Σαββατοκυρίακο, μας έκαναν να νομίζουμε ότι συμβαίνει κάτι σοβαρό. Ότι, ξαφνικά ξύπνησαν οι Βρετανοί μια καλή πρωία και επειδή δεν είχαν δουλειά να κάνουν αποφάσισαν να κλείσουν τη βάση της Δεκέλειας. Ύστερα σκέφτηκαν να μην την κλείσουν εντελώς, αλλά να τα μεταφέρουν όλα στο Ακρωτήρι και να αφήσουν στη Δεκέλεια μόνο τα ελάχιστα, για να κάμνουν χάζι με τους Κυπραίους, που θα περνούν απ΄ έξω και θα διερωτούνται τι κάνουν εκεί μέσα.

Στην πραγματικότητα, αυτό που έχει σημασία είναι ότι μετά από μισό αιώνα εμπειριών με τις Βάσεις και τη βρετανική πολιτική επί ανεξαρτησίας, εμείς συνεχίζουμε πάντα με την ίδια επιπολαιότητα να νομίζουμε ότι θα ξημερώσει μια ευλογημένη μέρα και οι Βρετανοί θα ξεκουμπιστούν από τον τόπο, χωρίς να κουνήσουμε το δακτυλάκι μας. Ήρθε βέβαια η διευκρίνιση από τις βρετανικές βάσεις για να μάθουμε την πικρή αλήθεια και οι δημοσιογράφοι και οι πολιτικοί ταγοί. «Δεν υπάρχουν σχέδια για υποβάθμιση των στρατιωτικών επιχειρήσεων στη Δεκέλεια», λέει η ανακοίνωση, αντίθετα μάλιστα επειδή γίνονται εργασίες αναβάθμισης των εγκαταστάσεων στη Δεκέλεια, κάποιοι στρατιώτες μεταφέρθηκαν στο Ακρωτήρι και «μόλις ολοκληρωθούν οι εργασίες, οι στρατιώτες θα επιστρέψουν στις Βάσεις Δεκέλειας».

Γιατί «το ΔΗΚΟ καθημερινά διασύρεται-εξευτελίζεται»;

Του Σάββα Ιακωβίδη

Η αξιοπιστία στην πολιτική, όπως και στην προσωπική μας ζωή, είναι η ταυτότητα της ποιότητας, της σοβαρότητας, της πειστικότητας και της υπευθυνότητας ενός πολιτικού, ενός κόμματος και, φυσικά, μιας Κυβέρνησης. Η αξιοπιστία είναι πρώτα πράξη, διαφορετικά καταντά καραγκιοζιλίκι, εξευτελισμός και διασυρμός. Στην Κύπρο, η κομματική αξιοπιστία διασύρεται στη λάσπη των προσωπικών φιλοδοξιών και κατευξετελίζεται από τακτικισμούς, προσωπικές ατζέντες και λασπολογία. Γι’ αυτό και η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών αποστρέφεται με οργή κόμματα και πολιτική. Το ΔΗΚΟ, ένα κόμμα με ιστορία έγινε κατάντημα με ιστορίες, εξουσιομανίες, νεποτισμούς και ρουσφετοπρακτικές νοοτροπίες. Σε σημείο που, μετά από εκείνη την κωμική και γελοία σύγκρουση για τους ημικρατικούς, το περ. καλοκαίρι, να δηλώνεται από την ηγεσία του ότι θα μαχόταν για να αποσείσει το στίγμα της εξουσιολαγνείας και του ρουσφετιού.

Ουδέν έγινε! Όποιος διαβάσει τη συνέντευξη, που ο πρώην ΓΓ του ΔΗΚΟ, Βασίλης Πάλμας, έδωσε την Κυριακή, στη συνάδελφο Σκεύη Σταύρου, θα καταλάβει γιατί το ΔΗΚΟ καθημερινά διασύρεται και εξευτελίζεται. Η συνεδρία του Ιούνη δεν κατάφερε να επαναφέρει την πραγματική ενότητα στο κόμμα. Στη συνείδηση πολλών πολιτών, λέγει ο Β. Πάλμας, το ΔΗΚΟ θεωρείται το πλέον αναξιόπιστο πολιτικό κόμμα. Γιατί; Ιδού η ερμηνεία του: «Είναι ή δεν είναι λογικό να τίθεται θέμα επανεξέτασης της παραμονής του κόμματος στην Κυβέρνηση, όταν καθημερινά προκύπτουν διαφορές μείζονος πολιτικής σημασίας, και όταν λέω μείζονος πολιτικής σημασίας, εννοώ στο Κυπριακό. Όταν για παράδειγμα ο Πρόεδρος του κόμματος και ο Εκπρόσωπος Τύπου διαφωνούν δημοσίως και κάθετα με την εκ περιτροπής προεδρία, τη σταθμισμένη ψήφο, το μηχανισμό επίλυσης αδιεξόδου και τους εποίκους, και όταν την ίδια διαφωνία εκφράζει και η υπόλοιπη η ηγεσία, πού είναι το πρόβλημα; Τα πράγματα είναι απλά. Κάποιοι θέλουν να διαφωνούν επί της ουσίας και να συμμετέχουμε στην Κυβέρνηση, και κάποιοι διαφωνούν και θεωρούν πιο έντιμο και πιο αξιόπιστο ν’ αποχωρήσουμε».

Επαιτούμε ή απαιτούμε;

Της Κλαίρης Αγγελίδου*

Παρακολουθώντας τις συζητήσεις στους διάφορους σταθμούς ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς, βουλευτών, αρχηγών ή εκπροσώπων κομμάτων, μου δημιουργούνται τεράστια ερωτηματικά.

Αισθάνομαι ότι όλοι έχουμε παγιδευτεί σε μια χοάνη από απειλές, τόσον από την Τουρκική Κυβέρνηση, όσο κι από τα Ηνωμένα Έθνη, αλλά και την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία έπρεπε να είναι ο βασικός υποστηρικτής μας, αφού είμαστε κομμάτι από την ίδια. Όμως, αντί να υποστηρίζουν εμάς, κρατούν μια χλιαρή στάση και σε κάποια σημεία υποστηρίζουν την Τουρκία.

Ένα κράτος που δεν είναι μέλος και δεν εκπληρώνει τις υποχρεώσεις της προς την Ε.Ε., τις οποίες ανέλαβε. Αντίθετα, θέλει να υποτάξει την Ε.Ε. στις δικές της αυταρχικές απαιτήσεις. Διακρίνω ένα είδος φοβίας στις δηλώσεις αξιωματούχων, μερικά δε κράτη υποστηρίζουν εμφανώς την Τουρκία.